Hola a tothom! Abans d'ahir vam arribar a Trinidad des de Viñales. El trajecte, que son uns 500 Km el vam fer en 8 hores. Per sort anavem en un taxi furgoneta i en Tuur tenia lloc per a moure's. Aqui hem fet turisme familiar: Ahir vam anar en un tren de vapor durant tot el matí. En Tuur i jo vam seure a la màquina al costat del maquinista (fins i tot vam tocar el "pito"del tren) durant una hora. A la tarda vam deambular per la ciutat. Vam voler, pere una vegada, sopar en un restaurant i, la veritat, tal com ja saviem, es menja millor a les cases. Vam demanar un bistec de porc (deia de 574.11g) i en prou feines feia 200g. Avui hem anat a cavall fins a un salt d'aigua (potser intercanvi muga caula?) i hem arribat cap a les 14.00. Ens hem dutxat i ara ens fa mal tot. Més d'una hora per anar i una hora per tornar dalt del cavall! Dema tornem cap a l'Havana i ens donem el gustasso de dormir en un hotel (gustasso pel qual paguem gust i ganes). I diumenge a les 23.45 se suposa que tornem. Diumenge, abans d'anar cap a l'aeroport intentaré anar a la Penya Blaugrana de l'Havana a veure el Barsa. Bé, res més. Ah, me nóblidava. Avui torna a tocar llagosta, quin avorriment! Au, fins dilluns Cambio y corto. Nosaltres
Nu de tijd begint af te tellen, lijkt het wel of we alles nog willen vastleggen op foto. In het begin denk je "dat trekken we wel nog eens"maar nu moet alles op de foto. Maar de grote frustratie is dat je zovele indrukken niet kunt vastleggen op de foto. Het hele leven hier is een film op zich en laat zich niet fotograferen. Ben blij dat we met deze blog toch enkele dingen hebben neergeschreven. Ik laat nog wat internet tijd voor joan en ga mee met Tuur de laatste dingen vastleggen op foto. Tot gauw en dan plakken we zeker ook wat foto's in deze blog. Ciao
Wellicht de laatste halte vooraleer we weer in Havanna belanden voor de terugreis. Na enkele dagen bewolking komt de zon er weer volledig door en is het heet, vooral op de middag. Onze casa hier ligt aan de rand van het centrum maar is bijzonder handig voor onze laatste etappe. Ruime kamer, mooie grote badkamer, veel privacy, een mooi dakterras met een waslijn. Heel handig nu onze klerenvoorraad bijna op is. Elke dag een wasje dus om de volgende dag iets fris te kunnen aandoen. Joan krijgt maar niet genoeg van de Langousta hier. Hij kan er wel elke dag eten. Vandaag staat dat dus nog eens op het menu. Ik ga voor gamba's! Terwijl het in feite verboden is om die dingen hier te serveren (het zou zogezegd alleen voor de export zijn) wordt je op elke straathoek aangeklampt om langoustas te komen eten bij iemand thuis. Officieel zijn er hier in trinidad maar 3 of 4 paladares (huisrestaurants die een vergunning hebben om thuis mensen te ontvangen) maar zoals ik al zei wordt je elke 5 min aangesproken. Omdat we buiten Havanna steeds in onze casa particular hebben gegeten, wilden we gisteren toch even de stad bij night verkennen en buitenshuis eten. Trinidad is bekend omwille van zijn avondscene: salsacafes en andere muziekcafes. Wij dus naar een restaurant dat ook in onze gids stond (met Tuur wilden we toch niet zomaar meegaan naar een of ander huis buiten de stad). Wat een tegenvaller. Met honger vertrokken we om daarna nog even iets te gaan drinken in een van die huizen die eten aanbieden. De vrouw had ons al 2 dagen gevolgd en gevraagd om bij haar thuis te komen eten maar tot nu toe waren we daar dus niet op ingegaan. Het zat er vol in haar living-terras en iedereen was superenthousiast over het eten. Verkeerd gekozen dus! In plaats van het restaurant hadden we beter toch een huis geprobeerd. Tuur is nu helemaal terug in form en heeft dus wat meer energie om uitstappen te doen die ook wat fysieke inspanning vragen. Gisteren zijn we met de super toeristen stoomtrein naar een nabijgelegen vallei geweest. Hij vond het superinteressant en mocht zelfs bij de machinist in de locomotief. De belevenis van de dag was dat hij de stoomfluit mocht laten blazen. In de vallei brachten we een bezoek aan een 7 verdiep hoge toren die de plantage eigenaar had laten bouwen om de slaven op zijn domein in het oog te houden. Toch wel indrukwekkend heel dat Spaanse en koloniale verleden hier. In elk huis, in elke stad zijn zoveel Spaanse dingen aanwezig dat het net is of je in een verlengstuk van Spanje bent. Vandaag een excursie te paard gemaakt. Amai ons achterste. 4 uur op het paard als je dat niet gewoon bent. Tuur mocht bij de gids voorop en had het heel de tijd best naar zijn zin. Een berg over, vallei door tot aan andere berg. 10 min stappen tot aan een waterval a la caula om ons even te verfrissen en dan terug. Blij dat we dit gedaan hebben. Trinidad ligt ook vlak bij de zee met weer van die mooie caraIbische stranden en dat was dus het dilemma voor vandaag. Blij dat we voor de actieve uitstap hebben gekozen.
Allemaal gezond en wel! Voor het eerst terug een mojito gedronken gisteren en met volle teugen van het eten genoten dat de gastvrouw des huizes had gemaakt. Vanuit Pinar del Rio zijn we naar een idyllisch plaatsje aan de kust gereden met een taxi, Maria de la Gorda. Een resort voor duikers waar er van die strandbungalows zijn. Helaas heeft het weer ons daar wat in de steek gelaten en hebben we alleen de eerste morgen eens goed kunnen zwemmen. We hebben er in elk geval genoten van onze bungalow met zeezicht, boekjes gelezen, lekker niets gedaan, ... We voelden ons even in het paradijs! Daarna met een taxi busje naar Vinales. We hadden reeds een casa particular vastliggen via de taxichauffeur die ons gebracht had, dus het was een meevaller dat we ons stonden op te wachten en dat we direct naar huis konden gaan. De kinden werden onmiddellijk uit hun bed gehaald om nog even met Tuur een partijtje base ball of ballen gooien te spelen, het eten werd opgediend en naar bed. Joan nog even het dorp gaan verkennen om te zien waar ze de beste coctails serveren. In de plaatselijke bar was er maar 1 stekker, dus toen hij een pina colada vroeg moest de TV even afgezet worden om zijn coctail te mixen en er was natuurlijk net een heel spannende film bezig. Geen ziel die klaagde want zo gaat dat hier nu eenmaal. Vandaag met het toeristisch busje hier in Vinales een toer van de omgeving gedaan. Zoals Kathy ons al verteld had, rijden de Cubanen graag van hotel naar hotel. Dat deed de bus dus ook. Van luxe hotel naar luxehotel, waar je dan een foto kon nemen, een koffietje kon drinken of gewoon wat rondhangen. Voor Tuur is de dag alvast geslaagd. Hij heeft een paar rondjes op een paard gemaakt, heeft nog even tekenfilms kunnen zien in zo´n hotel en wat op de rotsen kunnen klimmen. Zijn buik is weer helemaal in orde maar hij moet nog wat bekomen en is vlug moe. Alles rustig aan is dus de boodschap. Morgen naar Trinidad voor de laatste etappe van onze Cubareis.
