De eerste morgen na de intrek bij de gastgezinnen aanhoren we steeds de grote verhalen... "wijs, whawh, ons eigen badkamer, ons eigen verdiep, ... Iedereen stelt het zeer wel in zijn gastgezin, en waar er al een probleempje was... dat hebben we vandaag opgelost. Iedereen was op tijd op school deze morgen. Beetje raar, lege school, want men neemt er nu de 'spring break', die een paar weken werd uitgesteld omwille van de Olympische Winterspelen. Met de gele schoolbus (zie foto links) was het een uitdaging om Cypress (één van de 3 plaatselijke bergen) op te rijden. Naarmate we de top naderden, en de snelheid van de bus steeds minderde, begon het meer en meer te sneeuwen. Bovenop de berg lag er al snel een nieuw laagje sneeuw van ongeveer 5cm. Wat ze eerder met trucks moesten aanvoeren voor de Spelen, viel nu zo maar uit de lucht. Het voelde koud aan, en gelukkig had iedereen de voorzieningen genomen om zich goed in te duffelen voor de snowtubing. Al gauw kwamen we erachter dat we meer snelheid konden nemen, wanneer we ons in groep aan mekaar vastmaakten. Door de verse sneeuw werd de snelheid evenwel afgeremd. Sommigen maakten er een wedstrijdje van... wie eerst beneden!? Na een stop aan een shoppingmall voor lunch, reden we vervolgens naar Lynn Valley. De oversteek via de suspension bridge is altijd uitdagend. Na een wandeling langs de rivier kwamen we aan het 'openluchtzwembad' van de vallei. Het record van vorig jaar werd verpulverd... 16 van de 19 leerlingen trotseerden het koude water, en ook 2 leerkrachten (!?). Snakkend naar adem, en sommigen met dingen in verkleind formaat, kwamen al heel snel uit het water. We brachten een bezoekje aan het plaatselijke ecologisch museum. In een zelfgeschreven poppenkastoptreden zorgden Sivy en Lien voor het voortbestaan van prehistorische dieren. Terug naar school, waar sommige van onze leerlingen door over-sized cars werden opgehaald door hun gastgezinnen.
De eerste dag is goed verlopen. Het is altijd een beetje afwachten hoe alles zal verlopen. Is iedereen op tijd aan het station? Zullen de plaatsen gereserveerd zijn op de trein? Hoe verloopt de rit met de TGV naar Parijs? Hoe vlot verloopt de aansluiting met onze vlucht. En zal de bus er staan in Seattle? Alle puzzelstukjes vielen perfect in mekaar. Er waren een paar kleine probleempjes... Gerben en Michaël hadden te veel gewicht in hun valies. Hierdoor haalden we maar nipt onze vlucht. In Seattle ondervond Annelies hoe streng de customs in Amerika zijn... ze moest er zelfs haar valies openen. Maar ondertussen zijn we allen goed en wel in onze gastgezinnen. Moe, na een reis van 22 opeenvolgende uren.
De meeste leerlingen worden al een beetje zenuwachtig nu het vertrek naar Canada zo dichtbij komt. Via email en SMS kreeg ik de voorbije uren uiteenlopende vragen van de leerlingen: steek ik mijn geld in mijn bagage of in mijn handbagage, hoeveel kost een Canadese postzegel, hoeveel onderbroeken moet ik meenemen, ...? Het is duidelijk dat iedereen bezig is met het maken van de valies. Ikzelf was bezig met de verdeling van de Canadese dollars die iedereen verdiend heeft met de verkoop van de kerstkaarten, paaseieren en/of carwash. Opnieuw viel mijn oog op de boodschap die in heel kleine letters staat geschreven op elk Canadees bankbiljet. Op één ervan staat het beroemde 'In Flanders Fields... the poppies blow..." Kan een kwisvraag zijn... op welk biljet? De Canadese dokter John McCrae schreef het beroemde gedicht in 1915 in de Westhoek. Aanleiding was het overlijden van zijn beste vriend, die getroffen werd door een Duitse granaat. Op het moment dat men alle delen van het lichaam aan het verzamelen was in lege zandzakjes, om het te kunnen begraven, schreef hij onderstaand gedicht. Talloos zijn de kerkhoven in West-Vlaanderen met Canadese gesneuvelden. Uit respect voor de vele Canadezen die hier gestorven zijn, en ook om de verbondenheid aan te tonen tussen Vlaanderen en Canada, plaats ik hieronder nogmaals het alombekende gedicht (ik plaatste dit ook al op de blog van 2008)
In Flanders Fields
In Vlaanderens velden
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen tussen de kruisen, rij aan rij, die onze plaats aanwijzen. En aan de hemel blijven de leeuweriken vliegen en dapper kwelen, tussen 't geschut beneden nauwelijks te horen.
