eind januari ben ik aan de grootste reis van mijn afsjaar begonnen(iets meer dan twee weken), eerst gingen we naar cochabamba om daar de hoogste berg rond cochabamba te gaan beklimmen, de Tunari met een hoogte van 5200m(de mont blanc, de hoogste berg van europa is ongeveer 4600m)
Begin januari waren we dus teruggekomen van Tarija waar we nieuwjaar hadden gevierd. We kwamen terug de 3de januari en ik had mijzelf toen voorgenomen om eens met vrijwilligerswerk te beginnen. Maar toen ik bij het werk dat ik had gevonden aankwam bleek dat ze in vakantie waren zoals bijna alle vrijwilligerswerken tot begin februari wanneer dat ook de middelbare scholen terug zouden beginnen. Een week later de 13de januari zou er een groep duitsers terug naar huis vertrekken, hun jaar zat er op. Dat was wel jammer want met een aantal, onder andere Pablo kwam ik wel goed overeen, hij woonde ook vlak bij mij thuis. Maar uiteraard was er dan zaterdagavond een spettered afscheidsfeestje dat tot vroeg in de morgend duurde. De dag daarna vertrokken ze al heel vroeg in de luchthaven en desondanks ik me een beetje had overslapen stond ik rond 9uur daar ook. Na afscheid genomen te hebben checkten ze in en waren ze weg... maar een 5min later hoorden we ineens dat er problemen waren en het groepje duitsers stond er ineens terug. Na langdurig onverleg was er dan uiteindelijk overeengekomen met de luchtvaartmaatschappij dat ze 3dagen later konden vertrekken. Al die duitsers boos natuurlijk want hun families in Duitsland waar hun aan het verwachten natuurlijk maar toen ze hoorden dat ze in een 5sterrenhotel zouden overnachten waren ze al veel minder boos.
Achteraf hoorde ik dat dit meestal niet met duitsers gebeurd maar met belgen dus... we zullen zien.
Het tweede afscheidsfeestje was ik niet meer bij want ondertussen hadden we weeral een reis gepland(cathy, els, sander, gerd en ik). We vertrokken dinsdag de 15januari naar de misiones of missieposten ten oosten van Santa Cruz. Deze missieposten zijn een paar 100jaar geleden gesticht door Jezuïten. We zouden eerst naar deze misieposten gaan die in een soort halve maan liggen om te eindigen in San Jose om daar de trein te pakken naar de grens met Brazilie, daar gingen we de rivier de Panthanal bezoeken.
We vertrokken dus op dinsdagmorgend met vijf naar de eerste missiepost(eerste dorpje) genaamd San Javier. Daar bezochten we de kerk met een bijhorend museum en bestegen we de klokkentoren vooral we weer verder trokken met een bus naar het tweede dorpje. Deze missiepost was volgens mij ouders hier de mooiste, genaamd Conception. We kwamen hier tegen de vooravond aan en nadat we een "hotelletje"( een bed en een wc(3euro per nacht)) hadden gevonden bezochten we tegen vooravond(zie de fotos van de kerk met de mooie lucht) de kerk en het pleintje. De dag daarna gingen we in de voormiddag naar een naburig meer waar we gingen zwemmen, achteraf hoorden we dat er pirañas zaten maar dat schrikte ons niet af! Smiddags zouden we dan de bus pakken naar het volgende dorpje, San Ignacio maar toen we gingen horen om hoelaat dat die bus zou komen bleek dit pas over een uur of 5 te zijn dus besloten we om ons langs de kant van de weg te zetten om te kijken of er iemand ons al dan niet tegen betaling zou willen meepakken. We hadden geluk want al heel snel kwam er een vrachtwagen langs en we mochten vanachter op de laadbak kruipen. Eerst moest wel ons gerief goed vastgebonden worden want de laadbak had geen zijkanten en geen achterkant. In het begin was het nog asfaltweg en eigelijk wel aangenaam maar na een tijdje werd het zandweg en kwamen we echt in de wilde natuur. Zo zaten we een 6uur op die camion en toen we in San Ignacio aankwamen was het al lang donker en onderweg hadden we dan ook kunnen genieten van een heel mooie sterrenhemel.
Weer zochten we ons een goedkoop hotel en voor het slapengaan gingen ik sander en gerd nog een pintje drinken en een stukje geroosterd hart eten op de plaza. De dag daarna bezochten we in de voormiddag de kerk en gingen we daarna ook in San Ignacio naar het aangrezende meer, deze keer was het wel een beetje aan het regen zodat we maar niet gingen zwemmen. Smiddag namen we de bus naar de volgende missiepost, eentje waar gerd toch wel een speciale band mee had. Santa Ana was zo ongeveer het saaiste dorp dat we in bolivia al waren tegengekomen, er was inderdaad ook een jezuietenkerk die we dan maar bezocht hebben maar de plaza bv. bestond uit een grasveld. We waren dan ook allemaal blij toen we de bus konden pakken naar het volgende en voorlaatste dorpje, San Rafael. Daar kwamen we dan tegen de avond aan en hebben we ons weer een hotelletje gezocht, de volgende morgen bezochten we de kerk en smiddags namen we de bus naar het laatste jezuïetendorpje dat we gingen bezoeken. San Jose is zoals je aan de kerk al direct ziet veel ouder en opgetrokken uit een heel andere bouwstijl maar evengoed is het een heel mooie kerk. In dit dorpje hebben we vrijdag op zaterdag overnacht en omdat het vrijdagavond was besloten we om de plaatselijke karaoke met een bezoekje te vereren. Blijkbaar waren we wel in de verkeerde karaoke binnengestapt want de gemiddelde leeftijd bleek 55jaar te zijn maar evengoed hebben we ons geamusseerd. De volgende dag namen we dan savonds de trein naar Quicharo, een dorpje aan de grens met Brazilie. Deze rit duurde ongeveer 12uur en doordat de goedkope klasse al vol zat moeste we in de duurdere klasse gaan zitten maar ook daar heb ik geen oog dicht gedaan, mede te danken aan de 100den muggen die je probeerden leeg te zuigen.
