Foto 1: Middagmalen in EI Burgos Ranero, in de schaduw van de motorhome. Foto 2: Mijn armen zijn zwaar verbrand door de zon, dit zal de komende dagen voor enig ongemak zorgen. Foto 3: We komen Pol met een toevallige gezel tegen in Mansilla de las Mulas.
We zetten onze tocht verder. In Mansilla de las Mulas komen we toevallig Pol tegen. Pol is in het gezelschap van een 70-jarige Nederlander. Deze man komt op zijn eentje met de fiets vanuit het Noorden van Nederland, en is eveneens op weg naar Santiago.
In dit dorpje staat een prachtig monument dat rustende pelgrims uitbeeld.
We steken de Rio Porma over. In het midden van de rivier staan enkele vissers te hengelen, en te hopen op een goede vangst.
Op het einde van de rit is er nog enige sensatie. Een gigantische heftruck die een enorme boomstam tilt, komt met hoge snelheid onze richting uit. De kolossale boomstam steekt langs beide zijden uit en bengelt net boven onze hoofden als de truck ons voorbij snelt.
Foto 1: Prachtig monument van rustende pelgrims in Mansilla de las Mulas. Foto 2: Visser(s) in de rio Porma.
Foto 4: Heftruck met boomstam kruist ons pad.
We rijden León binnen en zoeken meteen de refugio op. De ingang van de refugio is te smal en we kunnen onmogelijk met de motorhome op het terrein komen. Noodgedwongen parkeren we ons langs de kant van de weg, maar er slenteren groepjes jongeren rond de motorhome en voor het eerst voelen we ons niet veilig. We vrezen - al dan niet terecht- dat er morgenvroeg wel eens fietsen zouden kunnen ontbreken. Daarom trekken Robert en André naar het politiekantoor en ze vragen of wij op hun terrein mogen kamperen. Dat je als pelgrim iets meer tegoed hebt is geweten en wordt hierbij bewezen, ons verzoek wordt ingewilligd.
De ei jfers van de 6de rit:
Vertrek/aankomst: 9u25' -> 16u00'
A~t~~ 100 km
Effectieve fietstJjd: 4u35'
64,2 km/u 21,7 km/u
Na de douche kuieren we door de stad en bezichtigen we de talrijke monumenten en gebouwen. Tussendoor nuttigen we een dagschotel. We op het politiedomein.
(Voorziene afstand: 87,6 km). 1 ste deel: Carión de los Condes -} EI Burgos Ranero
De dag begint bewolkt, het is fris en er waait een stevige wind
. De zon komt er pas tegen de middag door.
Het landschap is zacht glooiend en eentonig. Het pad loopt eindeloos rechtdoor, vaak parallel met de hoofdweg. Dit is zonder twijfel de saaiste rit van de Camino. Gelukkig is het pad goed bereidbaar, het bestaat hoofdzakelijk uit grind en dolomiet
. Op de hoofdweg is praktisch geen verkeer, de auto's die ons passeren zijn op één hand te tellen.
Na anderhalf uur fietsen
(-30 km) bereiken we Sahagun, het eerste noemenswaardige dorp. We nemen enkele foto's. Robert, Andre en Roger zijn gewillige modellen en poseren graag voor het metalen standbeeld van een pelgrim aan de plaatselijke Albergue.
Foto 1
: Sahagun, poserend aan het standbeeld, terwijl 2 pelgrims uitrusten en wachten aan de
ingang van de Albergue.
Foto
2/3: De pelgrims gebruiken het Camino pad, de schaapherder de hoofdweg!
We zetten onze tocht verder, maar er valt niets te beleven. Het weinige dat we te zien krijgen zijn enkele pelgrims en een schaapherder. Niet verwonderlijk dat een groot aantal pelgrims deze streek mijdt. Het grappige is dat de pelgrims, te voet of met de fiets, het Camino pad volgen, terwijl de schaapherder met zijn schapen en honden de hoofdweg neemt. Dit is niet echt een probleem, er is toch praktisch geen verkeer op de hoofdweg.
Eddy, onze chauffeur, wacht ons op in EI Burgo Ranero, waar we het middagmaal gebruiken in de schaduw van de motorhome.
Het vlakke parcours en de gunstige wind staan borg voor een snelle rit.
