Ik ben Christophe De Smet, en gebruik soms ook wel de schuilnaam The Shark.
Ik ben een man en woon in Merelbeke (België) en mijn beroep is verkeersleider.
Ik ben geboren op 07/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Britse humor,games,non fictie boeken en waanzin.
Ben een goedlachse,schalkse 30er.
Samenwonend met de lieve Sandrine.
Ben de trotse vader van 3 bloedmooie kids;Kjell,D
8 juni zit er weer op. Vaderdag zit weer voor een jaar opgeborgen in de diepvriezer. Het was een mooie dag voor me aangezien mijn 3 kids bij me waren. Door het toeval was het net mijn weekend met mijn 2 oudste schatten ; Kjell en Dagmar. Net als mijn verjaardag is alles wat "mij" eventueel in de bloemetjes zou kunnen zetten(zoals vaderdag) een maat voor niets. Ik zie er het nut niet van in! Ik heb veel liever eens een lief woord, schouderklopje of attentie op een dag wanneer je het niet verwacht. Laat ons toch ook "onze" verminderde koopkracht niet uit het oog verliezen. Net als al die andere kompleet overbodige stimulansen om toch maar te kopen!! Zoals ; nieuwjaar, Halloween , St. Valentijn , moederdag , secretaressendag , 90km/u door smog-dag , Oostenwind-dag , mijn gsm is 3 maand oud en dus volledig out of date-dag, etc , etc ,....... Dit allemaal ons steenhard opgedrongen door de kleine en middelgrote middenstand. Want ah ja, die mensen hebben ook last van verminderde koopkracht, waardoor de mallemolen maar blijft draaien !! Denk dat jullie begrijpen dat ik het er niet mee heb...... Wat ik daarentegen probeer te doen (ondanks die verdomd verminderde koopkracht) is de mensen dicht bij me op NIET verplichte dagen eens een attentie te geven of me eens van mijn attenste kant te laten zien. Klein voorbeeld : Sandrine heeft niets met Valentijn gekregen. Maar wel 4 dagen later,zuiver om dwars te liggen. Dan krijg je zelfs nog een smalende opmerking van diezelfde middenstand : " Kadoke vergeten voor Valentijn, mijnheer?!". Momenten dat ik blij ben dat ik rustiger van aard geworden ben. Ze zeggen dat ik een gat in mijn hand heb qua geld. Wel dat klopt. Maar als ik dan eens wat extra heb(zie opmerking ivm koopkracht hierboven) zal ik het niet laten om dat te delen met mijn dichte kring. Net zoals mijn vader ! Soit, waarvoor ik deze blog eigenlijk schrijf is dus voor mijn vader en zoals typisch ben ik weer doorgeschoten in relatie tot het onderwerp.
Mijn vader en ik zijn een verhaal in opbouw. Hoe ouder ik (vermoedelijk hij ook) word, hoe beter we eigenlijk opschieten. Heb een enorm respect voor mijn vader en dat groeit nog dagelijks. Hij is al meer dan eens mijn rots in de branding geweest. Door mijn karakter, laat ik hem dat maar bar weinig zien. Hetgeen niet wil zeggen dat ik dat voor normaal neem. Kan alleen spijtig genoeg de teugels van mijn gevoelens maar enkele malen per jaar laten vieren. Het is raar en moeilijk uit te drukken. Maar heb met mijn vader een soort relatie die rust op mijn pogingen om goed te doen in zijn ogen. Wil hem trots maken want hij verdient dat. Er komt een tattoo op mijn rug van 2 ruiters op 1 paard met de tekst : In hoc signo vincit.Hij weet hiervan. Wat hij niet weet is ; de eerste ruiter refereert naar hem. Want zolang je als vader-zoon leeft overwin je alles. Mijn pa, cum laude.
Mijn vader is de man , die zolang hij leeft mij vertrouwen en bescherming geeft De man die me rechtvaardig advies kan geven die heeft gezorgd dat ik vooruit kom in het leven Nu ik ouder ben zie ik dat ik op hem lijk en dat ik eigelijk op dezelfde manier naar het leven kijk De band is nu nog hechter en alles wat ik eigenlijk wou is hem heel simpel zeggen dat ik van hem hou.
In nomine feliciter.
