* Lieve Blondie, ik zal je nooit vergeten...*



Het was op een zaterdagavond bij het betreden van een videotheek.
Een klein graatmager poesje kwam al miauwend langs mijn benen kronkelen.
Ik heb toen navraag gedaan in de winkel.
Niemand wist van waar of van wie ze was, alleen dat ze daar al dagen ronddoolde, bedelend om wat eten.
Een hevig onweer brak toen los.
Dit alles werd mij teveel, de maat was vol!
  Ik heb het diertje dan maar in mijn armen genomen en naar mijn wagen gedragen.
Gelukkig bleef ze kalm en panikeerde niet.
Bij thuiskomst heb ik haar verzorgd, melk en eten gegeven en een warm nest.
Dag na dag zag ik haar sterker en sterker worden.
Ze werd de liefste kat die ik ooit bezat.
Waarom toch moest zij zo aan haar einde komen?
Ik ben echt heel verdrietig...kon ik klok maar terugdraaien en haar nog eens strelen...



De bovenstaande foto is van toen ze hier al een 14dagen was.
Ze zag er toen al stukken beter uit.