Dit gedicht schreef ik op weekend in de abdij van Averbode ; het kerkhof van de monniken gaf me deze inspiratie....
Stille monniken
De wit gekalkte stenen kruisen
in ellenlange rijen
eenvoudig en gestructureerd
vervangen zij de pijen
van de stille monniken
Een buxushaag omkranst het graf
Hun poort recht raar de hemel
Want 't lichaam is reeds lang vergaan
van deze stille monniken
En zouden zij verzadigd zijn
door hun vrome geloof ?
En zouden zij verzadigd zijn
van dit kuise stof'lijke leven ?
Ik vroeg het hen
en wacht nog steeds
maar kreeg geen antwoord
van de stille monniken.
|