Wat we dan aan de grens met Brazilie hebben uitgestoken ga ik later opschrijven want nu heb ik geen tijd meer.
jaja u leest het goed weeral een hoop nieuwe fotos
deze keer van een reisje dat ik heb gemaakt half tot eind januari
we zijn eerst naar de misiones gegaan( missieposten in het zuiden van bolivia die een paar 100 jaar geleden zijn opgericht) Dit zijn allemaal dorpen met vooral mooie kerken maar ook de natuur erond is heel mooi Daarna zijn we met de trein naar de grens met brazilie gegaan naar de rivier de panthanal waar we zijn gaan zwemmen en daarna op pirañas zijn gaan vissen.
Hallo, hier zijn we weer met een paar nieuwe fotos
Via de volgende link kom je bij fotos van een minireisje naar Espechillos( we zijn eigelijk in de rivier gestrand), van kerstmis met de familie, kerstmis met de vrienden en een paar fotos van Tarija
Onder het moto feesten is leuk en eten is ook wel leuk, beslisten sander, cahty, els en ik om samen ook maar een kerstdiner te houden.
Dit werd gehouden op de derde kerstdag en omdat we niet onder onze stand willen leven besloten we het in kostuum te houden. We gingen samen bij els thuis koken(gevulde paprika met aardappelgratin en tomatengroetensaus als hoofdgerecht, voorgerecht bestond uit hapjes en het dessert was els haar chocolademouse). Sander was uiteraard een uur te laat dus toen hij aankwam was alles al bijna klaar, maar toch heeft sander zijn bijdrage gegeven, hij heeft namelijk heel vakkundig zijn vinger in het gehakt gestoken om te voelen of het al ontdooid was.
Daarna gingen we dan aperitieven en werden er kadootjes uitgewisseld, toen konden we aan tafel. Voor tijdens het eten hadden we ook nog een flesje rode wijn maar de kurk was nogal slecht en dus waren we genoodzaakt om de kurk erin te duwen, dat was helaas ook nog niet zo gemakkelijk. Totdat cahty in een wit jurkje besloot om er korte metten mee te maken, het resultaat was dan ook overweldigend. Heel de muur, de vloer, cahty haar kleedje hing vol met rode wijn(zie foto) maar het eten smaakte dus niemand klaagde . Daarna gingen we nog wat vuurwerk afsteken om dan richting de discotheek te trekken om de avond in stijl te eindigen.
Dus zoals ik in het vorige bericht al zei gingen met zen allen( belgen, duitsers, zwitsers,...vanuit heel bolivia) samenkomen in Tarija.
Tarija is een stadje in het zuiden van Bolivia tegen de grens met Argentinie, door de wijnvelden zou het wel eens aan het zuiden van Frankrijk kunnen doen denken, over de stad ligt een heel aangename, rustige sfeer die met nieuwjaar dan helemaal openbruist door de bussen jongeren en volwassenen die naar de stad komen van over heel het land.
In Tarija geraken was wel minder leuk, een busrit van ongeveer 20u op grotendeels ongeasfalteerde wegen waar je echt schrik hebt om in de afgrond te storten. De baan is daar ook zo smal dat als er twee bussen elkaar willen kruisen er een van de twee een stuk achteruit moet rijden tot er een breder stuk is waar ze elkaar kunnen kruisen.
Maar zonder ongelukken waren we zaterdagmiddag 29 december dan toch aangekomen in Tarija, nu moesten we( de groep van santa cruz) enkel nog een hotel vinden wat ook niet zo gemakkelijk zou zijn door de drukte. Nadat we dan toch geseteld waren was er eiglijk nog veel tijd over die dag en besloten we om naar een omliggend dorpje te gaan om de wijn te gaan proeven aan de wijnvelden zelf. Zondag zijn we dan naar mooie watervallen in de omgeving gegaan om te gaan zwemmen en vlak daarbij was toch wel een belgisch restaurant zeker( weliswaar uitgebaat door ne waal), er hingen levensgrote posters van belgische bieren als duvel maar helaas waren die niet te verkrijgen.
De dag erna was het dan oudjaar en eerst moesten we nog even naar de markt want het feest waar we tickets voor hadden gekocht( La Floresta, 35euro voor mannen en 25euro voor vrouwen maar met alle drank (bier, rum, whisky, fernet,...) en twee keer eten inbegrepen) was met een dresscode en ik en nog een paar andere hadden geen hemd bij. Smiddags werd er niet veel gedaan want het ging een zware nacht worden maar als opwarmertje besloten Sander, Gerd en ik om toch maar een paar flesjes bier te kraken om het voorbije jaar te vieren. Rond 10u kwamen we dan aan op het feest, redelijk vroeg maar dit was om zeker een tafel te hebben. Aan deze tafel zaten een hoopje belgen, wat duitsers, zwitsers en dan nog mijn twee neven die bij mij in dezelfde straat wonen en een vriend van hun. We hadden een persoonlijke ober die je de hele tijd op je wenken bedienden. Het feest werd in een grote zaal gehouden met rond de zaal allemaal tenten met tafels onder en een groot zwembad maar dat werd door het weer maar niet gebruikt. Gedurende de hele nacht kon je binnen in de zaal gaan dansen waar djs werden afgewisseld door livebandjes of kon je aan onze tafel wat gaan babbelen en drinken. Om twaalf uur waren we allemaal binnen aan het dansen toen iedereen samen luidkeels begon af te tellen en ze met schuimwijn begonnen te spuiten, daarna begon het feest echt goed. Dit was weer een moment dat de bolivianen lieten zien dat ze zich graag eens te pletter drinken. Vanaf 1uur was het dan ook niet meer aan te raden om in de toiletten te komen. Ik had nog nooit zoveel zatte mensen bij elkaar in kostuum gezien. We bleven de hele nacht doorfeesten tot rond 6-7u het feest werd gesloten, toen kwamen we met een groep samen op de plaza principal van Tarija waar we Gerd probeerde duidelijk te maken dat het niet de bedoeling is je gezicht vol te smeren met ketchup als je een hamburger eet. Waarop hij de alombekende uitspraak deed " Je kan ook nuchter zijn en ketchup aan je neus hebben hangen". Gerd was niet meer zo nuchter. Daarop besloot Gerd om boos in een taxi in slaap te vallen die hem naar huis bracht. Ik en Sander gingen wandelen want het was maar een paar honderd meter, onderweg deed Sander ook nog een paar leuke uitspraken maar die kan ik wegens de censuurregel hier niet plaatsen. Toen besloten we maar te gaan slapen maar Sander had nog wat energie en besloot een mopje met Gerd uit te halen, daar hebben we dan ook hartelijk om gelachen.
