De eerste dag van een nieuwe week en
een wekker die opnieuw veel te vroeg afliep naar mij goesting, maar na de
fietstocht toe te komen op het werk was de grootste vermoeidheid achterwege en
fietsen bij de eerste zonnestralen maakt dat je ook opgewekter op je
stageplaats toekomt.
Eenmaal toegekomen ging ik opnieuw
aan de slag met de SMA-kleuring op het tweede deel van de coupes. Tijdens de
wachttijden liep ik ook eventjes naar mijn stagebegeleider om wat meer uitleg
te vragen ivm de collageenkleuring die ik vanaf morgen begin uit te testen.
Toch kon ze niet al mijn vragen beantwoorden en moet ik zelf een beetje
uitzoeken welke verdunning van het primair antilichaam het best is en wat de
beste incubatietijden zijn. Ik besloot om morgen hier verder over na te denken
aangezien ik van plan was om dan te starten met de kleuringen. De rest van de
tijd hield ik me bezig met opzoeken van informatie over immunohistochemische
kleuringen.
Eenmaal terug op kot sloeg de
vermoeidheid echt toe, waardoor ook mijn wasmachine niet verliep zoals het
moest. In volle overtuiging dat ik op de startknop had gedrukt ging ik na een
dik uur mijn kleren uithalen en ophangen om uiteindelijk tot de constatatie te
komen dat mijn kleren niet gewassen waren en dus opnieuw kon beginnen. Het feit
dat ik opnieuw kon beginnen was blijkbaar lachwekkend genoeg voor mijn
medemensen op kot, maar ik vond dat toch wel net iets minder leuk L. Uiteindelijk was ze klaar voor ik in doodop in mijn
bedje kroop.
Dinsdag 13 maart 2012
In de morgen gingen we aan de slag
met coupes snijden nodig voor de collageenkleuringen om dan in de middag te
kunnen starten met testen van de collageenprotocollen. Eenmaal boven in het IHC
lab begonnen de problemen. Het antilichaam noodzakelijk voor het collageen 3
bleek leeg te zijn, dus ik maar gebeld naar mijn stagebegeleider (de dinsdag en
vrijdag is ze afwezig) met de vraag wat ik nu moest doen. Blijkbaar heeft ze
voor mij nog een stagair gehad, dus ik haar telefoonnummer of mailadres gaan
vragen bij verschillende personen om haar toch maar contact op te nemen en zo
te weten waar al mijn spullen naar toe zijn. Na de mail verstuurd te hebben,
kwam mijn volgend probleem. Voor gewone histologische kleuringen is het voldoende
om de gesneden coupes 15 minuten in de oven te plaatsen, voor
immunohistochemische kleuringen moet dit echter overnacht (anders verdwijnen
mijn coupes bij de kleuring van mijn glaasjes en kan ik terug van 0 beginnen)
gebeuren (en dat was ik eventjes uit het
oog verloren), dus gevolg een ganse
namiddag niet in het labo werken, maar vier uur achter de pc voor opzoekingwerk
en mijn ganse planning overhoop. Dus in plaats van vandaag te starten, kan ik
pas morgenmiddag aan de slag.
Woensdag 13 maart 2012
Na een morgen van computerwerk en
(vele malen) geloop naar de bibliotheek (ik had namelijk geen geldige pas om
boeken uit te lenen of te kopiëren, en na heel wat heen en weer geloop, kreeg
ik dan de pas van een studente hier op de unif). , startte ik s middags met
het uitvoeren van de collageenkleuring voor collageen type 5. Op voorhand
wisten we niet welke verdunning precies werkte en ook niet het protocol met
protease of citraat, dus koos ik (op hoop van goed geluk :p) voor de citraat
met de verdunningen 1:50 1:100 en 1:200. De kleuring kon vandaag niet
afgerond worden, daar de incubatie met het primair antilichaam overnacht moet
gebeuren. Na afronden van het eerste deel liep ik samen met Margreet richting
de paardenkliniek op zoek naar Catherine voor de wekelijkse bespreking. En een
echte zoektocht werd het wel, Catherine was namelijk nergens te bespeuren en na
ongeveer een kleine 20 minuten gaven we het dan ook maar op en keerden we met
lege handen terug naar de dienst pathobiologie. Voordeel van de wandeling, we
hebben frisse lucht gehad en ook nog eens de paardenlucht geroken. Aangezien
het nutteloos was om mijn gekopieerde materiaal nog op de Universiteit te
lezen, mocht ik van Margreet huiswaarts keren en kon ik die op het gemak op
mijn kot doorlezen.
