We waren immers in Gent vertrokken, verlieten de Scheldeoevers in de buurt van Zwalm en fietsten doorheen de Vlaamse Ardennen naar het meest bekende wielermonument van de Ronde van Vlaanderen. Na een korte wijle in het Hemelrijk (er is niemand gestorven onderweg, maar het café boven op de top van de Muur heet nu eenmaal zo) pedaleerden we langs de oevers van de Dender naar de monding in de Schelde, beter gekend als Dender-monde.

De Côte d’Azur

Het eerste deel van onze Sportdag-Fietstocht bracht ons naar Gent. Koersfietsen werden in de aanhangwagen van sportdag-coördinator Chris Oosterlinck geplaatst en collega’s Griet Peters en Luc Honorez namen de leerlingen mee naar de mooiste wielerbaan van België, het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx in de Gentse Blaarmeersen. Daar kregen we van initiator Gunther De Bauw een cursus ‘fietsen op een wielerbaan’.
Het grote probleem bij fietsen op de piste zijn die ‘steile bochten’ en elke nieuwkomer vraagt zich af of hij niet naar beneden zal vallen. Ons verstand zegt ‘nee, vanwege de wet van de middelpuntvliedende kracht’ maar ons bang hartje zegt ‘ja’ en dus deden we het stapje voor stapje.
Eerste stap: die pistefiets gewoon worden. Want zeg nu zelf: met een ‘vaste pion’ (waarbij je altijd moet blijven trappen, zoals bij sommige kinderfietsen) en zonder remmen (echt waar), dat vergt toch een beetje gewenning. En die aanpassing aan zo’n pistefiets leerden we op de houten vloer onderaan de piste, op het vlakke gedeelte.
Maar dan moesten we ‘op’ de piste geraken. Het stuk waarin je van horizontaal naar ‘schuin’ overgaat, is op de wielerbaan blauw geschilderd en is zo’n halve meter breed. Dat deel, dat eigenlijk een neutraal gedeelte is, noemen de pistiers ‘de côte d’azur’. Meteen is duidelijk dat de andere deelnemers aan de sportdag niet jaloers moeten zijn: we zijn nooit naar de kust van het zuiden van Frankrijk afgereisd maar wél naar Gent.
En ja, het lukte bij alle deelnemers: blijven trappen in de bochten, je voorwiel op de witte of rode lijn houden en de rest was een kwestie van fysieke conditie en ervaring opdoen. Voor collega Griet Peters was het een openbaring: “Dit smaakt naar nog”.
Op het einde van de initiatie hielden we een wedstrijdje ‘snelste baanronde’. Elke deelnemer kwam apart in de baan, kreeg drie aanloopronden om snelheid te maken en probeerde dan, met een vliegende start, zo snel mogelijk de 250 m lange piste rond te rijden.
Initiator Gunther De Bauw hanteerde de stopwatch en noteerde de tijden. Leraar Frans Van Nuffel teerde op zijn wielerbaanervaring van vroeger en klokte 17”20, Ken Braem van 6 GWW was de snelste leerling met 17”68, stage-leraar Bart Roels, gezegend met een prachtige Iljo Keisse-stijl, fietste ondanks zijn ‘slechte benen’ 18”37 bijeen, evenveel als Marco Ringoot van 4 Handel-Talen. Bjorn D’Hertefelt van 3 Handel-Talen, de jongste van het gezelschap, liet een mooie 20”87 op de tabellen noteren.

We gingen door de muur naar de Vlaamse Ardennen of …
We fietsten naar de Muur door de Vlaamse Ardennen ?

Even calorieën opdoen in de cafetaria van het wielercentrum en dan op weg met de koersfiets. Luc Honorez cumuleerde dat het een lust was: chauffeur van de volgwagen, verzorger, mecanicien, supporter, bevoorrader, depanneur, verkenner van het Hemelrijk (niet te verwarren met ‘Kingdom of Heaven’)… We kregen in Zwijnaarde versterking van collega Dirk Simoens. Nog niet zo lang geleden ontdekte hij de geneugten van de fiets. “Twintig jaar te laat” gooit hij de armen in de lucht en misschien zou het Simoens-trio in dat geval wel eens uit drie koersende zussen kunnen hebben bestaan i.p.v. drie violistes.
Een harde kern koos bij het doorkruisen van de Vlaamse Ardennen resoluut voor de kuitenbijter-route: Berendries, Valkenberg, Parikeberg… Om daarna de Muur te bestormen. Ken Braem, tweevoudig SVS-kampioen en ondertussen WAOD-wielrenner, bereikte als eerste de top al was Bart Roels niet ver achter.
Dirk Simoens, die voor het eerst de Muur onder de wielen geschoven kreeg, was boven op de top zo enthousiast dat hij het hele gezelschap op een ‘tournée generale’ trakteerde en met die energieboost achter de kiezen, doken we de Oudenberg-helling af, richting Dender.
In gestrekte draf snelden we in groep langs het jaagpad naar onze thuishaven. Een eindspurtje onder ‘Appels brug’ werd een combinespel tussen de leerlingen Laurents De Smet-Ken Braem enerzijds en leraar Bart Roels helemaal in zijn eentje anderzijds. De gentleman en pedagoog in de leraar liet de eer aan de leerlingen, maar Bart Roels werd zelf toch nog verdienstelijk tweede op het einde van zijn eerste VHTI-sportdag.
Onze leerlingen kwamen op de speelplaats van het college even op adem en keerden dan – vooral moe, maar toch ook voldaan – naar huis terug.
De directie had voor de begeleidende leerkrachten nog een kleine attentie in de vorm van twee bonnetjes in de bezinningsruimte ‘onder de kapel’ ook wel ‘Chez Willy’ genoemd en dat werd erg naar waarde geschat. We hadden immers heel grote dorst gekregen van al dat fietsen in de zon.
Opdracht volbracht en we kijken nu al uit naar het volgende fiets-evenement: het officiële kampioenschap wielrennen op de weg van de Stichting Vlaamse Schoolsport, de eerste zaterdag van de herfstvakantie (31 oktober 2008) in Zolder. Da’s nog een klein half jaar te gaan, maar als we ginder kampioen willen worden, moeten we op tijd beginnen trainen. En de VHTI- sportdag was daar een heel goede aanzet voor.
Tekst Frans Van Nuffel, foto’s Luc Honorez en Frans Van Nuffel.

21-05-2008 om 00:00 geschreven door bartroels84