via deze blog deel ik met jullie de avonturen van onze trouwe viervoeter, Caves. Het is niet enkel leuk om dit eens te lezen maar het is ook een mooi aandenken voor later. Caves, uitgesproken als [Kavès], is een Beauceron of een Franse herder. Hij is momenteel zeven maanden oud. Sinds 15 augustus 2009 heeft hij een plaatsje gevonden bij ons thuis. Sindsdien heeft hij al het hart van ons allen gestolen. We hebben hem met open armen opgenomen in ons gezin en vormt dan ook een volwaardig familielid. Caves is een grote teddybeer die graag eens een paar streken uithaalt. Wees gewaarschuwd: Caves ziet er lief uit maar deze honden staan bekend als goede wakers voor hun gezin.
Meer informatie zal hier terug te vinden zijn op deze blog. Ik hoop dat jullie allemaal kunnen mee genieten van de kuren van onze Caves.
Caves voor de spiegel: Mmm... Wie is dat lekker ding? Mag er best wel zijn. Mmm... trekt qua looks op mij. Natuurlijk niet zo knap. Tiens, echt wel een knappe hond. Spijtig dat het een mannetje is of ik zou alvast een afspraakje regelen.
Het weekend is weer voorbij gevlogen. Ik hou van weekends dan kan ik heerlijk veel tijd doorbrengen met mijn gezin. Iedereen dicht bij mij. Veel wandelen en spelen. Dit weekend was het lekker uitwaaien. Veel wind en het weer zat echt in mijn lijf. De baasjes op stang jagen, zot doen en de mensen uitdagen. Een leuk spelletje gespeeld: Wie kan het hardst roepen als ik blaf? Het maakt het gek.
Deze keer hadden ze de frisbee nog eens bovengehaald. Eén van mijn favoriete speeltjes. Op het speelplein voelde je de wind extra hard waaien door je haren. De baasjes waren goed ingepakt tegen de kou en om mij warm te houden werd de frisbee hoog in de lucht gegooid. Het dreef mee met de wind en ik spurtte er achteraan. Toen ik hem eindelijk te pakken kreeg, riepen ze op me om hem te brengen. Die zijn niet goed wijs, zeker. Ik er eerst achter lopen en hem dan moeten terugbrengen? Een beetje beweging zal hun deugd doen en ik heb er plezier in. Ik liep in volle vaart naar mijn vrouwtje maar net als ze de frisbee wou nemen, liep ik verder. Hup, de volgende persoon aan de beurt. Tineke en Joris waren de leukste om bezig te houden. Zij liepen achter me aan om de frisbee te pakken te krijgen. Maar ik was hen te snel af. Ik hield wel rekening met hen: ik liep niet te snel, maar net hard genoeg dat ze hem niet te pakken kregen. Bleven ze even staan om op adem te komen, was ik zo vriendelijk om net voor hun te lopen en hen uit te dagen. Uiteindelijk waren ze in staat de frisbee vast te grabbelen en smeten ze hem opnieuw de lucht in. Pff... er weer achter. En het spel kon weer beginnen. Oh, ik heb me heerlijk geamuseerd en mijn baasjes ook. Iedereen was aan het lachen, ik was bij mijn gezin en na de stevige speelpartij was iedereen bekaf. En dan nog naar huis wandelen.
Net toen we terug in de tuin waren, kwam Nathalie voorbij. De leuke dame die me steeds lekkere koekjes meebrengt. Snel m'n meest schattige blik opzetten en haar smekend aankijken. Yes, ze belooft om een "stokje" te gaan halen. Ik ben weer bij de goei. Als ik alles opgegeten had, kwam ze mee binnen. Kon ik een beetje stoeien met haar. Maakt iedereen gek. Een beetje springen, mijn pootjes op haar schoot leggen en als niemand reageert even blaffen. Maar van al dat spelen was ik toch een beetje uitgeput. Heb me dan maar midden in de woonkamer op de grond gelegd en een beetje geslapen. Goede plaats: niemand kan voorbij zonder mij te storen. Ik wist telkens wie de kamer verliet en kon snel mee glippen.
Ik ben regelmatig gaan wandelen met iedereen of af en toe eens met één persoon. Tineke heeft me meegenomen naar ons "oefenterrein" om mijn oefeningen voor de les in te oefenen. We zijn daarna langs de paarden geweest en heb even aan hun neus gesnuffeld. Misschien zijn ze toch wat groot voor mij. Althans om te spelen.
Heerlijk, toch, die weekends. Ik heb weer veel gewandeld, gespeeld, hondjes ontmoet, koekjes gekregen en vooral veel zot gedaan. Oh, wat ben ik toch gelukkig en ik weet dat mijn familie ook gelukkig is. Ik kan niet wachten tot het terug weekend is. Maar nu eerst een beetje rusten... Ben volledig uitgewaaid en de rust is teruggekeerd.
