Rosa Mystica, Onbevlekte Maagd, Moeder der Genade, Tot eer van Uw Goddelijke Zoon, werpen wij ons voor U neer, Om van God barmhartigheid te verkrijgen, Niet door onze verdiensten maar door Uw goedheid van uw Moederlijk Hart, Smeken wij om hulp en genade, in de zekerheid, dat U ons zult verhoren. Ave Maria.

Rosa Mystica, Moeder van Jezus, Koningin van de H. Rozenkrans, en Moeder van de Kerk, het Mystieke Lichaam van Christus, wij smeken voor de tweedracht verscheurde wereld om het geschenk der eenheid. En de Vrede, en om alle genaden, welke de harten van zoveel uwer kinderen kunnen nieuw maken. Ave Maria.

Rosa Mystica, Koningin van de Apostelen, laat rond de Eucharistische altaren talrijke priesters en kloosterroepingen ontluiken, die met de gloeinde ijver voor de zielen het Rijk van Uw Zoon Jezus in heel de wereld komen uitbreiden. Giet toch Uw Moederlijke en Hemelse genade over ons uit. Ave Maria.

Gij enige,
Dat de begeestering van enkelen
Als een vonk overslaat op velen,
Zodat de massa weer een hart krijgt,
Onze wereld een ziel:
Wilt Gij ons bestaan dat nog aanschouwen?

Dat onze steden en dorpen plekken zullen worden
Waar men elkaar het licht gunt,
Haarden van rust en vrede,
Waar wij in vriendschap uw volk zijn en Gij God-met-ons:
Zal ooit nog komen die dag?

Dat 'heb elkaar lief' weer de gulden regel wezen zal
Het hart van de wet,
De kern van ons geloof, de lamp van onze voet,
Het ware licht op onze levensweg:
Wilt Gij ons helpen dat waar te maken in deze dagen nog?
AMEN.

Gij, Herder van mensen, schenk ons nieuwe kracht,
nu wij het brood des levens delen.
Bewaar ons in de eenheid van het geloof,
vervul ons met de hoop op een leefbare wereld
en houd ons bijeen in onderlinge liefde.

Gij doet ons op aarde samen leven, een teken van uw liefde voor ons.
Voor alle mensen die ons hebben gevormd
en van wie wij zoveel ontvangen,
voor de gemeenschap die er onder ons is,
de onderlinge verbondheid, de verzoening en de liefde, danken wij U:

Gij hebt ons een geest gegeven en handen, verstand en een hart,
zo kunnen wij zorgen voor elkaar en voor een bewoonbare aarde.
Daarvoor danken wij U:

Gij laat ons in leven in gemeenschap,
in een land, een gemeente, een stad/dorp.
Voor al het zwoegen van mensen dat gewijd is aan de verbondenheid
en recht doen aan elkaar.

Gij hebt ons in uw kerk samengeroepen
in verantwoordlijkheid voor elkaar
om aan allen het geheim van uw liefde te openbaren
en te kunnen werken aan de nieuwe schepping
die Gij tot stand brengt in het rijk van de Messias, uw Zoon,
die met U samen is met de Geest
vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid. Amen.

God Groet U, zuivere bloeme, Maria maged fijn
Gedoog dat ik U roeme, lof moet U altijd zijn !
Als gij niet waart geboren, o reine maged vrij,
Wij waren allen verloren, aan U beveel ik mij!

O roosken zonder doren, o violette zoet.
O bloemken blauw in't koren, weest mij, uw kinde goed!
Vol liefde en gestadig, ootmoedig zo zijt Gij:
Och, weest mij toch genadig; aan U beveel ik mij!

Maria, lelie reine, Gij zijt mijn toeverlaat,
zoals een klaar fonteiene, die nimmer stille staat,
Zo geeft Gij ons genade en staat uw dienaars bij:
Och, sta mij toch te stade; aan U beveel ik mij.
AMEN.

