deze stond op het kalenderblaadje van "de druivelaar".
vaders handen
ik herinner me mijn vaders handen, zachtjes gevouwen in gebed, steeds weer naar me uitreikend, telkens als ik een boze droom had. je kon een verhaal lezen in de groeven en lijnen. jaren van werken en zorgen hadden er een spoor in achtergelaten.
ik herinner me mijn vaders handen, hoe ze mama vasthielden, hoe ze me op de schouder klopten, als ik iets goed had gedaan. ik ben veel vergeten over de man, maar ik zal me altijd de liefde herinneren die in zijn handen lag.
ik herinner me mijn vaders handen, hoe ze bloedden van het zware werk. hij offerde ze onbaatzuchtig op, zodat wij niks te kort kwamen. als ik alles kon overdoen, zou ik de liefde in mijn vaders handen nooit meer als vanzelfsprekend beschouwen.
nu nog ééntje die ik zelf geschreven heb.
vaders heb je in alle maten je hebt dunne, dikke, sterke en minder sterke vaders je hebt bezorgde vaders en je hebt troostende vaders je hebt dus vaders met verschillende facetten.
ik zelf heb een toffe vader hij is behulpzaam, lief en een grote steun altijd staat hij voor zijn kinderen paraat al is het om de ene ergens heen of terug te brengen, of voor een kleine klus bij één van z'n kinderen. altijd kunnen we op hem rekenen. daarom zien we hem ook graag, net zoals we onze moeder graag zien.
