GEBED OM BEVRIJDING DOOR ZEGENING

Zuster Claire Gagné is een Canadese zuster van Liefde die als missionaris werkzaam is in Haïti. Zij houdt daar veel "genezingsdiensten", waarbij ze sterk bidt voor genezing en innerlijke bevrijding. Daar is veel nood aan in Haïti en… er zijn weinig artsen. In Haïti, waar de voodoo toch nog altijd een woordje meespreekt. Dat verklaart wellicht gedeeltelijk de nadruk in dit gebed op het bezweren van kwade machten en kwade invloeden. Anderzijds zijn ook onze contreien zich aan het losweken van het christelijk erfgoed en ontmoet men er ook opnieuw beïnvloeding door occulte krachten en allerlei verslavingen die de mens omknellen in een wurggreep. Met dit gebed van zuster Gagné willen wij ons helemaal onder de heerschappij en de heilzame werking stellen van Jezus, de enige Redder die ons door God gegeven is, en onder de invloed van de Heilige Geest, de Helper.

Heer Jezus, bedek mij met Uw kostbaar Bloed.

Bedek ook dit huis en allen die er wonen,

er aanwezig zijn of er even langskomen.

Wil ook al mijn vijanden bedekken met Uw Kostbaar Bloed.

In Jezus’ Naam verbied ik iedere onheilbrengende geest

wie of wat dan ook aan te vallen in mijn huis of verblijf.

In de Naam van Jezus en door de Kracht van Zijn Heilige Geest

vernietig ik de uitwerking van ieder woord dat men tegen mij heeft uitgesproken.

Ik vernietig en verwerp het effect van ieder gebaar,

elk ritueel dat boosaardig op mij kan inwerken.

In Jezus’ Naam bevrijd ik mij en maak ik me los

van ieder woord, ieder gebaar, elk ritueel

(iedere occulte of metapsychische gedachte)

die angst, onrust, verdrukking, ziekte, vervloeking of wat dan ook kan uitlokken!

In de Naam van Jezus verbreek ik elke negatieve band

die er is tussen mij en al mijn vijanden, tussen mij en al mijn voorouders.

In Jezus’ Naam zet ik al het kwaad,

dat mijn vijanden me hebben aangedaan, om in Zegeningen.

Geest van Heiligheid, Geest van Zegen, stort U uit over mij.

Doordring en overrompel geheel mijn verstand,

geheel mijn verbeelding, geheel mijn geheugen

en geheel mijn brein. Vernietig er alle oorzaken van verwarring.

Geest van Heiligheid, Geest van Zegen,

dring door tot in het diepste van mijn hart.

Genees er elke wonde en verwijder er alle gevoelens die niet van U zijn.

Geest van Zegen, stort U uit over mij en neem geheel mijn lichaam in bezit.

Doordring mijn inwendige organen, mijn zenuwstelsel,

mijn ademhaling, mijn klieren, spieren en beenderen.

Heilige Maagd Maria,

maak mij los van alles wat niet van Jezus is.

Wikkel mij zorgvuldig in uw moederlijke mantel.

Heilige Maagd Maria, ik bid U,

smeek zonder ophouden de Heilige Geest over mij af,

de Geest van Zegen en Heiligheid.

AMEN

DON BOSCO KOMT NAAR ONS

In 2015 viert de beweging rond Don Bosco het tweede eeuwfeest van zijn geboorte. Een gelegenheid om dankbaar te gedenken en te vieren wie Don Bosco is. Voor alle betrokkenen echter meer dan een feestelijke historische herinnering. Het is veeleer een uitnodiging, zelfs een uitdaging om een levendige en levengevende vertaling van het gedachtegoed van Don Bosco naar de pedagogische en godsdienstige context van vandaag te maken.

Om dit gebeuren voor te bereiden heeft de Algemene Overste van de salesianen, don Pascual Chavez Villanueva, het initiatief genomen om Don Bosco de hele wereld te laten rondreizen. Tussen 2009 en 2015 gaat hij op bezoek bij de salesianen en hun medewerkers in de 130 landen waar ze werkzaam zijn.

Dat gebeurt via zijn reliekschrijn of via een beeld met een relikwie van Don Bosco. Daarmee stapt de congregatie van de salesianen in een eeuwenoude traditie. Reeds in de eerste eeuwen van het christendom verzamelden de gelovigen zich rond de stoffelijke resten van de apostelen en de eerste martelaren. Het bracht hen samen om te vieren dat zij christen waren die zich wilden spiegelen aan het geloof en de inzet van hun voorgangers.

