|
Vrienden!
Eindelijk
weer nieuws, en veel nieuws deze keer!
Ik bleef de vorige dagen net zo ignorant als jullie, maar wees
gerust, het volgende verslag van mama's hand zal jullie een ietwat
persoonlijker zicht op de tocht geven. Drie dagen stilte, dat doet toch wel
raar. Maar het was een bewijs van de uitdrukking: "geen nieuws, goed
nieuws".
Vooraleer
ik nauwgezet mama's kleine briefjes begin over te
typen wil ik mijn ouders' verontschuldigingen overbrengen inzake het NIET up to
date houden van deze blog. Ze hebben nog geen kans en tijd gehad dit te doen.
Mama beschrijft de noord-franse dorpjes als dingetjes uit de jaren stillekes.
Op de camping wordt alles nog op papier geschreven. Pc en Internet lijken daar
nog niet volledig hun intrede gedaan te hebben. Maar dat zou weldra verleden
tijd zijn. De uitgestrekte graanvelden lijken plaats geruimd te hebben voor
meer variëteiten in het landschap; maïsvelden, boomgaarden, manèges en
gezellige dorpjes.
Zet
u schrap, hier komt een verslag van 5 dagen:
DAG
1
Dag
Sarah,
Hoe
gaat het? Vandaag een dag met hindernissen. De start was heel leuk. Het geeft
een kick na al die maanden van voorbereiding te mogen starten. We zitten nu in
een pizzeria waar ze heel vriendelijk zijn. We mogen onze GSM laten opladen, leuk
hé? Zoals je weet is papa met nonkel Piet over en weer gereden voor het
arrangeren van z'n paspoort. Daardoor natuurlijk 3 uren verloren. Vandaar dat
we slechts 53 km afgelegd hebben. Het is moeilijker dan we dachten om de weg te
vinden. Met de combinatie van GPS en boekje lukt het wel. Nele en Katrijn zijn
heel flink. Ze nemen zelf verantwoordelijkheid. ONs gerief terugvinden bij de
tent is niet evident. Het vraagt veel discipline om ales op de juiste plaats te
steken na gebruik. We zijn nu aan het wachten op onze pizza. Honger dat we
hebben! De pizza's zijn super lekker. Papa heeft een salade gegeten. We hebben
nogal wat bekijks met onze trekkingsfietsen. Mensen vragen waar we naartoe
gaan. We zitten nu op de camping op een zeiltje langs het water. Papa leest de
krant, ik de libelle en Nele en Katrijn liggen in hun tentje de flair en de
joepie e lezen. Morgen trachten we 80 km te doen.
DAG
2
Dag
Sarah,
De
tweede dag. Het lijkt wel of we al dagen onderweg zijn. We zijn er volledig
uit. Vanmorgen zijn we om 6u opgestaan. Paulus heeft niet zo heel goed geslapen. Wij wel. De tent opgebroken, alles in de zakken en weg naar het dorp. We hebben geluk. Het is markt: verse chocoladekoeken, taartjes, baguettes, volkorenbrood, kaas, krieken, bananen en appels gekocht. We hebben genoten van ons ontbijt op ons plat gat aan de rand van de markt. De fietstocht verloopt goed. Al 20 km afgelegd en het is pas 11u. In [Mostaing?] hebben we onze stempels gehaald. De bediende is super vriendelijk. Ze heeft papa zelfs voorgesteld aan de burgemeester. Rechtover het gemeentehuis is er een volkscafeetje. Dat gaapt als een oven om een aperitiefje te drinken en wat verder te schrijven aan het briefje. Dag Sarah, ik mis u al! Tot de volgende. Nele schrijft hoor! 's Middags zijn we gaan eten in een restaurant in Cambrai. Katrijn had grote pech: met haar pink tussen de deur van de WC. Heel veel pijn. Gespoeld onder de koude kraan en naar de apotheker om pilletjes tegen de pijn en om te ontzwellen. Camping aan de Schelde. Niet zo gezellig. Luide "oempapa" muziek tot 00 u. Paulus heeft geen oog dicht gedaan. Het was bovendien ijskoud die nacht. Onze slaapzakken kunnen die lage temperaturen niet aan. De fietstocht was heel boeiend: voortdurend klimmen en dalen met mooie vergezichten op de graanvelden.