De rest van de dag was uitrusten en de volgende dag zouden we dan weer huiswaarts keren na nog een natuurhistorisch museum bezocht te hebben.
Voila dat was mijn nieuwjaar in Tarija, fotos van Tarija zullen weldra op deze site verschijnen, fotos van het feest heb ik zelf niet maar ga ik misschien nog wel zoeken bij iemand anders.
hier het vervolg van december, ik weet het ik sta een beetje achter met mijn webblog maar dat betekent alleen maar dat er meer interessante dingen te vertellen zijn.
Een week voor kerstmis was er niet zoveel te doen in santa cruz dus besloten we om naar de watervallen van espichillos te. Daarvoor moesten we met de bus een 45min buiten de stad rijden om dan nog 12km te wandelen. Op de plaats waar we moesten beginnen wandelen had een vriend van cathy een buitenhuis waar we dan met een groep vrienden de dag daarvoor naartoe zouden gaan, savonds hielden we daar een klein feestje en de dag daarna zouden we dan naar de watervallen wandelen.
Maar de dag daarna was zo heet dat het echt onmogelijk was om op die dag 12km heen en 12km terug te wandelen dus besloten we maar om onze toch een beetje te verkleinen om naar de rivier te wandelen waar het al bij al ook nog wel mooi was.
De week daarna was het dan kerstmis, ik had al mijn kadootjes gekocht en was er dus helemaal klaar voor op maandag 24dec, kerstavond.
Rond 22u gingen we aan tafel, een paar dagen daarvoor waren mijn grootvader en nonkel van cochabamba geariveerd om met ons kerstmis te vieren dus zaten we met 7 rond te tafel.
Na het eten( een soort van soep met aardappelen, mais, kip, varkensvlees en rundsvlees in) was het wachten tot het twaalf uur zou zijn. Speciaal voor kerstmis had mijn vader een projector meegenomen van zijn werk waarop ze de dvd van de vliegende hollander met klassieke muziek afspeelden, tussen de nummers werd er af en toe eens iets gezegd( uiteraard in het nederlands) waar alleen ik iets van verstond.
Dan om twaalf uur werd heel plechtig kinneke Jezus in het kribbeke gelegd en werden de pakjes verdeeld, ik kreeg voornamelijk kleren en iedereen was ook heel blij met mijn kadootjes.
Daarna werd er nog wat gedronken en gebabeld en tegen 1u besloot ik naar mijn bed te gaan. Op kerstdag werd er in de voormiddag niet veel gedaan maar rond 3-4u in de namidag gingen we voor de eerste keer de reusachtige bbq op het terras gebruiken, daarna gingen we nog even langs de familie van mijn vader die ook in santa cruz wonen en zo was kerstmis weeral gepasseerd.
Nu was het alweer uitkijken naar heen nieuw gebeuren in de nabije toekomst, Nieuwjaar! dat ik dit jaar in Tarija zou vieren, de feeststad en wijnstad van Bolivia aan de grens met Argentinie.
Dus we zijn eind november en net terug van het titicacameer, net op tijd voor de galaballen van de afgestudeerden waar ik dus ook bij hoorde.
Eerst was er de 25ste ongeveer het officieele gedeelte in de school zelf, met toga en al. Ik had besloten om daar niet aan mee te doen omdat ik vond dat ik niet echt bij de klas hoorde die al vanaf de kleuterklas 1 groep vormden maar toch vond de rest van mijn klas en de directrice het nodig om mij twee keer op het podium te roepen( zien fotos). Ook ben ik verkozen tot "el mejor amigo international del courso"( de beste internationale vriend van de klas).
Een paar dagen daarna was er dan het galabal. Dit gebeurde in een van de shickste hotels van Santa Cruz en uiteraard was iedereen ook in galakleren. Het jammere was wel dat ze mij eigenlijk niet hadden gezegd dat ik ook vrienden mocht uitnodigen zodat ik er eigenlijk alleen met mijn vriendin naartoe ben geweest. Een verschilletje met galabals in belgie; aan het begin van de avond wanneer het eten werd rondgedeeld komen alle afgestudeerden(ik ook) 1 voor 1 met hun partner binnen en doen dus een soort van intrede, daarna staan ze allemaal in het midden van de zaal voor een gezamelijk toast en daarna moeten dus diezelfde afgestudeerden een openingswals doen. Ik had nog nooit gewalst voor een paar honderd man maar ik denk dat ik het er nog goed vanaf gebracht heb. Zo rond 3u snachts stopte het feest ongeveer en normaalgezien zouden we dan naar het huis van iemand gaan om voort te gaan feesten maar dat ging dan uiteindelijk niet meer dus lieten we het maar zo en keerden we huiswaarts.
Een week daarna was er dan het galabal van colegio de la siera waar cathy en sander les genoten. Zij wisten dus wel dat je mensen mocht uitnodigen en dus gingen we daar met zen allen naartoe. Was heel plezant en ook wel grappig toen ik in plaats van de vader van cathy(die was al naar huis) met cathy de openingswals gedanst heb( jaja ik heb de smaak echt te pakken).
