de nacht doorgebracht met dvd's (six feet under, wauw) en zakdoeken (voor het snuiten). zo een nostalgische scoutsdia-avond, met mezelf als vlijtige welp, moeten missen. jammer, maar helaas. de luchtwegen zitten danig verstropt, meldt mijn lichaamsverkeersbericht 's ochtends, maar het zadel roept. (willem!, willem!)
en aan die lokroep kan ik nooit weerstaan en bovendien schijnt de zon, het is immers 14 januari en 14 graden. onder het motto kort maar krachtig toer ik solo op mijn decathlon. 91. ik analyseer de beurs, mijn persoonlijke besognes en probeer tegelijkertijd de weg in het oog te houden. zonder Christophe is verdwalen -ondanks eerder genoemd scoutsverleden- immer dichtbij. toen we destijds kompas leerden lezen, keek ik wellicht naar de decolleté van de leidster. of naar een passerende wielertoerist?
Enfin, als je niet ver weg gaat, kan je niet ver verdwalen en deurne ken ik nu wel. in het rivierenhof is het gezien de dag (zondag) en het weer veel te druk, ik verlaat het park en rijd in de richting van schotenvaart. nog voor taverne de kaasboerin (die verhuren ook limo's en ooit zijn al die sleutels gepikt, niet handig als je die schepen buiten moet parkeren) zie ik rechts van mij een zandpad. Ben er minstens al 40.000 keer gepasseerd, maar ditmaal sla ik af.
Best leuk weggetje, met weinig wandelaars en honden, het bolt lekker. na een tijd blijk ik in wijnegem uit te komen, ook die locatie oogt vertrouwd. toch niet te veel risico's nemen qua routekeuze, aansturen op een lus en een uurtje later weer thuis. Kort gebost, ook dat kan deugd doen.
14-01-2007 om 00:00
geschreven door willem 
|
pas 3 januari teruggekeerd van venetiaans nieuwjaar, ritjes voor de 13de zullen er wel geweest zijn, maar herinner me ik niet meer. tzal nie fameus geweest zijn. rit 1 vertrok zoals zo vaak vanuit de residentie van Christophe, we opteerden gezien het weer en de sfeer (een mens moet bijpraten nietwaar?) voor de mountainbike. die en Protini leidden ons via Boom (leuke helling achter het voetbalstadion en in de Schorre) naar Rumst, waar Christophe ooit een crossbos ontdekt heeft. Hij rijdt er tegen de tijd (5' in de 20 doet hij over de omloop), ik eet een snicker en sms. mijn luchtwegen zijn niet in optima forma, lees ik kuch als een oude kachel. maar fietsen doet uiteraard wel deugd, zoals altijd, en ik los rijkelijk veel overbodig slijm uit neus en mond (sounds sexy). btw ik kan dus niet 'snotschieten', ik haal slechts mijn handpalm en maak dan een beweging die te vergelijken is met een boer die zaait. Of een oma die zwaait. Soit.
