WAT JULLIE BESLIST MOETEN WETEN:

Brunssum, 31 december 2012.

Als jullie mijn becijferingen enigszins willen begrijpen, moeten jullie weten dat een deel van de gegevens, welke ik gebruik, mij zijn ingegeven door de Heilige Aartsengel Michaël en soms door de Heer Jezus zelf of door mij berekende uitkomsten die niet toevallig te noemen zijn!! Ook werd het mij duidelijk dat ik hiermee de echtheid van de Boodschappen van de Vader, de Zoon, de Heilige Geest en Moeder Maria aan Mary Divine Mercy heb mogen verifiëren en bewijzen!!

Verder moet heel duidelijk dat v.w.b. de dagen en tijdstippen er altijd aan moet worden gedacht, dat de Apocalyps zich vooral zal afspelen met Israël c.q. Jeruzalem als centrum!

De getallen, die in Boek Daniel en Boek Openbaring vermeld staan, en betrekking hebben op de Apocalyps zijn:

1.260, 1.278, 1.290, 1.335, 2.300, 42 maanden, 70 x 7 dagen = 490 dagen (62 weken, 7 weken en 1 week) en 2 keer 3,5 dag!

De data 1.260, 1.290 en 1.335 vond ik meteen een logische reeks. Echter, 1.278 was in eerste instantie onlogisch, omdat ik dacht dat het een gemiddelde is van 1.260 en 1.290 en dat is 1.275!! Vrij snel daarna kwam ik er achter dat 3,5 jaar in onze jaarkalender 1.278,33 zijn (3,5 x 365,2412896 dagen gemiddeld per jaar)! Pas sinds kort weet ik dat het getal 1.275 toch een heel belangrijke plaats inneemt, door Jezus gebruikt, nodig om de periode van de Grote Verdrukking te kunnen berekenen!!

Heel belangrijk is namelijk ook het feit dat je met minimaal 3 jaarkalenders rekening moet houden, t.w.: De Joodse (maan)jaren kalender, 354 tot 384 dagen per jaar; onze (zon)jaren kalender, gemiddeld 365,2412896 dagen per jaar; en de jaarkalender van de Heilige Aartsengel Michael, 360 dagen per jaar!!!

Ik ga ervan uit dat het getal 333 het getal van de H. Drievuldigheid is en het getal 666 het getal van satan!

Het Joodse Nieuwjaar valt elk jaar op een verschillende dag in september, soms oktober! Mijn berekening begint ’s avonds op 28 september 2008 en het is dan het Joodse Nieuwjaarsfeest en dit valt aan de vooravond van de feestdag van de Heilige Aartsengel Michaël, degene die de getallen van de Apocalyps aan Daniel heeft uitgelegd en tevens mijn leermeester is! Je moet de periode van de Apocalyps over exact 10 jaren verdelen! 2 Perioden van 3,5 jaar en 1 van 3 jaar of te wel 2 perioden van 1.278,33 dagen en een van 1.095,71 of te wel 2 perioden van 1.260 en 1 periode van 1.080 dagen uitgaande van Michaël!! De eerste 3,5 jaar eindigen ´s avonds 28 / 29 maart 2012!! Twee getallen uit de Bijbel aangaande de Apocalyps kon ik heel moeilijk plaatsen en wel 70 x 7 weken is 490 dagen en 2 x 3,5 dag!! Totdat ik ontdekte dat als je 490 dagen aftrekt van 29 maart 2012 je uitkomt op 25 november 2010!!! De dag waarop ik tijdens een retraite ging biechten en de biechtvader mij meedeelde dat hij bij mij de Bijbeltekst doorkreeg: "Auf eine zerfallene Hütte werde ich das Reich Davids wieder aufbauen"!! Deze tekst zei me toen nog niets, het was wel het begin van mijn ontcijferingen van de Apocalyps!!

Als er bij de eerste berekeningen niet de verschillende verjaar- en feestdagen van mijn vrouw en mezelf naar voren waren gekomen, was ik zeker niet verder gegaan met mijn onderzoek!!

Ik noem 26 juli de verjaardag van mijn vrouw; 24 juni mijn verjaardag; 19 maart naamfeest H. Jozef; 14 februari ons huwelijk voor de kerk en 11 december naamfeest Aartsvader Jozef!! Dit zijn 5 "treffers" op 9 mogelijkheden!!! Daar kwam ook nog 25 november de feestdag van ons wettelijk huwelijk bij. Zouden jullie dan ook niet nieuwsgierig worden??

Nadat ik de laatste 4.000 dagen van de Eindtijd (nogmaals niet het einde der tijden) had ontdekt, kwamen ook weer bijzondere dagen naar voren!!

Mijn verjaardag op 24 juni 2011 valt op vooravond van dag 1.000; Het feest van de H. Jozef valt aan de vooravond van dag 2.000 op 19 maart 2014; de verjaardag van mijn oudste dochter valt op dag 2.200 en dat is 7 oktober 2014; de verjaardag van mijn 2e dochter valt op dag 3.000 en dat is 15 december 2016 en de verjaardag van mijn 3e tevens jongste dochter op dag 4.000 en dat is op 12 september 2019!! Zouden jullie dan niet nóg nieuwsgieriger worden???

Ik dacht eerst dat de periode van de Apocalyps ook begint op 28 september 2008, maar was al sceptisch toen ik zag dat dag 666 valt op de verjaardag van mijn vrouw op 26 juli 2010! Mijn Annemie is een lieve vrouw en zal, indien mogelijk, iedereen helpen die haar om hulp vraagt!! Ze is dus eerder te vergelijken met een Heilige beschermengel!!

Ik kwam er pas vrij recent achter dat de Apocalyps niet op dezelfde dag is begonnen als het begin van de Eindtijd!! Een van mijn kennissen in Oostenrijk vroeg mij of ik de datum 12 november 2012, dus 12 12 12, ook in mijn berekening kan verklaren!! Ik zag snel dat dit dag 1.536 van de 4.000 laatste dagen van de Eindtijd is in mijn berekening! Niets bijzonders dacht ik. Echter, bij mijn ochtendgebeden kreeg ik door dat ik het getal 17 moest gebruiken!! Ik dacht wat moet ik met dit ongebruikelijke getal, totdat ik dit bij 12 december 2012 getal optelde en de datum 29 december 2012 zag staan!! Ik zag meteen dat dit exact 9 maanden na 29 maart 2012 is!! Dit zijn ca. 273,7 dagen of te wel exact 25% van 1.095,7 of te wel de eerder genoemde 3 jaren van onze zonnekalender! En exact 25% van de 1.080 dagen van de Michaelskalender! 270 Dagen vanaf 29 maart 2012, dus 3,5 dag eerder is op Kerstavond 24 december 2012! Jezus, heeft via een van de Boodschappen aan Mary Divine Mercy gezegd dat "de Grote Verdrukking" in december 2012 gaat beginnen. Dan moet /kan de ontbrekende 3,5 dag alleen vóór 25 december 2012 liggen en dat is dan de "beruchte" dag 21 december 2012, de zogenaamde dag van de ondergang van de wereld volgens de Maya’s! Bij mijn ochtendgebeden op 27 december jl. kreeg ik te horen dat ik het getal 17 ook van de datum 12 12 12 moest aftrekken EN daar kwam weer de 25 november maar dan in 2012 te voorschijn! EN Op de dag 12 12 12 valt het tijdstip 1266,66!! Tel je de 2 groepjes van 6 apart bij elkaar dan krijg je weer 12 12 12!

Nog even ter herinnering, zie boven, als je bij 25 november 2010 de bekende 490 dagen telt, kom je uit op 29 maart 2012, dat is ook in mijn berekening de dag van de eerste 3, 5 jaar! Als je bij 29 maart 2012, 270 dagen optelt, kom je uit op Kerstavond, op de late avond van 24 december 2012!! 29 maart en 25 november zijn in mijn berekeningen ankerpunten!

EN

24 / 25 december 2012 is in onze dagen- / jarenberekening, exact 3,5 jaar na 24 / 25 juni 2009 de 1.000e dag van mijn berekening van de Eindtijd, en het begin van het 28e jaar van het begin van de verschijningen in Medjugorje, dus 24 / 25 juni 2009 is ook nog eens het begin en dag 1 van de eigenlijke Apocalyps! Tussen het begin van mijn berekening van de Eindtijd tot aan het begin van mijn berekening van de Apocalyps is er dus een voorbereidingsperiode van 9 maanden!! Ik wil hierbij zeggen dat de periode van de Eindtijd niets te maken heeft met het einde der tijden! Het zal naar een overgang leiden tot en geheel nieuwe periode van vrede!!

EN

Dan krijg ik op 29 december 2012, via en België en Oostenrijk, te horen c.q. te lezen dat Onze Lieve Heer aan Mary Divine Mercy heeft gezegd dat

de Grote Verdrukking in Zijn berekening begint op 22 december 2012!

En ik denk: "Dat past precies in de 3,5 dag vóór Kerstmis" (2 x 3,5 dagen van de Apocalyps! De 2e eindigt op 29 december 2012)

Maar, ik heb een denkfout gemaakt, ’s morgens bij mijn morgengebed denk ik aan het verschil van 1.278,33 en 1.275 en dan gaat er weer een licht bij mij op!!

Onze Lieve Heer gebruikt in Zijn Berekeningen 1.275 dagen per 3,5 jaar en als ik die invul, kom ik uit op 21 december 2012, laat in de avond als 1e dag van de Grote Verdrukking!

En er is een tijdsverschil tussen West-Europa en Israël. Dan ben ik natuurlijk heel blij, maar als ik dan lees dat Jezus in deze Boodschap ook het volgende zegt:

Deze periode van grote beproeving zal enige tijd duren. De oorlogen zullen escaleren tot de grote oorlog uitgeroepen wordt en de wereld zal veranderen.

Alle naties zullen de veranderingen aanschouwen. Jullie moeten hierop voorbereid zijn en het accepteren, want al deze dingen moeten voor Mijn Tweede Komst gebeuren.

Er zal een geweldige overstroming komen. Jullie zullen bovendien in andere landen kleinere overstromingen zien.

Hierna is mijn vreugde een stuk getemperd!! Ik dacht eraan dat landen die, wetten hebben ingevoerd zoals, abortus, euthanasie en andere wetten, welke indruisen tegen de 10 Geboden, extra zwaar zullen worden gestraft!! Maar uiteindelijk zal er, na deze zware periode, een prachtige tijd aanbreken! Dat is en blijft onze hoop en daar vertrouwen op!

EN

Door massaal gebed en bekering van veel mensen kan deze periode door God de Vader worden ingekort, en minder zwaar gemaakt!

Ik ben ervan overtuigd dat mijn berekening en verhaal nog niet helemaal af zijn! Dat heb ik namelijk al vaker gedacht en dan kwamen er weer nieuwe gegevens. Maar dit wilde ik jullie toch nog laten weten aan het einde van het jaar 2.012!!

