Ondertussen is mijn eerste maand hier in Nederland gepasseerd en de tijd vliegt hier echt wel voorbij. Op stage begin ik nu echt met het onderzoekdeel aangezien ik de opdracht gekregen heb om immunohistochemische kleuringen van collageen in de aortawand uit te testen. En het blijkt toch een hele opgaven aangezien de eerste resultaten toch wel behoorlijk tegenvallen, maar dat is onderzoek zeker..?
Maandag 19 maart 2012
Maandagmorgen een nieuwe week en een
wekker die om 6u30 afgaat na zo een lastig weekend is echt wel veel te vroeg.
Na een stevige douche en een goede fietstocht kwamen we toch een beetje wakkerder
op de stage toe. Die dag stond in het teken van coupes snijden verkregen
volgens de lijst van Margreet. Na labelen van de (100 tal) draagglaasjes, dat
toch wel een klein uurtje in beslag nam, gingen we bijna een volledige dag aan
slag met coupes snijden. Daarnaast ging ik samen met Margreet het resultaat van
mijn tweede poging tot collageenkleuring bekijken. Desondanks de hogere
concentratie van het primair antlichaam was het resultaat toch betreurend. Er
was een klein beetje bruinkleuring waarneembaar, maar dit moest eerder als
achtergrondkleuring beschouwd worden. En dit was toch wel een vreemd resultaat
aangezien de kleuring bij haar vorige stagair wel op een lagere verdunning
lukte. Mijn opdracht voor de komende week was dus de kleuring nog eens herhalen
en hopen dat we dan wel resultaat krijgen. Na het snijden van de coupes zocht
ik ook nog wat informatie op voor mijn eindwerk. Toch konden niet alle coupes
vandaag gesneden worden, aangezien er twee losgekomen waren uit de paraffine en
deze dus opnieuw ingebed moeten worden.
Eenmaal terug op kot waren we natuurlijk doodop en blijkbaar was dat ook
duidelijk aan mij te merken, want vanaf dat er mij iemand zag was het van hoe
voel je je? en ik dan maar gans me uitleg van me weekendje en de meeste
verstonden het dan ook wel :p. Dus met het gevolg dat er die avond van werken
niet veel meer in huis kwam en we reeds om 21u30 onder de wol kropen.
Dinsdag 20 maart 2012
Het weertje in Nederland begint hier
ook stilletjes aan beter te worden, waardoor het fietsen hier des te leuker
wordt. Voornamelijk s morgens bij het ochtendgloren is fietsen in de
weilandrijke omgeving zalig. Eenmaal op
stage begon opnieuw het dagelijkse werk. Eerst ging ik aan de slag met het
verder snijden van de laatste twee blokjes. Om in de middag te starten met het
eerste deel van de collageenkleuring type 3 met de verdunning 1:100. Margreet
weet zeker dat deze verdunning ook daad werkelijk werkt, dus moet ik echt hopen
dat het me deze keer wel lukt, anders heb ik toch wel een klein probleempje.
Dan ligt het niet aan de antilichamen, maar zou het wel eens aan mijn werkwijze
kunnen liggen. Daar in het protocol ook redelijk wat wachttijden zitten, houd
ik mij ondertussen bezig met wat computerwerk. Na aanbrengen van het primair
antlichaam gaan de coupes de koelkast in, daar het een overnacht kleuring is. Na
plaatsen van de kleurbakjes in de koelkast was het tijd om naar huis terug te
keren. Ik nam me voor om ook een beetje te kuisen in de keuken hier, want koken
gebeurd hier echt in vuile toestand. Dus ging ik het aanrecht met zeep en spons
te lijf en iedereen die me bezig zag bedankte me voor de bewezen diensten (en
ik maar mooi lachen hoopende dat ze mijn voorbeeld volgen :p)
Woensdag 20 maart 2012
Het binnenkomen in de keuken
vanmorgen was toch wel een kleine teleurstelling. Alles was zo mooi opgekuist
gisteren en vanmorgen was alles weer even erg als voordien :(. Daar gaat al
mijn kuiswerk van gisteren dus.
