Het einde (of is het nu toch het begin?) komt in zicht!

Volgende week zaterdag om 10u in verlaat ik het vertrouwde nest om me de komende maanden in het grote onverwachte en onbekende te storten. Gedaan met het vertrouwde bed en toilet, weg met routines, geen koelkast meer ter beschikking  om op eender welk moment van de dag te plunderen. 

Zoals in het vorige bericht te lezen was wou ik me in augustus toch aan enkele grotere wandeltochten onderwerpen. De ene keer met een zwaar geladen rugzak, de andere keer met de nordic walkingsticks, afwisseling in de wandelschoenen om beide grondig te testen enzovoort. Elk van deze testen verliep vlekkeloos. Geen enkele keer last gehad van de onderrug, hetgeen me de meeste schrik bezorgde voor de testen. Nauwelijks stramme spieren, meteen na het wandelen wel eens hier en daar een klein pijntje in de heupen of de knieën maar best verwaarloosbaar. En blijnen zijn onvermijdelijk voor een wandelaar dus hebben we daar ook al maar kennis met gemaakt. 

Ondertussen is ook de geloofsbrief en het stempelboekje gearriveerd waardoor ik officieel eigenlijk al kan vertrekken. Waarom dit zo belangrijk is wordt perfect onder woorden gebracht op de website van het Vlaams genootschap van Santiago de Compostela. Ik citeer dan ook graag hun website:

- ‘Elke pelgrim moet in de refugio de geloofsbrief kunnen voorleggen om er te kunnen overnachten.’ (de refugio of albergue is een soort herberg)

 - ‘Aan de hand van de verzamelde stempels onderweg moet de aangekomen pelgrim bewijzen dat hij ten minste de laatste 100 km te voet heeft afgelegd.’ (in mijn geval zullen dat er meer dan 2000 zijn vermoed ik, dat zit dus wel snor)

Resten mij enkel nog enkele slapeloze nachten waar de komende maanden ettelijke malen door mijn hoofd zullen spoken. Ik heb geen nood aan een uitwuifcomité maar weet ondertussen dat er toch mensen zijn die aanwezig zullen willen zijn bij mijn vertrek. U bent bijgevolg welkom in Machelen a/d Leie. Tot 10u weliswaar, tenzij u nadien nog wil genieten van het gezelschap van 2 licht angstige ouders die hun zoon voor enkele maanden moeten missen …

Fellow Traveler on the Great Way

PS: Dit was het laatste bericht op deze blog, vanaf zaterdag communiceer ik niet meer via deze blog, wel via chriscompostela@gmail.com. Indien u graag mijn ervaringen wil ontvangen gelieve mij op dit adres een mailtje te sturen.