Ik wens jullie allen een Gezegend, Gezond en Gelukkig Nieuw Jaar 2.013.

Jos, TPD.

De macht van de dood over de mensheid zal definitief gebroken worden

Maandag 17 december 2012 12.15u

Mijn zeer geliefde dochter, de dag waarop Ik kom om Mijn erfdeel – Mij door Mijn Vader beloofd – op te eisen, zal er plotseling zijn.

Hoewel Ik de hele mensheid op deze grote gebeurtenis voorbereid, zal de dag onverwacht aanbreken. Het moment waarop het Beest in de afgrond geworpen wordt, is nabij en dan zullen de twaalf naties vrede en eenheid genieten.

Tijdens deze periode zullen de heiligen in de Hemel en al diegenen die in Mijn genade gestorven zijn, samen met de rechtvaardigen die de Beproeving zullen overleven, verheven worden. Allen zullen verrijzen en het geschenk van een perfect lichaam krijgen dat de dood, die de mensheid kent sinds de zonde van Adam, zal overwinnen. Zij zullen vrede en voorspoed genieten, onder Mijn geestelijke heerschappij, tot Mijn Koninkrijk aan Mijn Vader overhandigd wordt.

Dat zal de eerste opstanding zijn en zal gevolgd worden door een duizendjarig rijk van volmaakte harmonie, overeenkomstig de Goddelijke Wil van Mijn Vader.

Tijdens deze periode zullen de zondaars, die Mij verloochenden, lijden. De tweede opstanding is de mensheid niet bekend, noch werden aan iemand anders dan de profeten Daniël en Johannes de Evangelist de details ervan geopenbaard.

Deze geheimen zullen na verloop van tijd onthuld worden, want jullie hoeven deze nu nog niet te kennen.

De macht van God zal zich manifesteren zodra de strijd om zielen te behouden zal slagen. De macht van de dood over de mensheid zal definitief gebroken worden. Dat is Mijn belofte. Ik zal de profetieën, door Mijn Vader vastgelegd, vervullen.

Diegenen onder jullie die verward zijn: heb geen angst! Alles ligt nu in Mijn heilige handen, maar wees ervan overtuigd dat het enige wat telt de vergeving van de zonden is. Deze zal er komen wanneer jullie Mij allemaal vragen om het geschenk van de verlossing. Zo eenvoudig is dat!

Jullie liefde voor Mij zal het geschenk van leven voortbrengen. De dood, zoals jullie deze kennen, zal geen macht meer over of geen vat meer op jullie hebben. Jullie toekomst is iets om met vreugde in jullie hart toe te juichen, want het is Gods grootste geschenk en enkel aan de verdienstelijke zielen zal een dergelijke schat nagelaten worden. Leef in vrede! Vertrouw Mij! Houd van Mij! Dat is het enige wat telt.

Jullie Jezus

Ik breng hoop. Ik breng barmhartigheid. Ik breng redding.

Zondag 16 december 2012 23.20u

Mijn zeer geliefde dochter, het is belangrijk dat Mijn leerlingen geen angst teweegbrengen in het hart van hun vrienden en familie door Mijn boodschappen aan jou in deze tijd.

Ik kom in deze tijd naar jullie allen om vanuit de Hemel met jullie te spreken om jullie voor te bereiden. Ik doe dat met liefde en vreugde in Mijn Hart.

Ik kom om diegenen bij te staan die in Mij geloven, zodat zij klaar zullen zijn om Mij te ontvangen in de staat van genade die nodig is om met Mij in Mijn Koninkrijk te regeren.

Ik kom ook om te pleiten bij diegenen die de zin van Gods schepping niet kunnen vatten, vooral die zielen die menselijke redeneringen gebruiken om alles in hun leven te definiëren.

Zij geloven enkel in wat zij kunnen zien of aanraken. Diezelfde zielen zullen leugens aannemen van diegenen van wie zij menen dat ze in hun gemeenschappen en naties gerespecteerd moeten worden. Hoe gemakkelijk worden zij op een dwaalspoor gezet door de leugens van mensen en hoe zwak zijn zij, aangezien zij de waarheid over hun schepping verwerpen.

Het is Mijn taak om jullie allemaal te helpen. Niet om te dreigen, maar om jullie dichter naar Mij toe te trekken waardoor jullie troost zullen ontvangen.

Mijn Koninkrijk is jullie thuis. Jullie mogen geen enkele drang voelen om jullie familie af te stoten, om jullie hart met het Mijne te kunnen verenigen. Breng in plaats daarvan door jullie gebeden jullie familie tot Mij. Velen zullen jullie kwetsen wanneer jullie de waarheid van Mijn woord verkondigen. Maar dat is niet erg. Daag hen niet uit en probeer hen niet tegen hun wil te dwingen! Ik zal hen in Mijn licht van bescherming opnemen als jullie Mijn kruistochtgebed (13) om de genade van kwijtschelding bidden.

Ik Ben vol liefde voor jullie. Diegenen, die in Mijn geloven, zullen enorm getroost worden door Mijn Tweede Komst. Die andere zielen kunnen door jullie gebeden gered worden. Dat is de reden waarom Ik jullie nu voorbereid. Het is om jullie allemaal te redden zodat jullie de Nieuwe Hemel en de Nieuwe Aarde kunnen genieten.

Ik breng hoop. Ik breng barmhartigheid. Ik breng redding. Ik volbreng het laatste Verbond, het laatste tijdperk, dat de vervulling van Mijn Vaders Wil zal zijn.

Vrees Mij nooit want Ik ben jullie familie, verbonden door Mijn Vlees en Bloed, door Mijn mens-zijn, alsook door Mijn goddelijkheid.

Leef in vrede, Mijn geliefde volgelingen. Rust op Mijn schouder want Mijn liefde en barmhartigheid zijn groter dan iemand van jullie weet. Dit is een tijd van vreugde, niet van smart, want Ik heb jullie het geschenk van redding gegeven. Dit geschenk is zowel voor jullie als voor diegenen die verdwaald zijn. Het is voor iedereen.

Jullie geliefde Jezus

Kruistochtgebed (89) ‘Voor ellendige zondaars’

Zaterdag 15 december 2012 21.45u

Lieve Jezus,

help mij, een arme ellendige zondaar,

om met berouw in mijn ziel tot U te komen.

Reinig mij van de zonden die mijn leven verwoest hebben.

Schenk mij de gave van een nieuw leven,

vrij van de boeien van de zonde,

en de vrijheid die mijn zonden mij ontzeggen.

Vernieuw mij in het licht van Uw barmhartigheid.

Sluit mij in Uw Hart.

Laat mij Uw liefde voelen

zodat ik vertrouwelijk met U kan worden

en mijn liefde voor U ontstoken wordt.

Ontferm U over mij, Jezus,

en houd mij vrij van zonde.

Maak mij waardig om Uw Nieuw Paradijs te betreden.

Amen.

Ik Ben een allesvergevende God, bereid om jullie vrijheid te verlenen uit de zonden die jullie verstrikken

Zaterdag 15 december 2012 21.45u

Mijn zeer geliefde dochter, Ik verlang de hand uit te steken naar diegenen onder jullie die in hun leven momenteel verontrust zijn.

Ik roep tot diegenen onder jullie die in grote zonde verkeren en die, door de pijn die jullie voelen, wanhopen om ooit troost te vinden. Jullie kunnen misschien schuldig zijn aan zware zonden - waaronder moord, abortus, geweldpleging en seksuele verdorvenheid – of jullie kunnen misschien aan occultisme gedaan hebben, maar weten jullie dan niet dat alles wat jullie moeten doen erin bestaat jullie tot Mij te wenden en Mij te vragen jullie te helpen?

Ik Ben een allesvergevende God, bereid om jullie vrijheid te verlenen uit de zonden die jullie verstrikken. Deze zonden kunnen uit jullie leven gebannen worden. Al wat daar voor nodig is, is moed. Denk eraan dat er niet één zonde is, met uitzondering van de zonde van godslastering tegen de Heilige Geest, waarvan Ik jullie niet zal ontslaan.

Het is niet het feit dat zondaars niet lang in staat van genade kunnen blijven, dat jullie tegenhoudt om Mijn vergeving te zoeken. Het is de gedachte dat Ik jullie nooit zou kunnen vergeven, die jullie van Mij weghoudt.

Mijn barmhartigheid is zo groot dat diegenen die erom vragen deze zullen krijgen.

Ik roep tot jullie allen die onzeker zijn over Mijn bestaan. Ik vraag dat jullie op Mij vertrouwen. Door Mij in vertrouwen te nemen, met Mij te communiceren en Mij te vragen om jullie te vergeven, zullen jullie het antwoord ontvangen waarnaar jullie hunkeren.

Ik zal antwoorden en jullie zullen dat in jullie hart voelen wanneer jullie het kruistochtgebed om de genade van Mijn barmhartigheid voor ellendige zondaars bidden.

Kruistochtgebed (89) ‘Voor ellendige zondaars’

Lieve Jezus,

help mij, een arme ellendige zondaar,

om met berouw in mijn ziel tot U te komen.

Reinig mij van de zonden die mijn leven verwoest hebben.

Schenk mij de gave van een nieuw leven,

vrij van de boeien van de zonde,

en de vrijheid die mijn zonden mij ontzeggen.

Vernieuw mij in het licht van Uw barmhartigheid.

Sluit mij in Uw Hart.

Laat mij Uw liefde voelen

zodat ik vertrouwelijk met U kan worden

en mijn liefde voor U ontstoken wordt.

Ontferm U over mij, Jezus,

en houd mij vrij van zonde.

Maak mij waardig om Uw Nieuw Paradijs te betreden.

Amen.

Denk eraan dat het niet is omdat zielen waardig zijn Mijn Koninkrijk te betreden dat zij verzoening bekomen. Het is doordat Mijn barmhartigheid zo groot is dat Ik iedere zondaar kan redden, als zij alleen maar de moed zouden opbrengen om Mij om hulp te vragen.

Ik houd van jullie allemaal met een blijvende hartstocht. Wijs Mijn liefde of barmhartigheid niet af, want zonder zullen jullie verder wegzinken in de zonde en voor Mij verloren blijven.

Wanneer jullie dit gebed bidden, zal Ik op zo’n manier antwoorden, dat het jullie zeer moeilijk zal vallen om jullie opnieuw van Mij af te keren.

Jullie geliefde Jezus

Nederigheid is meer dan enkel het aanvaarden van lijden. Het is een krachtig middel om kwaad te verslaan.

Donderdag 13 december 2012 18.11u

Mijn zeer geliefde dochter, de gave van nederigheid moet verdiend worden. Het mag nooit verward worden met lafheid.

Het was door Mijn eigen nederigheid dat Satan om de tuin geleid werd en, als zodanig, het recht verloor om alle zielen voor zich te winnen en hen te kwellen door eeuwige verdoemenis.

