Je kan geen winkel meer binnenkomen, of de nieuwste (of oudere) technologieën zijn er aanwezig. En al die snufjes zijn er enkel en alleen op gericht om je zoveel mogelijk zélf te laten doen. Marketing boys krijgen er zowaar natte dromen van.. technologie is "hot", iedereen wil meedoen! Hiphoi!
Om op de parking te raken moet je zélf een parkeerticket nemen, dat je moet zélf laten valideren aan de kassa en/of inruilen voor een ander parkeerticket, waarmee je dan zélf terug buitenkan. Je groenten moet je zélf wegen, zélf op de juiste knop duwen, zélf je etiket op je courgette plakken. Je mag tegenwoordig zélf kassa spelen, dus zélf je artikelen inscannen, zélf op de band plaatsen, zélf aangeven hoe je wil betalen en zélf je kassaticket afdrukken (mét parkeercode ;-) ). En dat allemaal in naam van de snelheid en de klanttevredenheid. Of toch niet?
Ikke dus dit weekend naar de GB. De inrijslagboom stond open, de uitrijslagboom was dicht :-p. Iedereen zo verward als 'n konijn, de helft van de mensen reed gewoon binnen, de andere helft nam toch maar 'n ticketje, "voor 't geval dat". Aan de uitrijslagboom stond een man in piekfijn maatpak, met bijhorende das, uitvoerig transpirerend. De "manager" van het lokale warenhuis zag de chaos voor z'n ogen gebeuren en er zat voor hem niets anders op dan zélf aan de slagboom te gaan staan, om voor elke aanrijdende wagen zijn eigen persoonlijke code in te tikken om de slagboom te openen. Alleen is dat vanop afstand niet zo duidelijk, en de meeste klanten (vooral die zonder inrijticket) hadden de situatie niet echt door. De meeste mensen (meestal oudere mannen met 'n pet, of oudere vrouwen met purper haar) slaan in paniek als ze in hun auto stappen om terug te vertrekken en dan zien dat de slagboom toe is, en ze geen ticket hebben. Gevolg, een ellelange rij aan't onthaal van mensen die "weg wilden", maar niet "weg mochten", of dat toch dachten. De middagshift was net achter de rug en een jonge verkoopster tierde bijna constant door de luidsprekers dat de directeur zich dringend aan het onthaal moest melden. Deze arme man stond helaas de ganse middag met z'n badge bij slagboom, écht wel belangrijk te wezen... Het 'systeem' werkt echt super :-p.
Groeten en fruit zitten genetisch gezien gewoon niet in m'n genen geregistreerd, dus 'k doe al véél moeite om ooit zo eens een courgette te gaan kopen voor in de soep, of om te stoven ofzo. De doe-het-zelf-maar weegschaal had de juiste knopjes, de juiste software, de juiste vanalles, behalve etiketjes. Nu, zo'n ding werkt eigenlijk maar bij de gratie van de etiketjes, doch deze waren vandaag vervangen door een potserige gezette dame, uitgerust met de voorloper van de etiketjes, de 'alcoholstift'. Het wegen ging nog, dan las deze vriendelijk dame 't bedrag af, en schreef dat vrolijk op m'n courgette :-s.. Tot daar m'n stoofpotje :-p. En je mag je der geen vragen bij stellen hé ...
Self-scanning kassas zijn gewoon gemaakt om niet te werken . Bedoeling is dus om zelf alles in te scannen, op de band te plaatsen, ... dus om eigenlijk 4 handen te vervangen door 2. Kwestie van sneller, goedkopen en klantgerichter te werken! Niet dus. Om te beginnen hebben ze bij elke kassa een vriendelijke winkeljuffrouw geplaatst, om je te helpen "wanneer het nodig zou zijn". Jeezes, heb ik niet nodig, dacht ik zo met mijn redelijk verstand en 't feit dat 'k gewoon ben om met 'systemen' om te gaan. Je begint te scannen, waarbij de mevrouw IN het machientje ('k zal de "Linda" noemen) blijft herhalen dat 'k mijn happy days kaart niet mag vergeten. Na veel vijven en zessen gevonden, en 't ding doet "piep" (niet de laatste keer trouwens). Dan begin je dingen uit je karretje te halen, "piep" te laten zeggen en op de band te plaatsen. Ocharme 5 dingen ver, en de zaak loopt al uit de hand. "Linda" begint te eisen dat 'k mijn spullen die over de band zijn gegaan terug moet verwijderen, terwijl mij karretje nog halfvol is. Maja, simpel is anders... dus 'k begin de spullen dan maar over op 't nabije bankje, op de grond, in een mandje te leggen, waarbij het "Scan uw producten" deuntje monotoon door Linda verder wordt afgedrild. Ik heb de indruk dat ze zelfs kwaad begint te worden.. De sympathieke winkeljuffouw komt me te hulp. "Kzal u even helpen meneer"... De dame tracht de boel wat te herschikken, maar mijn zak frieten blijft problemen geven. "Product niet beschikbaar. Er is assistentie onderweg". Linda weet van aanpakken en kan prima delegeren. Blijkt dat als de winkeljuffrouw scant, het 'systeem' wél werkt, maar er waarschijnlijk een banvloek rust op me, wanneer ik het zelf probeer. Ik ben daar 'n kwartier bezig geweest voor ocharme 10 dingen door het 'systeem' te krijgen, want ook de venusschelpjes voor bij de pasta 's avonds waren 'niet herkenbaar'.