Donderdag 15 maart 2012
Het beloofde een warme dag te worden
hier in het Nederlandse Utrecht en hoewel men op de radio zei 15 graden, vond
ik het behoorlijk koud om te fietsen s morgens. Maar eenmaal het ochtendgrijs
weg getrokken was, was het hier een zonovergoten dag J. In de morgen ging ik verder met mijn collageenkleuring
die tegen de middag beëindigd was. Met een bang hartje liep ik dan naar
Margreet om samen de resultaten te bekijken. En deze waren een beetje
teleurstellend L. De
kleuring was namelijk niet zo goed gelukt (lees = eigenlijk niet gelukt), want
er was nergens kleuring waarneembaar bij de verdunningen. Toch wel spijtig vond
ik, maarjah, dat is nu eenmaal stage lopen in het onderzoeksgebied. (Men zegt
hier, op 10 keer proberen zal het 8 keer fout lopen Manmanman, nog veel
beurten voor de boeg dus ) Nu overleg op het lab koos ik om een hogere
verdunning te proberen in de hoop dat daar wel kleuring zichtbaar is. Daarnaast
testen we ook de protease in plaats van de citraatmethode. Na een middag van druk werken gingen de coupes de
frigo in om overnacht te incuberen.
Eenmaal op mijn kot gebeurde er ook
niet veel meer. Wel had ik een leuke maaltijd met één van mijn kotgenoten en we
babelden er op los ( en ja, mijn Engels begint er goed op vooruit te gaan =D).
Daarnaast maakte ik ook mijn valies voor mijn weekendje België. Moe en voldaan
kroop ik vroeg onder de wol, want morgen een beetje vroeger er uit voor mijn
labowerk. En het belooft ook een druk weekend te worden, dus een goede nachtrust
kon ik wel gebruiken.
Vrijdag 16 maart 2012
Vandaag maar een halve dag werken.
Ik heb namelijk een halve dag verlof gekregen hier op de Universiteit zodat ik
mijn trip naar Belgie al vanmiddag kan aanvangen. Het wordt een trip van toch
wel een dikke 4u.
Om die reden ben ik ook wat vroeger
dan normaal begonnen zodat ik mijn lopende proef tot een goed einde kon brengen
en zeker op tijd kaar was. Na doorlopen van de proef is het altijd afwachten en
hopen dat er iets op de coupes zichtbaar is. Maar op twee zag ik reeds wat
bruinverkleuring dus dat gaf me wel wat hoop (enkel hopen dat het ook het
juiste is :p).
Kort na de middag vertrok ik dan
richting mijn kot. Na een laatste maal alles te controleren of alles in mijn
valies zat, trok ik de deur van mijn kamer dicht en kon ik mijn lange trip naar
België inzetten. En lang mag je echt wel aannemen, ik was namelijk 5uur onder
weg. Maar die lange trip woog niet op tegen wat mij komen kwam. Rond 18u30 kwam
we dan uiteindelijk aan in het station van Waregem waar mijn vriendje mij
opwachtte. En kwas toch zo content om hem terug te zien J. Na nemen van een avondmaal (die ik eens niet zelf moest
klaarmaken), trok het dan richting Beveren-Leie om wat te helpen met
klaarzetten van ons galabal dat zaterdag georganiseerd wordt. Rond een uur of
12 kropen we dan moe maar voldaan in ons bedje. Blij dat we terug in het kleine
Belgenlandje waren
Zaterdag 17 maart 2012 en Zondag 18
maart 2012
s Morgens rond 9u liep de wekker af
en trok ik richting de manege. Daar was het een blij weerzien met de mama, de
zus en de Milan. Ook nog eventjes met het paard gereden en ik ben er zeker van
dat ik het behoorlijk zal voelen. Paardrijden na een kleine 2 maanden vraagt om
stijfheid de volgende dag :p. In de middag trokken we dan met ons drietjes
richting Kortrijk om nog een nieuw galakleedje te kopen. Na inkopen te doen,
was het dan zover. Het galabal van de studentenclub. En het mag gezegd worden,
een goed feestje dat was het wel! Na een nacht van plezier maken en veel
gebabel kon de opkuis dan beginnen. Die verliep niet meer zo heel vlug en het
was echt wel werken op automatische piloot. Rond 7u30 kropen we doodop in ons
bedje om ongeveer na 2 uur terug wakker te worden en te moeten opstaan. Die middag
was er namelijk nog een familiefeest. Met kleine oogjes was het wel te
verstaan, maar dat woog niet op tegen het overheerlijke en overvolle buffet die
ons voorgeschoteld werd. Ik natuurlijk zeer happy dat ik nog eens goed kon eten
en eens geen studentenmaaltijdje voorgeschoteld kreeg. In de late middag was het
dan tijd om terug te keren. Het afscheid verliep behoorlijk lastig, ook omdat
ik wist dat ik hier weer gans alleen in het Nederlandse Utrecht zou zijn. Na
wat te slapen in de auto kwam ik doodmoe aan op mijn kot. Na alles uit te laden
ging de papa naar huis en bleef ik achter op mijn kamertje. Na mijn spullen
uitgepakt te hebben kroop ik vlug onder de wol. Veel had ik niet nodig na zo
een weekend. Desondanks het drukke weekend was het toch heel goed voor nog eens
in het Belgenlandje te zijn en iedereen terug te zien. J