God, wij zijn mensen naar Uw beeld;
zo heeft U ons gemaakt
met handen en voeten,
ogen, oren en een mond,
maar we zijn allemaal anders.
Dit past bij de één
en dat weer beter bij de ander.
Help ons om dat te doen
wat het beste bij ons past,
dan komen we tot ons recht,
dan kunnen we worden
wie we eigenlijk ook zijn.

Geef ons de moed
om nee te zeggen
als we vinden dat dat moet;
geef ons de kracht
om er dwars tegen in te gaan
als dat goed is;
geef ons de rust
om na te denken
wie we willen zijn.

God, wij zijn mensen naar Uw beeld;
ieder met een eigen kleur.
Help ons om al die kleuren te gebruiken
voor een vrolijke, betere wereld.
AMEN.

Heilige Vader, machtige eeuwige God, om recht te doen aan uw heerlijkheid, om heil en genezing te vinden, zullen wij U danken, altijd en overal, door Christus onze Heer. Gij gunt de Kerk de vreugde het feest te vieren van de heilige N. en Gij bevestigt ons door zijn levenswandel en zijn toewijding. Gij zijt het die verkondigt als wij zijn woord beluisteren en zijn getuigenis in ere houden, en Gij behoedt ons door zijn voorspraak die U welgevallig is. Daarom, samen met die menigte van engelen en heiligen die niemand tellen kan, heffen wij voor U dit loflied aan en zingen U toe vol vreugde:

Wanneer Jezus in zijn afscheidsrede de zending van de heilige Geest beschrijft, spreekt Hij steeds in de toekomende tijd: Hij zal bij jullie blijven, Hij zal jullie onderrichten, Hij zal jullie leiden. De tijd van de heilige Geest is heel de geschiedenis van de kerk sinds zijn nederdaling met Pinksteren over de eerste leerlingen.

Petrus verwijst naar de vervulling van de profetie van Joël in zijn eerste toespraak te Jeruzalem: ‘Het zal gebeuren in de laatste dagen, zegt God, dat Ik mijn Geest zal uitgieten over alle mensen, uw zonen en dochters zullen profeteren … over mijn dienaren en dienaressen zal Ik in die dagen mijn Geest uitgieten’ (Handelingen 2,17-18).

En Petrus nodigt zijn toehoorders uit zich te bekeren en zich te laten dopen. ‘Dan zult u de gave van de heilige Geest ontvangen. De belofte geldt immers voor u en uw kinderen en voor allen ver weg, die de Heer onze God erbij zal roepen’ (Hand. 2,38-39).

Het is de dunamis, de ‘kracht’ van de heilige Geest, die de kerk doet geboren worden en die de kerk doet groeien in ruimte en tijd (vgl. Hand. 9,31). De heilige Geest roept mensen voor functies in de kerk en zendt hen uit. Hij roept anderen voor specifieke diensten aan kerk en samenleving en begiftigt hen met bijzondere charisma’s. Hij schenkt aan alle leerlingen van de Heer zijn gaven tot welzijn van allen, zoals Hij het wil (1 Korintiërs 12,11).

Lieve Moeder Maria,

Toen God Uw ziel geboren liet worden, was dit slechts om de Verlossing van de mensheid voor te bereiden. U hebt dan ook geen ogenblik voor Uzelf geleefd.

Onze benevelde ogen hebben Uw grootheid echter nooit herkend, en sedert het zwaard van onze zelfzucht Uw ziel doorboorde, hebt U tranen zonder einde over onze wereld gestort. Doch zelfs huilen hebt U nooit terwille van Uzelf gedaan, maar voor ons heil.

Met Uw tranen wast U onze ziel, en behoedt U haar voor de totale ondergang.

Uw Mond gaf God de toestemming, het zaad van onze Verlossing in U te zaaien. Als enig antwoord kwam hierop uit onze mond het verscheurende oordeel "kruisig Hem!" Het heeft U niet belet, dank zij de woorden uit Uw mond Gods welwillendheid voor ons te winnen.

Uw Hart heeft nooit een ogenblik voor Uzelf geklopt. Het is slechts vervuld geweest van een grenzeloze liefde voor God, én voor de mensen, die Uw Hart met doornen blijven kronen. Naarmate wij U meer pijn deden, ging U ons nog méér liefhebben, bedelend om een beetje liefde uit onze besmeurde harten, niet voor Uzelf, doch om het aan God te geven, opdat Hij ons mooier zou zien dan wij werkelijk zijn.

