En geen zomer zonder de geur van gras en de geur van Mojito en de geur van mijn verjaardagstaart. Het belooft leuk te worden, Gent jazz, de Vossenmarkt op zondag, Tomorrowland en als ik ns vrij ben gewoon op mijn pelouse liggen
Ook geen zomer zonder slechte interviews op de festivals: Do you think the Belgian crowd is something special? No I don't think soApart van dit kan ik eigenlijk geen nadelen bedenken aan de zomer
Sinds 10 jaar sta ik elke keer gereed voor een dagje Couleur Cafe, ook dit jaar. Zonder jas en trui weliswaar en dat viel een beetje tegen, maar dankzij aloe Blacc Tim Arisu en Nneka was ik heel snel opgewarmd. Ik ben heel erg veel fan van ene Trixie Whitley, hoeveel passie en sexyness kan er in 1 persoon zitten? Beetje jammer dat ze zo gespannen was vrijdag
Ik ben dus 27 maar voel me dankzij mijn status als assitent in opleiding nog steeds een puber. Elke 4 maand verander ik van stageplaats, of de stageplaats nu aangenaam was of niet, verwacht men toch dat je een cake bakt of koopt als teken van bedankje. Daar ben ik nu toch al een jaar mee gestopt. Ik heb slechts 1 chocoladecake moeten produceren en het lijkt erop dat ik eind juli ook niks in de oven zal moeten proppen. Begin juni was het weer zover, de eerste dag... Ik heb de gewoonte om dagelijks aan iedereen een goedemorgen en goedeavond te zeggen, dat kost me niks, ik krijg daar geen braakneigingen van noch een huiduitslag en de eerste dag ga ik me voorstellen met naam en al wat men nog wenst te weten Ik stap dus wakker en nog goed gemutst binnen en zie daar in een hoekje een grijzig kabouter-like figuur zitten van wie ik aannneem dat hij wel eens de hoofdverpleegkundige zou kunnen zijn. Ik kuch en zeg luid genoeg wie ik ben en wat ik kom doen. Zonder me een blik waardig te gunnen typt hij traag voort, hij is duidelijk een postwar kind, niet opgezet met al die informatica. Ik zeg iets luider opnieuw wie ik ben en wat ik kom doen, traag richt hij zijn ogen. Hij mommelt dat ik mijn naam op het bord moet schrijven Gezien ik niet van plan ben hem de hele tijd met Meneer aan te spreken wens ik toch zijn naam te kennen. " murmelmurmelmurmel" is al dat ik kan verstaan. Dat heb ik niet begrepen , nog een keer vraag ik. " De Miel" het was niet echt duidelijk maar ik ben gewoon om met zeer fragiele mensen te werken dus ik versta al rap iets. Er zijn enkele dingen in het leven waarvan mijn haren rechtop gaan staan en mensen die zichzelf met eenbepaald lidwoord omschrijven zijn daar zeker een van. We zijn nu meer dan een maand ver, ondanks het feit dat mijn naam maar 3 letters telt kan ' De Miel' hem nog altijd niet uitspreken, eigenlijk probeert hij het niet eens. Bij deze is de sfeer waarin ik de voorbije weken werk al zeer goed omschreven
Ik lig er niet van wakker, 'De Miel' krijgt elke dag een goedemorgen een goedeavond.