Zo brengt ook het beeld van Don Bosco mensen samen die rond hem hun vertrouwen in zijn pedagogische en pastorale project willen bevestigen. Want meer dan om een dankbaar herdenken dat zijn pedagogische en pastorale aanpak al bijna 200 jaar in de meest verschillende culturen zijn deugdelijkheid heeft bewezen, gaat het om de trouw aan dat project.

Daarom drukt de Algemene overste ook de wens uit dat de pelgrimstocht van dit beeld, als een estafettetocht van land tot land, voor iedereen die leeft vanuit de spiritualiteit van Don Bosco en die ook zijn pedagogische project genegen is, een hernieuwde ontmoeting mag zijn met de persoon en het gedachtegoed van Don Bosco.

Het beeld zelf is een gebalde samenvatting van het pedagogische project van Don Bosco. In de vier jongeren merkt men hoe hij jonge mensen uit hun mistroostig bestaan optilt, ze met liefde en geduld opricht zodat ze ten volle tot leven komen en zodat ze zelf meekijken in de richting waarin hij kijkt en zijn bewust medewerkers worden.

Het beeld blijft ongeveer 15 dagen in ieder land dat het aandoet. In Vlaanderen en Nederland zal het aanwezig zijn tussen 15 en 31 januari 2013. Het vertoeft in Oud-Heverlee, Don Boscolaan 15, op zaterdag 19 januari. Om 17.00 uur is er een plechtige eucharistieviering waarin Mark Tips, provinciaal van Vlaanderen en Nederland zal voorgaan en die mede verzorgd wordt door het jeugdkoor ORGANUM.

De hele dag kan men dit beeld komen begroeten: erbij bidden, persoonlijk zijn zorgen toevertrouwen aan Don Bosco en zijn engagement hernieuwen. Om 16.00 uur volgt een gezamenlijk gebedsmoment. Er is ook een cafetaria voorzien.

Diezelfde dag ook organiseert Don Bosco Vorming & Animatie een studiedag over Don Bosco, Morand Wirth, een Franse salesiaan, zal (in het Frans) spreken over Don Bosco en de Bijbel. Deze studiedag begint om 9.30 uur en eindigt om 16.00 uur. Deze studiedag wil het historisch-kritisch onderzoek naar Don Bosco bevorderen en past in het programma van de rondreis van zijn beeld.

Het bezoek van Don Bosco aan ons land eindigt op 31 januari, de feestdag van Don Bosco, met een plechtige eucharistieviering om 11.00 uur in de Sint-Baafskathedraal te Gent. Voorganger is Mgr. Luc Vanlooy. Alle vrienden van Don Bosco zijn daar hartelijk welkom.

Diezelfde dag is er in Oud-Heverlee ook een studiedag

De salesianen

De Heilige Schrift en de GSM

Kunt u zich inbeelden wat er zou gebeuren als we de Bijbel op dezelfde manier zouden behandelen als onze GSM ?

Als we de Bijbel altijd met ons zouden meedragen in onze aktetas, in ons koffertje of in de binnenzak van onze jas ?

Als we er meermaals per dag een blik op zouden werpen ?

Als we ervoor rechtsomkeer zouden maken wanneer we hem thuis of op kantoor vergeten zouden zijn ?

Als we hem zouden gebruiken om berichten te sturen aan onze vrienden ?

Als we hem spontaan zouden beginnen doorbladeren als we ons beginnen te vervelen ?

Als we hem zouden behandelen alsof we er niet zonder kunnen ?

Als we hem zouden meenemen op reis voor het geval we hulp nodig hebben ?

Als we hem meteen zouden nemen als er zich een noodgeval voordoet ?

In tegenstelling tot onze GSM heeft de Bijbel steeds netwerkverbinding.

We kunnen er verbinding mee maken waar we ook zijn.

We moeten ons ook geen zorgen maken over het belkrediet dat bijna op is, want Jezus heeft de factuur al betaald, en het krediet is onbeperkt.

En nog beter: de communicatie wordt nooit plots onderbroken en de batterij is opgeladen voor ons ganse leven.

Als u droevig bent, vorm dan * Johannes 14.

Als men over u roddelt, vorm dan * Psalm 27.

Als u zich druk maakt, vorm dan * Psalm 51.

Als u zich zorgen maakt, vorm dan * Matteüs 6, 25-34.

Als u in gevaar bent, vorm dan * Psalm 91.

Als God u ver weg lijkt, vorm dan * Psalm 63.

