Via deze blog wens ik jullie te informeren of eventueel nostalgisch te laten terugblikken naar een voetbalclub met rijke geschiedenis dat net als vele andere werd ontbonden in een periode waar het woord "fusie" de oplossing leek voor alle problemen. Blijkbaar vergat men dat er voordien eveneens gelijkaardige periodes van "zwarte sneeuw" waren geweest maar waar men in "andere tijden" wel was blijven doorgegaan. Waar de "loge"managers op korte termijn geen rekening mee hielden was de oorsprong van het voetbal , hoe het was ontstaan , de identiteit en traditie , diens aanhang en in welk stadsdeel deze zich bijvoorbeeld situeerde en vooral wie deze het spel tot de populairste sport ooit heeft gemaakt door er in moeilijke omstandigheden als arbeider en volksjongen wekelijks voor te betalen. De sport van het volk werd hoofdzakelijk big business(seats) waar "baat" diende worden uitgehaald. Football a religion ...of het behoren tot een voetbalstam dat werd doorgegeven van vader op zoon was thans nog springlevend. Zo is er een familieverhaal waar "het doel de middelen heiligde" om de aangetrouwde schoonzoon maar niet voor de stadsrivaal te laten spelen. Voortaan werd het onderwerp voetbal , on new year's day uit het kleine huiskamertje van tante Angele aan de Walenweg , verboden onderwerp in deze vreedzame periode (nolens volens). Mijn grootmoeder (zus van Angele) stamde af uit een "rasecht" ASSA milieu maar was getrouwd met nen geboren "Clubman". Vergelijk het in superlatieve zin , toen , met de liefde tussen een Protestants meisje en een Katholieke jongen in Noord-Ierland. Ik kan niet ontkennen subjectief te zijn maar zal vermoedelijk niet alleen in mijn vaststelling zijn dat samen met de fusieploegen een groot deel van de ziel is verloren gegaan. Dit in tegenstelling tot anderen die wel volhielden nog steeds kunnen rekenen op een trouwe achterban zoals Antwerp FC , Racing en KV Mechelen , STVV , Eendracht Oilst ..... Racing Genk dan buiten beschouwing gelaten wat het toeschouwersaantal betreft doch Winterslag en vooral Thor Waterschei (initieël Tot Herstel Ons Recht in de kleuren geel/zwart als reactie op het monopolie van de franskiljonse mijnbazen en later onder druk van de Bond Ter Heil Onze Ribbenkast ) met voetballende mijnwerkers als Pierre Janssen blijven in ons collectief geheugen gegrift voor wie het toen heeft mogen beleven. Een of twee keer per maand verschenen onze underdogs op de beeldbuis voor de strijd tegen de grootsten van Europa ; Arsenal , PSG , Juvenutus , Barca , Saint-Etienne , Hotspur , Ajax , Feynoord , Forest , Milan , Koln......Nu zendt men dagelijks voetbal uit. En zo zou ik nog bladzijden kunnen doorgaan , van volledige elftallen die geen enkele affeniteit meer hebben met de Club tot het criminaliseren van de working class hero in de stadions , de Amerikaanse cheergirls , de onbetaalbare toegansprijzen voor de "gewone man" , de loges en VIPS , de combi regelingen . Sit down and shut up , op een vaste plaats "zitte en zwijge" !!!! Roken en een pintje drinken is voorlopig nog toegestaan. Welkom in het moderne voetbal. Tot slot heb ik nog het genoegen gehad bij "Club" te hebben gevoetbald maar al snel bleek dat ik nooit een Johan Cruyff zou worden zodat ik het reeds vanaf de scholieren voor bekeken hield en "de schoenen aan de haak hing". Een voetbalwetenschapper ben ik al evenmin maar wel een romanticus die meer hield van het collectieve gevoel en de randverschijnselen dan het spel op zich , vandaar dat wij af en toe afwijken van ons "hoofdpersonage". Mijn statement ; voetbal is cultureel erfgoed en wat nog van het oorspronkelijke overblijft dient dus te worden geconserveerd , het stadion bracht stamgenoten samen en de traditie werd doorgegeven van generatie op generatie. Een groepsgevoel zit nu éénmaal in onze genen en daar is niets "fout" mee omdat het altijd zo is geweest , wat sommige so called wijsneuzen vandaag ook mogen beweren.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen) Tags:Against modern football , Club Ronse , ASSA , Thor Waterschei , KV Mechelen,
