|
ondanks een hoestaanval de avond ervoor (tijdens gezellig etentje met long time no see friend) en een zere rug (wellicht van al dat hoesten) sta ik 's morgens op met de gedachte dat klagen en zagen niet veel gaat helpen. ik kruip dus op dokter fiets voor een kleine freewheelsessie richting wilrijk, alwaar fietsmaat C het huis niet kan verlaten omdat hij door een pedagogische feestdag op zijn dochtertje (die normaal naar de kleuterschool mag) moet letten. we spreken af voor een pastaatje bij hem thuis op het middaguur, om toch even de situatie van de cipiers in merksplas te kunnen evalueren. en dergelijke meer.
dat geeft me ongeveer anderhalf uur de tijd om wat rond te cruisen op mijn mountainbike, heerlijk richting hoboken en zijn pittoreske polders. de zon schijnt, mijn luchtwegen halen opgelucht adem en alleen mijn achterrem zeurt (fiets ongewassen buiten laten staan lately, dat veroorzaakt door modder en regen stramheid én een oe-oe-effect als je remt). kan ik best mee leven. en remmen. soit. pasta en gezelschap smaakt, nog even gas naar huis (tussenstop in stamcafé voor hoi hoi aan zus en co) en dan begint de werkendag.
moment van de dag is wanneer ik het fort van hoboken binnenrijd. 'signalisatiedraad' (zo'n wit en rood plastic) verspert mij de weg/fietspad, maar ik duik er toch onder omdat die er misschien nog hangt van de stormachtige dagen afgelopen week. even verderop staan 3 stadsdieners en een kraanwagen echter dwars over het pad. ze wijzen me er vriendelijk op dat ik moet terugdraaien en tonen me het dreigende gevaar dat boven mijn hoofd hangt en dat zij gaan wegzagen. 'als dat op uwe kop valt zou het uwen besten dag niet zijn', zegt een van hen, of toch zoiets in de aard. ik heb de boodschap begrepen en rijd -met hun toelating- langs een bospad verder.
22-01-2007 om 19:48
geschreven door willem 
|
