29 juni, we zijn al negen dagen ver, of beter we zijn al 9 cappuccino's verder. Toch nog geen balans opmaken, nog even genieten zonder te stressen over de planning. Het is warm, er hangt veel (warmtenevel) in het dal, je kan het Lugano meer niet zien, ik heb het hier in Lanzo nog nooit zo warm geweten, 28 tot 30 graden op 800 m hoogte. Warm is het dan ook om de isolatie tegen de muur te krijgen en het zweet breekt me helemaal uit wanneer blijkt dat de bevestiging voor de WC 14 cm hoger komt dan initieel gemeten. Dus opnieuw cementeren ( cfr. gisteren). Na dit oponthoud nog verder kleine passtukjes isolatie moeten snijden. Hierin kruipt vreselijk veel tijd, maar het moet ook gebeuren. Isolatie met gaten is zoals een fietsband met gaten, waardeloos dus. Na het uitpassen neem ik een break en ga de bestelling van de mozaiek en vloertegels ophalen. Aah ja, ik vergeet natuurlijk dat ik in Italie ben... Bij de tegelleverancier is 'la mama' thuis maar niet de zoon of de dochter (die het bedrijf runnen). Ondanks de vele goede raad over het gebruik van de juiste lijm voor alle verschillende ondergronden, kom ik geen stap dichter bij mijn doel, nl. het ophalen van mijn bestelling. Uiteindelijk denkt ook 'la mama' dat het beter is om eens om 14.00h langs te komen. Na nog wat gepalaver herhaalt ze dit alles maar wordt het 14.30h. Bij het afscheid wordt het zelfs 15.00h. Ik dan maar snel terug naar mijn isolatieplaten. Om 15.00 h lig ik terug voor de deur en zowaar zijn zoon en dochter thuis, mijn bestelling staat keurig op 3 paletten gestapeld. Mooi, wat een service, ware het niet dat ik slechts 1 badkamer kan betegelen, de mozaiek voor de andere is nog niet binnen. Wetende dat de bestelling is doorgegeven half mei en we toch in het land zijn van de 'piastrelle e mosaico'! Maar ik maak mij niet druk, blijf 'tranquilo' en de glimlach blijft op mijn gezicht gebeiteld. Ik denk terug aan Giuseppe, de Ecuadoriaan!
Eenmaal terug thuis wacht mij nog het vastkleven van de isolatie met mijn welgeliefde kleef/PUR schuim. Ik begin het onder de knie te krijgen want mijn isolatieplaten kleven nu tegen de muur zonder dat ikzelf ergens aangekleefd ben. Met veel voldoening kijk ik terug op mijn werk. Ik trakteer mijn ouders op een resto'ke. Veel plezier en tot morgen.