Satan is arrogant, opschepperig, bedrieglijk en vol eigenliefde en haat. De strijd om zielen werd gewonnen door de daad van nederigheid toen Ik, de Koning van de mensheid, toeliet dat Ik gekleineerd, gemarteld, veracht, bespot en gekweld werd door zondaars die doordrongen waren van de haat van Satan.

Voor het Beest is het onmogelijk om nederigheid te voelen. Hij kende de macht van God en wist hoe moeilijk de strijd tegen Zijn kinderen zou zijn. Hij verwachtte dat Ik niet enkel het woord van God zou verkondigen, maar dat Ik ook onder de mensen Mijn gezag zou demonstreren door Mij voor hen in een verheven majestueuze staat te openbaren. Ook toen was hij ervan overtuigd Mijn missie te verijdelen.

Wat hij niet verwachtte, was Mijn weigering om Mijn beulen te veroordelen of de nederigheid die Ik vertoonde. Dat Ik het naliet Mij in te laten met Mijn kwelgeesten had tot gevolg dat zij geen macht over Mij hadden. Dat Ik de geseling, de spot en de vervolging verdroeg, zwakte de macht van de Boze alleen maar verder af. Hij had dat nooit verwacht en probeerde alles, waaronder fysieke marteling, om Mij zover te krijgen het menselijk ras op te geven.

Het was door Mijn aanvaarding van Mijn dood, het offer door Mijn Vader gebracht, door Mijn kruisiging toe te laten, dat de mens bevrijd werd van de zonde.

Dat was de eerste strijd die gestreden en gewonnen werd. Op deze manier zal ook de tweede strijd uitgevochten worden om de mensheid terug naar Mijn Koninkrijk te brengen zodat zij het eeuwig leven kunnen genieten.

Hij, het Beest, en al zijn gevallen engelen bekoren veel zielen waardoor velen misleid worden en Mijn bestaan niet aanvaarden. Velen die, door de bekoringen die hen voorgezet worden, een harde strijd voeren om Mijn oproep in deze tijd vanuit de Hemel onder tafel te schuiven.

Dan zijn er diegenen die zich voordoen als dienaars in Mijn Kerk en die, samen met de elitegroep, plannen smeden om miljoenen om te brengen. Zij zullen dat doen door Mijn woord tegen te houden en bovendien door fysieke vervolging. Hun uiteindelijke verraad tegenover Gods kinderen zal door iedereen gezien worden.

De zielen over wie Ik Mij het meeste zorgen maak, zijn die atheïsten en jongeren aan wie de waarheid niet onderwezen werd. Ik spoor jullie allemaal aan - die Mij, jullie Jezus, erkennen – om hen tot Mij te brengen. Ik omring hen met Mijn licht en bescherming en Ik zal tot op de laatste seconde met de Boze om deze zielen strijden.

Jullie moeten oprukken, Mijn dappere leerlingen, en het kwaad dat jullie omringt proberen te verdringen. Als jullie je inlaten met diegenen die wanhopig deze missie willen stoppen, zullen jullie Mij teleurstellen.

Waarom, kunnen jullie je afvragen, willen deze mensen zo wanhopig Mijn woord tegenhouden? Het antwoord is dat het altijd zo geweest is, waar Ik ook rondloop, waar Ik ook spreek en waar Ik ook aanwezig Ben.

Kom in actie en blijf dicht bij Mij! Mijn macht zal jullie overdekken en jullie zullen beschermd worden. Maar houd jullie ogen niet van Mij af, want er zijn er velen die jullie zullen bedreigen, beledigen en jullie zullen proberen onderuit te halen. Wanneer jullie de arrogante, maar bandeloze, verbale tirades horen, die jullie naar het hoofd geworpen worden, zullen jullie weten wat te doen.

Hoe meer vastberaden jullie tegenstanders zijn om te proberen jullie ervan te overtuigen dat niet Ik het ben, Jezus Christus, de Koning van de mensheid, die nu met jullie spreekt, hoe meer jullie zullen beseffen dat Ik werkelijk onder jullie aanwezig ben.

Ik vergezel jullie als jullie dicht bij Mij blijven. Jullie stilzwijgen en weigering om jullie in te laten met deze beschimpingen, zal jullie sterk houden. Laat diegenen die jullie scheldwoorden toeroepen en Mijn heilig woord belachelijk maken, doen wat ze doen. Bid intens voor hen, want zij hebben jullie hulp nodig. Bekijk het zo:

Kijk naar al die mensen alsof zij in een kamer samengebracht zijn en zij slechts kleine kinderen zijn. Wanneer jullie naar jonge kinderen kijken, voel jullie een diepe liefde vanwege hun kwetsbaarheid. Jullie zien het vertrouwen dat zij in hun ouders en behoeders stellen en jullie voelen jullie overweldigd door de liefde die jullie voor hen in jullie hart dragen.

Een aantal van deze kinderen zullen zich gedragen volgens wat hen verteld werd over de juiste manier om zich te gedragen. Anderen leggen tegenover de andere kinderen wreedheid aan de dag. En hoewel jullie door hun gedrag ontsteld kunnen zijn, weten jullie dat jullie hen moeten terechtwijzen en hen bovendien moeten straffen als zij blijven weigeren zich goed te gedragen. Maar toch houden jullie boven alles van hen, wat zij ook doen, aangezien zij de dierbare kinderen van liefhebbende ouders zijn.

Dat is het gevoel dat Mijn Vader voor al Zijn kinderen heeft. Het maakt niet uit wat zij doen, vermits Hij toch nog van hen houdt. Maar Hij zal niet toestaan dat een aantal van Zijn kinderen Zijn andere kinderen uitroeit en Hij zal hen straffen, maar enkel opdat Hij zijn familie kan herenigen.

Wanneer jullie bidden voor diegenen die God beledigen en die Zijn kinderen kwetsen, brengen jullie verschrikkelijk lijden teweeg bij Satan, die de greep waarin hij de persoon - voor wie jullie bidden - houdt, dan laat verslappen.

Nederigheid is meer dan enkel de aanvaarding van lijden. Het is een krachtig middel om kwaad te verslaan. Door te bidden voor diegenen die jullie kwellen, bezorgen jullie Mij een groot geschenk van ware liefde. Een bijzondere liefde voor Mij, jullie Jezus.

Ik zal jullie blijven onderrichten, Mijn leerlingen, zodat jullie sterk zullen blijven en trouw aan Mijn Leer. Het is in deze tijd van grote geloofsafval dat Mijn Heilig Evangelie en Mijn boodschappen, die jullie nu gegeven worden om jullie voor te bereiden, wereld wijd verspreid moeten worden in Mijn veldtocht om zielen te redden.

Jullie Jezus

Een spiritueel roosje uit mijn doosje.

"Heb goede moed, dochter, uw geloof heeft u genezen" (Mat. 9, 22).

Dank u, Heer, voor de gave van het geloof. Het werpt een licht op mijn leven.

Ook nu de druppelteller van ‘t geloof drupt op het roosje van oud naar nieuw.

De laatste uren tikken weg. ’t Is spannend en een tikje weemoedig tegelijk.

De belofte van een nieuw jaar samen met een terugblik naar wat is geweest.

Nieuwe plannen en mooie herinneringen, mijn God wat gaat de tijd toch snel.

Wat eens spontaan begon, groeide en bloeide tot een welriekende roos.

Een rozenhart dat zich opent voor de roep van: "God is Liefde".

De Liefde die ons lostrekt uit een wereld die bedwelmd ligt in de zonde.

Liefde zo broos, zo kwetsbaar die mij steeds drijft naar mijn intiemste gebed.

Het gebed dat me telkens in een innerlijke relatie brengt met de Schepper.

De stilte van hart tot hart, de geborgenheid in de warmte van gedeelde Liefde.

Mijn Vader, waarvan de eindeloze goedheid en trouw reikt tot in de wolken.

Wie eens de schoonheid van deze Liefde proefde, wil ze voor altijd smaken.

Wanneer dit geloof beproefd wordt, vertrouw ik op Jezus en zijn woord.

Het gras verdort, bloemen verwelken, maar zijn Woord blijft eeuwig bestaan.

Jezus, Gij zijt de bron van alle kennis, de hoop van licht en nieuw leven.

Het geheim van de liefdesgeest die in de diepte van mijn nietigheid leeft.

Uw barmhartigheid overbrugt elke afstand en doorbreekt elk mensenhart.

Wie is aan U gelijk, die de armen verlost uit de greep van de sterken.

Gij, Koning van hemel en aarde, die ik aanbid met de kleinheid van mijn ziel.

Moge ieder ogenblik een hernieuwde offergave zijn aan uw goddelijke Liefde.

Laat ieder roosje getuigen van die genade, de waarborg van eeuwig leven.

Onder het waakzaam oog van de Moeder Gods, vandaag en de dag van morgen.

Verenigd in de Krans van Rozen, de Moederlijke zegen van Maria.

Lea.

Januari 2013.

28 december 2012

Beste familieleden, vrienden en pelgrims van Lourdes,

Jullie waren misschien verwonderd niets van mij te horen, geen reactie op uw wensen te krijgen, maar er is niets speciaals aan de hand… tenzij een slecht vallende timing, waardoor een groot vertaalwerk al mijn aandacht opslorpte en mij tegen mijn zin tot en met de 27e in zijn greep hield. Het is voorbij, oef!

Ik was jullie echter helemaal niet vergeten, en was blij in jullie naam op Kerstmis bij de Grot Eucharistie te kunnen vieren, voor allen te mogen bidden om vrede en te wensen dat deze mag worden gevonden in 2013, door de beleving van het Jaar van het geloof.

Wij weten dat het kruis van het lijden en de pijn in zijn vele vormen nooit ver weg is. Op deze dag van de onschuldige kinderen mogen wij ook denken dat het voor Jezus van bij zijn geboorte ook al zo was. Degene die wij Gods Zoon mogen noemen, werd immers mens om al onze pijn te delen – solidair met ons te zijn – en ook de weg doorheen dat lijden te tonen als een weg van heil die eeuwig mag duren in Gods Liefde.

Daarom dit Jaar van het geloof, niet als een uitzonderlijk jaar, maar de kans om met ons geloof van ons leven in alle situaties iets te maken dat zinvol is, en niet langer slaaf te zijn van wat ons zo vaak wordt opgedrongen als geluksbrengers, maar zo tijdelijk en vergankelijk.

Een gelukkig jaar voor u allen!

