Ik vroeg me af, wat Beer hier allemaal wel van zou denken.  Hierbij zijn verhaal :

"Hier zit ik dan,

iedere dag, sedert jaren,

te wachten tot de avond valt.

Dan kleed ze zich uit voor mij en  ik ben de exclusieve toeschouwer.

Geen wonder dat mijn kraaloogjes stralen !

Met de jaren heeft mijn pluis aan schoonheid ingeboet,

maar zo ook haar lichaam

en samen worden we ouder en doorleeft.

Dan kruipt ze bij me in bed en neemt me in een iets te harde greep,

maar dat vind ik  niet erg, want ze houdt van me. 

En ik hou van haar, op mijn eigen bere-manier.

Eénmaal heb ik de glimlach erbij verloren,

maar het meisje dat me kocht, toverde met naald en draad

een nog grotere glimlach op mijn snuit.

Sindsdien knuffel ik weer met de glimlach,

daarom ben ik ook een knuffelbeer.

En geloof me vrij ; deze taak valt niet te onderschatten !"

Beer.