Er verschijnen wat woorden Aan mij gericht Zomaar wat zinnen Van iemand zonder gezicht Ik kan het niet begrijpen Een mens, een vreemde voor mij Zo ver weg, zo dichtbij Het is zo wonderlijk, vreemd, apart Gedachten delen zonder in ogen te kunnen kijken Zonder bij verdriet een hand te kunnen reiken Of samen te lachen zonder elkaar te horen Ik raak aan het idee gewend Want zonder die pc had ik jou nooit gekend
Hier allen samen op de foto.... ikke links dus en in het midden mijn mams... rechts daar zit mijn dochter waar ik heel trots op ben..... en natuurlijk in de schoot van mijn mams het kleine ukje