Op donderdag vier maart stond ik op met het gedacht om een weekendje San Jose te doen. We gingen shoppen en zouden wat de hoofdstad verkennen. Wat later in school kreeg ik een mail van de vrouw die voor alle excursies zorgt. Er was een actie van Taca (vliegtuigmaatschappij) waarbij we heel goedkope vluchten naar Guatemala hadden. Ik dacht eventjes van wow zalig! Guatemala! Julie haar les was gedaan en hield haar in de gaten toen ze haar mails las. Haar gezicht klaarde op en ze riep direct Guatemala! Onze keuze was gemaakt en we wilden naar Guatemala gaan maar eerst vragen wanneer het juist was. Er stond in de mail dat het voor het weekend was maar we waren al donderdag. We zouden van vrijdag tot maandag kunnen gaan. We zijn onmiddelijk andere mensen gaan meevragen omdat we niet met twee wilden gaan. Ze hadden in school al gezegd dat het daar zo gevaarlijk is. We waren met tien! Vijf meisjes en vijf jongens! Zalig!!!! We moesten alles met de maatschappij regelen maar toen bleek er geen plaats meer te zijn. Wij helemaal teleurgesteld om nadien te weten te komen dat er toch plaats was. Wat een adrenalinemomenten zeg! Haha! Uiteindelijk hadden we toch de vlucht geboekt en we moesten tegen half vijf betalen en het was al half vier. Nadat iedereen betaald had en we naar huis gingen om kwart na vijf hadden we nog tijd tot rond half twee om ons klaar te maken en onze bagage in te pakken. Ik heb nog wat geslapen en stond wat later in school op de schoolbus te wachten die ons naar San Jose zou brengen. Ik ben er dan toch geraakt maar enkel in het vliegveld. We stapten in het vliegtuig richting guatemala. Daar aangekomen vonden we een shuttle die ons van Guatemala City naar Antigua kon brengen. De hoofdstad was te gevaarlijk en Antigua staat bekend als een heel mooi en gezellig dorpje! We reden er naar toe en ik moet zeggen dat het zoooo mooi was toen ik er aan kwam. De huizen stonden allemaal mooi in blokken met rechte straten. Wel kasseien maar dat gaf net charme. De huisjes zagen er zo gezellig uit en de mensen waren zo vriendelijk. We vonden een hotel waar we twee kamers huurden. Een voor zeven personen en een voor drie personen. Twee jongens waren heel gelukkig, met vijf meisjes op de kamer! ’s Avonds zijn we nog wat gaan rondwandelen om de dag erna de heuvel omhoog te klimmen naar het kruis dat daar stond. Samen met Renee heb ik een tuc tuc genomen! Een mini – driewieler met een motor. Was wel grappig. Daarboven aangekomen hadden we een enorm spectaculair zicht over heel Antigua die zich tussen de ‘bergen’ en vulkanen bevond. Was heel mooi. We hebben daar redelijk wat foto’s gemaakt. Daarna zijn we met een busje naar het meer van Atitlan (dat omringd is door 12 vulkanen!) gereden en hebben we daar een hotel gezocht. We zijn ’s avonds wat gaan rondwandelen in de hoofdstraat waar je enorm veel kleine winkeltjes had met typische dingen van daar. Heb paar souvenirs gekocht en ’s avonds zijn we met de meisjes samen iets gaan eten. We hebben de dag erna het meer overgestoken met een boot. We waren met drie. Julie, Evelyne en ik. De zeven anderen deden een mountainbiketour. Wij zijn San Pedro gaan bezoeken. Een heel gezellig klein dorpje waar alles nog zo typisch was. De mensen liepen er rond in kleurrijke kleren en we zijn martktjes gaan bezoeken,een kerk , ... Was heel mooi. Daarna zijn we naar een ander stadje gegaan maar dat was zoooooo klein dat er helemaal niets te beleven viel. We zijn daar ook niet zo lang gebleven. We hebben daar ook vrouwen gezien die de was deden op de rotsen in het meer. Net zoals vroeger. Ze stonden met hun kleren in het water. We zagen ook mensen douchen in het water. Die avond keerden we terug naar Antigua omdat we de maandagmorgen onze vlucht richting Costa Rica hadden. Ik moet zegggen dat Guatemala geen land was die op mijn ‘to-do’ lijstje staat van de landen die ik ooit nog wil bezoeken. Nu had ik de kans om voor een lage prijs er naar toe te gaan en ben zo blij dat ik die kans genomen heb.Ze hadden ons in school gewaarschuwd dat het daar zo gevaarlijk is en dat we zo moesten opletten maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er mij zo veilig voelde. De mensen waren zo vriendelijk en zeiden constant goeiendag. Ze verkochten dingen op straat maar vroegen het een keer en toen gingen ze weer weg. Ze waren totaal niet opdringerig. Een keer toen we aan het eten waren aan het meer waren we aan het eten en toen kwamen ze tot aan de tafel en dat was wel minder leuk. We hebben uiteindelijk de overschotten van onze pizza aan al die kindjes gegeven. Ze waren zo gelukkig! Enkel op voorwaarde dat we een foto mochten nemen van hen! Voor wat hoort wat! Guatemala was een superervaring! Heel jammer dat we de maya’s en zo niet meer gezien hebben omdat het te ver was maar misschien komt daar ooit wel een vervolg op... we’ll see.....