Uw Aanwezigheid trekt de Heilige Geest aan, die ons hart opent voor de Vlam van Liefde uit Uw Onbevlekt Hart. Zo laat U ons hart ontbranden in het heilig Vuur dat ons laat proeven van de hemelse gelukzaligheid die U zo voor ons verlangt.

Uw Handen hebben van ons mensen nooit iets ontvangen, tenzij het mishandelde en vermoorde Lichaam van Uw Goddelijk Kind. Niettemin blijven deze Handen Goddelijke genaden over ons uitstorten, en reiken zij ons dagelijks in de Eucharistie het geschenk van Uw Zoon aan.

Uw Voeten hebben Uw allerheiligste lichaam over wegen geleid die waren bezaaid met de doornen van onze zonden en het puin van onze onwilligheid om Gods wet te volgen. Niettemin hebt U toegestemd, ons met Uw voeten te verlossen van het serpent dat door onze eigenwaan zo sterk is geworden en Uw smarten nog dagelijks vergroot.

Lieve Moeder Maria, de mensen hebben U miskend, veracht, versmaad en gepijnigd. Onze ondankbaarheid heeft U zwaar onrecht aangedaan. Daarom smeek ik U in naam van de hele mensheid in verleden, heden en toekomst om vergiffenis.

Wil tot goedmaking het nederig geschenk aanvaarden van alles wat ik heb : mijzelf.

Ik geef mij aan U in de totaliteit van mijn wezen, zonder de minste voorwaarde te stellen, en voor eeuwig. Omdat ik U innig liefheb, en omdat het mij een eer is, door U te worden gebruikt zoals het U behaagt.

Ik doe geheel afstand van mijn eigen wezen, en geef U mijzelf tot eerherstel voor de heiligschennissen tegen U begaan.

Mogen mijn tranen parels te Uwer ere zijn, en mogen zij de uitingen zijn van zoet lijden dat U helpt, onze wereld te verlossen.

Moge mijn mond U eren door U te prijzen, Uw weldaden te bezingen en de waarheid over U te verkondigen.

Moge mijn van liefde brandend hart Uw onderkomen zijn, een warm oord van troost in Uw heilige Smarten.

Wil mijn handen in de Uwe nemen ter bezegeling van de verzoening, en laat mij Uw voeten kussen in nederige dankbaarheid, en tot uitdrukking van de passende eerbied die U zo zelden hebt gekregen.
AMEN.

God van hemel en aarde,
Uw kerk kent een lange geschiedenis
van vrouwen, mannen, jong en oud,
mensen zoals wij.
Mensen die op zoek zijn naar U.
En soms worden ze gevonden door U,
Schepper van Leven.
Wij bidden,
dat de mensen van de kerk
ons mogen aanspreken en inspireren
en dat wij steeds meer gaan inzien
dat ook wij mensen zijn van Uw kerk.
Amen.

.

Babylon

O grote stad van rijkdom en macht,
zo’n einde had geen mens, geen koning verwacht.
Met zoveel power en sterke muren,
leek overheersing een eeuwigheid te duren.
Maar gevallen, gevallen is die grote stad,
zij is verworden tot een donker gat,
waarin duivelen en onreine geesten,
zich slechts gedragen als wezenloze beesten.

 Het einde is dan ook voor hen bereikt,
voor een ieder die zich ten koste van de ander verrijkt.
Geen lamplicht zal meer in ’t donker schijnen,
de onzaligen zullen voor Hem snel verdwijnen.
Zo zal het geschieden met alle dorpen en alle steden,
die Zijn wet en liefde met voeten treden

Zo  bestond  er  onenigheid  over  kerkelijke  straffen,  verschilden  de  meningen  over  de  persoon  Jezus,  enz.  Had  dit  allemaal  te  maken  met  de  verdeeldheid  rondom  het  jood  en  niet – jood  zijn  en  bleef  de  kwestie  in  de  eerste  eeuw  knagen ?  Of  was  het  na  de  jaren  vijftig  gerust  door  de  beslissingen  van  het  apostelconcillie  en  de  felle  veroordeling  door  Paulus  van  de  extremisten  die  anderen  tot  jood  wilden  maken ?  Niemand  kan  daadwerkelijk  antwoord  geven  op  deze  vragen. 