P. Mark Kemseke o.m.i.

Coördinator Nederlands in het bedevaartsoord van O.L.Vrouw van Lourdes

AVE MARIA Abbaye Saint-Joseph de Clairval

21150 Flavigny sur Ozerain

France

email : abdij@clairval.com

Brief van 1 januari 2013,

feestdag Heilige Moeder Gods

Dierbare Vrienden,

Een tweeëndertigjarige dominicaan, priester sinds 18 maanden, betreedt op 15 september 1864, voor de eerste keer, een strafinrichting, een gevangenis. Zijn naam is Jean-Joseph Lataste. De gevangenis is gelegen in het voormalig hertogelijk kasteel van Cadillac-sur-Garonne, het wijnbouwstadje van zijn kinderjaren. Bijna vierhonderd vrouwen, verdeeld in drie categorieën, naar gelang de aard en de duur van hun straf, zitten er opgesloten. Op verzoek van de prior van het klooster van Bordeaux komt pater Lataste voor deze vrouwen een retraite preken van vier dagen: het zal een beslissende ervaring worden voor de verdere loop van zijn leven.

Alcide Vital Lataste is op 5 september 1832 in Cadillac geboren. Hij wordt de dag daarna gedoopt. Zes broers en zusters zijn hem voorafgegaan. Zijn vader, Vital, eigenaar van een kleine wijngaard, heeft ook een stoffenhandel die hem enige welvaart verschaft. Hij wordt beschouwd als een eigenaardig persoon en zelf doet hij zich graag voor als vrijdenker. Hij is niet godsdienstig, maar verzet zich niet tegen de vroomheid van zijn vrouw die hij alle ruimte laat om hun kinderen christelijk op te voeden. Zijn leven lang zal Alcide zich ongerust maken om het heil van zijn vader.

Al vroeg wordt het kind ernstig ziek. Het wordt toevertrouwd aan een voedster bij wie het drie jaar zal blijven. Wanneer zijn ouders hem weer komen halen betekent dat opnieuw groot verdriet dat nog wordt verergerd door het intreden van zijn lievelingszus en meter bij de Zusters van Wijsheid.

Een periode van moedeloosheid

Aan het eind van de lagere school schrijven zijn ouders in september 1841 hem in voor het klein seminarie van Bordeaux. Zo zeer als hij zich voelt aangetrokken tot het priesterschap, zo zeer heeft hij ook het uitgesproken gevoel er niet toe waardig te zijn: «Ik durfde geen beslissing te nemen, zo groots leek mij de opdracht van een priester en zo zeer vond ik mezelf onwaardig voor een dergelijke taak.» Na een paar jaar wordt hij naar de middelbare school van Pons gestuurd «om zijn roeping op de proef te stellen». Het is het begin van een periode van onduidelijkheid. Aan het eind van het eerste jaar schrijft de superieur aan zijn ouders dat hij «denkt dat het kind niet tot het kerkelijk ambt is geroepen ». Het kind is ontmoedigd en laat zich vanaf het begin van het volgend schooljaar meeslepen door de minst serieuze klasgenoten... «Ik vergat langzaam de Goede God en mijn liefde voor de Heilige Maagd werd minder... Ik geloofde eerder dat ik geen roeping had, omdat ik deze ook minder verlangde te hebben.» Dan krijgt hij te kampen met de duivel van de onkuisheid, een beproeving die veel voorkomt op die leeftijd. Maar Alcide vindt in de apostolische volharding van zijn zus die non is geworden een ferme en overigens altijd vriendelijke ondersteuning. Hij klampt zich vast aan het gebed. Vanaf zijn twintigste zal zijn correspondentie geen sporen van die periode van strijd meer dragen. In 1850 haalt hij zijn einddiploma. Na een "sabbatsjaar" in het ouderlijk huis gaat hij in dienst bij de overheid. Eerst als stagiair, vervolgens als ambtenaar, zal hij van 1851 tot 1857 voor de Belastingdienst werken. In Bordeaux raakt hij bevriend met een jonge collega, Léon Leyer, vurig katholiek die hem diep beïnvloedt.

Léon Leyer introduceert Alcide in de Sint-Vincentius Conferentie van de Saint-André parochie. Vanaf het begin neemt de nieuweling het bezoeken van de armen ter harte. Hij stelt zich niet tevreden met het geven van een "broodbon" of een warm kledingstuk aan de behoeftigen, maar neemt alle tijd voor zijn bezoek. Van de vertrouwelijkheid die ontstaat maakt hij goed gebruik om een christelijk woord door te geven. Hij besteedt daarnaast veel tijd aan catechismusonderwijs en avondlessen voor de soldaten. Naar aanleiding van het bezoek aan Bordeaux van Pater Hermann Cohen, beroemde pianist die lid is geworden van de Orde van Karmelieten, strekt Alcide’s ijver zich voortaan ook uit tot nachtelijke aanbidding van het Heilig Sacrament. Na een paar maanden wordt hij van Bordeaux naar Privas en vervolgens naar Pau en naar Nérac overgeplaatst. De rode draad door zijn leven is zijn onvoorwaardelijke trouw aan de Sint- Vincentius Conferentie. Deze is in zijn ogen een gunstige voedingsbodem voor het doen ontluiken van ware vriendschap, voor een vorm van gezinsleven waarbij het gezin is uitgebreid met mensen van allerlei maatschappelijke oorsprong. In Nérac zet hij een "voordelige keuken" op touw, een soort volksgaarkeuken die in één jaar tijd meer dan 46.000 warme maaltijden aan de armen heeft uitgedeeld.

Alcide was in maart 1853 in Privas aangekomen, nadat hij al een vleiende reputatie onder de confraters van de plaatselijke Conferentie had verworven. Vanaf de eerste dag is er een meisje van zestien jaar, uit een adellijke, maar ongefortuneerde familie die bewondering en liefde voor hem koestert. Alcide legt de wederkerigheid van die gevoelens uit als het teken van de wil van God. Maar hij is nog niet meerderjarig. Vital Lataste, die het huwelijksplan van zijn zoon niet goed gezind is, krijgt het voor elkaar dat de overheid hem overplaatst naar een stad die dichter bij Bordeaux ligt: dat is dan Pau. Alcide zal Cécile de Saint-Germain nooit meer weerzien. Aan zijn broer Emile schrijft hij: «Wanneer de plicht roept, beschouw ik haar stem als die van God, en ik gehoorzaam... Vandaar dat ik besloot, zonder morren, alles te doen wat mijn vader wilde.»

Dubbele beproeving

Twee jaar verlopen in Pau. In oktober 1855 ontvangt Alcide een verschrikkelijk bericht: zijn zuster die non is, in wie hij alle vertrouwen had, is zojuist tot God teruggeroepen. Zij heeft haar lijden en leven voor de roeping van haar broer ten offer gebracht. Deze schok brengt een volledige ommekeer in zijn leven teweeg: «Twee weken na de dood van mijn zuster nam ik het besluit mijn leven aan God te wijden.» Dan verneemt hij dat Cécile is bezweken aan de tyfuskoorts. Hij is er diep door aangeslagen: «Daar ligt mijn hart open en bloot als een verwoest heiligdom.» Kort daarop komen drie dominicanen naar Pau voor een retraite. Ze preken over het leven dat zegeviert over de dood en dat steunt hem in zijn beslissing zich aan God te wijden, maar hij twijfelt tussen het kloosterleven en het celibaat in de wereld, in dienst van de armen. Het gevoel van zijn onwaardigheid is nog altijd een obstakel...

De ontmoeting, in de trein, met pater Edmond, die de orde der Norbertijnen in Frankrijk heeft hersteld, moedigt Alcide aan. Hij wendt zich tot pater Lacordaire die zojuist de orde der Predikbroeders heeft hersteld; deze geeft hem de raad het Leven van Heilige Dominicus te lezen. In maart 1857, tijdens een retraite bij de Karmelieten van Agen, wordt hem duidelijk dat het kloosterleven het middel is zijn bekwaamheid tot liefhebben op God te richten. Op de tegenwerping: «En je vrijheid dan? Wil je die voor altijd opgeven?» antwoordt hij bij zichzelf: «Wat zoek je en wat wil je? Het heil! De zekerheid lief te hebben en op een dag te worden liefgehad met liefde zonder eind.» Op 4 november 1857 gaat Alcide naar het noviciaat van de dominicanen in Flavigny-sur-Ozerain, middeleeuwse stad met een benedictijner klooster als oorsprong, dat werd gesticht in 720 en zal blijven bestaan tot de Revolutie in 1790.

Het noviciaat dat door pater Lacordaire in dit gehucht is gevestigd telt meer dan dertig leden. Alcide is vervuld van vreugde over de sfeer van innig gebed en naastenliefde en men kent hem daar als vriendelijk, blij en edelmoedig. Reeds op 13 november ontvangt hij het kloosterkleed van de Orde en de naam Broeder Jean-Joseph, en hij hernieuwt zijn acte van zelfgave aan Maria. De novicenmeester is getroffen door zijn zielskracht alsook door zijn regelmatige aanwezigheid voor het Heilig Sacrament. Alcide is gericht op de hoofdzaak: een heilige worden. Eén voorschrift boezemt hem schrik in: de vereiste boetedoening. «Als u wilt dat ik lijd, zegt hij tegen God, stuur mij lijden...Maar rekent niet op mij om me lijden op te leggen!» Weldra raakt de novice met de vinger geklemd tussen twee meubelstukken met als gevolg een ontsteking in de wijsvinger; de kwaal verergert en men overweegt amputatie. Dat bracht in die tijd met zich mee dat men de Heilige Mis niet meer kon opdragen. Alcide aanvaardt deze mogelijkheid; de ontsteking geneest echter. Kort daarna openbaart zich een beenderontsteking aan de heup die hevige pijn veroorzaakt en die hem een toekomst als mankepoot met zwakke gezondheid in het vooruitzicht stelt. De superieuren vragen zich af of de jonge novice wel professie kan doen. Deze blijft onverstoorbaar. Omdat hij wel is gedwongen een enigszins eenzaam leven te leiden, geeft hij zich over aan het gebed. Toch houdt hij van het gemeenschapsleven en zoekt het ook op. In 1863 is hij echter geheel en al genezen. Hij wordt naar het klooster van Toulouse gestuurd om te profiteren van de zuidelijke warmte. Op 10 mei 1859 mag broeder Jean-Joseph professie doen, dat wil zeggen zes maanden na de normale datum.

«Wanhoop nooit!»

In de dagen die volgen op zijn professie geniet Broeder Lataste van een nooit eerder ervaren vrede, in de zekerheid te beminnen en te worden bemind door Hem die Liefde is. De volgende dag vertrekt hij naar het studieklooster van Chalais, dichtbij Grenoble; daar zitten zeventien broeders bij elkaar. In juli verhuizen ze allemaal naar het oud klooster van Saint-Maximin, in de Var, dat pater Lacordaire weer voor de Orde heeft teruggekregen. Door de opleiding die ze genieten komt hun innerlijk leven in het teken te staan van kennis van Jezus Christus en van diens liefde. De ontmoeting met H.Maria Magdalena wier relikwieën in het klooster liggen is doorslaggevend voor Broeder Lataste. «Welke plaats denkt u dat Magdalena in de hemel heeft? vraagt hij. Ik zou persoonlijk niet verbaasd zijn als ik op een dag de berouwvolle zondares onmiddellijk achter de Onbevlekte Maagd zou zien staan.» Op 10 mei 1862 doet hij plechtige professie; op 8 februari 1863 wordt hij in Marseille tot priester gewijd. Zijn eerste openbare preek op de daaropvolgende Goede Vrijdag geeft blijk van zijn bezorgdheid om de zielen: «Al uw misdaden, hoe groot ze ook mogen zijn, zullen nooit de proporties kunnen benaderen van zijn oneindige liefde en van zijn oneindige Barmhartigheid! Ik smeek u, broeders en zusters, wat u ook mag hebben gedaan, verlies nooit de hoop op de barmhartigheid van God, maar stel u daarom niet bloot aan de wanhoop door koppig weerstand te bieden aan zijn genade die u op ditzelfde ogenblik de hand reikt».