De dag 7 december was ook nog de verjaardag van mijn vader en zo rond die tijd werden er wat plannen gemaakt om naar Machu Pichu te gaan in Peru.
Helaas doordat het rond die tijd nogal onrustig was in Santa Cruz( 15dec werd de onafhankelijkheid uitgeroepen) zijn we niet kunnen gaan maar misschien later dit jaar nog.
Omdat ik dan toch een beetje vastzat in Santa Cruz eigenlijk toch iets met de incas wou doen ben ik met Claudia twee dagen naar Samaipata geweest: Samaipata is een dorpje zo'n 100km van Santa Cruz met een heel interessante site vlakbij, El fuerte de Samaipata(zie fotos), verder ook gewoon een heel mooie streek. De kans is groot dat ik voor een weekend nog wel eens terugga nar Samaipata voor daar een trektocht door de jungle te doen of om naar de watervallen te gaan.
voila dit was het weer, in het volgende bericht zal ik het hebben over een kort tripje naar espechillos en kerstmis in bolivia.
weer even geleden maar met al die feesten had ik nu eenmaal niet zoveel tijd om nog eens iets op mijn webblog te schrijven.
Het laatste dat ik geschreven had ging over mijn reis naar argentinie in oktober en mijn zoektocht naar vrijwilligerswerk.
Die moest ik half november staken omdat we nog eens een reisje gingen maken.
Dinsdag 13 november vertrokken we naar Cochabamba( de stad waar ik in oktober ook al was geweest) 1 dag vroeger dan gepland maar woensdag gingen er wegblokkades zijn in heel het land.
Die woensdag kwamen we dan aan in ons huisje want via via hadden we een huisje ter beschikking gekregen zodat we niet op hotel moesten. "Ons" is trouwes Cathy, Sander, Els, Sol(counselor van Sander) en ik, en eiglijk ook Gerd die in cochabamba was en ons constant vergezelde.
Woensdag konde we niet veel doen door de blokkades maar donderdag gingen we sportief doen en de 1000trappen van de Christo op lopen. Ik sander en gerd maakten er een wedstrijd van voor een pintje. Die wedstrijd heeft gerd onverdiend gewonnen omdat het op een hoogte van meer dan 2000meter was en hij dat al gewoon was, ik was tweede want sander rookt.
Vrijdag zijn we naar Toro Toro geweest, een dorpje enkele uren buiten cochabamba waar we dinosaurusafdrukken en grotten hebben bezocht. In die grotten moesten we een helm opzetten met een ligt alleen bestond dat ligt niet uit een lamp maar uit een vlam aan je voorhoofd, daarmee heeft sander dan ook even mijn wenkbrauwen geschroeid. Savond zijn we dan naar een discotheek gegaan waar ze goeie oude 90muziek draaide en dat was wel een opluchting na al die reggeatong in santa cruz.
De dag daarna zijn we naar de cancha gegaan, de markt van cochabamba waarvan gezegd wordt dat het de grootste van bolivia is(sommige cochabambinos beweren zelfs dat het de grootste van latijns-amerika is). Een markt waar je werkelijk alles kan kopen als je de weg een beetje weet want het is echt ongelofelijk ingewikkeld.
Savond was er een electronicfeesje en zondag was het dan weer rustdag. De counselor van gerd had gerd, sander en mij uitgenodigd om mee met de familie uit eten te gaan dus gingen we ergens buiten cochabamba trucha(een vis) gaan eten. Smiddag ben ik nog op familiebezoek gegaan. Maandag was dan alweer de laatste dag in Cochabamba en ondertussen waren we nog maar met vier want sol was al teruggekeerd naar Santa Cruz. Die dag hebben we nog iets kunstig bezocht maar het lag in een gevaarlijke buurt dus geen fotos.
Dinsdag vertrokken we dan met de bus naar La Paz om daar savonds in de regen en de kouw aan te komen. Na even zoeken hadden we dan toch nog een hotel gevonden en die avond zijn we dan enkel nog naar buiten gegaan om een waterpijp te gaan roken en om iets te gaan eten.
De volgende dag zijn we naar typische marktjes geweest om kerstcadeautjes te kopen en ook voor warmere kleren want de volgende dag zouden we met afs naar het titicaca meer gaan dat op 4000m toch wel koud kan zijn. En zijn we ook nog een bezoek gaan brengen aan het cocamuseum.
Donderdag 22 november vertrokken we smorgensvroeg in twee bussen vol met afsstudenten van over de hele wereld vanuit La Paz naar het titicacameer gelegen aan de grens met Peru.
Het lago titicaca is het hoogst gelegen meer van de hele wereld maar is eigelijk al meer een zee dan een meer, doordat Bolivia in hun jongste oorlog hun laatste stuk kust verloren aan Chili ligt nu de hele Boliviaanse marine op dit meer.
Eerst gingen we naar Copacabana, een havenstadje dat als bedevaartsoort kan meedingen met Scherpenheuvel en Lourdes om daar in twee boten het meer op te gaan. Dit was veruit het mooiste dat ik al gezien had in Bolivia, ook wel te zien op de vele fotos. Het was echt waar een schitterd zicht op op dat meer te varen.
(Nog een klein weetje, 1 van de duitsers die in la paz woont doet mee aan een documentaire over afs, vandaar dat er op de trip van lago titicaca constant een cameraploeg meeging)
De eerste dag zijn we het Isla del Sol gaan bezoeken, het eiland waar volgens de legende het Incarijk is onstaan. Daarna zijn we naar de andere kant van het eiland gegaan waar we tegen de avond aankwamen, hier zouden we in een van de vele hotelletjes slapen( het enige vervoer op de eilanden waren ezels, ook voor het aanbrengen van water).