Cheers The Shark
PS: foto's : MIJN PA !! Laatste foto, niet te vergeten, Sandrine haar veel te vroeg overleden vader; Bernard.Mijn gedachten vandaag waren meer dan eens bij hem. Had hem ZEER graag gekend. Volgens Sandrine hadden we vermoedelijk zeer goed overeengekomen! Betwijfel het geen seconde. Leeft ergens verder in zijn kleinzoon Till Bernard De Smet.(op foto bovenaan links, net thuis en enkele dagen oud,slapend op mij).
Gewoon ter verdere illustratie. Op foto 1 : het lijken kleurige,grappige en compleet van de pot gerukte(qua design) boeien......Geloof me....het heeft me uren gekost om ze te blokken voor de test "international signs and signals for seagoing vessels" !!! Bv. de 2de van rechts is een kardinale boei die men moet passeren ten westen. Foto 2 : één van de "kotters". Foto 3 : close-up van een gedeelte van de instrumenten en bedieningen op de brug. Foto 4 : De RAMBIZ. Het kraanschip (een bok,in het jargon) dat de sokkels van het windmolenpark optilt en naar de Thorntonbank brengt. Zuiver informatief. De Rambiz heeft een max hoist weight van 3000Ton. Zo'n sokkel weegt 2800Ton.....ongeveer! De foutenmarge is dus belachelijk klein,aangezien de eerste sokkel op 2985Ton uitkwam. Foto 5 : HQ !! Het hoofdkwartier van het MDK. Met op het eerste; de administratie van scheepvaartbegeleiding en MRCC en de kustwacht. Het bovenste glazen-gedeelte is het MRCC (Maritime Rescue and Coordination Center). Om het simpel te zeggen...alles wat goed fout gaat op zee/kust komt hier terecht...bv het 40st smaldeel Koksijde met hun Sea-king helicopters rukken uit op hun commando. Foto 6 : Uitleg door de navigator over het te volgen traject op de zee-kaart. Het lijkt in 2008 met zijn GPS en andere navigatie hulpmiddelen " a complete waste of time" om nog die "oude" manier te leren. MAAR !! Zoals blijkt vallen al die systemen nogal regelmatig in panne....en dan komt die oude vertrouwde manier MEER dan van pas. Foto 7 : Er moet worden afgewassen aan boord !!! Heb dit op mij genomen....met algemene hilariteit van de anderen tot gevolg !! Foto 8 : De nederlandse loodsboot kwam een loods van ons schip afhalen te Vlissingen. Schitterende boot !! Nieuw en snel (ongv. 28knopen/ 50km/u) en 50km/u op het water is echt snel !!!! Foto 9 : Kjell, Dagmar en ikzelf op de loopbrug van de "Mercator" tijdens het jaarlijkse maritiem festival "Oostende voor anker" op zaterdag 24mei.
Voor jullie beginnen te scherpen !!! Ik weet het !! Het is lang geleden !! Maar zoals mijn verhaal en bijbehorende foto's gaan bewijzen heb ik het niet onder de markt gehad de laatste weken. Eerst waren er de laatste simulator-oefeningen om ons voor te bereiden op de EERSTE ZEER belangrijke test op 30 april. Aangezien we eind april eigenlijk het leeuwendeel van de theoretische cursus al achter de kiezen hadden, werd het tijd dat we die kennis in praktijk zouden omzetten. En daar komt dan die SIM-basis test op de proppen !! Belangrijk tot slagen, aangezien deze beslist of de opleiding voor je verdergaat of tot een abrupt einde komt! Om de ernst nog wat meer in de verf te zetten en onze zenuwen nog wat meer op te spannen, werd de test bijgezeten door een driekoppige jury van vakmensen (hoofd opleidingen, diensthoofd en chef-loods). Hoewel redelijk rustig (allemaal relatief natuurlijk) was ik er toch niet echt gerust in en dus met licht knikkende knieën mijn hokje(de meest eenzame momenten uit mijn leven)de simulator in. 45min later was het allemaal geschiedenis en na een 10min durende evaluatie kreeg ik de melding(plus papiertje om het te bewijzen) dat ik ruimschoots voldeed en mijn test : "met professionalisme en gedegen kennis terzake" ZEER GOED had gedaan! Trompetgeschal, een uitzinnige menigte, vuurwerk en een uitnodiging door Prins Albert van Monaco op zijn stoomschip "de aangeschoten Susan" samen met de nationale Engelse cricketploeg, Vida Guerra en de Balinese Godin des overvloeds!!!! ECHT !! Enfin, nee