Ik tracht mijn verdriet te verwerken door te schrijven over haar. Ik voel dat de enige manier is daarom wil ik een vervolg geven aan haar vehaal. Bovenop de houtstapel was één van haar favoriete plekjes. Als een koningin zat ze op haar troon en overschouwde heel de tuin. Zodra het zonnetje scheen kon ze daar uren soezen in de warme zonnestralen, zittend of liggend uit de wind. Was het geen pracht van een poes?...
Het was op een zaterdagavond bij het betreden van een videotheek. Een klein graatmager poesje kwam al miauwend langs mijn benen kronkelen. Ik heb toen navraag gedaan in de winkel. Niemand wist van waar of van wie ze was, alleen dat ze daar al dagen ronddoolde, bedelend om wat eten. Een hevig onweer brak toen los. Dit alles werd mij teveel, de maat was vol! Ik heb het diertje dan maar in mijn armen genomen en naar mijn wagen gedragen. Gelukkig bleef ze kalm en panikeerde niet. Bij thuiskomst heb ik haar verzorgd, melk en eten gegeven en een warm nest. Dag na dag zag ik haar sterker en sterker worden. Ze werd de liefste kat die ik ooit bezat. Waarom toch moest zij zo aan haar einde komen? Ik ben echt heel verdrietig...kon ik klok maar terugdraaien en haar nog eens strelen...
De bovenstaande foto is van toen ze hier al een 14dagen was. Ze zag er toen al stukken beter uit.
Mijn lievelingskat Blondie is dood. Ze werd gisterenavond aangereden door een wagen. Ik weet dat velen zeggen: "het is maar een kat!", maar voor mij is dat een harde klap. Na een slaaploze nacht heb dan toch de moed gevonden om nog eens een foto van haar op mijn blog te plaatsen. Ik wil mijn verdriet kunnen uiten en wil haar dan ook "hier" een mooi plaatsje geven, zoals in mijn hart...
Ik sta steeds met verstomming geslagen hoe lenig een kat wel is. Hier loopt ze op een doorbuigende dunne tak van de taxusboom. Het is de gewoonste zaak van de wereld voor haar maar ik sta steeds in bewondering voor al die capriolen ze soms uithalen...
Ik wens jullie allemaal een "Prettig Kerstfeest" en een "Sprankelend Eindejaar" ! Tevens wil ik jullie ook bedanken voor al de bezoekjes aan mijn poezenblogje...
Ook al werden de molshopen vandaag met een laag sneeuw bedekt, niettemin gaat Blondie op jacht. Men zegt wel eens dat een kat niet van natte voetjes houdt maar...dat weerhoudt haar niet om verder op zoek te gaan naar "die mol"! De aanhouder wint, denkt ze bij zichzelf...
Het spreekwoord "De kat de bel aanbinden" heeft hier niets te maken maar...
Zoals ik daarstraks beloofde volgt nu mijn verhaaltje... Blondie, mijn vondelingpoesje van 7 maand wordt soms weggejaagd door Misty, de laatst toegekomen rosse kattin. Als ik in de buurt ben is er geen vuiltje aan de lucht en doet ze alsof haar neus bloedt. Daar Blondie eergisteren méér dan een dag van huis wegbleef kwam ik op een idee. "Moest Blondie nu de sluipende Mistyhoren afkomen dan zou ze niet meer verrast worden en opschrikken" dacht ik bij mijzelf. Dus gisterenavond bond ik letterlijk Misty de bel aan. Een halsbandje met een klein belletje werd om haar hals bevestigd. Maar...dan pas kwamen de poppen aan het dansen! Zij, die waarschijnlijk nog nooit zo'n halsbandje droeg, panikeerde en zette het plots op een lopen. Uren heb ik haar al roepend gezocht, opgezadeld met een enorm schuldgevoel. Tot...rond 4h 's nachts zij plots terug te voorschijn kwam en haar slaapplaats indook alsof er niets gebeurd was. Was dat een opluchting! Het bandje draagt ze nog steeds en dit zonder enig probleem. Nu nog afwachten of er Blondie mee geholpen is...
Door een mol werd mijn tuin herschapen in een maanlandschap. Blondie ligt dan ook dagelijks met engelengeduld op de loer. Zodra de aarde een tikkeltje beweegt begint ze te graven om haar prooi te kunnen vastgrijpen. Ik denk dat ik na de winter niet veel gras meer zal overhebben...
