😉 Alles over de aanlooptochten van Gent naar Roncesvalles, voettochten die we maakten met overnachting in onze camper kan je vinden op onze blog: www.bloggen.be/bo_en_bie
... samen op weg gaan is vooral steunen op elkaar als op een pelgrimstaf en de zekerheid ontdekken dat je elkaar liefhebt en samen oud wil worden ...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
CAMINO DE SANTIAGO DE COMPOSTELA
👣 Met de rugzak op pelgrimstocht naar het graf van de apostel en verder naar het einde van de wereld 🚩 Camino Francés door Navarra, Rioja, Castilië en Galicië, van Roncesvalles naar Compostela 🚩
22-03-2015
zondag 22 maart 2015 ✔ 03: PAMPLONA naar PUENTE LA REINA ✔ 24 km
🚩 Het weer:
Zwaar bewolkte lucht, 6° - 12°
👣 Het traject:
Pamplona(490m) - Cizur Menor(480m) - Zariquiegui(620m) - Sierra del Perdon(780m) - Uterga(495m) - Obanos(415m) - Puente la Reina(346m)
✉ Dagverslag:
We hebben al bij al een goede nacht gehad doordat de Albergue nog geen vierde volzet was, maar we hebben ons onmiddellijk de bedenking gemaakt dat dit in het seizoen een zeer drukke slaapplaats moet zijn met ontoereikende sanitaire voorzieningen.
Het heeft deze nacht blijkbaar fel geregend, zodat we tussen de plassen moeten slalommen om de kletsnatte stad in dalende lijn te verlaten; evenwel niet zonder onderweg in een zeldzaam geopende koffiebar ( 't is zondag) een ontbijt te nemen. De afdaling uit Pamplona wordt al direct gevolgd door een klim naar Cizur Menor. Vandaar krijgen we uitzicht op wat ons te wachten staat: de Sierra del Perdón. De klim naar de pas, voorafgegaan door enkele heuvelruggen voert ons weg van het voorgebergte van de Pyreneën naar het meer zuiderse Navarra.
De Sierra lijkt wel een muur met daarop de windmolens als uitdagers voor ons, de moderne Don Quichotes. Het is zwoegen op het stijgende, beslijkte en gladde pad. Gelukkig regent het niet en is het niet te warm. Bovenop de pas is het uitzicht prachtig, met aan de ene kant -in het noorden- het voorgebergte van de Pyreneën en aan de andere kant voor ons het meer mediterane droge zuiden. Al de tijd hebben we amper vijf mensen (allen pelgrims) gezien. De afdaling van de pas naar het dal voor Uterga is inspannend en ronduit gevaarlijk voor de voeten. Het pad is steil, sterk geërodeerd en bezaaid met kleine en grote keien en voert ons, door bosjes steeneiken en dicht struikgewas, het dal in, op en over wat zachtglooiende weiden en velden (voornamelijk erwten).
Vanaf Obanos gaat het dan verder in overwegend dalende lijn naar ons einddoel voor vandaag. Puente la Reina blijkt een mooi middeleeuws stadje te zijn, charmant en knus. Het vinden van een Albergue verloopt deze keer echter nogal moeilijk. De twee ons bekende refugios zijn nog gesloten en het toerismekantoor sluit zijn deuren -dat noemt men de deur op de neus krijgen- vlak voor onze aankomst (14uur) . Na een zo inspannende en vermoeiende tocht is een zoektocht met volle bepakking een beetje balen. Maar God blijkt met ons, want het blijft niet alleen droog, we vinden bovendien bij toeval een pas geopende Albergue op 200m van de StJacobsroute. We checken in, douchen, rusten wat en we schrijven dit verslag.
verdere planning: Gaan eten in het stadje en .... jawel .. dodo
😪 Overnachting:
Albergue Puente (2014) 30tal plaatsen in 5 kamers. Zeer vriendelijke ontvangst. Alleen met ons beiden op een kamer van acht. Zeer netjes. Proper beddengoed en dekens, wifi, douches en wc per kamer. Was- en droogmogelijkheden. Voor de prijs van 12 pp, ontbijt inbegrepen. Top!
Er zijn gisteren geen pelgrims bijgekomen op onze kamer zodat we een goede nacht hebben gehad. Dichtbij de albergue nemen we ontbijt (koffie met een koffiekoek) en gaan daarna op weg naar Pamplona.
In tegenstelling wat de hoogtemeters doen vermoeden is het een vrij pittige tocht. Het pad slingert zich eerst door de, met dauw beparelde, struiken (hoofdzakelijk palmtakken, bemoste oude loofbomen en lage heesters) en langs en over de rivier de Arre. Naarmate de kms vorderen wordt het pad moeilijker te bewandelen doordat de wassende rivier en het dalende smeltwater stukken uit het pad hebben weggespoeld. Geregeld zien we ons opgehouden door wegverzakkingen, overstromingen en modderstroken.
Op een bepaalde plaats (zie bijlage 0166) -even voor Irotz- lijkt er geen doorkomen meer aan, maar met de hulp van drie jonge spaanse pelgrims slagen we er toch in deze hindernis te nemen. We houden er beslijkte broeken aan over, maar dat kan ons enthousiasme niet verstoren.
Na Irotz flirt het pad voortdurend met de bergflank. Het gaat gestaag op en af tot Villava. Vanaf dan moeten we over verharde weg door de langgerekte centra van Villava en Burlada. Na nog een laatste korte klim komen we via de Puerte de Francia de oude binnenstad van Pamplona binnengewandeld. We nemen nog even de moeite de kathedraal te bezoeken om kaarsjes te branden voor familie en vrienden vooraleer een overnachtingsplaats te zoeken, iets wat geen enkel probleem zal vormen.
Planning vanavond: gaan eten en dan ... dodo
😪 Overnachting:
Albergue Jesüs y María, calle campaña 4 (stadsherberg in voormalig jezuïtenkerk) op 100m van de kathedraal.
114 plaatsen, in stapelbedden per 4 (half afgesloten). We krijgen de bedden 36 en 38 (onderaan), de bedjes boven ons (37 en 39) blijven leeg (amper 30 pelgrims ingechekt). Naast Lieve ligt de Roemeense, naast mij Spanjaarden.
Wassen is gratis, drogen 1 euro. Gratis wifi, propere wc's (4) en douches (6), geen keuken of restaurant.
We hebben goed geslapen en staan om 7 u30 klaar om de eerste dagtocht aan te vangen. We trekken door de sneeuw; jaja in Roncesvalles en de eerste kilometers door de bossen moesten we geregeld door de sneeuw.
Het Pyrenese deel van Navarro, wordt gekenmerkt door een typische bouwstijl, met name witgekalkte huizen met natuursteen kozijnen rond de ramen en deuren. Alles is buitengewoon netjes en goed onderhouden. In het eerste dorp Burguete stoppen we voor ontbijt (koffie met broodje eieren met spek). De te volgen paden en wegen lopen vanaf dan bijna uitsluitend door bossen en weilanden, op en af, soms vrij pittig. Het uitzicht bovenop de pas van Metzkiritz én de Passo Erro gaat verloren in een hardnekkige mist, die slechts veel lager oplost, wanneer we terug door de bossen trekken. We nemen onze tijd en verpozen waar mogelijk. