Het wordt hier met de dag geweldiger. Gisteren hebben Daniel (amerika, 19), Charlie en ik de hoogste berg rond Cuzco beklommen. Echt fantastisch. We hadden helemaal geen pad of niks, we hebben gewoon tegen een taxi gezegd dat hij ons aan de voet van die berg moest afzetten. (wat niet bleek te gaan, dus hebben we nog een deel extra moeten stappen ook). Ik heb het volgens mij nog nooit zo moeilijk gehad. Door de hoogte hier ben je sowieso al veel sneller buiten adem, en dan die berg!!! De berg was meer dan 1000 meter hoger dan ons vertrekpunt, echt ongelooflijk. De uitzichten die we hadden op Cuzco!!! Maar het is wel het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik was van in het begin duizelig door het hoogteverschil en we moesten zowat om de vijf minuten stoppen om op adem te komen. Maar Daniel had een pot pindakaas en brood mee en ik kreeg alleen een snee als we bij het kruis waren;) Dat heeft dus geholpen:P. Het moeilijkste was het einde, omdat dat ongelooflijk steil was. En met het einde bedoel ik dus de laatste twee uur. We moesten zelfs kruipen ( ik zeker, omdat ik bang was achterover te vallen door de duizeligheid). Op een bepaald moment wou Charlie niet meer verder omdat we onmogelijk langs daar naar beneden zouden kunnen gaan en doordat hij naar beneden bleef kijken, kreeg hij zelfs een paniek aanval... Maar ja, naar beneden gaan was inderdaad onmogelijk dus moesten we wel verder:P Ons idee was dat we, eenmaal boven, wel een makkelijkere weg zouden vinden. (Die hebben we ook gevonden) Het coolste was misschien wel dat ik, tijdens het kruipen, heel Cuzco en omstreken onder mijn armen door kon zien!!! Maar het was dus echt doodgaan. Het terug naar beneden gaan was ook niet makkelijk, aangezien het donker begon te worden... Het wordt hier al donker rond 6 uur. Maar het steilste deel hadden we al gedaan toen het nog licht was, dus het was niet erg. Het was wel grappig om de berg gewoon op en gewoon af te gaan, zonder echt een pad. Want bij het naar beneden gaan hadden we in het begin wel een paadje, maar na een tijd niet meer. Gewoon naar beneden gaan dus. Geniaal. Ik heb trouwens mijn hiking trip voor mijn laatste dagen geregeld, ik ga de Salkantay trek doen. Die duurt vijf dagen en 4 nachten en eindigt in de Machu Picchu, perfect dus. Het is wel de zwaarste hiking trip die er is, dus hopelijk kan ik er dan al wat beter tegen. Maar dat zal wel, zolang ik hier maar regelmatig iets beklim. Zondag bijvoorbeeld, ga ik gaan mountainbiken met Daniel. Heel vermoeidend omdat je je niet kunt voorstellen hoeveel bergen er hier zijn en hoe slecht de kwaliteit van de fietsen hier is. Iemand van bij mij op school heeft dat ook gedaan en op die haar fiets werkte alleen de eerste vitesse... Maar we zullen wel zien. Het is hier dus nog altijd zalig, het weer is weer iets beter want de zon in terug en ik doe wat ik wil. Elke dag iets anders, vandaag ga ik Corricancha bezoeken en eergisteren heb ik Saqsaywoman bezocht.
Dikke kussen ps: de foto's komen eraan, maar dat is een heel gedoe omdat ik daarvoor de laptop van iemand anders moet lenen en dat is hier nogal gevaarlijk. Voor de rest is het hier veel veiliger dan gedacht.
Mijn voorbije week was echt geweldig. Maar dan ook echt Super. Ik heb dit weekend de sacred valley bezocht en het was zoooo mooi!! Ik ben naar Chinchero geweest, Urubamba, Moray, Ollantaytamba en Pisaq. In Pisaq zijn we tot boven gestapt ( stijging van 600m in iets minder dan 2 uur, heel steil dus) echt heerlijk!!!En het uitzicht, onvoorstelbaar. Gaz ( een vriend uit engeland die bij onze basis hoort) had een geweldige camera dus heeft hij al de foto`s genomen en morgen zetten we die op mijn memory stick en dan zet ik ze op mijn blog. Alleszinds, het is hier geweldig, mijn tijd is bijna op dus ik zal volgende keer meer typen!!
Ik mis jullie allemaal ( maar momenteel is het nog altijd te geweldig)