Je zou je wel afvragen wie of wat nu het beeld is? Maar 2 ogen vol vuur spreken boekdelen. Blondie heeft binnenshuis ook een vast stekje. Als ik aan den pc zit dan wil ook zij dicht bij mij zijn. Bovenop een boekenrek is haar favoriete plekje dus daar kan je haar altijd vinden...
Een hond denkt: Hé, deze mensen waar ik bij in huis woon, voeren me, houden van me, verlenen me een warm en droog huis, aaien me en verzorgen me op een fijne manier... Ze moeten goden zijn!...
Een kat denkt: Hé, deze waar ik bij in huis woon, voeren me, houden van me, verlenen me een warm en droog huis, aaien me en verzorgen me op een fijne manier... Ik moet een god zijn!...
Ik vond dat zo'n toffe uitspraak dat ik het op mijn beide blogs heb geplaatst!
Ondanks de bijna vorsttemperatuur, gaf het zonnetje met haar warme winterstralen, toch een heerlijk gevoel. Ook Blondie wist een geschikt plaatsje uit te kiezen om ervan te kunnen genieten. Zij lag op het handvat van de voordeur te soezen en moest zich met haar nageltjes vastklampen om er niet af te donderen. Ik ben dan heel voorzichtig de gang ingeslopen om dit fantastisch schouwspel van binnenshuis op foto vast te leggen. Prachtig, is het niet?...
Ons lieve Blondie vindt het steeds fijn om op mijn arm te zitten. Met haar klauwtjes haakt ze zich vast aan mijn pull. Maar haar blik blijft steeds waakzaam op mogelijk gevaar...
Is dit nu geen fantastisch beeld van ons Mieneke? Ik denk dat dit geen tweede keer zou lukken om haar in zo'n positie te kunnen fotograferen. Ik probeerde tevergeefs haar efkes stil te laten zitten. Maar niets lukte...is daarom ook een poes hé. Toen mijn geduld op was kwam ze plots van achter een boom gluren. En ziehier het resultaat!
Deze groene zitbank in de tuin is voortdurend bezet. Ofwel zit daar een poes gewoon op de uitkijk... Of ze zijn met twee verstoppertje aan het spelen... Of zoals je hier op de foto ziet, zit Misty gewoon in een afwachtende houding te kijken. "Wat zou Rusty nu van plan zijn?" Gelukkig kunnen die twee het heel goed met elkaar vinden. Ook als zijn ze kat en hond, ze vliegen elkaar niet in het haar...
Zoals je haar hier ziet liggen is er blijkbaar geen vuiltje aan de lucht maar... Doch toen ik deze voormiddag de opengekantelde garagepoort wou dichtklappen hoorde ik een gekrab. Ik dacht wat is hier nu aan de hand? Maar Blondie had er blijkbaar niet beter opgevonden om bovenop de gekantelde garagepoort te gaan liggen. Oesje wat dat even schrikken.. Maar wie zou er nu het meest geschrokken zijn, denk je? Alleszins "zij" niet, want zoals je op de foto kan zien, ligt ze er al terug bovenop!...
"Ook al is het vandaag Sinterklaas, ik heb geen behoefte aan wat speelgoed...interesseert mij niet. Schootjeszitten daarentegen, dat vind ik enorm plezant! Ik heb ook niet in de zak van "Zwarte Piet" gezeten maar heb gewoon wat in een mollengat gewroet. Mijn snuitje is wat bezoedeld maar dat was ik er straks wel af. Nu eerst genieten..."
Blondie: "Denk je nu echt dat ik jou niet gezien had? Het is niet omdat je een streepjeskat bent dat je een camouflagepak aanhebt hoor. Pfff...ik had je al lang in de gaten! Je zal van veel verder moeten komen om mij de schrik op het lijf te jagen!..."
Tigertje: "Doordat ik een gekke circusvoorstelling geef, krijg ik alle aandacht nu. Mijn vrouwke heeft er zelfs haar cameraatje bij gehaald...dus nu moet ik wel mijn mooiste koprol uitvoeren. Foto gelukt voor op de poezenblog?..."
Het is een plezier om naar al die gekke toestanden van de poezen te kijken. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en telke maal verrassen ze mij met iets nieuws...
edankt dat jullie mij helpen
