Le Fleur Du Mal krijgt vandaag nieuwe gezichten. In de onmetelijke schoonheid van een holistisch computersysteem worden we mogelijkerwijs met zijn allen bespioneerd, geanalyseerd, gecatalogiseerd en al dan niet als schadelijk bevonden. Zelfs de naam is mooi: Prism oftwel Prisma.
Door de inval op een glazen object worden onze gedachten opgebroken en getoond in de ware diverse kleurenpracht die ze zijn: voorspelbaar onvoorspelbaar. Diezelfde kleurenpracht en machines hebben echter nooit Kim De Gelder en andere bloemen die ik -ook al zoek ik nog zo ver- nooit mooi kan vinden, tegengehouden te doen wat ze deden. Schoonheid kan maar bestaan als ook zijn tegengestelde een feit is: de absolute lelijkheid.
En dat zien we vandaag al te veel in de media. Zoveel moderne vormen zijn ontsnapt uit de met edelstenen bezette doos van Pandora: een economische systeemcrisis; het verdwijnen van privacy en daaraan gekoppeld de intermenselijke vrijheid; een door Paul Verhaeghe aangetoond failliet neoliberaal systeem die zich ponerende als nieuwe objectiviteit installeert in de meest intieme delen van het menselijk leven zoals relaties, opvoeding, onderwijs, geestelijke gezondheid, arbeidsvreugde en ze met nazistische efficiëntie met de grond gelijkmaakt; een klimaat dat niet langer onze uitwassen kan overleven en dit slechts op één manier kan duidelijk maken, namelijk via een economie die een hartstilstand doet wanneer de olieprijs een bepaald niveau overstijgt.
Van zoveel schoonheid zou je Schopenhaueriaans depressief worden, al geeft deze denker ook de redding aan: Cunst. In de Cunst ontsnap je aan de realiteit en krijg je de mogelijkheid om ze vanuit andere perspectieven te zien. Sub Specie Aeternitaetes is de blik nog op één ding gericht: de hoop. De bloem die voor eeuwig verborgen blijft bij Pandora. Voor niemand kenbaar, maar voor iedereen denkbaar. En Nomen est Omen: als je het kunt benoemen, kun je het werkelijkheid maken. En wat is hoop anders dan één of andere vorm van liefde?
12-06-2013, 22:39
Geschreven door Cunst 
|