24-05-2012
INLEIDING
Club Ronse ontstond als afscheuring van het in 1906 opgerichte Association Sportive Renaisienne (ASSA). Toen na een overwinning tegen ARA Gantoise (AA Gent) de supportersaanhang zich in het stadscentrum provocerend opstelde en vooral de Katholieke "Patria Boys" viseerden kwam het tot een zoveelste filosofisch intern conflict waarop enkele kopstukken misnoegd de stoet verlieten en twee jaar later reaktionair Football Club Renaisien stichtten (1908). Na aansluiting bij de Bond krijgt Club het stamnummer 46 toegewezen en koopt men een terrein naast de thuishaven van de stadsrivaal op de Steenweg op Leuze (tegenover café "de Wildeman" , "l'Homme Sauvage") onder het voorzitterschap van Clément Josson. Op zondag 8 oktober 1911 vond de eerste stadsderby plaats welke onbeslist eindigde (1-1). Op dat moment kan Ronse zeker tot de grondleggers van de voetbalsport in Oost-Vlaanderen worden gerekend. Door de succesresultaten van beide ploegen zorgde voetbal in Ronse voor een grote volkstoeloop waardoor naar nieuwe stadions diende te worden uitgekeken , beide ploegen speelden inmiddels in 3de klasse en kregen reeds de koninklijke titel toegewezen. Club verhuisde in 1922 naar de Spinsterstraat waar onder de fabriek en tussen de typische arbeidershuisjes (this is England) het gezellige Lagache Parc werd ingehuldigd. Vooral tijdens de pittige stadsderby van 1937 dienden de toeschouwers tot in de bomen plaats te zoeken en in dat zelfde jaar greep men nipt naast 1ste klasse doordat ARA Gantoise één wedstrijd minder had verloren. Club speelde op dat moment tegen ploegen als White Star , Anderlecht , Tubantia Borgerhout , AS Oostende en Racing Brussel. De wonderjaren vonden vooral plaats tijdens the roaring 50ies met als hoogtepunt de promotie naar 2de klasse in het seizoen 1958 op het veld van Mons , hetgeen er de facto voor zorgde dat spektakelmatchen regelmatig konden worden aanschouwd tegenover ploegen met een al even rijke geschiedenis. Op 10 mei 1959 promoveerde Club Brugge op het Parc Lagache terug naar 1ste klasse met een 0-2 winst , voor FCB een historisch moment want sindsdien degradeerden zij nooit meer (zie verder). No golden sixties voor Club dat naar het einde toe reeds tot bevordering was gedegradeerd en samen met de oliecrissisen van de jaren '70 zakte Club zelfs naar de provinciale afdeling. Er moest iets gebeuren , oude glorie en ex Club Brugge speler , Pierre Carteus diende als speler zijn oorspronkelijke Club van verder onheil te besparen waardoor "de gradins" terug behoorlijk vol liepen. Vooral de wedstrijden tegen FC Brakel zorgden voor de sfeer van weleer met tot 3500 betalende toeschouwers (in 1ste provinciale !). Desondanks de spionkop , de trouwe fanatieke aanhang en Carteus lukte het voor Club steeds "net niet" en werd uit frustratie maar al te vaak de schuld bij de scheidsrechter gelegd die zich beschermd door de kooi langs de Noorderkant richting kleedkamers diende te begeven. Ik heb zelfs ooit een geuniformeerde politieagent op de arme man zien afstappen na een discutabele beslissing. Wanneer Club midden de donkere jaren '80 naar 2de prov. zakt werden de meningsverschillen tussen de progressieve voorzitter en enkele conservatieve andere bestuursleden onhoudbaar zodat in 1987 de droom van voorzitter Orphale Crucke werkelijkheid werd en de fusie met ASSA werd bezegeld. Tom Deliveyne scoorde het laatste doelpunt voor Club Ronse uit op Kerksken (1-2).
