Beeld van houtskool ontstaan uit flarden fantasie, geïnspireerd door een muze omgeven door straatlicht.



Ik zie schouderbandjes die op regelmatige wijze in de pas worden gehouden. Door een hand die de naaktheid van de schouder onthult. En soms de nek streelt, als was het een ornament. En steeds met dezelfde streling de boezem op zijn plaats legt. Nu eens de ene dan de andere kant. Van zijden die wentelen en rollen en zacht zijn. Ik zie wiegende armen die de vruchten des hemels troosten als een huilende baby. En in de eeuwigheid der tijden fris en zacht en troostend en vol leven zijn.