Een geboren verteller: Jeugdboekenschrijver Dirk Bracke vertelt in Zierikzee over zijn werk
ZIERIKZEE - Wordt iemand altijd met de handen op de rug
geboeid? Wie ondervraagt iemand die aangehouden is? Wanneer wordt hij
gefouilleerd? Wel type van pistool kun je in je broek verstoppen? Zijn er
meisjesbendes? Hoe verloopt een huiszoeking? Allemaal vragen over het type waar
jeugdboekenschrijver Dirk Bracke zich mee bezighoudt, voordat hij aan een boek
begint.
Bracke is een geboren verteller. Hij bekijkt de wereld graag door de ogen van
jongeren. “Als volwassene denk je, als iemands verkering uit is; ach, er komt
wel weer een ander. Maar als je jong bent en je maakt zoiets voor het eerst mee,
dan vergaat je wereld”, geeft hij als voorbeeld. In Brogum in Zierikzee vertelde
Bracke vorige week woensdag aan drie groepen leerlingen van 3 en 4 vmbo over
zijn werk. “Ik vond dat hij het leuk deed”, vertelt Nathalie Sloot uit 4 vmbo.
“Hij begon met het voorlezen van een brief die hij gekregen had. Nu krijgt hij
vaak brieven, maar deze was bijzonder. In deze brief vertelde een meisje over
haar incestverleden en Dirk Bracke schreef op basis van deze brief Straks doet
het geen pijn meer. Dat boek heb ik gelezen en ik mocht van Dirk Bracke de brief
ook lezen, na afloop. Natuurlijk met de naam van het meisje eraf gehaald.”
Docent Nederlands en teamleider vmbo Rob Pilgram geniet van Dirk Brackes
onbevangenheid en benijdt hem daar zelfs om. “Ik hoor en lees zo vaak verhalen
over gevaarlijke situaties en straatbendes, maar de manier waarop Dirk Bracke
daarmee omgaat is bijzonder. Hij ontroert! Hij kan volkomen onbevooroordeeld
naar de wereld kijken en heel goed waarnemen en verwoorden, zodat wij het ook
kunnen ervaren. Als een kleuter die zich nog kan verwonderen; waarom is dat zo?
Ik zou zelf zo willen wezen!”, verzucht Pilgram. Brogum was door de leerlingen
ingericht als gezellig leescafé; ze maakten decors en affiches tijdens de lessen
Culturele en Kunstzinnige Vorming. Tijdens de lessen Nederlands maakten ze
kennis met de boeken van Dirk Bracke. Ook regelden ze zelf het programma: ze
presenteerden en interviewden. De catering werd verzorgd door leerlingen van de
afdeling Consumptieve technieken, die zelfs een taart voor de schrijver hadden
gemaakt. “Dat krijg ik nou alleen in Nederland!”, glunderde Bracke.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen) Categorie:nieuws over auteurs en boeken
De nieuwe Rowling: zonder toverstaf, met schuttingtaal
Het nieuwe boek van de Britse topauteur J.K. Rowling, 'The Casual Vacany', is volgens recensenten behoorlijk gruwelijk en obsceen. Het staat "vol" taferelen met seks en drugs. Zo is te lezen hoe een tienermeisje wordt verkracht door de heroïnedealer van haar moeder, een prostituee. Critici zijn wel lovend over de mooie beschrijvingen van de karakters en de sociale boodschap van de roman.
Het verhaal gaat over een pittoresk Engels dorpje, waar een vacature is ontstaan in de gemeenteraad. Armen en rijken strijden om de zetel te bemachtigen
Dat de inhoud van het boek strikt geheim is gehouden, heeft te maken met de angst voor de verspreiding van illegale kopieën. Om die reden hebben veel buitenlandse uitgevers tot vandaag geen kopie van het manuscript ontvangen. Uitgevers in Duitsland en Frankrijk hebben al wel vroege exemplaren ontvangen, zodat zij vast aan de vertaling kunnen werken. Journalisten die een recensie-exemplaar wilden, moesten eerst een stapel geheimhoudingscontracten tekenen.