Pater Lataste wordt in het klooster van Bordeaux geplaatst. Op doortocht in Lourdes heeft hij een onderhoud met Bernadette Soubirous dat hem overtuigt van de echtheid van de verschijningen. Meteen bij aankomst in Bordeaux wordt hij belast met diverse ambten en na een jaar ongeveer wordt hij naar de vrouwengevangenis van Cadillac gestuurd om er te preken. In de loop van de negentiende eeuw benadrukt men uit vrees voor recidive de therapeutische werking die men van hechtenis verwacht. De overheid doet graag beroep op de religieuze ordes om de gevangenen begeleiding en een moreel kader te bieden. Op 1 mei 1835 waren twaalf Zusters Dochters der Wijsheid in Cadillac aangekomen om daar, onder het gezag van de directeur de zorg voor de zieken en de binnenwacht in de gevangenis op zich te nemen. Alle gevangenen krijgen volmaakte stilte opgelegd : men wil vooral voorkomen dat ze elkaar kwaad leren. Om welke misdaden gaat het meestal? De documenten geven aan dat het kindermoord en diefstal zijn.

De toon van een medemens

Bij het betreden van de gevangenis vraagt pater Lataste zich af wat voor goeds hij voor hen die vaak "gevallen vrouwen" worden genoemd zou kunnen doen. Hij gaat echter volledig tegen dat gevoel in: "Dierbare zusters...", zegt hij om te beginnen. De toon is er een van een medemens die hen komt helpen na te denken over de wortels van hun zonden om ze zodoende tot inkeer te brengen. Daar gaan drie preken mee gemoeid, waarvan één over de hel. De derde dag trekt hij een parallel tussen Judas en de goede moordenaar, die niet heeft getwijfeld aan de Barmhartigheid en houdt daarna een overpeinzing over Maria Magdalena. De verslagen gezichten zijn meteen opgeklaard en beginnen te stralen. De laatste dag houdt hij een preek over de Eucharistie en nog een over de Hemel. Tijdens de lange zittingen in de biechtstoel beschouwt de pater aandachtig de Barmhartigheid in de zielen. Verrukt ontdekt hij de diepgang van het christelijk leven en de waarachtigheid van de vergeving waartoe deze vrouwen in staat zijn. Het Heilig Sacrament dat op de laatste avond in de kapel wordt uitgestald wordt door alle vrouwen aanbeden en bemind. Deze ervaring brengt de pater op het idee een liefdewerk op te zetten dat de rehabilitatie van vrouwelijke gevangenen beoogt. De beproeving die zij aanvankelijk noodgedwongen ondergaan kan met de hulp van de genade geheel vrijwillige gave worden.

In september 1865 keert pater Lataste naar Cadillac terug voor een tweede retraite, op verzoek van de gedetineerden zelf. Hij geeft slechts één preek per dag om tijd vrij te maken voor de biecht en de geestelijke begeleiding. De preken zijn eenvoudig en gaan over de dood, het oordeel, de Hemel, de Eucharistie. Dat is sober, maar realistisch want de gedetineerden zien in hun huis gemiddeld om de negen dagen een lijkkist voorbijkomen. Het gaat erom deze werkelijkheid te bezien met een blik die door het geloof is geïnspireerd. De pater preekt over een verwachting die de aardse hoop overstijgt: de schoonheid van de hemelse erfenis die hem wacht zal de christen helpen bij zijn bekering en de aanvaarding van straffen en vernederingen. Op de laatste avond aanbidden deze vrouwen, sommigen tot middernacht, weer anderen van middernacht tot de dageraad, in volledige stilte, het Heilig Sacrament dat staat uitgestald. Bij het verlaten van de biechtstoel wordt de pater getroffen door dit schouwspel en schrijft zijn laatste preek op basis van de brandende woorden van H.Catharina van Siena: «Ik heb Gods geheimen gezien; ik heb prachtige dingen gezien!» Het contrast tussen het moreel hoogstaand leven dat hij in de gevangenis waarneemt en de minachting die deze vrouwen in de buitenwereld te wachten staat als ze vrijkomen is voor hem onverdraaglijk; «Wat komt er van hen terecht» vraagt hij zich af.

Aan het eind van die maand wordt pater Lataste benoemd tot meester van de dominicanen in opleiding in Flavigny. Hij zal er een jaar doorbrengen, van oktober 1865 tot oktober 1866. Omdat hij het groot publiek bekend wil maken met het werk, waarvan hij denkt geroepen te zijn het op te zetten, schrijft hij een brochure onder de titel: "Gerehabiliteerd". Hierin toont hij aan dat de ware rehabilitatie voortvloeit uit de vergeving die God de mens biedt.

De menselijke gerechtigheid beperkt zich tot straffen van de schuldigen; «de goddelijke gerechtigheid, zegt Benedictus XVI, zoekt het goede en maakt dat ook krachtiger doorheen de vergiffenis die de zondaar hervormt, bekeert en hem redt. Als de boosdoeners de vergiffenis van God aanvaarden en hun schuld bekennen door zich te laten redden, zullen ze niet langer het slechte blijven doen. Ook zij zullen dan rechtvaardig worden zonder dat het nodig zou zijn hen te straffen» (18 mei 2011).

Een miskend drama

De brochure van pater Lataste verschijnt in mei 1866. Het komt in essentie hierop neer: vrouwen die uit de gevangenis komen en bereid zijn de wereld te verlaten om zich aan God te geven door wie ze gered zijn in het religieus leven verwelkomen. De pater vat dus het plan op een congregatie te stichten waarin contemplatieve religieuzes bereid zijn deze vrouwen na een proeftijd in hun midden op te nemen. De pater beseft wel dat deze congregatie slechts een klein aantal vrouwen zal opnemen. Maar door zijn brochure naar afgevaardigden en journalisten te sturen hoopt hij zijn medeburgers opmerkzaam te maken op het drama dat gedetineerde vrouwen moeten meemaken wanneer ze uit de gevangenis komen, en op de verantwoordelijkheid van de maatschappij ten aanzien van deze vrouwen. De pater geeft de stichting ook een andere benaming: "Huis van Bethanië" dat later "Congregatie van de dominicaner zusters van Bethanië" zal worden. Bethanië is het dorp in Judea waar de drie vrienden van Jezus: Lazarus, Martha en Maria, de zondares die zich bekeerde tot een contemplatief leven, woonden (pater Lataste identificeert Maria-Magdalena, in de Latijnse traditie waarvan H.Augustinus en H.Gregorius voorbeelden zijn, met Maria van Bethanië). Jezus kwam graag bij hen om uit te rusten.

De superieuren van de dominicanen moedigen pater Lataste met zijn project aan, maar preciseren dat de stichting niet onder de verantwoordelijkheid van de Orde valt. Een belangrijk steunpunt voor zijn werk vindt de pater in Moeder Henri-Dominique Berthier. Deze zuster van de Presentatie uit Tours voelde zich aangesproken door dit apostolaat voor gedetineerde vrouwen. Ze mag in mei 1866 een retraite onder leiding van pater Lataste doen en is bereid de last van de stichting op zich te nemen. Het is het begin van een volledig vertrouwen dat de zuster in de pater heeft die tien jaar jonger is dan zij en het begin van een samenwerking van tweeëneenhalf jaar, in diepgaande eensgezindheid. Op 14 augustus nemen Moeder Henri-Dominique en zuster Marguerite-Marie, een jongere religieuze eveneens uit Tours, bezit van een huis in Frasnes-le-Château, dichtbij Besançon. In de Franse maatschappij van de XIXe eeuw draagt de nieuwe stichting evenwel een verbazingwekkend en zelfs aanstootgevend karakter. De vijandige reacties komen in het bijzonder van de reguliere dominicaner Derde Orde, waarop pater Lataste Bethanië graag had geënt. Die zusters die veelal waren voorbestemd voor het onderwijs en de opvoeding van meisjes zien met schrik een toekomst tegemoet waarin ze door de publieke opinie konden worden vereenzelvigd met «tot inkeer gekomen zondaressen». Het provinciaal kapittel van de Orde deelt de Pater mede al moeite te hebben met het uitgangspunt van de stichting. De stichter laat zich niet ontmoedigen. Die tegenspraak vindt hij eerder een door het kruis gegeven teken van God. Uiteindelijk worden de moeilijkheden bezworen en kan de stichting voortgang vinden.

De stichting van Bethanië is voor de pater geen vlucht: hij blijft predikbroeder. Om het gemeenschapsleven trouw te blijven wil hij zich niet in Frasnes vestigen. In de predikingen die zijn superieuren hem vragen te houden, cultiveert hij niet de kunst van de welsprekendheid, maar raakt de harten door zijn overtuigingskracht. Die gaat gepaard met een mengeling van terughoudendheid, humor en edelmoedigheid.

Weldra verhoord

De verschillende ziektes van de pater hebben zijn gezondheid ondermijnd. Bewust van zijn zwakke gezondheid, stuurt hij de Paus een wonderlijke brief waarin hij verklaart zijn leven te willen aanbieden opdat H. Jozef zou worden benoemd tot Patroon van de Wereldkerk en dat zijn naam in de Canon van de Mis zou worden opgenomen; daarvoor in ruil vraagt hij aan deze grote heilige te willen waken over het werk van de gerehabiliteerde ex-gevangenen. Bij de eerste regels roept Paus Pius IX uit: «Haha! Die goede heilige broeder! Weldra zal hij worden verhoord!» Het betrof de opname in de Canon van de Mis; dat zal pas ongeveer honderd jaar later gebeuren, onder de gelukzalige Johannes XXIII.