Op stage beloofde het een drukke dag
te worden vandaag. s Morgens gingen we verder met de collageenkleuring type 3
om dan s middag vlug nog een andere collageenkleuring type 5 in te zetten om
op tijd klaar te zijn voor de wekelijkse bespreken met Margreet en Catherine. Daar
tussen keek ik ook nog vlug eventjes door de microscoop voor het resultaat van
mijn type 3 collageen en wat ik zag (was volgens mijn mening en de info van
Margreet) toch wel goed, de vezels waren namelijk mooi aangekleurd. Ik toch wel
een beetje gelukkig aangezien het dus hoogstwaarschijnlijk niet aan mij
werkwijze ligt. Na de bespreking met mijn begeleiders trok ik samen met
Catherine naar de paardenkliniek. Op de kliniek was namelijk een Fries paard
aanwezig die met 90% zekerheid een aortaruptuur heeft. Na aan bijna de ganse kliniek voorgesteld te
zien als onze Belgische telg en te horen te krijgen dat ik niet mocht
verschieten van het paard gingen we uiteindelijk na een wandeling in
verschrikkelijk veel gangen de Fries bezichtigen. Het beeld dat ik kreeg was
niet zo erg als ik verwachtte, maar zo gezond zag hij er toch niet meer uit (ze
geven hem nog maximaal 14 dagen te leven). De vochtophoping in de buik was duidelijk
te zien en te voelen en ook de hartslag was (te) sterk te voelen. Nadien keerde
ik met de volle zon op mijn gezicht terug naar de dienst Pathobiologie om mijn
spullen op te halen en terug te keren naar mijn kot. Het zonnetje schijnt hier
de laatste dagen volop en ook de temperaturen klimmen de hoogte in. Morgen
wordt in Utrecht een 15-tal graden verwachten en vrijdag zelf 18 :).
Donderdag 21 maart 2012
De voorlaatste dag van de week en we
beginnen dat in de ochtend toch wel de voelen. Naarmate de week verstrijkt
wordt het opstaan lastiger en lastiger. Door s morgens in de spiegel te kijken
wordt dat nog maar eens bevestigd, want de wallen onder de ogen staan
behoorlijk diep. Maar na een frisse douche en een heerlijke fietstocht bij het
ochtendgloren is al de vermoeidheid terug verdwenen. Vandaag gingen we terug
verder met de collageenkleuring type 5. In de middag konden we dan het
resultaat bezichtigen en deze waren behoorlijk teleurstellend. Opnieuw was
niets van resultaat waarneembaar en was alles blauw in plaats van de gewenste
bruine kleur. :( Misschien ligt het aan het openbreken van de eiwitten, dus in plaats
van citraat te gebruiken gingen we in de middag aan de slag met protease en
voor de rest hetzelfde protocol. Met een klein hartje zette ik de kleurbak met
mijn coupes opnieuw in de koelkast en hoopte echt dat het antilichaam zou
werken en morgen een resultaat zichtbaar was. Na nog even enkele kleine inkopen
te doen (ik mag er namelijk niet te veel meer doen en dan voornamelijk
frigospullen, want me vakje zit stampende vol :p), gingen we nog even langs bij
mijn kotgenote voor haar treinticket te overhandigen en haar een fijne
terugreis te wensen. Nadien kropen we vroeg onder de wol, want het was echt
nodig. Blijkbaar ben ik nog altijd niet gerecupereerd van mijn weekendje België.
