Gluurder

Ik beken: ik ben een gluurder. Niet zo het type oude-mannetje-met-vettig-haar, maar een stiekeme gluurder. Ik kan er ongelooflijk van genieten van mensen te bespieden en te bekijken, om hun manier van doen te analyseren en bij elke persoon een verhaal te verzinnen. Uren kan ik mij ermee bezig houden. Trein/bus/vliegtuig nemen en eventjes moeten wachten? Geen probleem, ik zet mij wel eventjes aan het gluren (niet dat ik dit zoveel doe hoor,  ik geef maar een voorbeeld)(ik hoor het Lief dat al zeggen: “alsof jij zoveel de trein/bus/vliegtuig neemt”).

Zaterdag gingen het Lief en ik een avondje naar Maastricht. We gingen onze langverwachte sushi-date houden, maar we waren wat te vroeg in de stad. Geen probleem, we gaan wel iets gaan drinken ergens. Het Lief vindt dit trouwens totaal geen probleem, de woorden “drinken” en “café” en ik heb hem mee. Zo kwam het dus dat we onverwachts gezellig een “terrasje” gingen doen. Tussen de verschillende gesprekjes door (om het Lief een beetje te entertainen) , deed ik mijn best om mijn omgeving zo goed mogelijk in me op te nemen.

Een beetje verder op een trapje zaten twee meisjes, een heel mager meisje en een wat dikker meisje. Op het eerste zicht niks speciaal te zien, maar toen merkte ik op dat magere meisje aan het wenen was. Het struisere meisje gaf haar een knuffel om te troosten. Direct beginnen mijn gedachten te spinnen en te tollen, wat een geweldig tafereel voor een verhaaltje! Magertje was zonet gedumpt door haar lief en struisertje was haar aan het troosten. Maar wat ze niet wisten, was dat het lief van magertje er eigenlijk met struisertje vandoor was, ze durfden het haar gewoon nog niet te zeggen. Zo’n zielig beeld, ik werd er helemaal stil van… En toen, zonder dat ik het zag aankomen, kuste de twee meisjes elkaar!  Doeme, heel mijn verhaal aan diggelen. Ik was er echt zo van overtuigd dat er wel enige waarheid in mijn verhaal moest zitten, maar helaas.

In het verkeer kan ik mij ook zo amuseren met andere mensen te bespieden. Zet mij in een file (als ik zelf niet moet rijden tenminste) en ik kan me werkelijk uren bezighouden. Mensen doen echt wel rare dingen in de auto als ze denken dat niemand ze kan zien… Als ik een euro kreeg voor elke persoon die ik heb zien neuskeutel-eten, dan was ik nu rijk! Of zo bestuurders die geen voorrang willen verlenen bij stil of traag verkeerd, zo fascinerend! Ze kijken dan strak voor zich uit, doen alsof ze je totaal niet gezien hebben, alle moeite van de wereld doen om toch maar geen oogcontact te maken. Ze hebben maar schrik dat jij terugkijkt en dan is er een klik en voelen ze zich verplicht om je voor te laten, waardoor ze zelf 3 seconden later op hun bestemming zijn. Zalig toch! J

Vele groetjes! 

14-04-2014 om 15:25 geschreven door Charlotte