Deze week ben ik redelijk veel alleen geweest om te eten in mijn gastgezin. Een meisje haar vriend is hier voor vier of vijf weken en zij woont eigenlijk bij hem in zolang hij hier is. Een ander meisje gaat twee keer per week naar de fitness en eet dan later en de jongen die hier ook inwoont was er soms niet. Aan de ene kant is het wel beetje raar omdat je gewoon bent om met drie andere studenten samen te eten maar voor mij was het wel goed omdat ik enorm veel Spaans gesproken heb. Mijn ‘mama’ kwam bij mij aan tafel zitten en we hebben over het nieuws gesproken omdat ik niet alles begreep. Ze spreken gewoon veel te rap voor mij. Ze heeft dan vanalles verteld over wat er op tv was. Was wel leuk want ik versta haar wel redelijk goed. Het enige mindere is dat ik nog niet altijd kan zeggen wat ik wil of dat mijn zinnen er gewoon nog niet zo goed uit komen. Ik ken nog te weinig werkwoorden en heb nog te weinig woordenschat. En ik spreek altijd in het heden. Maarja zolang ze mij begrijpen ben ik al heel blij, de rest komt later nog. Ik maak mij er geen zorgen in alhoewel ik mij er soms wel in kan opjagen omdat ik de woorden niet altijd weet. Heb een zus en twee broers en die oudste broer van 17 zit zo in zijn pubertijd en is zo beetje macho en heel met zijn uiterlijk bezig en zegt enkel maar hallo. Ik neem het hem ook niet kwalijk. De jongste broer is zo een koddig ventje. Ik denk dat hij 15 of 16 is maar hij ziet er nog zo jong uit. Hij helpt zijn mama ook veel en probeert soms tegen mij te praten. En als ik iets nodig heb dan helpt hij ook wel. Mijn zus zegt wel hallo en ze vraagt soms keer hoe het gaat maar er zit zo niet heel veel in. Vind het aan de ene kant jammer dat ze zo niet meer praten of niet meer iets doen met on omdat andere gezinnen soms helemaal uit de bol gaan met hun studenten en hier is dat wat minder. De mama is wel heel lief. Sinds ik al wat beter Spaans spreek en haar beter begrijp komt ze wel meer praten met mij. Haar eten is zo lekker. Vanavond heb ik wel eerst een grote afgang gemaakt. Het broertje maakte iets klaar en ik vroeg wat het was en ie zei papa. Ik zag dat hij melk gebruikt had en dacht aan pap maar dan zag ik rijst liggen en dag dan aan rijstpap. En ik vroeg of hij dat zo ging eten omdat wij dat als dessert eten en soms ook met bruine suiker. Ze stonden zo te kijken naar mij van amai zo raar en ik keek nog raarder toen ze er zout bij deden. Uiteindelijk kwam het uit toen ik over de rijst begon dat papa een aardappel is en dat ze gewoon puree aan het maken waren. Ik kan het woord papa wel maar aangezien ze hier altijd arroz (rijst) eten was ik dat compleet vergeten. Maar het was dus blijkbaar een misverstand. Het goede is dat ze nu eens rijstpap gaat klaarmaken voor mij omdat ze verschoot dat ik dat graag eet. Blijkbaar zijn er andere studenten geweest die dat niet moesten hebben. We kunnen maar proberen he. Ik ben geen vieze voor te eten maar heb al drie keer iets niet binnen gekregen en het laten liggen nadat ik het geproefd had. Het was gebakken banaan (dat is nog lekker) maar met gesmolten kaas er tussen (denk ik). En dan nog eens een groente dat ik totaal niet kende en eens vlees maar dat was pikant en ik lust geen pikant. Maar ik ben toch wel verschoten dat ik hier zoveel vlees eet die ik thuis weiger te eten. Hier kan ik natuurlijk niet moeilijk doen he. Thuis gaat dat soms al eens makkelijker. Ik eet sinds zeven weken varkensvlees (mijn buren Tania en Dominique gaan heel blij zijn als ze dit lezen) en heb nog dingen gegeten van vlees maar weet totaal niet wat want als ik vraag wat het is dan versta ik dat woord toch niet. Dus ben