Dit is één brok nostalgie. Vroeger was dit een bruisend café,midden in het bos. Mijn ouders gingen er toen ze jong waren dansen. Ik ben er ooit nog meegeweest als klein kind, maar toen was het al geen café meer. Ik zie mij nog zitten op het overdekt terras, tussen de klimrozen ... Na de dood van de vorige eigenaresse stond het een tijdje leeg. Nu is het weer verkocht, maar de glorie van toen komt nooit meer terug. De foto die als basis van dit werkt diende is al enkele jaren geleden genomen toen het huis leeg stond. Ik vond dat ik dit ooit eens moest schilderen. De bloemen bloeiden er nog steeds, maar de luiken waren dicht, een boek; een leven was afgesloten...
Hier is het ongeveer 20 jaar geleden mee begonnen : een "schets" met waterverf van mijn dochtertje en tekenpapier. Toen heb ik besloten om opnieuw beginnen te schilderen. Ik heb me toen meteen een doos met goeie aquarelverf en een blok aquarelpapier aangeschaft en een boek over hoe het allemaal moest. Sindsdien is het niet bij één boek gebleven, ondertussen heb ik een hele verzameling waaruit ik veel geleerd heb. Maar het doen, het oefenen is natuurlijk het allerbelangrijkste.
Het huisje heb ik ondertussen al meerdere keren geschilderd en ik mag hopen dat het erop vooruitgegaan is
Deze heb ik teruggevonden in een kast. Het is één van onze vier kippen (die ondertussen reeds "komen te gaan" zijn). Ik vond het mooie beesten, wollige pluimen bollen, en ik kon er al mijn keukenafval aan kwijt
Dit is een mix van indrukken die ik links en rechts opgedaan heb. Uit het hoofd, zonder tekening. Laag per laag opgebouwd en zo verdergezocht naar de mogelijkheden. Het is de eerste keer dat ik mij hier aan waag, maar wel leuk om te doen. Misschien moet ik dit wel meer doen. De foto is niet echt ideaal wat betreft de weergave van de kleuren. Op het origineel is de sfeer iets warmer.
Dit was januari 2009. Ik vond het een uitdaging om de sfeer weer te geven van een koude, zonnig dag met berijpte boomkruinen. Vooraf heb ik eerst verschillende proefjes geschilderd om te zien hoe ik dat het best kon aanpakken.
Dit is van iets later datzelfde jaar (2000). Aleen de rozen staan mij echt aan. Het gebladerte kon veel gevarieerder. En er moest meer schaduw tussen de bladeren zitten, maar het geheel heeft op het eerste gezicht wel iets.
Dit was nog eens winter. We zullen de gebarsten waterleiding maar gauw vergeten en ons concentreren op de prachtige beelden die de vrieskou heeft opgeleverd.
Dit weekend is er de eindtentoonstelling van Kiezen voor Kunst. Elke deelnemer stelt drie werken tentoon waaruit er één zal gekozen worden om verder te gaan voor de provinciale tentoonstelling, volgend voorjaar. Met deze drie werken neem ikzelf deel. Beste bezoeker, naar welk van de drie gaat ùw voorkeur ?
Dit is een aquarelletje gemaakt in een boek. Niet zomaar ééntje, noem het een Kunstverzamelboek, want dat is het wel. Er staan bekende namen in, de meesten reeds overleden. De persoon die mij verzocht om iets in dit boek te schilderen is een verwoed kunstliefhebber. In 1969 is hij ermee gestart. Het spreekt voor zich dat ik meer dan vereerd was om tussen die anderen te mogen staan. Nadeel was wel dat het papier niet echt geschikt was om met waterverf te werken, maar ik heb mijn best gedaan.
Doordat allerlei zaken mijn aandacht opeisen heb ik de laatste tijd geen nieuwe dingen meer kunnen maken. Daarom plaats ik hier dan maar wat foto's van de plaatsen waar ik mijn inspiratie haal. Rex en Ficelle gaan dan natuurlijk mee om mij te beschermen tegen de "gevaren"... Op een mooie herfsdag zoals gisteren zou het zonde zijn om er niet op uit te trekken. De kleuren beginnen stilaan ook wat uitbundiger te worden en de zon zit lager, wat dan weer interessante contrasten oplevert.
Ik ben Christine
Ik ben een vrouw en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 11/06/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Aquarellen maken, wandelen, tuinieren, natuur, lezen, creatief bezig zijn....
Ik wil graag mijn werk aan jullie voorstellen. Reacties worden zeer op prijs gesteld. Welkom op mijn blog.
