Voila. Dit is onze blog. Ben nog niet helemaal tevreden over de "look and feel". Maar bon, zoals de Fransen zeggen: "il y a mieux mais c'est plus cher". Ziehier dus een blogje met nieuws over ons driejarig - althans volgens planning - verblijf in Australië, met hopelijk wat fijne foto's... voor familie en vrienden die ons missen en vice versa. Voorlopig nog weinig te beleven in blogland, want hoewel pater familias al is vertrokken naar de Aussies, zijn wij, de kroost, nog thuis, volop aan het inpakken. Met WIJ bedoel ik dan vooral mijzelf, geholpen door vlijtige kinderhandjes die ijverig alle ingepakte spullen weer uitladen naarmate ik ze inpak. Ik zeg: NOOIT MEER verhuizen! Heb een fenomenale opkuisactie ten huize Daneels gehouden: onmogelijk wat een mens zoal bij elkaar zamelt. Wegsmijten is de boodschap. Travel light. Nu ja. Ik heb toch al een behoorlijke negen "kuub" dozen klaarstaan voor zeevracht. Dat is dus drie m³ per jaar. Peanuts, eigenlijk. De kunst is om zoveel mogelijk in de valies te proppen en de rest over te laten aan de verhuisfirma, die volgens Bert "alles gaat regelen schat, je moet zelf niks doen." Bert weet diep in zijn hart wel dat ik uiteraard niks aan de verhuizers overlaat en alles zelf ga doen. Want zo gaat dat. Inpakken laat je niet zomaar aan anderen over. Vluchten zijn geboekt. Paspoorten klaar. Visum nog niet ("het komt in orde, schat, maak je niet ongerust"). Valiezen puilen uit. Chaos in huis. Kinderen gelukkig. Moeder gestresseerd. Nog zeven nachten slapen ... Benieuwd naar ons nieuwe "huis". Terug bij Bert, na twee keer één maand gescheiden. Zie je later, in Australië.
