Na lange tijd twijfelen heb ik het nieuws aan Paul verteld. Hij was in shock. We hadden namelijk Phoebe's graf al samen bezocht. Toch besloten we om haar samen eens te gaan bezoeken. Toen we aankwamen was ik verlamd van nervositeit. Paul overtuigde me om toch te blijven en toen ik haar zag kon ik mijn ogen niet geloven. Daar stond mijn dochter. Mijn dochter die ik nog nooit eerder had gezien. Waarvan ik tot een tijdje geleden niet eens wist dat ze nog leefde. Het was een beetje ongemakkelijk, maar het leek goed te klikken tussen Paul en Phoebe. Ze vonden elkaar heel aardig. We vroegen haar of ze niet bij ons wou komen wonen maar dat wou ze niet. Ze besefte niet goed hoe alles in elkaar zat, en zag Caroline als haar enige moeder, wat eigenlijk wel normaal is.
Twee maand later trouwde ik met Frederic. Ik was zo blij dat Phoebe er ook was. Frederic en ik staan nu klaar om te verhuizen naar Frankrijk voor de komende jaren. Paul en Phoebe hebben afgesproken dat ze samen eens op bezoek zouden komen. Dit is alles wat ik wenste. Mijn twee prachtige kinderen samen bij me te hebben.