Maar ondanks alle geheimzinnigheid weten we al het nodige over het boek: 1. Het lijkt niet op Harry Potter Journalisten en het grote publiek maken vandaag dus voor het eerst kennis met het boek. De Britse media reageren vooral geschrokken. The Mirror vreest dat het veelvuldige gebruik van het F-woord (Fuck) de Britse schrijver veel kritiek zal gaan opleveren, en de recensent van The Daily Telegraph zegt het boek weg te houden van haar kinderen. Rowling zei eerder al in een interview dat zij zich niet beschouwt als 'babysitter voor haar lezers'. En dat is dus kennelijk zeker aan het boek af te lezen.
2. Het globale verhaal 'The Casual Vacancy' (Nederlandse titel: 'Een goede raad') gaat over het pittoreske dorpje Pagford in Groot-Brittannië, waar het arme en rijke deel van de bevolking tegen elkaar strijden om een vrijgekomen zetel in de gemeentraad. Verwacht vooral géén toverstaf en hocus pocus, aldus de eerste recensies. Wat dan wel? Zelfmoord van wanhopige pubers, pornografie en schuttingtaal. Maar ook (zwarte) komedie en mooie beschrijvingen. The Independent schrijft bijvoorbeeld dat het een verhaal met 'passie, verve en magie' betreft, en met 'een levendige melodramatische climax.'
3. Het wordt (hoogstwaarschijnlijk) een bestseller "Het eerste dat ik na Harry schrijf, kan absoluut afschuwelijk zijn. En toch zal iedereen het kopen. Daar word je wel onzeker van", verzuchtte Rowling jaren geleden al. En het boek lijkt inderdaad een groot succes te worden: in de voorverkoop werd al een miljoen exemplaren besteld. In Nederland is eerste oplage 220.000 stuks: volgens de uitgeverij Meulenhoff De Boekerij is dat "uitzonderlijk veel". Op Amazon.com staat het boek al op nummer 1 in de bestsellerlijst.
Van de boeken in de Harry Potter-serie zijn in totaal 450 miljoen exemplaren verkocht. De verhalen over de tovenaarsleerling zijn daarmee de bestverkopende boekenserie in de geschiedenis. 'A Casual Vacancy' is het eerste boek voor volwassenen dat Rowling schrijft, en de wereld staat te popelen om dat te lezen. Ook als er geen toverstaf in te vinden is.
Herman Brusselmans - Watervrees tijdens een verdrinking
Het wijf is weg, dus. Herman Brusselmans, de man die mij en ongetwijfeld ook u het achterwaarts in de poes naaien leerde, is een beetje gestorven. De idylle bespat, de mythe te kijk gezet, de liefde op de kop gescheten door de werkelijkheid: Brusselmans is niet meer met zijn Tania De Metsenaere.
De onverwachte breuk kreeg al een plaats in 'Van drie tot zes', de forse naweeën staan opgetekend in 'Watervrees tijdens een verdrinking' (Prometheus), zijn 153ste boek. Het ruikt naar eenzaamheid, verval en failliet. En het is één van zijn allerbeste.
Phoebe - want zo heet Tania in Brusselmans' pseudofictie - is weg, en dus moet hij slikken, incasseren en wonden wassen. Hij vindt zichzelf terug met een koud hoofd in een koud huis in een koude nacht - 'een stervende wolf in een blauwe droom'.
Je ziet de Grote Volksschrijver voor je, tureluurs van weemoed in zijn Gentse loftje, veroordeeld tot het tellen van zijn vermoeide knoken. Eén voor één en opnieuw en opnieuw, zo lang tot het er niet meer toe doet, tot de uitkomst nu eens even en dan weer oneven is, en hij ze beu is, die knoken van hemzelf - want waartoe dient een knook en een spier en een vel, waartoe dient een lijf, als het niet méér bij elkaar te houden heeft dan tien gram herinneringen en een ons heimwee?
Je zou voor minder zuchten en aan de drank gaan, ware het niet dat Brusselmans dat toevallig dertig jaar geleden al gedaan heeft, en whisky veel kan oplossen, maar niet het zuur van een verbroken liefde. 'Modder en tranen, ja. Dik bloed en hartenklop. Breinziekte en dodelijke heimwee.'