Vrijdag 22 maart 2012
Vanmorgen opgestaan met een
heerlijke lentezonnetjes. Vandaag werd namelijk een kleine 18 graden voorspelt
hier in Utrecht en ik mag aannemen dat het zo was aangezien het terugfietsen
kon gebeuren in een lichte trui :). Op stage toegekomen begon ik snel met het
afwerken van de collageenkleuring aangezien ik zeer nieuwsgierig was naar het
eindresultaat. Maar mijn nieuwsgierigheid sloeg bij het bekijken van de
resultaten snel om in een grote teleurstelling. Alle drie de coupes waren
opnieuw blauw in plaats van bruin aangekleurd. Met de handen in het haar ging
ik tenrade bij de mensen op het lab en werden mij enkele alternatieven
aangeboden. Met deze hoop informatie kan ik volgende week opnieuw starten en
hopen dat het deze keer wel lukt. (want de moed zakt af en toe wel in de
schoenen wanneer het weer niet lukt en ook over je handelingen begin je dan af
en toe te twijfelen). In de middag ging ik nog wat coupes snijden. Mijn dagje
werd hierdoor ook wat beter, aangezien het maken van coupes toch al aardig
begint te lukken. Wegens het mooie weer stopte iedereen wat vroeger met werken,
dus maakte ik daar nuttig gebruik van en stopte ik rond 16u30. Eenmaal op kot
zette ik mijn stoeltje buiten op mijn balkon in het zonnetje, nam een boekje
erbij en las gedurende een uurtje. De rest van de avond verliep behoorlijk
rustig en ik maakte het ook niet te heel laat. Morgen ben ik van plan om (een
poging tot) lekker lang uit te slapen, want dat kan ik echt wel gebruiken.
Zondag trek ik dan richting het centrum van Utrecht. Het is een culturele dag
daar en blijkbaar is er vanalles te doen, dus ga ik daar eventjes de sfeer
opsnuiven.
De eerste dag van een nieuwe week en
een wekker die opnieuw veel te vroeg afliep naar mij goesting, maar na de
fietstocht toe te komen op het werk was de grootste vermoeidheid achterwege en
fietsen bij de eerste zonnestralen maakt dat je ook opgewekter op je
stageplaats toekomt.
Eenmaal toegekomen ging ik opnieuw
aan de slag met de SMA-kleuring op het tweede deel van de coupes. Tijdens de
wachttijden liep ik ook eventjes naar mijn stagebegeleider om wat meer uitleg
te vragen ivm de collageenkleuring die ik vanaf morgen begin uit te testen.
Toch kon ze niet al mijn vragen beantwoorden en moet ik zelf een beetje
uitzoeken welke verdunning van het primair antilichaam het best is en wat de
beste incubatietijden zijn. Ik besloot om morgen hier verder over na te denken
aangezien ik van plan was om dan te starten met de kleuringen. De rest van de
tijd hield ik me bezig met opzoeken van informatie over immunohistochemische
kleuringen.
Eenmaal terug op kot sloeg de
vermoeidheid echt toe, waardoor ook mijn wasmachine niet verliep zoals het
moest. In volle overtuiging dat ik op de startknop had gedrukt ging ik na een
dik uur mijn kleren uithalen en ophangen om uiteindelijk tot de constatatie te
komen dat mijn kleren niet gewassen waren en dus opnieuw kon beginnen. Het feit
dat ik opnieuw kon beginnen was blijkbaar lachwekkend genoeg voor mijn
medemensen op kot, maar ik vond dat toch wel net iets minder leuk L. Uiteindelijk was ze klaar voor ik in doodop in mijn
bedje kroop.