We hebben sinds dinsdag onze eigen klusjesman in huis. Een echte doe-het-zelver. Caves: de man die alles maken kan. Kan hij het maken? Ja, hij kan het.
Dinsdag kreeg Caves een nieuw speeltje: een rubberen hamer. Caves was enthousiast over zijn nieuwe speelgoed en doorkruiste onmiddellijk het huis met zijn hamer in de aanslag. Als jonge man is het immers nodig om snel de knepen van het vak te leren.
Moet er iets worden opgeknapt? Caves staat altijd klaar. Het loon is bespreekbaar. Liefst denkt hij aan koekjes afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van het werk.
Nadat alles in orde was gebracht opdat Caves in ons gezinnetje kon blijven, moest de chip nog op onze naam gezet worden. Kwestie dat Caves naar de juiste eigenaars werd gebracht in geval dat hij verloren is gelopen. Na het een en ander administratief in orde te brengen, kregen we enkele weken later een brief toegestuurd van ABEIC of BVIRH. Hierin zat een kaart met de gegevens over de hond die nu op onze naam stond. Blijkbaar was er toch wel het een en ander misgelopen bij de verwerking gezien we nu plots de eigenaars waren van een Chihuahua genaamd Caramel.
Even checken: die grote zwarte hond die me zit aan te kijken met zijn lieve oogjes moet een Chihuahua zijn. Dat moet dan wel de grootste hond in zijn ras zijn. Wie deze gegevens moest aanpassen, was toch nog niet goed wakker. Zo zie je maar hoe één klein foutief cijfertje in de identificatie-code je een heel ander soort ras kan opleveren.
Tja, het foutje van de medewerkers van BVIRH bracht wel met zich mee dat alles nogmaals moest veranderd worden. Ondanks dat je tegenwoordig bijna alles via internet kan regelen, moeten zulke zaken op de ouderwetse manier via de post gebeuren. Dus met nog enkele dagen vertraging konden we ons dan eindelijk, althans officieel, de eigenaar van deze prachthond noemen. En ditmaal gaat het wel om een zwarte Beauceron die net iets groter wordt en meer weegt als een Chihuahua.
Zelfs buiten zijn wil om, maken we van alle gekke avonturen mee met Caves.
De boog kan niet altijd gespannen staan. Een echte waakhond heeft ook af en toe nood aan een pauze. Van al dat waken word je zo moe! Snel even de oogjes sluiten voor iemand het opmerkt ... mmm... dat zonnetje op mijn kopje .... heerlijk .... geeuw ... zo slaperig ... Toch maar even een pauze nemen.
Caves, lachen naar het vogeltje!!! "Oei, de flits komt eraan." denkt Caves.
Eén van de eerste van foto's van Caves. Wat denk je? Nog niet echt een fotomodel? We zullen nog wat moeten oefenen opdat hij iets meer vertrouwd is met het fototoestel. Een beetje de cameravrees overwinnen. En later zal hij al de vrouwtjes verleiden met zijn knappe foto's.
Er is niets belangrijker dan een gehoorzame hond en net daarom namen we Caves mee naar de hondenschool. Toen hij één week bezig was, werd de vraag gesteld of Joris het zag zitten om mee te doen aan het clubkampioenschap met Caves. Op 26 september was het dan zover. Om 14u30 was het uur van de waarheid aangebroken op hondenschool Fidelitas. Er werd verwacht dat Caves deelnam aan 5 groepsoefeningen en vervolgens 4 individuele oefeningen. Daarnaast staan er nog punten op algemene houding. Het is vanzelfsprekend dat ze deelnamen bij de beginners.
Groepsoefeningen: Voorstelling hond; slalom; lawaai en beweging; voedsel weigeren en 1 minuut blijven liggen.
Individuele oefeningen: Wandeling; standen; oproepen en doolhof.
Caves kreeg een totaalscore van 87,5/120. Hij haalde zeer goede punten op verschillende onderdelen. Er waren slechts twee oefeningen die minder vlot gingen. Dus, Caves doe zo voort.
Hij kreeg geen beker maar wel enkele snoepjes en een diploma en rapport.
Caves is een Beauceron of een Franse Herder. Het is een reu. Zijn kleur is zwart met brand. Hij is geboren in februari 2009 en is dus nu 7 maanden oud. Hij heeft een schofhoogte van ongeveer 65 cm. Hij heeft de typische hubertusklauwen aan zijn achterpoten. Franse rassen hebben idealiter dubbele Hubertusklauwen, wat ook het geval is bij Caves. Dit betekent dat er aan elke achterpoot twee extra klauwen zitten. Zij hebben geen functie maar ze zijn typisch voor dit Franse ras. Hubertusklauwen worden ook wel eens wolfsklauwen genoemd.