Eind juli 1868 moet de pater in Frasnes ten gevolge van oververmoeidheid bijna volstrekte rust houden. Met Kerstmis lukt het hem de Nachtmis op te dragen, maar waarschuwt Moeder Henri-Dominique dat het de laatste zal zijn. Op kerstdag is het hem een troost dat hij aan een bekeerlinge het kleine zusterkleed mag geven. In zijn gesprekken nodigt hij de zusters uit vertrouwen in God te hebben. Met de volgende woorden onthult hij een aspect van zijn diepgaand innerlijke leven: «In mij vindt een eeuwige aanbidding van God plaats door middel van een eenvoudige daad van mijn ziel, altijd dezelfde en altijd weer nieuw, zonder begin, zonder midden, zonder eind: het is als een weerschijn, een schijnsel van de eeuwigheid.» Hij bedankt de dominicaner Orde voor de jaren waarin hem de genade was gegeven haar habijt te dragen en zovele weldaden te ontvangen, en vergeeft zijn broeders die zijn stichting hebben afgekeurd en zelfs bestreden. Wanneer hij de dood voelt naderen beveelt hij zijn zusters aan God aan, uitgaande van het priesterlijk gebed van Christus (cf. Joh 17). Terwijl hij aangeeft zijn leven voor Bethanië te offeren vertrouwt hij H. Jozef de kwetsbaarheid van zijn werk toe. Op 10 maart geeft hij in alle rust de geest.

De dominicanessen van Bethanië, contemplatieve zusters die in hun midden vrouwen met verschillende achtergronden opnemen, hebben tegenwoordig vier huizen: twee in Frankrijk, een in Zwitserland, een ander dichtbij Turijn. Zij bezoeken de gevangenissen dichtbij hun kloosters. De bindende factor in hun gemeenschapsleven is de contemplatie van de Goddelijke Barmhartigheid die zich met name richt op aanbidding van het Heilig Sacrament, in overeenstemming met de wens van pater Lataste. Diens zaligverklaring zal niet lang meer op zich laten wachten want alle elementen zijn vergaard die voor deze plechtigheid nodig zijn.

Laten we, op uitnodiging van pater Lataste, uit het eucharistisch Hart van Christus de goddelijke Liefde putten die wij nodig hebben om onszelf te vergeten ten gunste van hen die beroofd en halfdood aan de rand van de weg liggen (cf. Lc 10, 30).

Dom Antoine Marie osb

Indien u klikt op de volgende link : "Kroniek 2012" dan kan u de jaarlijkse kroniek van onze Abdij openen, waar u de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van onze gemeenschap in het jaar 2012 kan vinden.

ou

Bedevaart naar Lourdes.

Met Foyer Marthe Robin Brasschaat en de mensen van Maleizen

o.l.v. pater Gert Verbeken, SJM,

op

BEDEVAART naar LOURDES

maandag 15 april – vrijdag 19 april 2013

Duur: 5 dagen – 4 nachten

Verblijf in Hotel Saint Louis de France

op basis van vol pension (met water en wijn aan tafel inbegrepen)

alle kamers met douche en toilet

Prijzen zijn per persoon, op basis van een tweepersoonskamer:

25- 29 betalende 427,- € pp / 30- 34 betalende 393,- € pp

35- 39 betalende 369,- € pp / 40- 44 betalende 352,- € pp /45- 48 betalende 338,- € pp

Single toeslag 75,- € pp

Inbegrepen: Reis per luxe touringcar in Luxe Class dagreis heen en terug:

touringcar voorzien van bar, koude en warme dranken, toilet, video,

full airconditioning, relax zetels, bekerhouders, voetsteunen, leeslampjes.

Alle rondritten en transfers conform de regelgeving i.v.m. rust- en rijtijden ,BTW, baan-en verblijftaksen

1 begeleider gratis vanaf 30 betalende op basis van een dubbel . Dit is pater Gert.

Niet Inbegrepen: Annulering- en bijstandsverzekering (2.95 € pp en per dag, zijnde 14.75- € )

Eventuele dieseltoeslagen en persoonlijke uitgaven

INSCHRIJVING:

Voorlopig hebben wij een offerte. Hoelang? Dat hangt ervan af hoelang het Hotel voor ons de kamers kan vrijhouden. Het loopt voorlopig tot eind december!!!!

- Laat ons zo vlug mogelijk weten of u meegaat: geef uw naam, adres , tel.nr en/of mail-adres

- Wij verwittigen u wanneer u tenlaatste uw inschrijving moet doen bij de Autocars Verhoeven

- Bij de inschrijving betaalt u 30% van de reissom. Reken op minimum 40 personen: 30% van 352 euro= 117 euro

- Eén maand voor vertrek, dus voor 15 maart 2013, betaalt u het resterend bedrag. Tegen dan weet u in welke prijsklasse we zijn.

- De verzekering die u neemt betaalt u samen met de eindsom.

Alle betalingen gebeuren rechtstreeks bij:

VERHOEVEN BUSREIZEN Oostmallesteenweg 176 2310 Rijkevorsel

Tel : 03/311.59.59 Fax : 03/311.51.20 KBC : 416-8042221-42 FORTIS : 203-0527460-91

Met de vermelding: AA4451: Lourdes-15-19 april Foyer Marthe Robin en Maleizen

Het belooft een gezegende en zeer goed geleide bedevaart te worden. En Onze Lieve Vrouw verwacht u!

Met vriendelijke groet,

Pater Gert Verbeken, sjm,

Foyer Marthe Robin Terhulpensesteenweg 704-708

Kapelsesteenweg 208 3050 Maleizen-Overijse

2930 Brasschaat GSM. 0474-928903

Tel. 03-645 14 67 email: gert.verbeken@sjm-online.org

email: foyer.marthe.robin@skynet.be

TE BIDDEN TIJDENS de DANKZEGGING

na de Heilige COMMUNIE.

Hemelse Vader, ik offer U hier en nu, het Lichaam, het Bloed, de Ziel en de Godheid van Uw teergeliefde Zoon Jezus Christus, die ik net heb mogen ontvangen. Deze offerande is oneindig groot en ik ben zó klein. Lieve, lieve Hemelse Vader, oneindig Goede God, mag ik als geschenk voor deze gift die ik U vol liefde aanbied, ootmoedig een gunst vragen, namelijk dat U in Uw oneindige goedheid en barmhartigheid, mijn kinderen en kleinkinderen de weg wijst naar de Schaapstal van Uw Zoon zodat wij hier op aarde nog vele jaren samen mogen doorbrengen tot Uw meerdere eer en glorie. Ik smeek U om mijn gebed te verhoren, want ik verlang vurig om ook na dit leven, het geluk van mijn kinderen en kleinkinderen te mogen delen in het Huis dat U voor hen hebt voorbereid. Hemelse Vader, ik heb alle vertrouwen in Uw goedheid en in Uw Barmhartigheid en ik aanvaard onvoorwaardelijk Uw Heilige Wil.

Jules

MIR BEDEVAARTEN STAF TOURS 2013

NAAR MEDJUGORJE:

- Busreis via Slovenië : Vertrek 15 april 2013. 10 dagen, waarvan 5 nachten in Medjugorje.

Ontspannen, rustige reis met geestelijke begeleiding. Twee overnachtingen gedurende de heenreis en twee overnachtingen gedurende de terugreis. Er worden onderweg bedevaartplaatsen bezocht, waar ook de Heilige Mis zal opgedragen worden. Een ideale manier om zingend en biddend de stress van de vliegreizen wil ontlopen en dit in een luxe-car met vanzelfsprekend airco, bar voor koude en warme dranken en om de twee uren een sanitaire en ‘strek-de-benen-even’ stop.

- Vliegreizen via Dubrovnik:

Vertrek 14 mei 2013 - 8 dagen, waarvan 7 nachten in Medjugorje.

Vertrek 31 augustus 2013 - 8 dagen, waarvan 7 nachten in Medjugorje.

Vertrek 28 september 2013 - 8 dagen, waarvan 7 nachten in Medjugorje.

NAAR FATIMA:

Vliegreis via Lissabon

10 juni 2013 tot 14 juni 2013

Geestelijke begeleider E.H. Vanherk ere-deken van Hasselt

NAAR LOURDES :

Vliegreis via Tarbes

24 juni 2013 tot 29 juni 2013

Geestelijke begeleider E.H. Van Meerbergen deken van Diest.

Alle bijkomende inlichtingen kunnen bekomen worden bij het reisbureau Staf Tours 011 645120 of op de website

HET GELOOFSONDERRICHT VAN DE MOEDER GODS

door Pastoor Geudens

God schenkt zijn genade en barmhartigheid aan alle mensen. Daartoe maakt Hij, zichtbaar of in het verborgene, altijd gebruik van de Middelares van alle Genade, de Moeder Gods!

Een gebeurtenis die in 1944 in het Amerikaanse Zuiden werkelijk heeft plaatsgevonden, laat deze moederlijke genade- en geloofsbemiddeling van Maria bijzonder duidelijk zien. Pater Robert O’Leary SVD (1911-1984), missionaris in Mississippi, was direct bij de betreffende gebeurtenissen betrokken en deed in de jaren zestig voor de radio daarover verslag. Van de vurige zielzorger is een geluidsopname bewaard gebleven met de titel: "De bekeringsgeschiedenis van de strafgevangene Claude Newman."

Claude Newman (1923-1944), van Afrikaanse afkomst, werd al op vijfjarige leeftijd van zijn moeder Floretta gescheiden en naar Bovina gebracht, ten oosten van de stad Vicksburg in Mississippi. Daar groeide hij samen met zijn oudere broer op bij zijn grootmoeder Ellen Newman. Claude moest al vroeg hard werken op de velden van de Ceres katoenplantage, waar ook Sid Cook werkte met wie zijn grootmoeder Ellen in 1939 trouwde. Toen hij het als 19-jarige niet langer kon aanzien hoe zijn geliefde grootmoeder herhaaldelijk door haar man werd geslagen en mishandeld, schoot hij in de middag van 19 december 1942 zijn stiefgrootvader dood. Hij vluchtte, maar werd enkele weken later opgepakt en voor de moord op Sid Cook tot de dood op de elektrische stoel veroordeeld.

DE WONDERDADIGE MEDAILLE

Terwijl hij zijn executie afwachtte, die op 20 januari 1944 zou worden voltrokken, deelde hij de cel met vier andere gevangenen. Op een avond zaten de vijf met elkaar te praten. Toen de conversatie stokte, viel Claudes oog op een plat ovalen hangertje dat aan een touwtje om de nek van een medegevangene hing. Geïnteresseerd vroeg hij de gevangene wat het was. Toen de jonge man nors antwoordde: "Een medaille", vroeg Claude vervolgens: "Wat is een medaille?" Hoewel rooms-katholiek, kon de jongeman de betekenis en het doel van de medaille niet uitleggen. Boos trok hij de medaille van zijn nek, wierp hem vloekend voor Claudes voeten en riep geïrriteerd: "Neem jij dat ding maar!" Zwijgend pakte Claude de hem onbekende wonderdadige medaille op en hing hem met toestemming van de gevangenisbewaarder om zijn nek. Hij voelde zich aangetrokken tot dit ovale stukje metaal en wilde het als sierraad dragen.

