“Twenty years from
now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones
you did do. So throw off the bowlines, sail away from the safe harbor. Catch
the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”
Beoordeel dit blog
13-01-2010
Eerste conversatie met mijn nieuwe mama :)
Maandag 11
januari 18:06
Om half zes
was de schoolbus daar om ons naar huis te brengen. Voor ons hobbelig straatje
is er een grote supermarkt en zijn er wat winkels. Ben eens gaan kijken en heb
meteen wat appels gekocht. Jammieee. Toen ik thuiskwam ben ik snel enkele
woorden gaan opzoeken in mijn woordenboek want ik wilde mijn kadootjes geven
aan mijn moetie, Maria. Ik had een pot nutella en een pot speculoospasta
crunchy mee. Ik deed vooral gebarentaal om haar duidelijk te maken dat het om
op el pan (brood) te smeren was. De koekjes kon ik niet zeggen maar heb net
het eerste spaanse woord geleerd en dat is la galleta (koek). Bij de peperkoek
zei ik enkel dat het om te eten was. Het was eigenlijk best grappig. Straks
eten, eens zien wat dat gaat geven. Waarschijnlijk rijst met bonen. Het is hier
wel een drukke boel in huis. Er is hier bezoek en die kinderen lopen rond. Ook
de muziek staat superluid en overal lopen er honden binnen en buiten. Had
nochtans gezin zonder huisdieren gevraagd ma bon, het is nu zo.
ik ben gisteren na een vertraging van twee uur heel goed aangekomen in San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. Na mijn bagage opgehaald te hebben liep ik naar buiten recht in de armen van Edwin, de man van EF die mij kwam ophalen. We hadden nog een rit van iets meer dan vier uur voor de boeg dus had ik mij half liggend in de auto geinstalleerd om nog een beetje te kunnen slapen. Slapen... Als er al een grote shock was dan was het wel hun rijstijl. Ze steken elkaar links en rechts voorbij en rijden bijna bumper aan bumper. Volle lijn of niet, elkaar oversteken is hun grote bezigheid op baan. De mensen die mij kennen weten dat ik het haaaat als mensen over een volle lijn rijden. Ik ben kalm gebleven en heb toch wat proberen te rusten. Op een bepaald moment reden we een hobbelige baan ( aardeweg ) op en reden we langs wat vervallen huisjes en kwamen we bij mijn huis aan. Gelukkig was dit een gewoon huisje. Het is wel piepklein want we leven er met vier studenten en een moeder met drie kinderen.Er is een hele kleine living, een kleine keuken en wat kamers. Buiten lopen er kippen,hanen en honden door de tuin. Mijn mama heet Maria en ze is heel vriendelijk alhoewel ik nooit begrijp wat ze zegt. De zus heet Karolina en de broer heet Edouardo. Het derde kind heb ik nooit gezien. Ik kreeg een kamer voor mij alleen met een bed, een kast en een klein tafeltje die ik als bureau kan gebruiken. Wel zonder stoel... Ik ben direct gaan slapen want was kapot. Ik heb niet zo vast geslapen door blaffende honden, voorbijrijdende auto's en kraaiende hanen die jammergenoeg al heel vroeg wakker zijn. Ben dan om half zes opgestaan om mijn valiezen te legen. Om kwart voor zeven ben ik gaan ontbijten. Was heel spannend. Pancakes met caramelsaus, bananen en ananas. Mijn buik zat goed vol en daarna moest ik voor de eerste keer naar school. Om tien na zeven komt de schoolbus mij halen. De ontmoeting in school was super. Iedereen komt direct kennis maken en babbelen. Ik was meteen op mijn gemak.Toen moesten alle nieuwelingen bijeen zitten en een examen maken. Ik was als eerste klaar want begreep er niets van. Heb gewoon wat dingen omcirkeld die goed klonken. Daarna was er een gesprek, gelukkig in het Engels. Het voordeel is dat ik Frans spreek want blijkbaar leer je het zo gemakkelijker. Daarna kregen we wat uitleg van de school en toen was het tijd voor een wandeling. We weten nu de shops zijn,de supermarkten, de uitgaansbuurten, de restaurantjes, het strand en natuurlijk de dokter en de apotheek. Het was superwarm, had hoofdpijn van de jetlag en was blij dat we terug waren. Toen was het etenstijd. Een wrap gevuld met groenten en wat salade er bij. Daarna kregen we uitleg over onze lessen en dat gebeurde allemaal in het Spaans. Begreep er geen snars van en die petie bleef maar lachen naar mij ook al wist hij dat ik er niets van begreep. Gelukkig herkende ik heel wat woorden en kon soms antwoorden. Nu wacht ik op school om straks naar het gezin te gaan en daar voor de eerste keer samen ons avondeten te eten. Jammie. Mijn school is super. Tussen de lokalen ligt het zwembad en je kan er gebruik maken van draadloos internet. Alles ligt heel dicht bij dus er is vanalles te doen tijdens de breaks. We zitten nu wel in het seizoen waar er enorm veel wind is dus hebben we af en toe eens een windvlaag die verfrissend is maar ook voor het nodige zand in de ogen zorgt. Tot nu toe valt alles super mee en ben ik heel blij.