ik gestopt met al die vragen. Ze eten hier ook enorm veel bananencake. Ga toch eens vragen hoe ze die klaarmaken want het is zonder stukken. Misschien een ideetje voor op het buurtfeest??? Na een jaar zonder cake zal iedereen misschien blij zijn dat er nog keer cake is. We kunnen dan keer een specialeke doen he. Ik ben die bananencake wel beu. Kan het niet meer ruiken en niet meer proeven. Ook is er in het stadje zo een winkeltje, Mandarina, waar ze superlekkere smoothies verkopen. Je mag zelf al je fruit kiezen en je kan kiezen met water,ijscreme,melk of  yoghurt. Ze hebben dan ook zo ijskoffie en gewone fruitsapjes. Dat ga ik wel missen als ik terug ben. Maar heb al goed gekeken hoe ze ze maken en zou het anders proberen in Belgie. Mjammieeee! En die the frio (niet zoals ice tea bij ons, is zonder spuit en is anders van smaak) is zoooooo lekker. Zeker die met citroensmaak. Ik heb eerst moeten wennen aan de supermarkt. Ik ben de supermarkten van bij ons zo gewoon en hier hebben ze bijna niets van bij ons buiten cornflakes, toastbrood,pringles en nog wat andere dingen. Alles is anders.  Het is daarvoor niet minder maar nu besef je hoe gewoon je alles bent. Heb hier nu andere dingen leren kennen die ze bij ons niet hebben en die ik heel hard ga missen. Ze hebben wel duizenden soorten rijst en heel weinig verschillende soorten groenten en fruit vind ik. Heb vandaag voor het eerst terug radijzen gegeten maar hier zijn ze zo veel groter. Wat ik wel heel hard mis van thuis zijn mijn lekkere bruine boterhammetjes met kaas. Zooo lekker. En zeker met mijn gazetje.... Jaja, nu is het online de krant lezen om toch up to date te blijven. Maar het treinongeluk was hier wel hoofdnieuws geweest. Mijn leerkrachten wisten het al voor mij en ze hebben er over gesproken in de klas. Natuurlijk moest ik het uitleggen in het Spaans. Tarara... kende al die woorden niet zoals botsen en weet ik veel dus heeft ze de belangrijkste woorden opgeschreven zodat ik het toch kan uitleggen en het is gelukt. Joepie. Moet wel zeggen dat er zo in mijn gezin nog niet veel over Chili gesproken geweest is. We hebben zelfs nog niet naar het nieuws gekeken voor die aardbeving. Het gesprek van de avond was het ongeval dat hier voor onze straat gebeurd is. Ik zat in mijn kamer en hoorde luid gepiep en hoorde iedereen uit het huis lopen maar wist niet goed wat er gebeurde. Ze kwamen precies niet terug en mijn nieuwschierigheid kwam weer naar boven maar wilde zo ook niet echt de ramptoerist uithangen dus deed ik maar alsof ik een drankje in de supermarkt ging kopen. Ik zag allemaal ambulances staan en politie maar wist niet wat er aan de hand was. Toen ik terug binnen kwam vroegen ze waar is was en ik zei dat ik van de supermarkt kwam en zag dat er iets gebeurd was. Blijkbaar heeft een auto een moto (met twee mensen er op) omver gereden en naar het schijnt zijn die twee mannen heel erg gewond want wat ik verstond was dat zijn been heel omhoog stond ofzoiets. De vrouw van de bestuurder in de auto was met haar buik tegen het dashboard gevlogen maar ze was hoogzwanger en die was ook afgevoerd. Het was blijkbaar heel ernstig. Nuja ergens verschiet ik er niet echt van en vond ik het al heel raar dat het nog maar mijn eerste ongeluk was dat ik gezien heb want ze rijden hier LOCOOOOOO! ZOTZOTZOT! Echt niet te doen. We hebben er over gesproken en heb het heel goed begrepen. Van mij mogen ze nog meer babbelen want zo leer ik meer. Maar ik zal eens stoppen met schrijven. Verschiet er van dat ik al zoveel geschreven heb. In school ben ik sneller afgeleid en hier thuis in mijn kamer kan ik maar blijven schrijven.

Hasta luego