CHRISTELIJKE  GESCHRIFTEN.

Het  geloof  van  de  eerste  christenen  werd  mondeling  doorgegeven.  Het  boek  Handelingen  vertelt  hoe  de  apostelen  erop  uittrokken  en  zowel  tot  afzonderlijke  mensen  als  tot  groepen  predikten.  Er  wordt  minder  gezegd  over  wat  voor  soort  onderricht  er  werd  gegeven  binnen  de  gemeenten.  Waarschijnlijk  kregen  ze  op  dezelfde  manier  les,  namelijk  mondeling.  Op  deze  manier  werden  de  leer  van  de  christenen  en  hun  herinneringen  aan  Jezus  doorgegeven  en  gevormd  door  de  behoeften  van  de  gemeenschap.  De  beweging  groeide  dermate,  dat  dit  niet  meer  voldoende  was  en  de  christenen  begonnen  dingen  op  te  schrijven.  De  oudste  christelijke  geschriften  zijn  de  brieven  van  Paulus,  geschreven  in  de  jaren  vijftig  van  de  eerste  eeuw,  maar  ook  andere,  soms  anonieme  brieven  van  diverse  christelijke  leiders  zijn  bewaard  gebleven.  Verder  zijn  er  de  evangelién,  de  verslagen  van  het  leven  van  Jezus.  Deze  werden  geschreven  door  christenen  die  de  herinneringen  aan  Jezus  die  waren  overgeleverd  door  de  gemeente,  wilden  bewaren.  Deze  geschriften  vormen  het  leeuwendeel  van  wat  bekend  zou  worden  als  het  Nieuwe  Testament  en  in  het  volgende  hoofdstuk  zullen  we  zien  hoe  ze  werden  samengesteld  en  als  gezaghebbend  werden  beschouwd  door  latere  christenen.  Ze  vormen  verreweg  de  belangrijkste  bron  van  onze  kennis  over  Jezus  en  de  vroegere  kerk.  Er  zijn  ook  andere  christelijke  werken  die  nooit  het  Nieuwe  Testament  hebben  gehaald,  waaronder  veel  evangelién  - compleet  of  slechts  delen  die  bewaard  zijn  gebleven -  die  beweren  het  leven  van  Jezus  te  beschrijven,  maar  die  duidelijk  bijna  compleet  verzonnen  zijn.  ( Het  ‘Evangelie  van  Petrus’  gaat  verder  dan  de  canonieke  verslagen  van  de  dood  van  Jezus  door  de  nachtwake  te  beschrijven  van  de  soldaten  die  zijn  graf  moesten  bewaken.)  Men  is  het  er  algemeen  over  eens  dat  bijna  niets  in  deze  boeken  van  enige  waarde  is  voor  de  reconstructie  van  het  leven  of  de  dood  van  Jezus.  De  meeste  lijken  later  te  zijn  geschreven  dan  de  vier  ‘canonieke’  evangelién  en  zijn  deels  daarop  gebaseerd.  Al  met  al  blijken  de  vroege  christenen  behoorlijk  goed  te  hebben  overwogen  welke  boeken  in  het  Nieuwe  Testament  werden  opgenomen  en  welke  weggelaten.  Deze  ‘niet – canonieke’  werken  zijn  wel  zeer  waardevol  ten  aanzien  van  wat  sommige  christelijke  groepen  geloofden,  vooral  als  deze  overtuigingen  niet  strookten  met  wat  later  zou  worden  erkend  als  de  juiste  christelijke  doctrine.  Gezamenlijk  maken  al  deze  oude  geschriften  het  ons  mogelijk  om  te  onderzoeken  wat  die  vroege  christenen  geloofden.

