wat een mooie zomer toch, op de tonen van miss Trixie heb ik de voorbije maand al heel wat wegen afgereden. Ik ben al motorijdend een jaartje ouder geworden. Overdag op vlaamse wegens met mijn Harley vriend Piet en 's avonds in aanwezigheid van mijn 2 ling broer, in mijn compleet versierde tuin. Op de tonen van Rhiana ben ik naar de mooiste tuin van het land gereden, een sprookjeveld vol bomen en hidden plekjes in Moutiers op bezoek bij een geweldige vriendin en van daaruit ben ik doorgereden naar Doornik, een onterecht vergeten pareltje
En dit weekend was er Tomorrowland waar ik met heel veel chanche ben binnengeraakt dankzij een andere geweldige vriendin Nele. Het was het strafste feest in jaren. Mooie mensen, mijn hippe vriendinnen en heel veel feestmuziek. Ik heb er Bruno ontmoet een gewillige bloedmooie Braziliaan wiens hips don't lie, jammer genoeg werd ie te handtastelijk en moest ik verder in het feestgewoel verder dansen
En dan vraag ik me af, hoe lang mag ik dit nog doen? Komt er een tijd dat ik niet meer naar deze dingen kan? Als ja dan hoop ik dat mijn ziel mee involueert, dat ik het niet meer hoef. Maar heel eerlijk hoop ik dat dit altijd verder kan, dat niks of niemand me hoeft te zeggen dat ik niet meer in het wilde westen mag rondrijden, dat ik niet meer mag dansen.
Voor mij mag alles blijven zoals het nu perfect is