De volgende dag zouden we dan een ander eiland gaan bezoeken, La Isla del Luna. Hier kregen we ook een typische maaltijd, namelijk verschillende soorten aardappelen, mais, vlees,... . Het was ook hier dat ik het idee in mijn hoofd kreeg dat ik bolivia niet kon verlaten zonder in het meer te zwemmen. Dat heb ik dan ook gedaan, het was niet met woorden te beschrijven hoe koud het water was maar ik kan je verzekeren dat het koud was.
Misschien was dat ook de reden dat ik savonds om acht uur al in mijn bed lag half ijlend van de koorts. Na mijn duik zijn we ongeveer teruggegaan naar Copacobana om daar nog even de kerk te bezoeken. Vrijdagavond kwamen we dus terug aan in la paz waar ik ziek in mijn bed kroop. De volgende dag was er nog een diner gepland door afs samen met een dansvoorstelling door de studenten van la paz.
Ik was nog altijd niet helemaal genezen dus besloot ik om savonds het niet te bont te maken want door dat het land weeral onrustig was moesten we zo snel mogelijk terug naar Santa Cruz en dat was dus zondag.
Maandag waren we dan weer terug in Santa Cruz waar het dringend tijd was om ons voor te bereiden om de galabals want iedereen van ons was ondertussen afgestudeerd.
Ik was dus woesdag 17 oktober teruggekomen van Cochabamba en eigelijk was het die maand nog een beetje school dus ben ik donderdag nog maar is een dagje naar school geweest. Vrijdag helaas wou ik ook naar school gaan maar omdat er een betoging langs de school ging komen was er geen school omdat dat te gevaarlijk zou zijn.
In het weekend was ik met Sol aan het babelen en ineens vroeg ze of ik geen zin had om de woensdag daarop mee naar Tucuman in het noorden van Argentinie te gaan. Het was niet alleen met Sol maar met een koor waar zij en ook Claudia in zingt en ook Gerd en Sander( twee andere belgen) gingen mee dus natuurlijk zei ik geen nee. Er moest nog wel wat voor geregeld worden dus dat werd dan maandag en dinsdag gedaan in plaats van naar school te gaan want mijn paspoort enzo moest nog in orde gebracht worden.
Dus woensdag 24 oktober vertrokken we smiddags naar Tucuman in Argentinie. Normaalgezien zouden we de volgende dag rond de middag aankomen maar dat was zonder de douane gerekend.
Toen we aan de grens aankwamen was het ongeveer rond middernacht en de douaniers waren aant slapen en wilden niet opstaan om ons door te laten dus zat er niets anders op om de volgende morgen te wachten wat wel een hoop stress opwekte want de donderdagavond moest het koor in argentinie optreden en misschien zouden we te laat zijn.
We kwamen inderdaad te laat aan maar met wat geregel konden ze toch nog optreden. De volgende dag moest het koor de hele dag repeteren en savonds optreden dus hadden sander, gerd en ik de hele dag vrij om de stad te verkennen en volgens mij heb ik daar mijn eerste cultuurshock opgelopen. Tucuman is een stad ter grote van Gent dus voor Argentinie niet echt groot maar het was daar zo westers in vergelijking met Bolivia(klein voorbeeld: je moest aan een bushalte gaan staan om de bus te pakken), ik waande mij echt even terug in Europa. Die avond was er dan het optreden en daarna was er nog wat tijd om uit te gaan.
De volgende dag was dan al de laatste dag want zaterdagavond vertrokken we terug naar Santa Cruz, die dag hebben we terug in Tucuman doorgebracht en zondagavond waren we terug in Santa Cruz.
De laatste dagen van oktober ben ik dan op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk en heb ik dat ook gevonden. Namelijk in een bakkerij met mentaalgehandicapten maar helaas heb ik eind oktober en begin november niet meer kunnen gaan door allerlei redenen. Maar normaalgezien zou ik wel kunnen gaan in januari.
maaaar ik wel een foutje gemaakt en ik heb de meest recente fotos upgeload die van de promo's van eind november en begin december en van mijn reisje naar samaipata met claudia begin december maar ik had niet gezien dat ik de foto van mijn reis naar cochabamba en la paz en het lago titicaca nog niet had upgeload dus die hebben jullie nog te goed!! waarschijnlijk morgen
Nadat ik een week in cochabamba had gezeten ging ik dus een paar dagen doorbrengen in Chapari de tropische zone tusse Santa Cruz en Cochabamba samen met Gerd.
De eerste dag dat we er zaten zijn we naar een paar geweest in de buurt waar apen op je schouder en in je zakken kropen en waar we ook een puma en een beer hebben gezien. Eventueel ga ik er een paar weken werken als vrijwilliger maar dat is nog niet zeker.
Daarna zijn we gaan kijken of we de volgende dag konden gaan raften en toen dat vastgelegd was zijn we nog even gaan zwemmen in de rivier.
Het was maandagavond en dus was er niet veel te doen dus besloten we om eerst te gaan eten en een pintje te drinken en daarna het dorp in te trekken om te kijken of er toch niets te doen was.
Zo zijn we een klas tegengekomen die op doortocht waren en zijn we nog even met hun meegegaan.
Daarna waren we terug op weg naar ons hotel en we waren over straat aan het lopen met een pintje in de hand en dat hadden we niet mogen doen. Ineens stopte er naast ons een politiewagen met twee agenten erin die ons geboden om in te stappen. Blijkbaar mocht je daar niet met bier over straat wandelen of wat later bleek, wilden die agenten gewoon wat geld verdienen. Ze waren beginnen dreigen met een nacht in de cel onder andere. Ook begonnen ze te zeggen dat ze coca roken maar coca is volledig legaal dus daar was niets mis mee. Het zou hetzelfde zijn als in Belgie een agent zou zeggen "jij hebt een sigaret gerookt op straat".
In elk geval was het algauw duidelijk dat die agenten geld wilden en gelukkig hadden we niet veel meegenomen, dus ik gaf hem alles wat we hadden, 60b(6euro). Eerst wou hij het niet aannemen en vond hij het zogezegd raar dat we hun wilden omkopen maar na nog wat dreigementen was het dan toch in orde en konden we na meer dan 30(een beetje bange)minuten toch uitstappen en naar ons hotel gaan. En voor 3euro de man waren we toch weer een boliviaanse ervaring rijker.