WORDT  VERVOLGD.

Lieve Moeder Maria,

Onvolprezen Vlam van liefdevolle Voorspraak voor het Tribunaal der Opperste Gerechtigheid, als louterend vuur storten zich de stralen van Liefde uit Uw Onbevlekt Hart over de aarde om de sporen van de zonde in de zielen weg te branden, opdat U de Vader de bloemen der ontluikende deugd kan tonen in tuinen waarin weleer de distels van de zonde woekerden.

Zie de hulpeloze mensenkinderen. Zonder tal zijn zij die hun Moeder niet kennen, noch Haar macht, noch Haar onvergankelijke geschenken.

Zie hoe ze de Zon misprijzen, wier Licht zij niet langer verdragen. Doch zij verafschuwen ook de regendruppels van de Smart die uit Uw vertrapt Moederhart op de bodem van hun ziel neervallen opdat het laatste spoor van Leven in hen gered moge worden.

Hoe onweerstaanbaar wellen de gebeden om vrijspraak op uit de kristalheldere Bron van Uw Allerzuiverste Ziel.

Uw Mond is als een zon die stralen van hemelse vreugde vleit over de ziel waarin de nacht de dageraad der genade heeft verslonden.

Uw woorden zijn als een bries van Leven voor de zielen in ademnood.

Hoezeer bloedt Uw Moederhart om elke val van de zielen die U onder het Kruis zijn toevertrouwd, want de aarde is hard als steen, en de verblinde zielen versmaden het water der vergeving om hun wonden te wassen.

Toon hen hoe Uw zoete Moederliefde hen zal redden. Als honing zal zij de bittere smaak laten vergeten die hun achteloze zonden in de Allerheiligste Mond van hun Schepper hebben achtergelaten.

Bergt U niet de verstijfde zielen in doodsstrijd in Uw zachte Mantel, blauw als de hemelpoort, opdat Uw Hart, Schatkamer van Gods Liefde, hen zou verwarmen, en het gevoel moge teruggeven aan hun bevroren  hart ?

Waarom voelen zij niet de tedere streling van de bevrijdende hoop uit de moederhanden die hen Jezus, hun Verlosser, heeft gegeven ?

Tot de voleinding der tijden bindt de onverschilligheid der zielen U aan de voet van het Kruis, waar U de erfenis van Jezus' Wonden afroept over hen die zichzelf hebben onterfd.

Machtige Koningin van Hemel en aarde, de stem van Uw jawoord die het aardse leven schonk aan de Zoon des Hemels, schenkt nu het hemelse Leven aan ontelbare kinderen der aarde.

Hoevele ketenen heeft Uw mond verbroken bij slaven van de duisternis, die door de Wet der Gerechtigheid waren veroordeeld.

O genadige Voorspreekster, Uw onzichtbare weldaden hebben mijn ziel het Leven gered. In dankbaarheid om Uw grenzeloze macht werp ik mij voor Uw voeten neer om mijn schuld jegens U te voldoen door mijn totale zelfgave.

Uit liefde tot U sluit ik in mijn hart alle dwalende zielen, zo dronken van de wereld. Moge de Vlam van Uw Liefde hen verlichten, opdat ook zij niet de dageraad der Gerechtigheid afwachten om U te voet te vallen om de gelukzalige vrucht van het Kruisoffer die U voor hen tegen het eeuwig verderf hebt bewaard.
AMEN.

Boodschap van 25 Februari 2009

Liefste kinderen,

In deze tijd van zelfverloochening, gebed en boete  roep ik u opnieuw op: ga en biecht uw zonden, zodat de genade uw harten kan openen  en u  toelaat om u te veranderen.  Bekeert u kleine kinderen, opent u zelf voor God en voor Zijn plan voor ieder van u.

Dank u,  dat u aan mijn oproep gevolg hebt gegeven.

Lieve God,
leer mij vrijgevig te zijn:
te geven
zonder de kosten te tellen,
te werken
zonder beloning te verwachten,
behalve
dat ik weet
dat ik Uw wil doe.
(H.Ignatius)