We are the Dead. Short days go We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields
Wij zijn de Doden. Enkele dagen geleden nog leefden we, voelden de ochtendstond, zagen de gloed van de avondzon, beminden en werden bemind en nu liggen wij, gevelden, In Vlaanderens velden
Take up your quarrel with the foe : To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders Fields.
John McCrae, 3 mei 1915
Zet onze strijd met de vijand verder. Met falende handen reiken wij u over de toorts. Aan u haar hoog te dragen. Doet gij dit niet, dan zullen wij in deze aarde geen rust kennen, ondanks de klaprozen In Vlaanderens velden
Ondertussen zijn we 2010... het jaar van de Olympische Winterspelen in Vancouver. Ongetwijfeld zullen wij binnenkort alles kunnen volgen op TV. Alle Canadezen zijn hockey-gek en verlangen naar een gouden medaille voor hun nationale ijshockeyteam. De voorbije weken hebben wij gewerkt aan de organisatie van de Whistler-Tofino-Victoria tour. Het wordt alvast de moeite! We trekken 6 dagen rond waarbij we verblijven in jeugdherbergen. De activiteiten zijn indrukwekkend en uitdagend. In Whistler gaan we skiën en gaan we zip-linen. Dit is eigenlijk een opeenvolging van een aantal death-rides (meer info vind je op de blog bij de links). In Tofino gaan we whalewatchen en ook een duik nemen in de hotsprings (zie link). En in Victoria tenslotte gaan we ook nog kayakken op zee.
De informatievergadering voor alle deelnemers en hun ouders gaat door op 18 november om 19u in de mediatheek. Naast heel wat practische informatie zal je er ook een voorsmaakje krijgen van het programma . De vergadering wordt afgesloten met een film van de laatste Canada-reis (2008). Gelieve te verwittigen indien je komt / niet komt.
De voorbereidingen voor een nieuwe reis naar Canada zijn opnieuw opgestart. De zevende reis ondertussen naar dit prachtig land. Wat oorspronkelijk gegroeid is uit een uitwisselingsproject met een school uit Vancouver, is ondertussen een volwaardige reis geworden door West-Canada. De contacten met de Port Moody Secondary School werden steeds onderhouden. Ook nu zal deze school ons ankerpunt zijn tijdens ons verblijf in Canada. We noemen het een 'project', omdat het zo veel meer is dan een gewone reis. De ontmoeting in de gastgezinnen is zo intens, dat er een levenslange vriendschap kan uit groeien. We maken kennis met de leerinhouden van onze partnerschool en met een schoolstructuur die toch wel sterk verschilt met die van ons. Gedurende de winter van 2009-2010 is Vancouver de gaststad van de Olympische winterspelen. Wanneer wij er verlijven zullen die al voorbij zijn. Hoogtepunt van onze reis wordt evenwel de belevenis om te kunnen skiën op de piste waar voordien de Olympische kampioenen hun medaille haalden. De 'Inukshuk' is de mascotte van deze Spelen. Het duidt op het respect dat de huidige bevolking steeds heeft gehad voor de 'first native people'. Ik plaatste alsvast een afbeelding in de rechterbovenhoek op deze blog. Hoe ver staan de voorbereidingen? > vlucht ligt vast: vertrek woensdag 31 maart, terug op woensdag 14 april 2010 > samenwerking met de partnerschool werd bevestigd > maatschappij werd gecontacteerd om onze plaatselijke rondreis te organiseren, en heeft ondertussen bevestigd Wat moet er nog gebeuren? > informatievergadering met alle deelnemers en hun ouders > opstarten van een aantal financiële acties Deze weblog zal steeds aangevuld worden met het meest recente nieuws. Regelmatig hier een kijkje nemen is de boodschap !