Als uw geloof versterkt dient te worden, vorm dan * Hebreeërs 11.

Als u zich eenzaam en bang voelt, vorm dan * Psalm 22.

Als u hard en kritisch bent, vorm dan * 1 Korintiërs 13.

Om het geheim van het echte geluk te kennen, vorm * Kolossenzen 3, 12-17.

Als u zich triestig en alleen voelt, vorm dan * Romeinen 8, 31-39.

Als u rust en vrede wenst, vorm dan * Matteüs 11, 25-30.

Als de wereld u groter lijkt dan God, toets * Psalm 90.

Bewaar deze nummers goed ! Ze kunnen ooit belangrijk zijn voor u op een bepaald moment in uw leven ! ! !

Enige reacties:

• Héél gevaarlijk om dat advies op te volgen ... het zou zo maar kunnen gebeuren dat je God een beetje leert kennen. Ik kan het weten, ik spreek uit ervaring ... ik leer Hem dagelijks een beetje beter kennen

• Met de Petrus Canisiusvertaling op mijn e-reader heb ik de Bijbel praktisch elke dag bij me, en kan ik er in lezen in de bus naar de universiteit. Helemaal top!

• Heb een klein bijbeltje dat vervangt mijn gsm die ik niet bij heb .

• yes, ik loop ook meestal met een pocket Evangelie in mijn binnen zak rond...als ik die niet bij me heb dan mijn Rozenkrans..

Ik heb een hekel aan dat gepingel op de mobiele telefoon en lees dan liever uit mijn Bijbel..• Niet om het een of ander maar Heilige Schrift lezen elke dag wordt al zo gedaan bij de Getijden. De Heilige Schrift lezen elke dag en het overdenken van wat gelezen is is een vanzelfsprekendheid voor mij.

HET CREDO VAN NICEA-CONSTANTINOPEL

Mgr. André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel

III. Van symbool naar symbolum

Wanneer men in de oudheid een onverbreekbaar bewijs wou bewaren van een akkoord tussen twee personen, gebeurde het dat men een voorwerp in twee brak. Ieder van beide partijen nam één stuk mee. Als men jaren later de twee stukken passend kon samenvoegen, was dit het bewijs dat men wel degelijk gebonden was door eenzelfde akkoord. Welnu ‘passen’ en ‘samenvoegen’ is in het Grieks ‘symballein’. Het bijhorende zelfstandig naamwoord is in het Grieks ‘symbolon’. Vandaar ons woord ‘symbool’, dat onder meer gebruikt wordt als een beeld dat adequaat overeenstemt met de werkelijkheid die we willen aanduiden. Onze taal wordt dan symbolisch genoemd.

Zo ook spraken katholieke christenen samen dezelfde geloofsbelijdenis uit, om te bevestigen dat zij – ver van ketterse leerstellingen – wel degelijk hetzelfde geloof van de Apostelen beleden. Om die reden werd de geloofsbelijdenis wel eens een ‘symbolum’ genoemd, dat wil zeggen een teken van eenheid. Zo heeft het eerste oecumenische concilie, dat in 351 gehouden werd in Nicea in het huidige Turkije, een ‘symbolum’ van het katholieke geloof afgekondigd. Dit symbolum van Nicea werd in 381 aangevuld in Constantinopel. Vandaar de klassieke uitdrukking: het symbolum van Nicea-Constantinopel.

Met uitzondering van het Tweede Vaticaans Concilie, dat het 21ste oecumenische concilie was, werden alle andere concilies bijeengeroepen omwille van ketterijen die de katholieke Kerk, gebouwd op het geloof van de Apostelen, verdeelden. Dat was ook het geval bij de eerste twee, de concilies van Nicea en Constantinopel.

De ware mensheid van Jezus

De inzet van het concilie van Nicea was vooral de volledige erkenning van de godheid én de echte mensheid van Jezus. De eerste aanvallen op het geloof van de Kerk kwamen van mensen die ontkenden dat Jezus werkelijk een mens was zoals wij. Vertrekkend van filosofische beschouwingen meenden ze dat het voor een goddelijke persoon onwaardig was om mens te worden. ‘God is God’, dachten zij. Hij is eeuwig. Hoe zou Hij dan in de tijd kunnen binnentreden? Hij is almachtig. Hoe zou Hij dan het broze menselijke bestaan kunnen aannemen? Hij is onsterfelijk. Hoe zou Hij dan blootgesteld kunnen worden aan de dood? Ze stelden dus dat de mensheid van Jezus slechts een oppervlakkig kleed was, uitwendige schijn, en geen echte realiteit. Men noemde ze daarom ‘doceten’, van het Griekse werkwoord ‘dokein’, dat ‘lijken’ of ‘schijnen’ betekent.