De cijfers van het 1
ste deel: Vertrek en aankomst: 9u25' -> 12u20' Afstand: 59,77 km Effectieve fietstijd: 2u40'
42,2 kmi u 22
,4 kmlu
M
ijn armen zijn sinds gisteren zwaar verbrand, waardoor ik verplicht ben deze af te schermen van de zon. Ik zal de komende dagen, ondanks de warmte, met lange mouwen moeten fietsen.
> Villafranca del Bierzo (Voorziene afstand: 83,1 km).
Het is vandaag minder koud dan gisteren, de zon is vroeg van de partij.
We hebben besloten om de geasfalteerde weg te volgen. Ons hoofddoel is Santiago bereiken, en de tocht over de Pyreneeën heeft ons angst en ontzag ingeboezemd. Bovendien wordt Pol vandaag 60 jaar jong en hij wil ons vanavond trakteren op een barbecue
.
%%%FOTO1%%%
Voor de start ontmoeten we een sympathieke Nieuw-Zeelander. Hij staat voor de refugio en speelt een deuntje op
zijn accordeon.
Als hij verneemt dat Pol jarig
is begint hij onmiddellijk "Happy Birtday to youH te spelen. Zijn bagage heeft hij op een steekwagen geladen, die hij met riemen aan zijn middel en schouders bevestigt en zo vooruittrekt. Hierdoor heeft hij beide handen vrij en kan hij onderweg
ongehinderd musiceren. Iedereen is vindingrijk op zijn manier.
Het is ruim 9 uur als we vert
rekken richting "Cruz de Ferro", het hoogste punt van de Camino (1504 meter). Pol rijdt met ons mee. Er moet een hoogteverschil van "'630 meter overwonnen worden. Vanaf de start tot "Cruz de Ferro" (~29 km) gaat de weg in stijgende lijn. De eerst 20 km zijn niet te steil en worden zonder problemen overbrugd. De geasfalteerde weg loopt meestal parallel aan de Camino, waardoor we de pelgrims die het Camino-pad volgen regelmatig naast ons zien opduiken. Het is ondertussen heel warm geworden. Net voor de top ligt het dorp Foncebadón. Het is vrijwel verlaten en het merendeel van de gebouwen is tot ruïnes herschapen. Als de weg steiler en lastiger wordt is Roger niet meer te houden. Hij bereikt afgetekend als eerste de top.
Op de top ligt een reusachtige hoop stenen, gedurende eeuwen meegebracht door pelgrims. In het midden steekt een boomstam circa 8 meter boven de stenen uit. Boven op de boomstam is een ijzeren kruis bevestigd
. Deze plaats heeft een grote symbolische waarde. Het is traditie dat de pelgrims voor zichzelf, familie of vrienden een of meerdere steen(tjes) meenemen van huis en op de reusachtige hoop leggen. Deze steen(tjes) symboliseren de last die de pelgrim met zich meedraagt, en waarvan hij zich door zijn pelgrimstocht bevrijdt.
Uiteraard hebben wij ook onze steentjes meegebracht en leggen deze op de grote hoop, zoals duizenden pelgrims ons hebben voorgedaan!
arión de los Condes - > León (Voorziene afstand: 87,6 km).
lst
e deel: Carión de los Condes -) EI Burgos Ranero
De dag begint
bewolkt, het is fris en er waait een stevige wind. De zon komt er pas tegen de middag door.
Het landschap
is zacht glooiend en eentonig. Het pad loopt eindeloos rechtdoor, vaak parallel met de hoofdweg. Dit is zonder twijfel de saaiste rit van de Camino. Gelukkig is het pad goed bereidbaar, het bestaat hoofdzakelijk uit grind en dolomiet. Op de hoofdweg is praktisch geen verkeer, de auto's die ons passeren zijn op één hand te tellen.
N
a anderhalf uur fietsen (~30 km) bereiken we Sahagun, het eerste noemenswaardige dorp. We nemen enkele foto's. Robert, Andre en Roger zijn gewillige modellen en poseren graag voor het metalen standbeeld van een pelgrim aan de plaatselijke Albergue.
%%%fFOTO1%%%
Foto 1 :Sahagun, poserend aan het standbeeld, terwijl 2 pelgrims uitrusten en wachten aan de ingang van de Albergue. %%%FOTO2%%%
%%%FOT3%%% Foto 2/3: De pelgrims gebruiken het Camino pad, de schaapherder de hoofdweg!
