|
Deze morgen +/- 9.30u kreeg ik een beklemmend gevoel in de borstkas. Als mijn ziekte mij één ding heeft geleerd, dan wel om zeer alert te reageren op de signalen die dit fel geteisterde lichaam uitzendt. De verpleegster nam snel het initiatief om mij naar de polikliniek te sturen voor een EKG. Gelukkig bleek het hart in orde te zijn en in samenspraak met de arts kunnen we dit voorval klasseren onder de noemer "vals alarm".
Toch laat ik de hydro aan mij voorbij gaan. Het koude water en de vele transfers die hier mee gepaard gaan lijken mij teveel uitlokkende factoren. Tijd om het wat rustiger aan te doen.
We beginnen de middag met een 1/2u staan bij Joyce, die er in slaagt om mijn voornaam te vergeten. Ik vind "Gerard" een geldig alternatief. Daarna kiné bij mijne maat Yassin! Wat een passie voor zijn vak heeft deze jongen. Andermaal werkt hij op de spieren, pezen en zenuwbanen. Vanuit de benen manipuleert hij spieren en pezen, vanuit de rug en nek werkt hij in op de zenuwen. Zijn grote ambitie bestaat erin de beweeglijkheid bij MS-patiënten te verbeteren. Ik wil graag zijn proefkonijn zijn.
Bij Sanne, mijn psychologe, praatten we vooral over de veranderingen die er in mijn fantastische leven staan te gebeuren De afsluiter bestaat uit loge bij Leni.
Dag 14 was in mineur begonnen maar de middagsessies hebben veel goedgemaakt!
|