Tegen deze doceten in benadrukte het symbolum van Nicea, in trouw aan het Nieuwe Testament, de echte mensheid van Jezus. Hij is waarlijk ‘neergedaald uit de hemel, heeft het vlees aangenomen van de Maagd Maria en is mens geworden, werd gekruisigd, heeft geleden en werd in het graf neergelegd’. Ja, God is zo groot, zo vrij ook in zijn liefde, dat de Zoon van God, zonder iets van zijn goddelijkheid te verliezen, werkelijk onze menselijke natuur in al haar broosheid aanneemt. Kortom, God is werkelijk mens geworden onder de mensen, opdat de mens God kan worden. En het gaat hier niet om een tijdloze mythe zoals die uit de Griekse of Latijnse mythologie. Neen, het gaat om een historisch gebeuren dat plaatsvond onder Pontius Pilatus, Romeins gouverneur van Judea.

II.Zijn ware godheid

Andere aanvallen op het geloof van de Kerk kwamen vanuit het tegenovergestelde kamp, namelijk van mensen die oordeelden dat Jezus niet werkelijk God was. Hij was een schepsel, gelijkaardig aan de andere schepselen. Zij het een schepsel met een bijzondere waardigheid, ‘aangenomen’ door God als zijn woordvoerder en zelfs als zijn woord dat weerklonk in een menselijk wezen. Maar niet echt de mensgeworden Zoon van God, niet echt het vleesgeworden eeuwig Woord van God. Aanvankelijk noemde men deze ketters ‘adoptianisten’ omdat voor hen Jezus slechts een verheven schepsel was, ‘aangenomen’, ‘geadopteerd’ door God als echo van zijn Woord in deze wereld. Later sprak men van de ketterij van het Arianisme en van de Arianen, in verwijzing naar de theoloog Arius, diaken, later priester, in Alexandrië in Egypte.

Tegen hen verzette zich de heilige Athanasius van Alexandrië. Zoals andere bisschoppen die trouw bleven aan het katholieke geloof, werd hij vervolgd. Vijf keer werd hij uit zijn bisdom verjaagd, maar hij kwam telkens terug, trouw tot in de dood aan het geloof van het Nieuwe Testament en van de Apostelen, het geloof in Jezus, waarlijk mens en waarlijk God. Bezield door de Heilige Geest inspireerde hij het symbolum van Nicea door nadrukkelijk de godheid te verkondigen van ‘de Heer Jezus Christus, eniggeboren Zoon van God, vóór alle tijden geboren uit de Vader, God uit God, Licht uit Licht, ware God uit de ware God’.

Eigenlijk moeten we deze woorden met dankbaarheid en ontroering uitspreken. Het zijn eenvoudige woorden, maar zij dragen in zich zoveel gebed, zoveel aanbidding voor de goddelijke persoon van Jezus Christus, enige ‘Heer’, dit wil zeggen de enige mens die letterlijk ‘God’ is. De woorden zijn de vrucht van zoveel strijd, theologisch en soms ook politiek, ten tijde van het Romeinse Rijk, de vrucht van zoveel lijden in ballingschap en martelaarschap. Ter ere van en uit liefde voor Jezus, onze broeder en onze God.

Om nog duidelijker te zijn bepaalt het symbolum van Nicea nauwkeuriger het radicale verschil tussen de Zoon van God en elk schepsel. De Zoon is, vóór alle eeuwen, ‘geboren, niet geschapen’, dat wil zeggen sinds alle eeuwigheid geboren uit God en in God, en niet geschapen door God in de tijd, van niets, uit het niet. De schepsels krijgen natuurlijk hun zijn van God, maar zijn niet van dezelfde natuur als God. De Zoon daarentegen is van dezelfde substantie, essentie of natuur als de Vader, zelfs al is Hij een andere persoon dan de Vader, maar even goddelijk als de Vader.