En er is woede. Het pantheon waar alleen Zij mocht wonen - hij heeft er jarenlang aan gebouwd - vertimmert hij nu tot een koterij met een golfplaten dak. Op de kathedraal in woorden die Brusselmans als een verlichte bouwmeester heeft opgetrokken kladt hij nu duivendrek. In passages vol haat en zelfhaat en brokstukken liefde krijgt ze ervan langs.
Het meisje, de vrouw, de minnares, de muze, het fijn gepenseelde godswonder, het kommetje troost, het afrodisiacum en het antidepressivum, het liefdesdier waarvoor geen koosnaampje voldeed: zij is nu de schim geworden, de verrader, het secreet, de ondankbare die zijn wereld uit en de wereld in gehupt is, de zangeres die het liefdesduet afgebroken heeft. 'En wat nu gezongen?' briest hij, terwijl vlokken schuim uit zijn mondhoeken spatten.
Hij vaart tegen zijn trouwe vrienden uit - die drie, vier oetlullen die nog aan zijn zij willen staan - dat het godverdomme een vlieg is, een ellendige vlieg in zijn oog, en dat hij helemáál niet zit te janken van vuile ellende en gespierd verlies - passages van een brullende onmacht. Waardoor ik welhaast zou vergeten te vermelden dat dit ook zijn geestigste boek in jaren is: een poos geleden dat de humorist Brusselmans nog zo op stoot was.
Hij gaat ook op zoek naar substituut en surrogaat, tast de hoeken van zijn stad af op zoek naar nieuwe nimfen. Maar niemand is zo mooi, niemand strijkt zo teder een weerbarstige lok uit zijn gezicht, niemand kijkt zo uit haar ogen, niemand morst zo aardig een zakdoek vol met tranen, niemand houdt zo veel van de woorden en de zinnen en de boeken die zijn hele hebben en houden zijn - er is geen nieuwe Tania. 'Het onmogelijke is niet mogelijk, dat is de hele pest.'
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:nieuws over auteurs en boeken
Luc Descamps presenteert twee nieuwe boeken
MORTSEL - Onlangs verschenen 'Heaven can wait - Jagers' en 'Gewoon anders' van Mortsels jeugdauteur Luc Descamps. Met deze twee nieuwe titels breekt voor de schrijver een drukke periode aan vol lezingen en signeersessies.
Naar aanleiding van de Week van de bibliotheek was Descamps afgelopen dinsdag te gast in de bibliotheek van Hove, waar hij zijn twee recentste werken 'Jagers' - het tweede deel van het tweeluik 'Heaven can wait' - en 'Gewoon anders' kwam voorstellen. Met zo'n tachtig aanwezigen, zat de zaal vol. 'Toen ik over Gewoon Anders vertelde, was de stilte intens en kon je de ontroering door de zaal voelen gaan', zegt Luc.
Signeersessies Traditioneel houdt Standaard Boekhandel eind oktober opendeurdagen en ook de Antwerpse Boekenbeurs komt eraan en dat betekent voor veel schrijvers lezingen geven en boeken signeren. Wie Descamps' boeken wil laten signeren, kan dat op zaterdag 27 oktober in Standaard Boekhandel van 14 tot 15 uur in Putte en van 16 tot 17 uur in Wilrijk.
Op de Boekenbeurs zal Descamps signeren in stand 115 op volgende dagen: - 31 oktober van 10 tot 14 uur - 1 november van 10 tot 13.30 uur en van 15.30 tot 20 uur - 2 november van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur - 3 november van 10 tot 13 uur en van 14 tot 15.30 uur - 4 november van 10 tot 15.30 uur - 5 november van 10 tot 15 uur - 10 november van 13 tot 17 uur - 11 november van 10 tot 12.30 uur en van 14 tot 18 uur
Op zaterdag 3 november neemt Descamps ook deel aan een gesprek in de Rode Zaal van 13 tot 13.45 uur. Thema is de Portretreeks waartoe ook 'Gewoon Anders' hoort. Hij zal er samen met Dirk Bracke en Herman Van Campenhout vertellen over actuele onderwerpen die in deze reeks aan bod komen.