We zet
ten onze tocht verder, maar er valt niets te beleven. Het weinige dat we te zien krijgen zijn enkele pelgrims en een schaapherder. Niet verwonderlijk dat een groot aantal pelgrims deze streek mijdt. Het grappige is dat de pelgrims, te voet of met de fiets, het Camino pad volgen, terwijl de schaapherder met zijn schapen en honden de hoofdweg neemt. Dit is niet echt een probleem, er is toch praktisch geen verkeer op de hoofdweg.
Eddy, onze chauf
feur, wacht ons op in EI Burgo Ranero, waar we het middagmaal gebruiken in de schaduw van de motorhome.
Het vlakke parcours en de gunstige wind staan borg
voor een snelle rit.
D
e cijfers van het 1 ste deel: Vertrek en aankomst: 9u25' -> 12u20' Afstand: 59,77 km Effectieve fietstJjd: 2u40'
42,2 kmlu 22
,4 kmlu
Mi
jn armen zijn sinds gisteren zwaar verbrand, waardoor ik verplicht ben deze af te schermen van de zon. Ik zal de komende dagen, ondanks de warmte, met lange mouwen moeten fietsen.
Na maandenvan voorbereiding en training is de grote dag eindelijk aangebroken.
Op donderdag 25-mei-2006
start om 14u00 de mobilhome in Buggenhout (Robert Bettens en
Andre De Cock) en rijdt via Baasrode (Wi
lly Ermens), Stekene (Eddy, onze chauffeur), en Leffinge
Pol onze geadopteerde pelgrim), naar Boezingen (Roger) waar de laatste deelnemer wordt opgeladen.
Een korte voorstelling van het team
:
We z
ijn met 4 mountainbikers, Andre, Robert, Roger en Willy.
"
Robert Bettens" en "Andre De Cock" zijn de bezielers, organisatoren en drijvende kracht achter
deze
tocht. Zij zijn beiden fervente en ervaren kampeerders wat ons zeker nog van pas zal komen.
"
Andre" is de onbetwiste leider.
"Robert"
is onze tolk, hij spreekt vloeiend Spaans. Bovendien is hij een levende encyclopedie wat
cultuur en legenden van het land betreft.
"Roger"
, "DenIeper" is de ''Nestor''van de bikers, de best getrainde fietser met meer dan 25.000
km/jaar
, en alleenheerser in het gebergte.
"
Willy" is een ongelofelijk gelukkige gast omdat hij er bij kan zijn. Hij engageert zich om het verslag
te maken
, maar dat zal uiteindelijk meer dan twee jaar op zich laten wachten.
"Eddy"
is onze chauffeur en begeleider, hij werd gekozen uit verschillende kandidaten.
"Pol
" is een avonturier, en was kandidaat chauffeur. Toen de keuze niet op hem viel, vroeg hij om mee
te reizen tot St-Jean Pied de Port
, om vandaar - op eigen houtje - langs de gewone weg naar
Santiago de CompostelIa te f
ietsen. We zullen hem in Santiago op de terugreis weer oppikken.
Pol komt regelmatig in het verhaal voor
, we beschouwen hem als onze "geadopteerde peregrino I~
We vertrekken om 18u30' in Boezingen richting Frankrijk
, en komen aan op vrijdagmorgen 26-mei-
2006
om 7u15' in Saint Jean Pied de Port (na een reis van 12u45' en ..,1.100 km).
Het is onze intentie om eerst enkele uren te rusten vooraleer onze eerste rit aan te vatten
, maar we
worden verzocht om het dorpsple
in te verlaten.
We verkennen eerst het pittoreske dorpje aan de voet van de Pyreneeën, en kopen in de plaatselijke
refugio onze
"Credential del Peregrino" (Geloofsbrieven) (Deze kaart wordt in refugio's en/of
kerken afgestempeld en dient als bew
ijs dat de persoon de "Camino"heeft afgelegd. Met deze afgestempelde
kaart kan
in 'Santiago" en "FisterraH een certificaat bekomen worden.)
In deze refugio krijgen we ook onze eerste stempel
, interessante informatie, en een gedetailleerde
wegbeschrijving
(zie bIjlage). Dit laatste is geen overbodige luxe, we bevinden ons op Frans
grondgebied en de wegbewijzer
ing is hier niet zo goed als in Spanje.
Foto 1: Pittoresk plaatje van de rivier en de brug aan de Port d'Espagna
Foto 2
: "Rue de la citadelle", deze weg leidt naar de "Porte d'Espagna".
Vooraan
de plaatselijke refugio en het wapenschild van Saint Jean Pied de Port.
Foto 3:
"Porte d'Espagna", de startplaats van de "Camino Française".