Toen Newman die nacht op zijn brits lag te slapen, werd hij opeens wakker omdat iemand zijn hand beroerde. "Daar stond", zo vertelde hij later de priester, "de mooiste Vrouw die God ooit geschapen heeft." Geschrokken en bang wist Claude aanvankelijk niet wat hij moest doen. Maar de Dame stelde hem gerust en zei, voordat Ze verdween: "Als je Mij tot Moeder wilt hebben en je mijn kind wilt zijn, vraag dan om een priester van de katholieke Kerk." Toen hij weer alleen was, riep Claude luidkeels, zodat zijn medegevangenen ontwaakten: "Haal een katholieke priester!"

En zo bezocht pater O’Leary, de priester die het verhaal vertelde, de volgende ochtend Newman, die hem de gebeurtenissen van de vorige nacht toevertrouwde. Tot grote verrassing van pater O’Leary vroeg vervolgens Newman samen met de vier andere gevangenen om godsdienstonderricht. De priester stond er sceptisch tegenover, hoewel alle vier gevangenen met kracht bevestigden dat Claudes verhaal waar was, ook al had geen van hen de verschijning van de dame gezien of haar stem gehoord. Uiteindelijk beloofde de missionaris hun catechismusles te geven.

Terug in zijn parochie, meldde pater O’Leary aan de pastoor wat er gebeurd was, en de volgende dag ging hij op de afgesproken tijd voor de eerste les naar de gevangenis. Daar moest hij vaststellen dat Claude Newman lezen noch schrijven kon, omdat hij nooit naar school was geweest. Zijn onwetendheid wat het geloof betreft was nog groter. Eigenlijk wist hij daarover zo goed als niets. Hij kende Jezus niet en wist alleen dat er een God was. Dus kreeg Claude les en – wat al heel bijzonder was – de andere gevangenen hielpen hem bij het leren.

ZIJN BLOED WAST ONS SCHOON

Na enkele weken zei pater O’Leary op een dag tijdens de catecheseles: "Jongens, vandaag gaan we het hebben over het sacrament van de heilige Biecht." Meteen antwoordde Claude: "Oh, daar ben ik al van op de hoogte! De Dame vertelde me dat we, als we gaan biechten, niet knielen voor de priester maar voor het kruis van haar Zoon. En als we echt spijt hebben van onze zonden en we ze belijden, vloeit het bloed dat

Hij voor ons vergoot, over ons heen en wast ons schoon van alle zonden."

Als versteend en met open mond hoorde pater O’Leary hem aan. "Oh, weest u alstublieft niet boos," zei Claude verontschuldigend, "ik had dit er niet zomaar uit moeten flappen." "Oh nee, ik ben niet boos, maar verbaasd. Je hebt ‘haar’ dus opnieuw gezien?" vroeg de priester geïntrigeerd. Pas toen de twee op enige gehoorsafstand van de anderen waren, kwam Newman met zijn verhaal. "De Dame vertelde me dat als u twijfels of bedenkingen mocht hebben, ik u aan de gelofte moet herinneren die u de Moeder Gods in 1940 in een greppel in Nederland hebt gedaan en die u nog steeds niet bent nagekomen." "Vervolgens ", zo vertelde pater O’Leary, "beschreef Claude me precies wat de gelofte inhield. Dit ongelooflijke feit overtuigde mij volledig dat Claude ten aanzien van zijn verschijningen de waarheid sprak."

Weer terug in de catechismusgroep bemoedigde Claude zijn vier kameraden: "Je hoeft niet bang te zijn om te biechten! Je vertelt je zonden echt aan God en niet aan de priester. De Moeder Gods heeft me namelijk uitgelegd dat wij via de priester tot God spreken, en dat God ons via de priester antwoordt."

DE HEILIGE COMMUNIE ZIET ER ALLEEN MAAR UIT ALS EEN KLEIN STUKJE BROOD

Ongeveer een week later bereidde pater O’Leary zich erop voor zijn vijf gevangenen onderricht te geven over het allerheiligste Sacrament van het Altaar. Claude liet weten dat de Moeder Gods hem daarover ook had onderricht. En met toestemming van de priester begon hij uit te leggen: "De Moeder Gods vertelde me dat de heilige Communie er slechts uiterlijk uitziet als een stukje brood, maar dat de witte Hostie werkelijk en waarachtig haar Zoon is. Ze legde me ook uit dat Jezus slechts korte tijd zo in mij zal zijn, en wel precies zo als toen Hij in haar was voordat Hij in Bethlehem werd geboren. Daarom moet ik de tijd met Hem net zo doorbrengen als Zij het een leven lang deed: door Hem lief te hebben, Hem te aanbidden, Hem te prijzen en Hem om zijn zegen te vragen en Hem te danken. Ik moet me op dat moment met niets of niemand anders bezighouden, maar de tijd met Hem alleen doorbrengen."

EEN LAATSTE WENS

Ten slotte waren de vijf klaar met hun onderricht. Claude Newman werd met zijn medegevangenen opgenomen in de katholieke Kerk en op 16 januari 1944 gedoopt. Vier dagen later zou om vijf minuten na middernacht zijn executie plaatsvinden.

De dag voor zijn executie vroeg sheriff Williamson hem: "Claude, je kunt nog een laatste wens doen. Wat wil je?" "Nou," antwoordde hij rustig, "jullie zijn allemaal nogal ontdaan. Zelfs de cipier is helemaal van de kaart. Maar jullie begrijpen het niet. Alleen mijn lichaam zal sterven. Zelf zal ik echter gaan, om bij haar zijn. Daarom wil ik graag een feestje geven." "Wat bedoel je?" vroeg de sheriff. "Een feestje!" herhaalde Claude rustig. "Zou u de priester willen vragen om taart en ook ijs mee te nemen en zou u de gevangenen op de tweede verdieping willen toestaan om samen te komen in de centrale ruimte, zodat we allemaal samen een feestje kunnen vieren?" "Iemand zou de priester kunnen aanvallen", waarschuwde een cipier. Maar Claude wendde zich tot de mannen die bij hem stonden en zei: "Jongens, dat doen jullie toch niet?" Daarop bezocht de priester een rijke weldoenster van de parochie, die voor ijs en taart zorgde. En de gevangenen vierden hun feestje.

Daarna hielden ze allen samen, omdat Claude dat graag wilde, in de centrale ruimte een ‘heilig Uur’. Zij overwogen de kruisweg en baden voor Claude en voor hun eigen zielenheil. Vervolgens werden de mannen naar hun cellen teruggebracht en begaf pater O’Leary zich naar de kapel. Hij haalde het Allerheiligste en gaf Newman de heilige Communie. Daarop knielden beiden neer. Ze wachtten en baden samen.

LIEFDESOFFER VOOR EEN ‘UITZICHTLOOS GEVAL’

Vijftien minuten voordat de terechtstelling kort na middernacht zou worden voltrokken, kwam sheriff Williamson luid roepend de trap opgerend: "Uitstel, uitstel! De gouverneur heeft twee weken uitstel verleend!" De sheriff en de advocaat hadden namelijk bij de autoriteiten alles in het werk gesteld om Claudes leven te redden. Toen hij het nieuws hoorde, begon hij te huilen. Pater O’Leary en Williamson dachten dat het tranen van vreugde en opluchting waren omdat het vonnis nog niet zou worden voltrokken. Maar onder heftig snikken wist Claude slechts met moeite uit te brengen: "Oh, jullie snappen er niets van! Als jullie ooit haar gezicht hadden gezien en in haar ogen hadden gekeken, zou je geen dag langer hebben willen leven. Wat heb ik toch de afgelopen weken verkeerd gedaan, "vroeg hij de priester, "dat God mij niet thuis wil laten komen? Waarom moet ik nog twee weken op aarde blijven?" Toen kreeg pater O’Leary plotseling een idee. Hij herinnerde Claude aan James Hughs, een moordenaar die, hoewel katholiek opgevoed, een door en door slecht leven had geleid en eveneens ter dood was veroordeeld. Deze gevangene koesterde een diepe haat jegens Newman. "Misschien verlangt Maria van je dat je dit uitstel waardoor je nog niet bij haar kunt zijn, opoffert voor de bekering van Hughs," zei de priester. "Waarom offer je niet elk moment dat je nog gescheiden moet blijven van de Moeder Gods op aan God voor deze gevangene, opdat hij niet voor eeuwig van God gescheiden zal blijven?" Claude stemde daarmee in en vroeg de priester hem de woorden van het gebed te leren waarmee hij God dit offer kon brengen. Dat deed de pater graag voor zijn beschermeling, en nog dezelfde dag vertrouwde deze hem toe: "Oh, pater van begin af aan heeft Hughs mij hier in de gevangenis gehaat, maar nu kent zijn haat geen grenzen meer!" Toch offerde de twintigjarige Claude tijdens die twee weken grootmoedig alle pesterijen, offers en gebeden voor James Hughs op.

Veertien dagen later werd Newman geëxecuteerd en pater O’Leary zei hierover: "Nooit eerder heb ik iemand zo blij de dood tegemoet zien gaan. Zelfs de officiële getuigen en verslaggevers waren verbluft en konden niet begrijpen hoe iemand die op de elektrische stoel ter dood werd gebracht zo van geluk kon stralen."De laatste woorden van Claude Newman waren voor pater O’Leary: "Pater, ik zal aan u denken. En als u ooit een verzoek hebt, richt u zich dan tot mij en ik zal het aan Haar, aan de ‘mooie Dame’ vragen." Het was 4 februari 1944.

Drie maanden later, op 19 mei 1944, vond de executie plaats van de blanke James Hughs, die Claude Newman zo hartgrondig had gehaat. "Deze man was de slechtste man die ik ooit heb ontmoet. Zijn haat tegen God en al het geestelijke tart elke beschrijving", zei pater O’Leary over hem.

Vlak voordat de misdadiger door de sheriff uit zijn cel zou worden opgehaald voor de voltrekking van het doodvonnis, maande de districtsdokter Podesta hem nog indringend om tenminste te knielen en het Onze Vader te bidden. Als antwoord spuwde Hughs de dokter vloekend in het gezicht. Toen Hughs vervolgens werd vastgebonden aan de elektrische stoel, deed de sheriff nog een laatste poging: "Als je nog iets te zeggen hebt, zeg het dan nu!" Opnieuw begon de veroordeelde te vloeken en lastertaal uit te slaan. Plotseling verstomde hij echter, terwijl hij met van schrik opengesperde ogen strak naar een hoek van de kamer staarde.

Luid riep hij de sheriff toe: "Haal een priester!"

Omdat in Mississippi de wet de aanwezigheid van een priester voorschreef, was pater O’Leary al in het vertrek aanwezig, maar verborgen achter een aantal verslaggevers, want de veroordeelde had gedreigd onmiddellijk God te gaan lasteren zodra hij een ‘paap’ zou zien. Pater O’Leary snelde direct naar de veroordeelde toe, en onmiddellijk bekende deze: "Ik was katholiek, maar ik heb op mijn achttiende vanwege mijn slechte leven de godsdienst vaarwel gezegd."