Franco Paris: In jouw boeken komt altijd een vorm van kwaad voor. Hoe verklaar je dit?
Arnon Grunberg: In een verhaal moet iets misgaan, dat hoort nu eenmaal in een roman. Ik kan me niet voorstellen hoe een roman te schrijven zonder kwaad. Hanna Arendt*, een Joods-Duits-Amerikaanse filosofe, heeft in haar studies al ontdekt dat het kwaad iets banaals en raadselachtigs heeft. Een detective of thriller is niet voor niets zo populair. Mensen zijn gefascineerd door wat ze vrezen.
Franco Paris: Er wordt vaak gezegd dat in jouw boeken geen normaal mens voorkomt. Wat vind je hier zelf van?
Arnon Grunberg: Hier ben ik het helemaal niet mee eens. Er komen zeer zeker normale mensen voor in mijn boeken. De reden om een roman te schrijven is om de lezer mee te nemen in het wereldbeeld van de schrijver. Ik probeer door middel van mijn boeken het wereldbeeld van de ander te corrigeren . Het wereldbeeld dat ik schep in mijn boeken is juist, dat van de ander is onjuist.
Franco Paris: Je hebt twee keer de Anton Wachterprijs gekregen voor het beste debuut. Eén keer als Arnon Grunberg met Blauwe Maandagen en één keer als Marek van der Jagt met De geschiedenis van mijn kaalheid. Kun je wat meer vertellen over hoe het was om tegelijkertijd twee persoonlijkheden te zijn?
Arnon Grunberg: Ik ben gaan schrijven onder een pseudoniem om praktische redenen. Het geeft een gevoel van vrijheid wanneer men niet weet dat jij het bent. Je krijgt namelijk op een gegeven moment een soort van imago als schrijver en dit beïnvloedt de lezer in zijn manier van lezen. Ik hoopte dat met behulp van een pseudoniem de lezer dit boek anders zou gaan lezen. Voor mij was Marek van der Jagt heel levendig en ik viel in deze hoedanigheid ook andere schrijvers aan. Ik was op een bepaald moment ook werkelijk twee personen. Kortom, ik werd echt een beetje Marek wanneer ik schreef. Ik heb zelfs eens een openbare discussie met Marek gevoerd. Dit kan, omdat er meerdere meningen in mensen leven. Mensen zijn minder consequent dan wordt aangenomen. Toen het boek uitkwam werden er door recensenten verbanden gelegd met andere Oostenrijkse auteurs. Marek was Oostenrijker, echter ik had zelf nooit iets van deze Oostenrijkse auteurs gelezen. In dit opzicht klopte het dus dat het werk nu anders werd gelezen en geïnterpreteerd. Het probleem begon echter toen hij een prijs won en men Marek persoonlijk wilde interviewen. Het postadres dat ik voor Marek had gebruikt was het adres van een bevriende operazangeres en op een ochtend stond er dus een Nederlandse journalist op de stoep. De bevriende operazangeres in kwestie schrok hier zo van dat ze riep dat hij was weggelopen. Dit was natuurlijk niet zo goed. Verder had ik nog een fout gemaakt. Ik had op de achterflap van het boek geschreven dat Marek eerder twee toneelstukken voor de Wiener Kammerspiele had geschreven, mij niet realiserend dat deze dus echt bestond. De journalist nam contact op met de organisatie en toen bleken ze dus nog nooit van Marek van der Jagt te hebben gehoord. Verder had ik mij niet gerealiseerd dat e-mail correspondentie kan worden getraceerd en bij nader onderzoek bleken alle e-mails van Marek grotendeels uit Noord-Amerika te komen en niet uit Oostenrijk. Hierdoor werd de link naar mijzelf steeds sterker en vervolgens plaatste het NRC het stuk waarin werd gesuggereerd dat Marek van der Jagt eigenlijk Arnon Grunberg was. Ondanks dit alles heb ik het verhaal nog twee jaar volgehouden, tot het moment dat wetenschappelijk onderzoeker Professor Benedetto uit Rome de resultaten van één van zijn onderzoeken publiceerde. Hij vergeleek in dit onderzoek, door middel van een computerprogramma, verschillende schrijvers met elkaar: woordkeuze, aantal kommas, punten, herhaling van zinsstructuren etc. Uit dit onderzoek bleek dat Marek van der Jagt en Arnon Grunberg dezelfde persoon moest zijn. Hierop besloot ik dat ik de waarheid niet langer voor me kon houden en in februari 2006 overleed Marek .