De morgend daarna gingen we dus raften, er was niet zo heel veel water maar toch genoeg om het spannend te hebben. We zaten met nog 4 andere mensen in een boot; een instructeur, een koppel van zwitserland en een israelier.
(Bij het raften blijf je in de boot zitten door 1 van je voeten door een lus te steken in de boot.)
De israelier vertelde dat het zijn tweede keer was dat hij nog eens ging raften en dat hij de eerste keer bijna dood was en dus had het lang geduurd voordat hij weer in een boot durfde stappen. Vlak voordat we vertrokken zei ik nog tegen Gerd " als er iemand uitvalt is het de israelier" en idd nog 5min later lag hij al in het water, hij had zijn voet niet goed vastgezet. De spannende momenten daarna nam hij zeker voor onzeker en pakte hij gewoon met zijn handen de lussen vast wat soms wel voor lachwekkende momenten zorgde.
Na het raften hebben we eigenlijk niet meer veel gedaan en toen was het weer eens tijd om nog eens naar Santa Cruz te gaan want dat was toch al weer meer dan een week geleden en iedereen begon me te missen.
de dag daarna, zaterdag arriveerden de belgen en een paar duitsers van Cochabamba in Santa cruz voor een aantal dingen te bezoeken, zo gingen ze zondags naar Valle Grande de plaats waar die dag juist 40 jaar geleden Che Guevara was vermoord door het boliviaanse leger.
Ik kon niet mee want ik had andere plannen. Zaterdagmiddag vroeg mijn nonkel, die ik toen al bijna 24uur kende of ik geen zin had om smaandags met hem mee te gaan naar Cochabamba voor een weekje ofzo. Natuurlijk zei ik niet nee tegen een weekje vakantie in plaats van naar school te gaan. Dus maandagochtend zat ik met Alvaro en zijn tante in de auto naar Cochabamba, de stad met het grootste jezusbeeld van de wereld.
een dikke acht uur later arriveerden we dan tussen bergen van 4000-5000meter hoog in de stad cochabamba waar ik een week in het huis van mijn nonkel en zijn vader zou verblijven. De eerste dagen ben ik met mijn nonkel opgetrokken omdat de belgen van cochabamba nog bij de che zaten en die dagen waar ook redelijk vermoeiend omdat ik nog niet echt gewend was aan de hoogte. Vanaf donderdag waren die belgen dan terug en ben ik nog met hen en mijn nonkel naar de Christo gaan kijken en we wilden ook nog een museum bezoeken maar dat bleek dan gesloten te zijn.
Vrijdagmiddag was er dan het Fiesta de Cerveza waar uiteraard aanwezig moesten zijn, het was te vergelijken met een soort minifestival. Savonds wilden we dan nog uitgaan maar ik was echt te moe en ben rond 1uur gaan slapen.
De dag daarna was ik uitgenodigd door Gerd(1 van de belgen) om mijn zijn counselor( persoonlijke begeleider van AFS) een dag weg te gaan. In de voormiddag gingen we naar een maison dat als museum werd gebruikt maar eerst mochten we niet binnen omdat we niet tijdens de openingsuren waren gekomen maar nadat we een telefoontje hadden gedaan naar een belangrijke persoon en dat tegen de wachter hadden gezegd mochten we onmiddellijk binnen( wat je met macht allemaal niet kan doen in bolivia!)
Na het eten bij de counselor thuis gingen we naar de countryclub( een club voor rijke mensen met golfbaan, zwembaden, sauna, tennis,...) en savonds gingen we in het stadion in cochabamba naar een optreden van Molotov kijken, niet echt mijn muziek maar wel grappig om in een pogo een hoofd boven iedereen uit te steken.
Zondag nam mijn nonkel mij en mijn vrienden mee naar een restaurant waar het de bedoeling was om je ziek te eten aan 18 verschillende soorten vlees, dat deden we dan ook 2 uur lang.
Voor de rest die dag konden we niets meer doen omdat we allemaal buikpijn hadden.
De dag daarna moest mijn nonkel gaan werken in Chapari( de tropische zone tussen Cochabamba en Santa Cruz) en hij had gevraagd of ik geen zin had om een paar dagen daar door te brengen samen met Gerd, we konden bevoorbeeld gaan raften.
Volgend bericht: Chapari, raften en hoe corrupt je kan zijn als agent...
De maand begon met eerst nog een paar dagen school en dan vrijdag 5 oktober was het juegos estudantil op school wat zoveel betekent als een combinatie van spelen en vragen oplossen die je klas dan vrije dagen of uitstappen kan opleveren.
Smiddags mochten we dan al naar huis en dan werd het tijd om mijn verjaardagsfeest van savonds voor te bereiden. Ondertussen was ook mijn nonkel van Cochabamba( een stad 500km verder richting het andesgebergte) geariveerd en hij ging ook meehelpen.
Het feest bestond er uit dat ik ongeveer iedereen van afs, mijn klas en dan nog wat andere mensen uitnodigde om in de buurt van mijn huis bij 1 van de zwembaden in de hacienda naar een poolparty te komen. Naast dat zwembad was er een bbq waar mijn moeder dan nog speciaal iemand voor had ingehuurd en ook een hele dj instalatie en belichting die dan ook nog eens door drie man bemand werd.
Vanaf negen uur was iedereen welkom en rond half tien/ tien uur begon het volk dan binne te druppele. Een jammer iets was dat een uur voor het feest er juist chloor in het zwembad gekapt was met als gevolg dat er niet in gezwomme mocht worden.
Van mijn belgische vrienden heb ik dan een hoop cadeaus gekregen waaronder dobbelstenen met een beker, een echt cambatshirt, een sudokuboekje voor in de klas en eeuwig respect want ik was nu wel degelijk de oudste .