Indien je de foto van Caves (zie foto 1) vergelijkt met een standaardfoto van een Beauceron (zie foto 2) valt onmiddellijk op dat hij veel zwarter is dan wat men zich meestal voorstelt bij een Franse herder. Dit maakt hem net zo mooi en speciaal. Toch beschikt hij over roodkous of bas rouge op de nodige plaatsen. Het zwart is zeer diep en de brand is eekhoornrood: De aftekeningen zijn als volgt verdeeld:
Vlekjes boven de ogen.
Aan de onder zijkanten van de snuit, vervagend naar de wangen toe, maar bereikt nooit de oren.
Op de borst, bij voorkeur twee plekken.
Aan de keel.
Onder de staart.
Op de ledematen vervagend, zonder ooit verder te reiken dan tot 1 / 3 van de ledematen; aan de binnenzijde van de ledenmaten iets verder oplopend, dan aan de buitenkant. (bron: http://www.hondenplaza.nl)
Caves zijn brand is niet zo uitgesproken als andere honden van dit ras maar op elk van bovengenoemde plaatsen heeft hij roodkous.
Caves is een echte lieverd. Een echte knuffelbeer. Hij is enorm trouw aan ons. Dit is een belangrijke karaktereigenschap en is ook typisch voor zulke honden. Beaucerons zijn gewillig in het dienen van hun gezin. Ze treden op als waakhond voor hun gezin.
De uitzonderlijke eigenschap van de Franse herder om bevelen op te volgen, sporen te volgen en mijnen op te sporen maakt hem tot op vandaag een gerespecteerde leger en politiehond. Caves heeft snel zijn bevelen geleerd. Om de bevelen verder te oefenen, neemt mijn broer hem twee keer per week mee naar de hondenschool. Hier heeft hij op amper vier weken tijd enorm veel bijgeleerd. Deze honden hebben, net zoals ieder ander ras, een consequente opvoeding nodig opdat ze weten wie de baas in huis is.
Beaucerons zijn intelligente honden en kunnen elke taak aan die leren, redeneren en een goed geheugen vereisen. Hij is dapper en kalm en vormt een betrouwbare, volhardende waker.
Caves is zot op kinderen. Hij houdt van hen, maar hij kan soms overweldigend zijn. Hij is jong en wil niets liever dan met iedereen spelen. Hij zal echter zich steeds gedragen in het bijzijn van andere mensen. Als Caves je graag heeft, zal je het geweten hebben. Hij geeft genoeg liefde. Het is typisch voor Beaucerons dat ze kinderen trachten te "hoeden" waardoor ze soms overweldigend overkomen.
Niet enkel tegen kinderen is hij vriendelijk, ook andere honden kunnen zijn vriendschap genieten. Bij Caves vinden we alle kenmerken terug die geschreven worden over dit uitzonderlijke ras.
Caves is een intelligente hond en een echte speelvogel. Van agressiviteit is er absoluut geen sprake. Hij is graag omgeven door mensen. Caves houdt van (lange) wandelingen, lopen, spelen, naar de training gaan, snuffel, eten, kinderen, zot doen, af en toe deugniet zijn, koekjes, ...
Zoals jullie merken zijn we ongelooflijk trots op onze viervoeter. Hij is enorm geliefd door vele mensen. En wat onze dag altijd goed maakt, is de uitbundige begroeting van onze beste hond.
Een Beauceron is aan iedereen aan te raden die tijd wil vrijmaken om hem deftig en regelmatig te trainen. Je moet ook voldoende tijd vrijmaken om met hem te spelen en hem te laten lopen. In ruil daarvoor krijg je de liefste, zachtaardigste hond.
Dit is Caves op zijn eerste dag bij ons. Hier zit hij bij mijn broer, Joris. Tussen Caves en ons klikte het meteen. Hij is een hond die naar ieder van ons komt. Vanaf dag één kwam hij bij elk van ons aandacht vragen en bij de wandelingen keek hij altijd of iedereen mee was. Bleef één iemand achter dan was hij ongerust tot hij die persoon terug in het oog had. Hij waakte vanaf dag één over ons.
Ik hield wel rekening met hen: ik liep niet te snel, maar net hard genoeg dat ze hem niet te pakken kregen. Bleven ze even staan om op adem te komen, was ik zo vriendelijk om net voor hun te lopen en hen uit te dagen. Uiteindelijk waren ze in staat de frisbee vast te grabbelen en smeten ze hem opnieuw de lucht in. Pff... er weer achter. En het spel kon weer beginnen. Oh, ik heb me heerlijk geamuseerd en mijn baasjes ook. Iedereen was aan het lachen, ik was bij mijn gezin en na de stevige speelpartij was iedereen bekaf. En dan nog naar huis wandelen. 
