Eindelijk een aanvulling. Waar waren we: Monteverde en ons verblijf op de Ranch.
we hadden een fantastische tijd op de ranch. We leerden een toffe gast kennen van Madrid
en de gasten die werkten op de ranch vormden een leuke groep.
We hebben een daguitstap gemaakt naar Monteverde:
5 uur constant klimmen in nevelwoud en zelfs tot aan onze heupen te voet
door enkele rivieren moeten gaan, dit samen met een gids en twee boswachters.
Het was een helse toch; Heel lastig zelfs, zowel fysisch als psychologisch want je begint
te klimmen en er komt maar geen einde aan. Het regende dan nog de hele morgen dus we waren
door en door nat. Op de middag kregen we een lichte lunch en dan moesten we nog terugkeren
maar te paard. Zalig gewoon: 3 uur te paard. Cindy was wel een beetje bang,
want het waren absoluut geen tamme paarden. We moesten dus constant afdalen met
ons paard, dat soms tot zijn buik in de modder zakte. Ge kunt je dus voorstellen: we zagen er
proper uit. In de open velden werd er met de paarden wel gegaloppeerd, en wetende dat
wij nog bijna op geen enkel paard gezeten hebben... Dan weer afdalen, dan weer galopperen.
Prachtige ervaring.

De dag erna wilden we naar Liberia. Eerst kregen we nog een rondleiding op de ranch van
Don Juan (letterlijk ook) en dan moesten we vlug hollen naar de bus. Deze hadden we al lang
gemist, maar in Parijs-Dakar stijl bracht hij ons tot bij de bus (met andere woorden hij reed
achter de bus tot we hem inhaalden). Dan nog tweemaal overstappen en de bussen werden
busjes: steeds kleiner en kleiner.

In Liberia deelden we een kamer met een Zwitser en 's avonds was daar een stoet ter aankondiging van Kerst.
Allerlei groepen van scholen, organisties,... waren verkleed in Kersttenue en sommigen hun rokjes
waren heel kort. De dag erna bezochten we Santa Rosa. Het was een lange wandeling maar een groep
universiteitsstudenten bood ons aan mee te rijden tot net aan de ingang van dit Natuurpark.
7 km uitgespaard. In dit park zagen we vogels, vlinders, leguanen, apen en slangen.
Weerom hadden we geluk bij de terugweg want op de terugweg kregen we een lift van Amerikaanse
jongeren tot in de stad, waar we logeerden. Het was onze lucky day. 

Het was weer terug vroeg dag en onze tocht ging nu naar Quepos.
We leerden Belgen kennen vanuit Kortrijk, die reeds een bericht gelaten hadden op onze blog..
De namen waren ons eerst niet bekend, maar de organisator van Reiswijzer had het blog adres doorgegeven.
En toevallig zijn we dus totaal onverwacht samengekomen.
De busrit brachten we al tetterend door in ons eigen dialect (best wel raar na alleen een andere taal te spreken)
en in Quepos brachten we een prachtig hotelleke voor een budgettaire prijs.
We spraken 's avonds af met Hilde en Johan (het koppel van Kortrijk) en het was heel gezellig.
Na enkele biertjes: bedje in

Toen we wakker werden stond het natuurpark Manuel Antonio op het programma.
Mooi park vol met leguanen, aapjes (doodshoofdaapjes, kapucijnenaapjes,...), wasbeertjes,
slangen,... Deze aapjes kwamen tot een meter afstand bij je en de wasbeertjes probeerden
voedsel uit de rugzakken van de toeristen te halen. Het strand erbij was prachtig. Cindy is nog
aan het genieten van de warmte, want ze is rood in haar gezicht (weer niet geluisterd naar ons Joeritje hé)
Opnieuw spraken we af met de Belgen en was weer heel gezellig.

Gisteren moesten we met de bus naar Puerto Jíménez. De eerste 40 km was offroad met de bus.
na een overstap van bus viel het traject nog mee, maar de laatste 50 km was een ware hel.
We deden er dan ook 2.30 uur over om hier te geraken. Een stofferige weg, we konden zelfs het stof
uitkloppen uit rok en broek, uit rugzakken, en hiermee een wolk veroorzaken.
Het was echter wel de moeite waard om uiteindelijk in een gezellig mooi dorpje te belanden.
En we zitten hier nog dus in Puerto Jimenez. We keep you in touch x x x

Dikke kus, Cindy en Joeri 

07-12-2006, 16:24 geschreven door cindy en joeri