niet echt .........MAAR nodeloos te zeggen dat ik zeer blij was !! Het verlengde weekend van 1 mei was dan ook eentje op wolken. Ze zeggen dat je maar zo hoog kan vliegen als je kan vallen en niets was minder waar. We gingen van SIM-basis naar SIM-regio en meer was er niet nodig om de euforie terug tot zo goed als nul te herleiden. Zo goed als ik het gebied "sector Noordzeehaven" in mijn binnenzak had steken, zo slecht verliep het vervolg! Plots gedaan met het "fictief" gebied waar we 14 oefeningen en enkele weken op gedaan hadden. Maar wel de echte regio waar ik in tewerkgesteld zal worden. Zweten, lichte paniek en een onbehaagelijk gevoel van onwetendheid waren mijn deel op die eerste Sims Regio. Gelukkig sinds dan loop ik nu soms ook al "wachten"(ze noemen het zo en geen shiften) van 12uur mee op de centrale Zeebrugge. Even aanpassen. Maar die 12uur vallen gelukkig zeer goed mee. Door op het werk met je "parrains"(meerdere) mee te lopen valt de puzzel van de laatste maanden stilaan in mekaar en zie je het licht aan een verdomd donkere tunnel. Evenals dat je gemoed terug een boost krijgt voor de verdere sims. Ondertussen gingen we ook nog op tenderreis,hadden we opleiding VTS Zeebrugge,kregen we Internationaal Aanvaringsreglement plus herzien Schelderegelement/loodsdecreet plus kustreglement, hebben we de Nederlandse Schelde radarcentrales bezocht en ben ik op begeleidingsreizen gegaan met zee-loodsen......Even ademhalen...... Dus veel tijd heb ik niet gehad de laatste weken.Wat me toch wel vervreemde van enkele key-players in mijn sociale leven. Peter op kop ! Kon niet meer mee,kwam te laat of helemaal niet hetgeen bij hem toch wel de nodige wrevel veroorzaakte (nooit woorden...het ging alleen zo vlot niet meer. Gelukkig is die k*tperiode nu achter de rug,hetgeen me happy stemt). Er komt wel stilaan beterschap in, aangezien het merendeel(80%) van de theorie er door is. De komende weken is dus licht relaxer. Aangezien zo goed als geen lessen. Maar wel wachten meedraaien, loods-vergezelreizen en die 8 dagen mee op een koopvaardijschip naar Finland vertrekkende 27juni. Door die hele opleiding ben ik wel tot het besef gekomen,dat ik op 18jarige leeftijd eigenlijk naar de zeevaartschool had moeten gaan. Mijn gebroeders nachtraven( als Hans VML een boekje van zeilen vond,bracht hij het me altijd mee.Hetgeen ik zwaar apprecieërde) weten dat ik al altijd door zeilschepen en de zee gebeten was.Ik kan jullie met geen woorden beschrijven wat ik voel als ik op de brug van een schip sta. Ik loop onmiddelijk 10° rechter,word zo gefocust als maar kan EN voel me plots THUIS ! Mijn thuis is niet waar mijn stella staat (want het is jupiler!!). Maar waar het roer, het kompas, de zeekaarten, de telegraaf, de radar, de echosounder, de ECDIS, de VHF, etc....... staan en dit allemaal zacht(of hard) wiegend op een onmetelijke zee. Het mag overdreven klinken. Maar de zee is waar ik ben ! Daardoor heb ik voor mezelf besloten dat "mijn" opleiding na verkeersleider niet zal stoppen en dat ik er alles aan ga doen om mijn STCW95(officier alle schepen) brevet te halen. Heb er van geproefd en ga er nu in door, koste wat kost! Heb als jonge koter de oren van mijn peter gezaagd opdat hij mij een houten boot zou in mekaar timmeren. Wel dat gevoel is volledig terug en ben er zo zeker van dat hij me vanop zee(na zijn dood, is hij uitgestrooid op zee) met blije ogen gadeslaagt. Peter Jean, ik zit op "een" boot op zee, hoop dat je trots op me bent!
Cheers, The Shark.
PS : op foto's : weinig slapen zijn funest(zijn geen wallen meer,je ziet mijn ogen gewoon niet meer en Sara ligt gewoon in slaap) , Mijmerend in het salon op de kotter , Aan het roer van de kotter(met instructies van de 2de stuurman) , ik klefferend voor mijn leven aan een loodsladder(thanks Ann voor foto) , Stil-leven van verkeersleiders in opleiding, mijn nieuwe werkstek en WAAR ik me THUIS voel....DE BRUG.
8 juni zit er weer op.