Franco Paris: Er is wel eens gezegd dat je niet kunt leven zonder je bewust te zijn dat je leeft. Zou je ons wat willen vertellen over identiteit?
Arnon Grunberg: Een romanschrijver is zich meer dan een ander bewust van zichzelf. Je bent in een situatie, maar tegelijkertijd ben je er ook buiten. Het is vaak moeilijk om je dus helemaal over te geven aan een situatie. Ook mensen die niet auteur zijn hebben last van bewustzijn, vandaar dat velen naar drugs, alcohol of misschien zelfs joggen uitwijken, hoewel ik dit laatste nooit zelf heb gedaan. Wat betreft identiteit. Ik vroeg gisteren op de universiteit van Napels aan een aantal studenten of ze zich Italiaans of Napolitaans voelden. Hun reactie verraste mij. Ze voelden zich namelijk geen van beide, ze voelden zich Europeaan. Dit is natuurlijk een paradox. Identiteit is niet zozeer wat je zelf denkt wat je bent, maar wat of wie anderen denken dat je bent. Vandaar dat ik op mijn 16e acteur wilde worden. Maar ondanks dat ik uiteindelijk geen acteur ben geworden denk ik wel dat ik aardig op weg ben om mijn identiteit kwijt te raken of in elk geval onherstelbaar te beschadigen.
Het ergste wat je als schrijver te horen kunt krijgen over je boek is: Het is wel aardig. Het is dan nog beter wanneer iemand zegt: Ik haat het. Ik kan me wel voorstellen dat mensen die in een kleine gave wereld willen leven geïrriteerd raken door mijn boeken. Dat vind ik ook wel prettig. Ik ben het er echter niet mee eens dat De joodse messias een breuk is met mijn hebreeuwse achtergrond.
Vraag publiek: Kun je wat meer vertellen over De universiteit van de liefde en bestaat deze nog?
Arnon Grunberg: De universiteit van de liefde is ontstaan in 1997 en was een idee van een toenmalige vriendin. Zij bood aan om via het internet liefdesbrieven voor anderen te schrijven. Ik dacht vervolgens dat er ook mensen hulp nodig konden hebben bij het schrijven van een haatbrief, bij het verkrijgen van een alibi bij vreemdgaan, maar ook bij vele andere situaties. De universiteit is momenteel slapende, maar ik hoop dat deze volgend jaar weer tot leven zal komen. Ik ben er namelijk nog steeds van overtuigd dat hier behoefte aan is. Vraag publiek: Is dit dan eigenlijk geen leugen?
Arnon Grunberg: Een Israëlische schrijfster die ik kortgeleden heb geïnterviewd zegt dat flirten altijd een leugen is. Als dat zo is dan maakt het niet uit wie de brief schrijft. Laten we een weddenschap afsluiten. Ik schrijf een liefdesbrief voor uw geliefde. Als uw geliefde de brief leuk vindt, dan neemt u mij mee uit eten, zo niet dan neem ik u mee uit eten.
Vraag publiek: Kun je wat meer vertellen over de invloed van de media?
Arnon Grunberg: Ik woon al sinds 1995 in New York en schrijf sinds 1994 voor een Nederlandse krant. In 2001, na 9/11, werd mij gevraagd om een extra column te schrijven. Hierop kwamen veel boze brieven, omdat ik schreef over het leven van alledag, de normale zaken die zich zo dicht bij Ground Zero afspeelden. Ik woon zelf ook vrij dicht bij deze locatie. De media draagt bij aan hysterie en paranoia is ook een vorm van hysterie. In Tirza speelt paranoia een rol en tevens klassenverschil. Met dit onderwerp begeef je jezelf in Nederland op glad ijs en is het vaak aanleiding tot grote discussie. Maar misschien kan Ton hier iets meer over zeggen?
