ik (Vicky) heb me even alleen achter de pc gezet, hopelijk ben ik weer sebiet ni alles ineens kwijt zoals vorige keer... het is hier super in het hotel.. gisteren was even schrikken, we deden de gordijnen open en regen regen... in de voormiddag was het even beter zodat we konden gaan zwemmen maar nadien wast fini.. we regenden onder onzwe rieten paraplu uit toch hebben we den dag goe benut, wa gaan eten,wa filmkanaal gekeken, wa geinternet vandaag ist stralend zonneke eigenlijk doen we hier schandalig weinig van het zwembad naar de zee naar het restaurant naar de ligstoel deze morgen hadden we een massageke met het geluid van de golven op den achtergrond decadent I know...maar we kunnen dit goe gewoon worden we hebben al tientallen keren tegen mekaar gezegd 'we moeten de fitness eens zoeken ja we moeten de fitness eens zoeken geeuw maar we hebben alles al gevonden alleen da nog ni tiens.. savonds duiken we steevast eerst de cocktailbar in met een live vietnamees covergroepke op den achtergrond ze zijn wel goe alleen heeft de achtergrondzangeres een rokske aan dat bij mij denk just over men rechterbeen past...my god wa zijn de vrouwen hier klein en dun allee kga eens terug want tis te stoem hier binnen te zitten
Vroeg opgestaan voor de rit naar Da Nang. Stiekem hoopte we dat het daar beter weer zou zijn, want in Hue heeft het altijd geregend, behalve s'avonds . Onze gids vertelde ons dat eens we de 3 bergpassen voorbij zouden zijn, het weer zou veranderen (alles is anders in Da Nang). Eens de derde pas voorbij was het nog druilerig, maar in de stad aangekomen was het zonnetje dat idd kwam piepen. Da Nang is de plaats waar destijds zowel de fransen als de amerikanen eerste voet op land hebben gezet wegens strategisch belang. Er zijn een paar overblijfselen die daar aan doen herinneren. We zijn daar nog naar een musuem gegaan over de CHAMP, de vroegere bewoners van het midden van Vietnam.
Na he bezoeken van de lokale marmermarkt (paar marmerbergen in de buurt) zijn we doorgereden naar Hoi An (neen, niet Hanoi), een klein gezellig stadje dat gekend staat voor zijn kledingmakers. We hebben ze niet geteld maar het zijn er 100-en. Die namiddag hebben we nog een aantal authentieke huizen bezocht uit de 17-18e eeuw. Hoi An is zoals vroeger gebleven omdat het centrum van handel destijds is verhuisd naar Da Nang. Maw, het was een cultureel dagje.
Dag 8:
VRIJE DAG!!! laat uitslapen om te beginnen, daarna zalig ontbijt voor ons alleen (iedereen was al weg). Op ons gemak naar het centrum gewandeld waar we onderweg verschillende keren door jonge gastjes gevraagd werden of we geen kleren moesten hebben op maat. Ah ja, zowel gisteren als nu was het zonnetje ook volop van de partij. Rondwandelen, kaartjes kopen, rondneuzen, fotokes trekken, verfrissing drinken, boottochtje maken, zwemmende koeien fotograferen (was de eerste keer voor ons beide dat we dat zagen) lekker restoke opzoeken, nog wat wandelen, postzegels kopen zijn zowat de zwaartste activiteiten van de dag . Terug naar het hotel om rustig aan het zwembad wat kaartjes te schrijven en cocktailtje te drinken ... Ge ziet, ne vermoeiende dag.
Dag 9:
Heel vroeg opstaan (5u) om onze binnenlandse vlucht richting Ho Chi Minh te pakken vanuit Da Nang. Inchecken en op vliegtuig stappen duurde 30 minuten, een record voor een 'internationale' luchthaven (waar sinds 1976 geen buitenlands vliegtuig meer is geland). Daar aangekomen stond onze derde gids ons op te wachten en was de eerste die we zonder al te vel problemen verstonden. Het werd een dagje stadsbezoek. De stad is echt een cosmopolitische stad die de vergelijking met andere wereldsteden aankan. We bezochten de Opera, het stadhuis, het onafhankelijkheidspaleis, het station, de kathedraal, de chinese binnenmarkt en sloten af met het oorlogsmuseum (vietnamoorlog). Vooral dat laatste liet een sterke indruk na over de wreedheid van de mens door heel confronterende foto's. Ook de galerij ter nagedachtenis van omgekomen oorlogsfotografen gaf stof tot nadenken. De effecten van Agent Orange werden ook uit de doeken gedaan. De nadruk lag voornamelijk op hetgeen de amerikanen allemaal gedaan hebben in die tijd, de praktijken die de vietnamezen zelf gebruikten kwamen uiteraard niet voor.
In het hotel waar we verbleven was op dat moment ook een trouw aan de gang. Worden ofwel in hotels ofwel in tenten langs de kant van de weg (laatste vnl in platteland) met veel kitsch (plastieke bloemen, barbiebruidjes ...) en show georganiseerd. We weten niet hoeveel volk er is langsgekomen maar de liftjes hebben in elk geval afgezien. Feest was op de 7e verdieping en wij sliepen gelukkig op het 2e.
Dag 10:
Weer onderweg naar de tunnels van Cu Chi (neen niet Gucci), een 250 km lang tunnelnetwerk dat de vietnamezen tijdens de oorlog hadden uitgegraven en bestond uit verblijfplaatsen, ziekenhuizen, vergaderzalen, keukens en eetruimtes ... alles maw om in te leven. Wel uiteraard in loodzware omstandigheden, maar wel om dem amerikaam zot van te krijgen. Ook waren er nog een boel boobytraps die ze lieten zien. Oorspronkelijk gemaakt voor de jacht op dieren, maar aangepast aan de GI's (amerikaanse soldaten). Vicky heeft even voor VC (VietCong) gespeeld en in een mangat gekropen. Dat was een gat van 30 op 50 en Chris geraakte er maw net tot aan de heupen in. Het waren dus heel kleine menskes die vietnamezen,m maar toen ze ons vertelden wat ze tijdens de oorlog aten werd ons veel duidelijk, nl manjok met een mengsel van suiker, noten en zout. Daar kunt ge niet dik van worden uiteraard. En het blijven passen in de tunnels zal ook wel een motivatie geweest zijn gezien dat een veschil tussen leven of dood betekende. Daarna nog een klein stukje door de tunnel gekropen waarbij de gids binnen de kortste aan het eind was en voor ons effe het licht uitging, een spookie ervaring. Vicky kon nog met moeite via eendengang verder maar Chris moest op de knieen verder.
s'Middags gaan eten ineen overheerlijk restoke en weer vanalles gegeten dat lekker was, maar we begot niet kunnen zeggen wat we gegeten hebben.
Daarna de auto in voor 4u richting ons laatste verblijf (1 week aan de kust in Phan Thiet). Het eerste dat we te horen kregen was dat we een honeymoon upgrade kregen naar een seaview bungalow. We zitten in een bungalow op 10 meter van het strand en ontwaken met zicht op de zee. Douche is buiten (wel afgeschermd) en gelinkt aan onze badkamer. Allez, alles is fantastisch en ge zukt de fotokes later wel zien ;-).
Slukes
PS: ik moet van Vicky vermelden dat jullie veel meer BV roddeltjes moeten melden want ze houdt het niet meer uit. voorkant dag allemaal, tv familie, story, blik ... en please please please doet dat dan ook, want anders moet ik dat blijven aanhoren
.
.
