De Chaco is een gebied in Paraguay dat ruim tien keer zo groot is als België. Er wonen amper 17.000 mensen, dus grote scholen heb je hier niet. In de jaren 1950 reed Pater Shaw te paard door dit uitgestrekte gebied. Hij werd ook Pai Puku genoemd, wat Grote Pater betekent, want hij was meer dan 2m groot. De Vlaamse missionaris wou helpen, hij vroeg aan de mensen wat hij voor hen kon doen. Een school voor hun kinderen was het antwoord, liefst met internaat, want de leerlingen wonen soms 400 km ver. De school Pai Puku is dus gegroeid vanuit de nood aan degelijk onderwijs en vorming voor de kinderen uit de Chaco-gezinnen. Er komen kinderen die meer dan twee dagen moeten reizen te paard vooraleer ze op school aankomen. Daarom is de school een internaat waar de kinderen gedurende negen maanden leven zonder naar huis terug te keren. Ze telt 550 interne leerlingen en een 60-tal externe. De leerlingen kunnen op de school kleuter, lager en middelbaar onderwijs volgen tot ze 18 jaar zijn. Daarna kunnen ze nog verder studeren in de hoofdstad van Paraguay, Asuncion.
De school zelf ligt op meer dan 100 km van de hoofdstad. De weg naar de school is verlaten, je komt er niets tegen, behalve een paar povere tentjes waar indianen wonen. Pai Puku is meer dan een school, je zou het bijna een stad kunnen noemen. Er is een kapel, een toren, een bushalte, een apotheek, een verpleegruimte, een bakkerij, een voetbalveld, slaapzalen voor de leerlingen, houten huisjes voor de leerkrachten en opvoeders en uiteraard klaslokalen.
Een dag in Pai Puku ziet er als volgt uit: om 5.45u staan de leerlingen op en poetsen ze de slaapzalen en klaslokalen. Drie kwartier later nemen ze het ontbijt dat bestaat uit brood met melk. Om 7u begint de viering. Elke klas organiseert om de beurt een viering met enkele teksten en liedjes om de dag met goede intentie te beginnen, maar s zondags organiseren de leerkrachten de viering en komt er een priester. De kerk waarin dit alles zich afspeelt is het eerste gebouw dat in dit centrum werd opgetrokken. Om 7.30 hebben de helft van de lagere schoolkinderen les, de andere helft heeft studie, gevolgd door een taak. Ze moeten dan helpen bij allerlei karweitjes: hout halen voor de oven in de keuken, brood bakken, afwassen, vlees snijden, in de groentetuin werken, de was doen met de hand, strijken, kledij herstellen. Daarna krijgen ze een halfuurtje speeltijd en een stukje brood, want sommigen van de externen komen wegens de armoede thuis, zonder ontbijt naar school. Om 11.30 is er middageten: rijst, maïs, bonen of pasta met een stukje vlees, bereid als soep. Hierop volgt een uurtje siësta. De lessen hervatten om 13.30u, dan moet de helft die s ochtends gewerkt heeft, les volgen. Van 17.30u tot 18.30u mogen de kinderen spelen, dan volgt het avondeten. De kindjes van de lagere school gaan om 20u slapen, de jongeren van de middelbare school gaan slapen om 21.30u. De oudere meisjes leren naaien, kledij herstellen, koken, haarkappen en verpleging. De jongens leren houtbewerking, elektriciteit, loodgieterij, dierenarts en verpleging. Alles hoofdzakelijk in de praktijk. De studenten leren van 17u tot 21.20u dingen als politiek, geschiedenis, antropologie, engels, wiskunde,
In de weekends krijgen ze zangles en lichamelijke opvoeding, maar er is ook tijd om te spelen. Per week maken de kinderen 70 kg bloem, wassen ze meer dan 7000 kledingstukken, drinken ze meer dan 300 l melk en wassen ze meer dan 2100 melkkannen, borden, kopjes,
Er is dus elke dag zeer veel te doen op Pai Puku, daarom willen wij daar een handje toesteken waar het kan!
De school wil jongeren een nieuwe kijk geven op het leven, hen bewust maken van de realiteit waarin ze leven en hun potentiële krachten om zelf verandering te brengen in structuren en situaties die hen verdrukken en arm en afhankelijk houden. Ze nemen een vernieuwende houding aan die leidt tot een meer rechtvaardige, broederlijke en solidaire samenleving.
Na enkele weken van voorbereidingen en na een lange dag van tafels en stoelen zetten (en alle andere karweitjes), was het dan eindelijk zover, de barbecue ten voordele van Pai Puku, een internaat in Paraguay.
In het begin kwamen de inschrijvingen niet zo talrijk binnen, maar na twee weken was het woord verspreid en wou iedereen meegenieten van een heerlijke barbecue. We waren maar liefst met 166 man (de extra mensen die zich te laat of niet hebben ingeschreven, maar toch lekker gegeten hebben, niet meegerekend). Het was dus een gezellige boel daar op de koer van de Kakao, jong en oud, Kazou-leden en vrienden, ouders en leerkrachten, buren en familie verenigd!
Ook het weer was ons gunstig gezind, want met temperaturen van meer dan 20° was het aangenaam buiten zitten.
De ruime keuze uit de saladbar, de goedgebakken stukken vlees én de lekkere wijn zorgden ervoor dat iedereen in een goede stemming was en dat maakte het aanschuiven weer wat aangenamer.
Na het verorberen van de maaltijd, was het tijd voor een speech. Kort weliswaar, maar daarna volgde een stevige uiteenzetting van Fem Theuninck. Aan de hand van fotos maakte ze het dagelijkse leven in Pai Puku duidelijk. Het was al twee jaar geleden dat ze er geweest is, en nog vertelt ze erover alsof ze van gisteren terug is!
Hierna trakteerden de getalenteerde presentatoren/Kazouers ons op een hilarische veiling, met als openingsact het liedje Torn, gezongen door Benoît, begeleid door Julie en uitgebeeld door Vincent! Een goed begin en ze hadden het publiek ook meteen mee. Fantastisch, want dat wil zeggen dat mensen goedgeluimd zijn en sneller hun gespijsde portefeuille bovenhalen! Even op een rijtje wat er allemaal geveild werd: een gitaarles, twee tuinmannen, een surfles, twee kokkinnen, een ontbijt op bed, een bijbellezing, een autowasbeurt, een massage, Natuurlijk mogen we onze special acts niet vergeten te vermelden, een interactieve zangshow van Jeroen en Annelies en een stripteaseact van Sven en Yannick!
Ja, je zou voor minder je portefeuille bovenhalen! De veiling alleen al, bracht meer dan 450 op!!
De veiling was een leuke afsluiter van de barbecue. De mensen zakten af naar huis óf ze hielpen met de opruim. Vele handen maken licht werk, dus na een goed uur was alles piekfijn in orde! Jullie zijn waarschijnlijk geïnteresseerd in de opbrengst van de barbecue, wel ik kan jullie vertellen dat we er zelf van achteroversloegen als we het bedrag bijeentelden. Jullie hebben ervoor gezorgd, dat we 2630 kunnen meenemen naar de school in Paraguay!
Bedankt dus aan de helpers, vrienden, sponsors en aanwezigen. Het was een avond die we niet snel zullen vergeten!
Maar ook na de barbecue kwam er nog regelmatig geld binnen, o.a. van de Rotary, Parochie St-Jan en van sympathisanten.. Dankzij jullie allemaal hebben we een mooi bedrag van 3867.42 ingezameld!
