't is nog vroeg als ze loerend over haar brilletje de woorden op papier die ze eerder geschreven heeft nog eens naleest.
"Jeetje, onbegrijpelijk dat er zoveel rottigheid in één man zit !" denkt ze en leest aandachtig verder.

De klokt tikt de minuten in razend tempo weg en voor ze het in de gaten heeft is het al twee uur geweest. Loeiende sirenes doen haar opschrikken en brengen haar terug, in het hier en nu.
 
Alle besef van tijd was ze vergeten en zelfs haar hongerige, knorrende maag had ze niet eens gemerkt. Tijd om maar even te stoppen dan. Zoveel spookt er door haar hoofd en al bladerend in haar schriften drukt ze de post-it memo's, -in de verschillende kleurtjes, iets steviger aan en sluit haar schriften.

"Hij zei, zij zei", zou een mooie titel zijn voor het nieuwe hoofdstuk flitst er door haar hoofd.

30-08-2010 om 00:00 geschreven door Charlantan