Dinsdag 13 maart 2012
In de morgen gingen we aan de slag
met coupes snijden nodig voor de collageenkleuringen om dan in de middag te
kunnen starten met testen van de collageenprotocollen. Eenmaal boven in het IHC
lab begonnen de problemen. Het antilichaam noodzakelijk voor het collageen 3
bleek leeg te zijn, dus ik maar gebeld naar mijn stagebegeleider (de dinsdag en
vrijdag is ze afwezig) met de vraag wat ik nu moest doen. Blijkbaar heeft ze
voor mij nog een stagair gehad, dus ik haar telefoonnummer of mailadres gaan
vragen bij verschillende personen om haar toch maar contact op te nemen en zo
te weten waar al mijn spullen naar toe zijn. Na de mail verstuurd te hebben,
kwam mijn volgend probleem. Voor gewone histologische kleuringen is het voldoende
om de gesneden coupes 15 minuten in de oven te plaatsen, voor
immunohistochemische kleuringen moet dit echter overnacht (anders verdwijnen
mijn coupes bij de kleuring van mijn glaasjes en kan ik terug van 0 beginnen)
gebeuren (en dat was ik eventjes uit het
oog verloren), dus gevolg een ganse
namiddag niet in het labo werken, maar vier uur achter de pc voor opzoekingwerk
en mijn ganse planning overhoop. Dus in plaats van vandaag te starten, kan ik
pas morgenmiddag aan de slag.
Woensdag 13 maart 2012
Na een morgen van computerwerk en
(vele malen) geloop naar de bibliotheek (ik had namelijk geen geldige pas om
boeken uit te lenen of te kopiëren, en na heel wat heen en weer geloop, kreeg
ik dan de pas van een studente hier op de unif). , startte ik s middags met
het uitvoeren van de collageenkleuring voor collageen type 5. Op voorhand
wisten we niet welke verdunning precies werkte en ook niet het protocol met
protease of citraat, dus koos ik (op hoop van goed geluk :p) voor de citraat
met de verdunningen 1:50 1:100 en 1:200. De kleuring kon vandaag niet
afgerond worden, daar de incubatie met het primair antilichaam overnacht moet
gebeuren. Na afronden van het eerste deel liep ik samen met Margreet richting
de paardenkliniek op zoek naar Catherine voor de wekelijkse bespreking. En een
echte zoektocht werd het wel, Catherine was namelijk nergens te bespeuren en na
ongeveer een kleine 20 minuten gaven we het dan ook maar op en keerden we met
lege handen terug naar de dienst pathobiologie. Voordeel van de wandeling, we
hebben frisse lucht gehad en ook nog eens de paardenlucht geroken. Aangezien
het nutteloos was om mijn gekopieerde materiaal nog op de Universiteit te
lezen, mocht ik van Margreet huiswaarts keren en kon ik die op het gemak op
mijn kot doorlezen.
Donderdag 15 maart 2012
Het beloofde een warme dag te worden
hier in het Nederlandse Utrecht en hoewel men op de radio zei 15 graden, vond
ik het behoorlijk koud om te fietsen s morgens. Maar eenmaal het ochtendgrijs
weg getrokken was, was het hier een zonovergoten dag J. In de morgen ging ik verder met mijn collageenkleuring
die tegen de middag beëindigd was. Met een bang hartje liep ik dan naar
Margreet om samen de resultaten te bekijken. En deze waren een beetje
teleurstellend L. De
kleuring was namelijk niet zo goed gelukt (lees = eigenlijk niet gelukt), want
er was nergens kleuring waarneembaar bij de verdunningen. Toch wel spijtig vond
ik, maarjah, dat is nu eenmaal stage lopen in het onderzoeksgebied. (Men zegt
hier, op 10 keer proberen zal het 8 keer fout lopen Manmanman, nog veel
beurten voor de boeg dus ) Nu overleg op het lab koos ik om een hogere
verdunning te proberen in de hoop dat daar wel kleuring zichtbaar is. Daarnaast
testen we ook de protease in plaats van de citraatmethode. Na een middag van druk werken gingen de coupes de
frigo in om overnacht te incuberen.
Eenmaal op mijn kot gebeurde er ook
niet veel meer. Wel had ik een leuke maaltijd met één van mijn kotgenoten en we
babelden er op los ( en ja, mijn Engels begint er goed op vooruit te gaan =D).