Om dit tegen de Arianen te kunnen uitdrukken heeft het concilie van Nicea een neologisme bedacht, het enige technische woord in het credo: het concilie verkondigt de Zoon als, in het Grieks, ‘homoousion tô Patri’; in het Latijn, ‘consubstantialem Patri’; in het Nederlands, ‘één in wezen met de Vader’. Zo maakt het concilie de Zoon tot onmiddellijke deelgenoot aan de schepping van de wereld door de Vader. Van de Vader ‘almachtig’ – dit wil zeggen: die alles draagt door zijn scheppende kracht – wordt gezegd dat Hij de ‘schepper is van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is’, dus met inbegrip van de engelen. Maar van de Zoon wordt op gelijkaardige manier bevestigd dat ‘door Hem alles geschapen is’.

III. De ware godheid van de Heilige Geest

In de decennia na het concilie van Nicea ontstonden analoge twisten omtrent de godheid van de Heilige Geest. Sommigen beweerden dat Hij niet werkelijk God is of Heer. Hoogstens erkenden ze Hem als iets goddelijks, als een anonieme adem, drager van goddelijke energie, als een vitaal principe van goddelijke oorsprong, op een diffuse wijze aanwezig in de wereld. De katholieke christenen, trouw aan het geloof van het Nieuwe Testament en van de Apostelen, noemden deze loochenaars van de goddelijke persoonlijkheid van de Heilige Geest de ‘pneumatomachen’ – een Griekse uitdrukking voor ‘zij die de Geest bestrijden’. Tegen hen in heeft het concilie van Constantinopel enkele woorden toegevoegd aan het symbolum van Nicea, door – uit liefde en eerbied voor de Heilige Geest –nauwkeurig te bepalen dat deze werkelijk ‘Heer’ is, dat wil zeggen ‘God’; dat Hij niet alleen een anonieme levensadem is, maar degene ‘die het leven geeft’. En zoals de Zoon van alle eeuwigheid geboren is uit de Vader, zo komt de Geest voort uit de Vader.

In het Karolingische tijdperk meende de Latijnse Kerk te moeten toevoegen dat de Geest voortkomt uit de Vader ‘en uit de Zoon’. Deze formulering is op zich perfect verdedigbaar. Ze ligt trouwens zeer dicht bij de Oosterse theologische formulering, die spreekt van de Geest die voortkomt uit de Vader door de Zoon. Deze toevoeging veroorzaakte echter een pijnlijk conflict met de Oosterse Kerken: zij verkiezen zich in het symbolum strikt te houden aan de tekst van het concilie van Constantinopel.

Voor het overige wil het symbolum vooral onderstrepen dat de Heilige Geest evenzeer God is als de Vader en de Zoon. Vandaar de beslissende formulering: ‘Die met de Vader en de Zoon te samen wordt aanbeden en verheerlijkt’. En Hij is het die als persoon ‘gesproken heeft door de profeten’.

De verrijzenis van Jezus, zijn komst in heerlijkheid en de zending van de Kerk

De rest van het credo ontwikkelt het paasmysterie van Jezus en het hart van het leven van de Kerk. Na het lijden, de dood en de graflegging van Jezus te hebben geëvoceerd, verklaart het credo wat de kern is van het christelijk geloof, namelijk dat de Heer Jezus Christus ‘verrezen is op de derde dag, volgens de Schriften. Hij is opgevaren ten hemel: zit aan de rechterhand van de Vader’. Op dezelfde rang als God, in de glorie van de nieuwe wereld van de verrijzenis, ingehuldigd met Pasen. En vandaar zal Hij wederkomen op het einde van de tijden, zoals wij er Hem met nadruk om smeken tijdens de advent en dagelijks in de anamnese die volgt op de consecratie: ‘Kom, Heer Jezus!’.

Zeker, Hij is reeds gekomen bij zijn eerste advent, bij zijn eerste komst, nu meer dan 21 eeuwen geleden. Hij is reeds gekomen in de nederigheid van zijn incarnatie en de vernedering van het kruis. Hij werd dan geoordeeld en veroordeeld door de mensen. Maar bij zijn nieuwe komst zal Hij wederkomen, ditmaal in heerlijkheid, ‘om te oordelen levenden en doden’, in gerechtigheid en medelijden, en hen te laten deelhebben aan zijn verrijzenis. Dat is de grond van de hoop die ons bezielt en die is uitgedrukt in de laatste lijnen van het symbolum: ‘Ik verwacht de opstanding van de doden en het leven van het Komend Rijk’. Als we willen weten of we werkelijk katholieke christenen zijn, dienen we ons af te vragen of we echt geloven dat we een eeuwige bestemming hebben, niet alleen door onze onsterfelijke ziel, maar tot in ons lichaam, geroepen om als nieuwe mensen herschapen te worden, door de verrijzenis op de laatste dag.