Toch heerlijk dat mijn warenhuis zo innovatief en technologisch "hip" is. Het 'systeem' werkt feilloos, en is snel, efficient en klantvriendelijk! Vooral dankzij de winkelmanager, de groentemevrouw en de assistente van ons "Linda".
Bij het buitenrijden heb 'k ns vriendelijk naar de man in maatpak gezwaaid. Hij gaf me een vermoeide indruk...
Ik heb me vanmorgen doodgeërgerd aan Tia Hellebaut die vrolijk reclame maakt voor een of ander uitzendkantoor, waarbij de clichés weeral niet geschuwd werden. De autos voor me leken ineens nog trager te gaan, en zelfs het machogedrag van enkele beroeps-rijstrook-wisselaars kende een ongeziene opstoot.
"Als professioneel hoogspringer heb ik goede begeleiders nodig, zoals een coach (hoger tia, hoger), een masseur (laag genoeg tia?), ...", waarna een veel te amerikaans aandoend selectiekantoor zijn diensten begint aan te prijzen met de slagzin "Net zoals Tia, leveren wij topprestaties...".
Ik kan me nog wel andere opportuniteiten voorstellen, die evenveel geld in het laatje brengen, om misschien nog hoger te springen :-p. Een gastoptreden in de pfaffs bijvoorbeeld :-p, waar ze de nieuwe trampoline van Kenji kan uittesten, met "pampers" geborduurd op haar sportshorty. Of waarom niet voor 'n biermerk, waar je de lat dubbel ziet (en dus dubbel zoveel kans hebt om erover te geraken). Of misschien voor de Gamma, waar ze bompie kan helpen om de juiste latten te kiezen, mét 15% korting uiteraard, ...
Nu, in weze heeft ze gelijk , die Tia. Goede begeleiders zijn een must , en die zouden haar zeker afraden om pizzas te eten, uitzendkantoren te promoten, en haar "lat" zo laag te leggen . Hoger Tia, Hoger!!!
Gisteren repetitie, vanavond repetitie, zondag repetitie, samenvallende repetities.... het wordt me toch wat drukker nu, met 2 concerten die eraan komen binnen dezelfde maand.
En het programma liegt er ook niet om: danse macabre (jawel, van in de efteling), bulgarian dances, song of freedom, condacum, ... Muziek is iets fijns hoor, daar niet van, en ik hou er echt wel van als de "druk" wat toeneemt, doch er is nog véél werk aan de winkel.
Thuis heb'k helaas de tijd niet om m'n instrument degelijk vast te nemen. Het is niet evident om 's avonds nog te beginnen spelen op m'n klarinet, en zeker de hoge tonen horen (nog) niet thuis in een stille rustige omgeving. Mijn buurman is hoogbejaard, maar 'k zou niet willen dat 'k zijn kaars voortijdig uitblaas.
Gisteren een degelijke repetitie gehad, waar (eindelijk) even werd stilgestaan bij de technisch moeilijke passages. Mijn buurman (collega klarinettist) had zijn partij op A3 vergroot, waardoor ie zelf de rest van de muzikanten niet meer zag zitten. Nogal lastig soms :-p.
Vanavond nog eens, en 'k hoop met dezelfde stukken. Anders zal 't hardverdiende resultaat van gisterenavond zeer snel terug wegsmelten. Bij Kunst na Arbeid [mijn belangrijkste muzikale bezigheid] ligt het niveau erg hoog, dus er blijft veel werk aan de winkel, maar ja dat is dan weer net de uitdaging hé .
Het is zover , een blog voor al m'n ideetjes. Ik heb lang getwijfeld of ik een eigen website zou bouwen, of toch maar een gewone blog. Uiteindelijk gaat het toch over het delen van alle dingen waar 'k mee bezig ben, en dan is een blog eigenlijk best prima!