Tot 12uur ging het rustig door met bier, biefstuk, en allerlei andere hapjes tot er om 12uur werd gezongen en een taart werd aangebracht. In bolivia is het de gewoonte dat de jarige een stuk uit de taart bijt en dan staat er iemand achter u die u een beetje derin duwt zodat er wa slagroom aan uw neus hangt. Maar bij stond Fabrisio van mijn klas achter mij en die vond het nodig om mijn hoofd er zo in te duwen dat mijn neus hard tegen de tafel er onder botste. Mijn gezicht en haar hing dan ook vol met slagroom, kijk maar naar de fotos...
Rond 1uur was zoals gepland het feesje afgelopen en iedereen ongeveer naar huis, toen is ook ongeveer die foto met die limosine getrokken en nee die was helemaal ni voor mij, die kwam gewoon langsgereden in ik en mijn vader vonde het wel grappig om daar een foto van te maken( dus Ellen ge moet ni alles geloven wa ik vertel e )
Daarna ben ik dan me sander eerst nog even iets gaan drinken in shots en naart schijnt hing der echt nen taartwal rond mij en daarna zijn we nog gratis binnegeraakt in een discotheek.
Voila dat was mijn verjaardag, ik vond ze zeer geslaagd en op naar de 20 zou ik zeggen!
September is voor mij ook al even geleden en ik vrees dus dat ik me niet alles meer zal herinneren maar het belangrijkste zal hier wel verschijnen.
Omdat het op school toch o-zo plezant is besloten we met een paar belgen(vlamingen en walen) om eens een vrijdagje niet te gaan en naar lomas de arena te gaan( zie fotos) Lomas de arena is een natuurpark gelegen buiten santa cruz. Doordat we geen auto ter beschikking hadden en met de bus nogal moeilijk was om er te geraken besloten we om met de taxi te gaan. de taxichauffeur wou ons vijfen voor 10euro in totaal heen en terug brengen en daartussen zou hij daar wel ergens wachten, die arme man wist op dat moment nog niet wat hem te wachten stond. Dus we vertrokken daar naartoe en in het begin ging alles nog goed. Tot op het moment dat we in het natuurpark waren, we moesten een kleine beek door en de taxichauffeur, dapper als hij was, reed er gewoon in het midden door. Natuurlijk was de beek dieper dan hij dacht. Gevolg: heel de motor vol met water. Een half uur later was alles opgedroogd en afgekuisd en konden we onze toch verderzetten maar toen begon het pas. We waren zo slim geweest om midden in het droog seizoen te gaan en zonder jeep. De volgende 3 km hebben we dan in een paar uur gedaan omdat we constant de auto moesten voortduwen en uitgraven uit het losse zand want arena is het spaanse woord voor zand.
Op een gegeven moment ging het echt niet meer en zijn we maar te voet verder gegaan om de taxi en zijn chauffeur dan later op de dag terug op te pikken. Ondertussen waren we ook een argentijnse toerist tegen gekomen die dan maar met ons meeging. We waren allemaal een beetje uitgeput geraakt en ook de zon was niet mild dus waren we zeer blij toen we schaduw vonden onder een afdakje.
Maar lomas de arena wordt niet voor niets het strand van santa cruz genoemd, dus met nog een beetje energie ging ik er aleen op uit op water te zoeken waar we ons konden verfrisse en inderdaad wanneer ik over een heuvel liep waar ik me in de woestijn waande zag ik inderdaad een soort oase tusse al het zand.
Daarna zijn we daar even gaan zwemmen maar na ongeveer een uurtje moesten we alweer terug want we moesten den auto ook nog terug krijgen. De terugtocht verliep gelukkig veel vlotter en we waren nog op een redelijk uur thuis. Savonds zijn we dan nog naar een concert gegaan in het stadion.
Een van de redenen dat ik dit uitstapje wou doen was ook omdat ik normaal gezien met mijn klas naar cochabamba was geweest. Eerst was het zeker dan was het zeker niet, dan weer zeker,.... typisch bolivia en dan was er dat weekend zeker een afsweekend en dan weer niet.
Het weekend daarop was er dan wel het afsweekend( het weekend van de 22 september denk ik). Het weekend hield in dat we vrijdagmiddag vertrokken en dat we zaterdagavond terug gingen zijn. We gingen naar een soort hotel waar je ook kon camperen zodat we daar ons tentje konden opzetten. Er was ook een zwembad en een voetbalveld en een paar palmbomen waar we algauw de kokosnoten van aan het opeten waren.
Savonds werd er gedronken en gefeest in en rond het zwembad( iedereen werd er eigenlijk gewoon met kleren en al ingesmeten) Die avond heb ik dan ook besloten om claudia wat beter te leren kennen. De zondag daarop ben ik met haar dan nog eens uitgeweest en voor mij was onze relatie toen al een feit. Maar in zuid-amerika kom je er zo gemakelijk niet vanaf vertelde even later een vriendin van haar. Ik moest het letterlijk aanvragen. Dat heb ik dan ook maar gedaan en heden zijn we dus ongeveer 2maand een koppel. De tweede dag van het afsweekend werd er eiglijk niet veel gedaan daar het nogal een warme dag was en savonds ging iedereen tevreden naar huis.
Nog in september was er ook de feestdag van Santa cruz( 24 september) dus op school was er weer een heel gebeuren rond met paradelopen, en zingen enzo.
Voor de rest bennek in september elke dag naar school geweest en in het weekend naar homefeestjes of naar een discotheek ofzo.
In het volgende bericht zal ik een vertellen wat ik allemaal in oktober heb gedaan.