Toen werd het vertrek ontruimd en bleven alleen nog de priester en de ter dood veroordeelde achter. En James Hughs biechtte met diep berouw, als een kind. Toen ten slotte iedereen weer terug was in het vertrek, vroeg de sheriff nieuwsgierig:

"Pater, wat was de oorzaak van deze plotselinge ommekeer bij Hughs?" "Ik weet het niet," antwoordde pater O’Leary, "ik heb het hem niet gevraagd. "Maar als ik dat niet te weten kom," klaagde de sheriff, "doe ik vannacht geen oog dicht." En meteen wendde hij zich tot de dader zelf: "Hoe kwam het dat je zo plotseling tot inkeer kwam?" "Herinnert u zich nog die zwarte Claude Newman, die ik zo haatte?" antwoordde een volledig veranderde Hughs.

"Nou, Claude stond hier in deze hoek, en achter hem, met haar handen op zijn schouders, stond de heilige Maagd. En Claude zei tegen mij: ‘Ik heb mijn dood in eenheid met Christus aan het kruis opgeofferd voor jouw redding...

"Kijk, de Moeder Gods heeft voor jou de genade verkregen dat je de plek in de hel te zien krijgt waar je terecht zult komen als je geen berouw hebt."

En op dat moment heb ik luid om een priester geroepen." Kort daarna werd James Hughs, die zich letterlijk in de allerlaatste minuut had bekeerd, geëxecuteerd.

Uit: Tijdschrift "‘Triomf van het Hart"’,

Stichting Familie van Maria, Amsterdam,

oktober 2012, blz. 4-9.

VLAAMSE EXEGEET MAAKT ENKELE KRITISCHE

KANTTEKENINGEN BIJ HET NIEUWE PAUSBOEK

Bron: Lannoo

ANTWERPEN (KerkNet/Tertio) – De Vlaamse exegeet Geert Van Oyen maakt in het weekblad ‘Tertio’ kritische kanttekeningen bij het derde deel van de Jezusbiografie van Benedictus XVI, dat vanaf vandaag in Nederlandse vertaling beschikbaar is.

"Joseph Ratzinger benadrukt te eenzijdig en onomwonden het historische karakter van de kindsheidevangeliën. Moderne kritische interpretaties wijst hij onterecht af. De aankondiging door de engel, de maagdelijke geboorte, Bethlehem als geboorteplaats en het bezoek van de drie wijzen ziet hij als ‘geconcentreerde geschiedenis’. Hij poneert bovendien dat Lucas zijn informatie dankzij de overlevering van Maria heeft gekregen. Met deze eenzijdige historische benadering slaat hij de bal mis. Hij wijst de inzichten van de kritische theologie wel heel snel af. Bovendien bewijst dit boek dat hij de nodige ‘feeling’ mist voor het recente literaire onderzoek met betrekking tot de Bijbel."

Volgens Van Oyen doet deze publicatie het debat over het statuut van de Jezusboeken opnieuw oplaaien. Zijn ze louter een project van de theoloog Ratzinger? "Door de dubbele auteursnaam te vermelden, doet hij zijn poging om de ambiguïteit weg te nemen alvast deels teniet. Deze dubbele pet, die hij ook bij de twee eerste boeken droeg, is hinderlijk."

Volgens Van Oyen is dit project sowieso een onmogelijke opdracht: "Als theoloog dient hij kritische geluiden te laten klinken. Maar de paus voert duidelijk mee de pen en vanuit die rol verdedigt hij dogmatische kerkelijke standpunten."

IK BEN EEN KIND VAN GOD

U bent in wezen geen psychiatrische patiënt en ook geen zieke; ook bent u geen drugverslaafde en ook geen seksverslaafde; u bent ook geen alcoholist; u bent geen pedofiel, u bent geen moordenaar, u bent geen gevangene, u bent geen bejaarde, u bent ook geen dakloze; u bent geen gehandicapte, u bent geen stervende, u bent niet het zwarte schaap van de familie of het uitschot van de maatschappij, u bent ook niet een minderwaardige persoon en een nietskunner, u bent geen lelijkerd, u bent geen dikzak, u bent geen dommerik, u bent geen slapjanus en een mislukkeling, u bent geen vervloekte, u bent geen zondaar, u bent geen labiel persoon, u bent ook niet de verworpene of de misbruikte: u bent vooreerst bovenalles en ten diepste kind van God.

U bent een kind van de almachtige koning. U bent kind van een almachtige God. U bent zijn erfgename (vgl. Gal. 7,7). U bent een prins of prinses. U bent zijn geliefd kind: zijn oogappel. U bent mooi in zijn ogen. U bent zijn meesterwerk. U bent een schaapje van zijn kudde. U bent zijn vreugde en zijn glorie. U bent het meesterwerk van zijn handen. U bent door Hem gewild en door Hem gewenst. Hij heeft geen spijt ervan dat Hij u geschapen heeft. U bent waardevol en kostbaar in zijn ogen (vgl. Jes. 43,4).

Herhaal elke dag vele malen: ik ben een kind van God, zing het dagelijks uit. Houd op met het luisteren naar die stemmetjes in uw hoofd, die beweren dat u iets anders bent. Luister ook niet naar wat mensen over u zeggen, want zij kennen u niet ten diepste. God kent u wel ten diepste en Hij weet dat u zijn kind bent.

Hij heeft u in de moederschoot gevormd, geweven met een ongekende liefde. Hij was erbij toen u werd verwekt. Toen al hield Hij van u. Hij heeft u sindsdien nooit meer verlaten, ook niet toen u Hem wel hebt verlaten. Hij was er in de meest duistere periode van uw leven. Toen u werd verraden en u zo eenzaam voelde: Hij deelde in uw smart. Hij was er. Hij is ook nu nog bij u. Hij kende uw pijnen en Hij droeg ze in zijn Hart. Hij weende, toen u weende en Hij lachte, toen u lachte.

Vaak heeft Hij op u gewacht: "Komt tot Mij die belast en beladen zijt en Ik zal u rust en verkwikking schenken", maar vaak kwam u niet. Zoals de Vader op zijn verloren zoon wachtte, zo wachtte Hij op u (vgl. Luc. 15, 11-32). Maar nu moet u Hem niet meer laten wachten. Ga naar Jezus, ga naar de Vader. Hij wacht op u. Hij klopt op de deur van uw hart, hoe zondig u ook bent: want u bent ten diepste geen zondaar, maar een kind van God. U bent zijn kind. Vaders en moeders verstoten normaal gezien hun kind niet, en al zouden zij het toch doen, God verstoot u nooit. U bent zijn kind.

Stelt u zich de beste vader voor die er kan bestaan en weet: God is miljoenen malen beter dan die vader. Wow. Echt waar? Ja, dat is echt waar en u bent zijn kind.

Kind van God ondanks alles

De verloren zoon (Luc. 15,11-32) verliet zijn vader en gaf zich over aan een zondig leven. Hij ging om met slechte vrouwen en hij verbraste al zijn geld, waarmee hij zogenaamde vrienden wist te maken. Hoewel hij op den duur alles verloor, verloor hij nooit zijn kindschap. Toen hij thuis terugkeerde, zag zijn vader hem nog steeds als zijn kind. Zelf meende de verloren zoon niet meer waardig te zijn om kind van vader te zijn, maar ondanks alles bleef hij het toch. Misschien zit u in diepe duisternis van het kwaad, de zonde of welke duisternis dan ook: u bent en blijft kind van God.

PAUS BENEDICTUS XVI PUBLICEERT MOTU PROPRIO OVER

'GOEDE WERKEN'

Bron: Phk/Kerknet ROME (KerkNet/RadVat) december 2012

Paus Benedictus XVI heeft deze maand het 7 pagina's tellende Motu proprio ‘Intima Ecclesiae natura’ gepubliceerd, waarin de normen voor liefdadigheidswerk worden aangegeven en waarin kerkelijke liefdadigheids- en hulporganisaties worden opgeroepen om hun katholiek profiel te tonen. Het volstaat voor hen niet om geld in te zamelen en aan liefdadigheid te doen.

Er moet ook worden getuigd van de christelijke naastenliefde. De ‘diaconia’ of dienstbaarheid is naast de verkondiging van het Woord van God en de viering van de sacramenten een van de drie hoofdtaken die behoren tot het wezen van de katholieke Kerk.

Naastenliefde is een wezenlijk element van de zending van de Kerk.

De normen zijn een verduidelijking van eerdere richtlijnen voor de bisschoppen om de verschillende initiatieven in hun bisdom te reguleren en goed te keuren. De term ‘katholiek’ kan alleen worden gebruikt mits hun toestemming. Bij kerkelijke verenigingen en organisaties die in verschillende bisdommen actief zijn, is het de bisschop van het bisdom waar de hoofdzetel van de organisatie is gevestigd die daarover beslist. Hij moet er ook voor zorgen dat de medewerkers van deze organisaties de nodige theologische en pastorale vorming krijgen.

Het Motu proprio (Latijn voor 'uit eigen beweging'; een pauselijk document dat de paus op eigen gezag uitbrengt over een kerkorganisatorisch onderwerp) wil een kader bieden voor de organisatie van de kerkelijke vormen van diaconie en naastenliefde.

De pauselijke Raad Cor Unum moet de toepassing van de richtlijnen bevorderen en ervoor zorgen dat deze op alle niveaus worden nageleefd.

In de mate dat de naastenliefde wordt bevorderd door de kerkelijke hiërarchie of in naam van de Kerk plaatsheeft, moeten de activiteiten van deze organisaties worden geleid door katholieke principes. Medewerkers van deze verenigingen en organisaties moeten op zijn minst respect hebben voor die katholieke identiteit.

Parochies of bisschoppelijke structuren moeten erover waken dat zij geen reclame maken voor initiatieven die weliswaar gericht zijn op liefdadigheid, maar waarvan de doelstellingen of methoden strijdig zijn met de leer van de katholieke Kerk.

(Kerknet)

GEBED DAT ZUSTER RUMOLDA BAD TIJDENS DE CONSECRATIE

"0 Maria, sta aan de ingang van mijn hart en leid

er Jezus binnen op de troon van glorie en heerlijkheid.

Is er nog iets in mijn ziel dat Jezus zou mishagen,

ruk het er uit, want ik wil geheel en al aan Jezus toebehoren.

o Maria, goede Moeder, kom mij ter hulp

door uw machtige voorspraak.

Spreek voor mij ten beste bij uw Goddelijke Zoon

opdat mijn zwakke gebeden toch zouden verhoord worden."

Opheffing van het Heilig Bloed

"Mijn Heer en mijn God, laat een druppel van uw duurbaar bloed

nedervallen in mijn ziel

om mij te wassen en te reinigen van de minste vlek,

om mij geheel en gans te onthechten aan het aardse

en het veraankeliike. om mii aeheel en aans vast te hechten

aan U, mijn Jezus, die ik toch zo vurig bemin."

Uit het tijdschrift "Zuster Rumolda" N° 43 van december 2012