Waarom nu deze blog? Wel, de afgelopen en alle komende jaren ben ik een hele hoop dingen van plan, en het is altijd fijn om deze ideetjes en de voortgang daarin met iedereen te kunnen delen.
Ik ben een grote "believer" van zelfrealisatie ~ al wat je wil bereiken, kan je ook bereiken ~. Eigenlijk wil dit gewoon zeggen dat je overal voor moet gaan waar je zin in hebt, en dat je dat meestal dan ook werkelijk kan doen. Je zal misschien zeggen "ja maar, toch niet alles kan?". Wel, zolang je je richt op "wat" je wil gaan doen, en niet te picky bent over het "hoe" is er héél veel mogelijk!! (hier kan'k vurig over prediken ze ;-) )
Enkele voorbeeldjes? Euhm, de afgelopen jaren heb'k de helft van de wereld gezien (India, Maleisie, Thailand, Brazilie, USA en aardig wat landen in Europa). Daarnaast ben'k muzikaal ook wel bezig (speel(de) in een kleinkunstgroepje (http://www.postduif.be/plank), in 't beste harmonieorkest van de wereld (http://www.musicatkna.be), en in in 't tweede beste harmonieorkest van de wereld (of toch bijna :-p) - de "Vrije Verenigde Vrienden"). In Luxemburg heb'k twee jaar gewoond, en ginds in één van de stadsharmonieên gespeeld (http://webplaza.pt.lu/public/harmorol/) en ginds zelfs meegespeeld in de processie van Echternach! Daarnaast doe'k ook nog mee met kleinere muzikale initiatiefjes (van musicals voor kinderen tot gelegenheidsoptredens), en heb 'k de (inmiddels terziele gegane) bedrijfsband van m'n vorige werkgever mee op poten gezet.
Ook politiek ben ik aktief (en altijd maar aktiever), maar daar ga'k hier verder niet verder op ingaan. (is altijd kwestie van ideeën, en die kan je best niet op 'n blog, maar bij 'n pot en 'n pint verkondigen ).
Euhm, en daarnaast de afgelopen twee jaar.... ben >30 geworden, getrouwd, huisje gekocht (in de Bergstraat, vandaar "Château Rue Montagne").
Over m'n werkdinges en zo ga'k hier niet veel uitweiden. Dat is enkel saai (ni voor mij, maar voor u, o beste lezer), en doet eigenlijk niet terzake.
En goede voornemens voor 2008? Wel, ...
Mijn grootste probeersel dit jaar is het oprichten van een wijngaard. Allé, wijngaard ... ik ga gewoon 25 chardonnaystokken in de tuin plaatsen, en trachten te zorgen dat daar binnen drie jaar genoeg druiven aan komen om m'n eigen wijn te maken. Best wel 'n zware onderneming ('k ben begonnen met 't omspitten van 'n kleine strook waar die stokken moeten komen), maar wie niet waagt niet wint hé.
Over alles wat gekomen is en nog moet komen, ga'k hier regelmatig iets trachten bij te schrijven. En niets is leuker dan over die dingen te praten, schrijven, overleggen, discussieren en (h)eerlijke gedachten laten samenspelen.
. Bedoeling is dus om zelf alles in te scannen, op de band te plaatsen, ... dus om eigenlijk 4 handen te vervangen door 2. Kwestie van sneller, goedkopen en klantgerichter te werken! Niet dus. Om te beginnen hebben ze bij elke kassa een vriendelijke winkeljuffrouw geplaatst, om je te helpen "wanneer het nodig zou zijn". Jeezes, heb ik niet nodig, dacht ik zo met mijn redelijk verstand en 't feit dat 'k gewoon ben om met 'systemen' om te gaan. Je begint te scannen, waarbij de mevrouw IN het machientje ('k zal de "Linda" noemen) blijft herhalen dat 'k mijn happy days kaart niet mag vergeten. Na veel vijven en zessen gevonden, en 't ding doet "piep" (niet de laatste keer trouwens). Dan begin je dingen uit je karretje te halen, "piep" te laten zeggen en op de band te plaatsen. Ocharme 5 dingen ver, en de zaak loopt al uit de hand. "Linda" begint te eisen dat 'k mijn spullen die over de band zijn gegaan terug moet verwijderen, terwijl mij karretje nog halfvol is. Maja, simpel is anders... dus 'k begin de spullen dan maar over op 't nabije bankje, op de grond, in een mandje te leggen, waarbij het "Scan uw producten" deuntje monotoon door Linda verder wordt afgedrild. Ik heb de indruk dat ze zelfs kwaad begint te worden..
.