Ton Anbeek: Dit is waar. Er zijn bijvoorbeeld in Nederland bepaalde advocatenkantoren die alleen maar nieuwe jonge advocaten aannemen die uit een bepaald corps komen.
Vraag publiek: Hoe vrij ben je?
Arnon Grunberg: Ik weet niet hoe vrij ik ben. Tijdens het schrijven ben ik schaamteloos vrij, maar ik ben voorzichtiger geworden omdat ik hierdoor vrienden heb verloren en mensen boos heb gemaakt. Ik heb eigenlijk weinig last van schaamte, ik vind wel dat ik eerlijk moet zijn, maar minder rücksichtslos.
Vraag publiek: Ben je altijd zo vrij geweest?
Arnon Grunberg: Ik ben eigenlijk heel onvrij. Alleen als ik achter mijn computer zit voel ik mij vrij. Schrijven gebeurt op afstand, de ander is er niet bij aanwezig. Vroeger had ik zelfs last van telefoonangst. Ik heb sowieso het gevoel dat ik mij aan de periferieën van de maatschappij beweeg en zal daar ook wel altijd blijven. Je kunt alleen maar een boek schrijven dat je zelf zou willen lezen en zodra je allerlei andere functies buiten het auteurschap vervult, ga je je zorgen maken over wat anderen zullen zeggen.
Pessimisme en realisme zijn in mijn ogen hetzelfde. Puur realisme vind ik vaak niet realistisch genoeg. De botsing tussen realisme en surrealisme vind ik interessant en deze probeer ik in mijn boeken te beschrijven, maar ik denk, hoop, dat mijn boeken toch nog steeds wel wat over de wereld zeggen.
In het interview dat Michaël Zeeman in 2000 voor de VPRO-serie Op afstand had met Philip Roth (en dat dezer dagen wordt herhaald op Cultura24, bijvoorbeeld morgen om 09.25 uur) was de schrijver somber over de dood van de lezer. Van de weinigen die nog het geduld en de concentratie kunnen opbrengen om zich urenlang in een boek te verdiepen, overlijden er elk jaar zeventig. Daarvoor komen maar twee nieuwe lezers in de plaats.
Cultspeeltje In een interview dat hij naar aanleiding van het verschijnen van De vernedering (2009) had met Tina Brown van The Daily Beast, zette hij dat sombere toekomstbeeld nog wat scherper aan. Hij voorspelde dat de roman binnen een kwart eeuw een cultspeeltje van een kleine groep zal worden. Ik denk dat er altijd wel lezers van romans zullen blijven, maar het zal een kleine minderheid zijn. Misschien meer dan er nu lezers zijn van Latijnse poëzie, maar toch niet veel meer. Dat heeft ook met het boek zelf, het voorwerp te maken. Het vergt veel toewijding om daar meer dan twee weken intensief mee in de weer te zijn. De komst van het e-book zal daar volgens hem geen verandering in brengen. In de competitie met de overvloed aan schermen die ons omringen, zal het boek het steeds meer afleggen.
Stoppen Waarom dan nog schrijven? Roth heeft daar nu voor zichzelf de consequentie uit getrokken. In een interview met het Franse magazine Les Inrocks kondigde hij woensdag aan te stoppen met schrijven. Zijn uitgeverij, Houghton Mifflin, heeft dat nu bevestigd. In feite had hij de pen al neergelegd. In het interview met Zeeman zegt hij dat hij elke twee jaar een boek schrijft. En rond de eeuwwisseling waren dat vuistdikke romans van gemiddeld 450 paginas als Operatie Shylock, Amerikaanse pastorale, Sabbaths theater en De menselijke smet. Maar na Nemesis is er geen nieuw boek meer van hem verschenen. En dat dateert al van 2010.