Ik weet het, het is weer een maandje geleden maar dat komt allemaal omdat ik het gewoon te druk heb gehad wat dan ook wel te zien zal zijn om de fotos het is onder andere mijn verjaardag geweest, ik ben op reis naar cochabamba geweest en ik ben in chapari gaan raften...
binnekort zal ik ook eens proberen om bij te benen met het schrijven op het webblog
groeten uit santa cruz, de stad met momenteel het eeuwige goed weer corneel.
jajaa u leest het goed, het kabeltje van mijn fototoestel is nogaltijd zoek en mijn vader zij elke week dat hij ging zoeke want het ligt waarschijnlijk tussen zijn spullen maar zaterdag was ik het beu en ben ik een nieuwe kabel gaan kope int stad vandaar datter dus nen helen hoop nieuwe fotos op staan hier is de link waar de fotos staan http://corneelbombeke.spaces.live.com/default.aspx ga naar bolivia 2 voor nen hoop fotos van allerlei, uitstap naar lomas de arena en uitstap naar cotoca en gan naar bolivia 3: coca kauwen voor... fotos van coca kauwen
voor al uw comentaar, vragen, bedenkingen,... kan u hier terecht
Het is weer even geleden dat ik nog eens iets geschreven heb dus kdacht kzal mij der nog is aan zetten.
Om terug een beetje bij te zijn ga ik gewoon vertellen wat ik voor de rest in augustus nog gedaan heb.
De week van 20augustus ben ik maar 1dag naar het school geweest omdat het eigenlijk heel de week examens was en ik was met de directrice en mijn ouders overeengekomen dat ik dan een weekje extra vakantie kreeg
Ik vond wel dat ik die week een beetje nuttig moest gebruiken dus ik ben naar de kapper geweest, en mijn haar is nu zo kort als het de laatste 5 jaar niet meer geweest is en ik ben ook iemand gaan uitzwaaien op de luchthaven die na een half jaar terug naar zwitersland moest. En misschien het meest nuttige was dat ik een dag mee vrijwilligerswerk ben gaan doen met Pablo, een duitsers van afs. Het werk bestond uit het helpen van kinderen die geen school kunnen betalen in een soort "namaakschooltje". De reden dat ik dat een dag ben gaan doen is omdat ik van plan ben om in de grote vakantie een maand ofzo daar te gaan werken. Uiteraard had ik die week ook nog spaanse lessen en salsa lessen dus mijn dag was nog altijd gevuld en in het weekend was het natuurlijk uitgaan. We zijn nog eens naar shots geweest en naar een paar andere bars.
De week daarna moest ik uiteraard wel terug naar school maar dinsdag lag bijna het volledige land plat door een algemene staking, wat inhield dat iedereen gewoon tuisbleef en niets deed. Vrijdags ben ik dan naar een chupa van mijn klas gegaan, dat is vergelijkbaar met het fenomeen bingedrinken in Engeland. En vrijdag naar een afscheidsfeesje van de gastbroer van Sander.
voila ik ben weer bij
voor ik het vergeet, iedereen die ondertussen al terug naar het school is, amuseert u daar en volg mijn wijze woorden "geniet ervan, het zijn de laatste"
Nogmaals, foto's zijn onderweg, mijn kabel is nogaltijd zoek maar misschien vind ik een andere manier
De weken flitsen hier voorbij en ik had gewoon geen tijd om nog eens iets op mijn blog te zetten daarmij dat het weeral een paar weekjes geleden was. Maar nu heb ik dus nog een momentje gevonde in mijn drukke schema. In mijn laatste bericht vertelde ik over de nationale feestdag die er aankwam en maandag 6 augustus was het dan zover. Doordat het feestdag was hadden we uiteraard geen school en dinsdag mochtet ook ni naar het school omdat het te gevaarlijk zou zijn. Maandag zijn we dan gaan kijken maar al bij al viel het nogal tegen, buiten een paar parades en een paar toespraken was er eigenlijk niets te zien.
Woensdag 8 augustus was ook een belangrijke dag, onze spaanse lessen zouden eindelijk beginnnen na al een maand in bolivia gewoond te hebben. Maar ter compensatie hebben we dan wel een heel goeie en toffe leerkracht die zelfs deze week in de les insinueerde dat we misschien naar Matshupitshu in Peru zouden kunnen gaan . Die dag is ook mijn zus, Lena vertrokken naar de usa dus nu is ons gezin zoals een jaar zal zijn.
Misschien wisten jullie het al maar in Bolivia op een fuif, homeparty, in een discotheek,... wordt er niet zoals bij ons in 'groepjes' gedanst maar wordt er een lange dubbele rij gevormd zodat iedereen 2 per 2 danst, een heeel grappig zicht maar soms ook wel een beetje frustrerend want als je met een oneven aantal mensen binnenkomt moet je dus al direct iemand gaan zoeken om mee te dansen. Maar wat ik eigenlijk wou zeggen is dat op dat moment een paar danspasjes altijd wel van pas komen. Dus besloten we met ons groepje belgen na rijp beraad en nog vele andere redenen dat we eigenlijk wel salsa wilden leren. En dus zijn donderdag naar onze eerste les gegaan en nu volgen we 3 keer per week 2uur salsa.
Vrijdag was het dan weer school en na na het school gevoetbald te hebben was het weer tijd om uit te gaan. We waren te weten gekomen dat er in eqe petrol een electronic party was dus allen daarheen. Het was buiten met een keigroot zwembad maar het was een frisse avond(20graden) dus zwemmen zater niet in.
voila, binnekort meer nieuws want nu hebbek geen tijd en als ik het kabeltje van men fototoestel terug heb gevonden ook meer fotos.
salukes en voor diegene waarop het van toepassing is succes met de exames!
Jaja u leest het goed, de eerste foto's zijn upgeload, ik weet het een beetje laat maar gelukkig denken wij allen zoals het alombekende spreekwoord zegt "beter laat... dan op zen boliviaans(want das nog later)
door wat problemen staan ze ni op dit blog maar via deze link zou u er probleemloos moeten aangeraken: http://corneelbombeke.spaces.live.com/default.aspx ge gaat dus naar deze link en dan naar fotos naar de map bolivia 1
)
. Die dag is ook mijn zus, Lena vertrokken naar de usa dus nu is ons gezin zoals een jaar zal zijn.