DAG
3 "De dag van het huwelijksfeest"
Deze
morgen hebben we de bron van de Schelde gezien. Niet te geloven hoe dit kleine
riviertje tegen Antwerpen aangezwollen is tot een reuzengrote rivier. Ons
nieuwe plan is s'middags te
picknicken. We hebben dit gedaan in de schaduw rond de kathedraal van Saint-Quentin. In
de namiddag, zoals de hele dag trouwens, vol klimmen en dalen. Wie had er ons
wijsgemaakt dat het tot Tours plat was? Nu het lukt. We voelen dat onze spieren
sterker en sterker worden. Het is een goede training. Kort na de middag werden
we binnengeroepen op een huwelijksfeets. We werder heel hartelijk ontvangen?
Iedereen kwam tegen ons praten. We werden getrakteerd op een lekkere frisse
pint en de drinkpullen werden bijgevuld met gekoeld water. Toen we weggingen
werden we door alle feestvierders uitgewuifd. En dan maar verder rijden langs
een veel te drukke weg. Dus picknick op ons zeiltje op de grond. Toch wel
gezellig. De buurman heeft ons dan uiteindelijk z'n twee tuinstoelen uitgeleend
en hij gaf ons zonder dat we het vroegen after sun. Heel goed geslapen. Zin om
uit te slapen, toch om 8 u opgestaan.
DAG
4
We
zitten op schema. Onze achterstand is ingehaald. De dag begint mooi: met een
lange afdaling. Daarna langs de L'Oise naar Compiègne. De tocht verliep
vlot. Te vlot. mooi om waar te zijn. In Compiègne heeft Katrijn een lekke band. Paulus heeft die professioneel opgelapt. Bravo
Paul! De cursus fietsen herstellen werpt
zijn vruchten af. (DANK AAN KOEN!) Gepicknickt in het
park en dan terug fietsen? Het is snikheet. De banden kleven aan het wegdek. We
drinken water, water en nog eens water. We rijden van dorp tot dorp om bij te
tanken. Het landschap is prachtig: graanvelden zo ver het oog reiken kan. In
Callemont een super zware klim om het centrum te bereiken. Nele en Katrijn
hebben het gehaald. Paul en ik hebben moeten afstappen. Boven hebben we het
gevierd met lekkere ijsjes. Echte coupes deze keer. Moe maar voldaan bereiken
we na 87 km de camping. De beste: een natuurcamping. We krijgen plaats voor wel
20 tenten. Big problem: geen restaurant in de buurt. Weer geen avondeten.
Gelukkig dat Nele en Katrijn mee zijn: ze zijn in een naburig dorp pizza's gaan
halen. Een man op de camping heeft ons getrakteerd op frisse dranken. Nu zitten
de drie vrouwen naast elkaar op de bank briefjes te schrijven. We moeten er
echt tijd voor maken; anders komt het er niet van. Onze dagen zijn zo druk
gevuld met fietsen, bagage maken en voor eten zorgen. We hebben eveneens bijna
geen tijd om dingen te bezoeken.
DAG 5
Zuiderse
temperaturen. Niet te doen. De ene zware beklimming na de andere. We rijden op
de kleinste versnelling. De zon maakt het dubbel lastig. Vanmiddag gegeten in
een eenvoudig hotelletje. Lekker: meer dan genoeg. Nele, Katrijn en Paulus zijn
water aan het kopen. We drinken één liter per uur. Het was heel lastig. Toen we
aankwamen op de camping kregen we een daverend applaus van alle mensen die
hetzelfde traject volgen. Echt leuk en gezellig. Alle tentjes staan samen op
een graspleintje. Nele en Katrijn hebben een Hollands meisje van 15 leren
kennen. Veel groeten. We denken aan jou, mama, papa en de viskes.
Categorie:Familie
|
. 