Daarnaast maakte ik ook mijn valies voor mijn weekendje België. Moe en voldaan
kroop ik vroeg onder de wol, want morgen een beetje vroeger er uit voor mijn
labowerk. En het belooft ook een druk weekend te worden, dus een goede nachtrust
kon ik wel gebruiken.
Vrijdag 16 maart 2012
Vandaag maar een halve dag werken.
Ik heb namelijk een halve dag verlof gekregen hier op de Universiteit zodat ik
mijn trip naar Belgie al vanmiddag kan aanvangen. Het wordt een trip van toch
wel een dikke 4u.
Om die reden ben ik ook wat vroeger
dan normaal begonnen zodat ik mijn lopende proef tot een goed einde kon brengen
en zeker op tijd kaar was. Na doorlopen van de proef is het altijd afwachten en
hopen dat er iets op de coupes zichtbaar is. Maar op twee zag ik reeds wat
bruinverkleuring dus dat gaf me wel wat hoop (enkel hopen dat het ook het
juiste is :p).
Kort na de middag vertrok ik dan
richting mijn kot. Na een laatste maal alles te controleren of alles in mijn
valies zat, trok ik de deur van mijn kamer dicht en kon ik mijn lange trip naar
België inzetten. En lang mag je echt wel aannemen, ik was namelijk 5uur onder
weg. Maar die lange trip woog niet op tegen wat mij komen kwam. Rond 18u30 kwam
we dan uiteindelijk aan in het station van Waregem waar mijn vriendje mij
opwachtte. En kwas toch zo content om hem terug te zien J. Na nemen van een avondmaal (die ik eens niet zelf moest
klaarmaken), trok het dan richting Beveren-Leie om wat te helpen met
klaarzetten van ons galabal dat zaterdag georganiseerd wordt. Rond een uur of
12 kropen we dan moe maar voldaan in ons bedje. Blij dat we terug in het kleine
Belgenlandje waren
Zaterdag 17 maart 2012 en Zondag 18
maart 2012
s Morgens rond 9u liep de wekker af
en trok ik richting de manege. Daar was het een blij weerzien met de mama, de
zus en de Milan. Ook nog eventjes met het paard gereden en ik ben er zeker van
dat ik het behoorlijk zal voelen. Paardrijden na een kleine 2 maanden vraagt om
stijfheid de volgende dag :p. In de middag trokken we dan met ons drietjes
richting Kortrijk om nog een nieuw galakleedje te kopen. Na inkopen te doen,
was het dan zover. Het galabal van de studentenclub. En het mag gezegd worden,
een goed feestje dat was het wel! Na een nacht van plezier maken en veel
gebabel kon de opkuis dan beginnen. Die verliep niet meer zo heel vlug en het
was echt wel werken op automatische piloot. Rond 7u30 kropen we doodop in ons
bedje om ongeveer na 2 uur terug wakker te worden en te moeten opstaan. Die middag
was er namelijk nog een familiefeest. Met kleine oogjes was het wel te
verstaan, maar dat woog niet op tegen het overheerlijke en overvolle buffet die
ons voorgeschoteld werd. Ik natuurlijk zeer happy dat ik nog eens goed kon eten
en eens geen studentenmaaltijdje voorgeschoteld kreeg. In de late middag was het
dan tijd om terug te keren. Het afscheid verliep behoorlijk lastig, ook omdat
ik wist dat ik hier weer gans alleen in het Nederlandse Utrecht zou zijn. Na
wat te slapen in de auto kwam ik doodmoe aan op mijn kot. Na alles uit te laden
ging de papa naar huis en bleef ik achter op mijn kamertje. Na mijn spullen
uitgepakt te hebben kroop ik vlug onder de wol. Veel had ik niet nodig na zo
een weekend. Desondanks het drukke weekend was het toch heel goed voor nog eens
in het Belgenlandje te zijn en iedereen terug te zien. J