Vandaag ben
ik om half vier opgestaan na anderhalf uurtje geslapen te hebben. Zenuwen?!
Neen hoor! Gewoon vol spanning aan het uitkijken naar mijn vertrek. Ik ben snel
naar de computer gelopen om te kijken of mijn vlucht zou doorgaan. Er stond
niets vermeld dus ben ik na het grote afscheid vertrokken richting Zaventem.
Snel mijn valiezen ingecheckt om daarna een lekker caramel hot chocolate van
STARBUCKS te kunnen gaan drinken. Jammie. Deed wel deugd na een lange koude rit
in de auto. Mijn vlucht is met een half uurtje vertraging vertrokken omdat ze
het vliegtuig moesten ontvriezen. (of hoe het ook heet) In Madrid had ik maar
een uur en drie kwartier de tijd om over te stappen maar met dat half uurtje
vertraging ging het nipt zijn omdat ik nog controles had en met de metro naar
de andere kant moest. Gelukkig had mijn vliegtuig een uur vertraging. We zijn
uiteindelijk met anderhalf uur vertraging vertrokken naar Costa Rica. Ik ben
geleidelijk aan aan het overgaan naar een nieuw klimaat. Het uitzicht in het vliegtuig
in Europa was prachtig. Berglandschappen met sneeuw die voor prachtige
taferelen zorgden. Nu vlieg ik boven de oceaan en geniet ik van een stralend
zonnetje met af en toe wat wolkjes. De overgang zal zo hopelijk goed verlopen.
Het is nu 28 ° in San Jose. Ik verlang meer en meer om mijn nieuwe gezin te
ontmoeten. Lekker spannend. Heb net gegeten en ga zometeen een dutje doen zodat
ik morgen lekker fris naar school kan gaan. Ik vertel jullie morgen hopelijk
wat meer nieuwtjes!
Toedeloe
Carlottaaaaa
(3 uur
later : nog altijd niet geslapen en ben mij dood aan het vervelen! Haha J)
Nog zes dagen...!!!!!!! Zes dagen, zo onrealistisch. Al maanden ben ik met mijn vertrek bezig en nu komt het zo dichtbij! Op bepaalde momenten denk ik dat ik bijna met alles klaar ben en op andere momenten flip ik omdat er nog zoveel te doen is. Volgende zondagavond zal ik hier niet thuis zijn maar zal ik kennis maken met mijn nieuw gezin waar ik de komende 4.5 maanden bij zal wonen. Ik heb maar enkele gegevens. Het is een alleenstaande moeder met drie tienerkinderen die op 5 à 10 minuten met de bus van school wonen. Hoe zal de ontmoeting verlopen? Waarschijnlijk met veel gebaren en momenten waarop we elkaar niet zullen begrijpen. Het kan ook niet anders want ik spreek maar enkele woorden Spaans. Op mijn volgende blog zal ik veel meer kunnen vertellen over mijn gezin en mijn eerste ervaringen in mijn nieuwe school. Kijk er al heel hard naar uit alhoewel de spanning nu begint te komen. Jullie zullen mij op deze blog kunnen volgen want ik zal zoveel mogelijk proberen te schrijven over wat ik allemaal beleef. De bijhorende foto's zullen jullie ook kunnen bekijken! Tot binnen een week!