Vóór die regels die gewijd zijn aan de ultieme toekomst van de mensheid en van de kosmos, over de dood heen, is er kort sprake van de Kerk: ‘Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk’. Eén, ondanks haar verscheidenheid en verdeeldheid, omdat zij Christus heeft als Hoofd, die het ganse lichaam één maakt. Zelfs al is ze samengesteld uit de zondaars die we zijn, toch is de Kerk heilig, omdat Jezus, Gods Heilige, haar Hoofd en haar Bruidegom is; omdat de Heilige Geest haar ziel is; omdat de gans heilige en onbevlekte Maagd Maria haar hart is; omdat haar leer berust op de heilige overlevering van de Apostelen en van de heilige Schrift. Zo brengt zij vrouwelijke en mannelijke heiligen voort, in alle eeuwen en overal ter wereld. De Kerk is katholiek omdat ze universeel is, tot geen enkele natie behoort en zo de mooiste ‘multinational’ is, die van het geloof, de hoop en de liefde. De Kerk is apostolisch omdat zij gebouwd is op de vaste grond van de Apostelen en hun leer.

En naast de eucharistie die het centrum en het hoogtepunt is van haar leven, leeft de Kerk van de genade van het doopsel, dat ons bevrijdt van alle zonden en ons ent op het nieuwe leven van de verrezen Jezus: ‘Ik belijd één Doopsel tot vergeving der zonden’.

Zoveel rijkdom in zo weinig woorden! Ja, als het symbolum van Nicea-Constantinopel niet bestond, dan zou men het moeten uitvinden… Maar het bestaat. Laten we deze geloofsbelijdenis dan bidden met gans ons hart, want het is werkelijk een schat, die we delen met alle christenen verspreid in tijd en ruimte.

_____________________________________

BIDDEN VOOR BEKERING MENSELIJK HART

Op 9 maart organiseert aartsbisschop A.-J. Léonard samen met de Nederlandstalige en Franstalige afdeling van de ‘Vernieuwing in de Heilige Geest’ een dag van gebed en voorspraak voor de bekering van het menselijk hart en voor de genezing van de mensheid. Die heeft plaats in de Nationale Basiliek van het Heilig Hart in Koekelberg en begint om 15 uur en eindigt om 22 uur. Men kan deelnemen aan het geheel of slechts aan een deel.

Het programma ziet er als volgt uit:

15.00 uur: onthaal, gevolgd door getuigenissen over de noodzaak en de vruchtbaarheid van een persoonlijke en collectieve bekering. De voornaamste getuige is pater Michel-Marie Zanotti uit Marseille (auteur van o.a. ‘Homme et prêtre’ en ‘Croire’). Zijn uiteenzetting zal in het Nederlands worden vertaald;

16.30 uur: eucharistieviering, voorgegaan door de aartsbisschop;

17.30 uur: tijd van aanbidding, in het verlengde van de mis;

18.00 uur: pauze;

19.00 uur: lofprijzing, voorspraak en gebed, in aanwezigheid van het Heilig Sacrament;

21.00 uur: zending, gevolgd door stille aanbidding tot 22.00 uur.

Meer informatie over dit initiatief zal te vinden zijn in het februarinummer van Pastoralia, het beleids- en informatieblad van het aartsbisdom.

Kruistochtgebed (91) ‘Houd mij getrouw aan mijn geloof’

Vrijdag 4 januari 2013 12.30u

Wanneer jullie door andere Christenen aangevochten, geïntimideerd en vervolgd worden om nieuwe wetten te aanvaarden, waarvan jullie in jullie hart weten dat deze niet van God komen, dan moeten jullie dit kruistochtgebed bidden om jullie getrouw aan jullie geloof te kunnen houden.

O gezegende Moeder van de Verlossing,

bescherm mij in mijn uur van nood,

wanneer ik met het kwaad geconfronteerd word.

Help mij het woord van God met kracht en moed te verdedigen,

zonder enige angst in mijn ziel.

Bid dat ik trouw blijf aan de Leer van Christus

en dat ik ten volle mijn angsten, mijn zorgen en mijn verdriet geheel kan overgeven.

Help mij zodat ik onbevreesd voort kan gaan op deze eenzame weg,

om de waarheid over het heilig woord van God te verkondigen,

zelfs wanneer de vijanden van God deze taak bijna onmogelijk maken.

O gezegende Moeder,

ik vraag dat door Uw voorspraak

het geloof van alle Christenen te allen tijde sterk blijft tijdens deze vervolging.

Amen