Gelauwerd Roth is een internationaal zeer gewaardeerd en gelauwerd schrijver, al zijn er ook wanklanken. Het is in feite niets minder dan een schandaal dat de Zweedse Academie hem al jaren de Nobelprijs, hoe je het wendt of keert wereldwijd de belangrijkste literatuurprijs, onthoudt. Vorig jaar heeft hij wel de Man Booker International Prize gewonnen, maar dat is nog minder dan een troostprijs en bovendien werd de toekenning ontsierd doordat jurylid Carmen Callil zich openlijk distantieerde van de beslissing van de meerderheid van de jury.
Elegie Is het jammer dat Philip Roth stopt met schrijven? Jammer het is doodzonde. Wie zijn werk niet kent en daar in kort bestek kennis mee wil maken, leze bijvoorbeeld het prachtige kleinood Alleman (Everyman, 2006), waarin het leven van een niet bij naam genoemde man (redelijk succesvol in de reclame) is teruggebracht tot de kwalen die hem uiteindelijk fataal worden. Een aangrijpende en ontroerende elegie voor ons allemaal, mensen als we zijn...
Vandaag, 23 april, is het UNESCO Wereldboekendag en daarom kunt u vandaag het boek 'Het verhaal van twee steden', met teksten van onder andere Herman Koch, Paul Auster, Carlos Ruiz Zafón, Jáchym Topol en Franz Kafka gratis downloaden.
23 April is een symbolische datum: op deze dag in 1616 stierven zowel Shakespeare, Cervantes als Inca Garcilaso de la Vega. Over de hele wereld wordt vandaag een eerbetoon gebracht aan 'het boek' en hun schrijvers.
Het idee voor Wereldboekendag is ontstaan in Spanje, waar het op deze dag een traditie is dat de mannen de vrouw een roos geven, en de vrouwen een boek aan hun man. Het Internationale Literatuurfestival City2Cities verspreidt alleen vandaag gratis de e-bookversie van het boek 'Het verhaal van twee steden', met teksten van Herman Koch, Paul Auster, Carlos Ruiz Zafón, Jáchym Topol, Franz Kafka en vele anderen.
Barcelona is dit jaar één van de gaststeden van de Internationale Literatuurdagen Utrecht, City2Cities. Daarom brengt het festival de Catalaanse traditie naar Nederland.
Men kan een digitale roos én een boek aan een vriend(in), geliefde of familielid doorsturen. Het boek bevat verhalen, gedichten en voorproefjes van romans van bekende en nog onbekende schrijvers.
De organisatie heeft als doel zoveel mogelijk lezers met het festival en het (e-)boek te bereiken. "We hopen dat mensen na het lezen van het gratis boek de smaak te pakken hebben en een boek van één van die schrijvers zullen kopen,' zegt Michaël Stoker, directeur van het festival. "De boekhandel kan wel een steuntje in de rug gebruiken in deze zware economische tijden."
Het boek is uitsluitend vandaag te downloaden via de website www.wereldboekendag.com. Het festival duurt nog tot en met zondag 29 april en vindt plaats in Utrecht.
Volgens schattingen van de filmproducent Disney heeft de speelfilm The Avengers in het weekend van de première in Noord-Amerika ruim 200 miljoen dollar (152 miljoen euro) opgebracht. Daarmee wordt het oude record dat op naam van de gebrilde tovenaar Harry Potter stond, ruimschoots gebroken.
De officiële 'box office'-cijfers moeten nog verschijnen, maar over het algemeen wordt aangenomen dat Disney het bij het rechte eind heeft. De laatste Harry Potter-film, Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2, bracht in het eerste weekend in de VS en Canada ruim 169 miljoen dollar op. Daarvoor stond het record op naam van de Batman-productie The Dark Knight, die meer dan 158 dollar binnenbracht.
In de eerste week na de wereldwijde release heeft The Avengers al zo'n 490 miljoen dollar opgebracht. In de superheldenfilm worden figuren als Iron Man, de Hulk, Thor en Captain America samengebracht om de wereld te redden van de ondergang. Onder andere Robert Downey Jr., Samuel L. Jackson en Scarlett Johansson hebben een rol in deze kaskraker.
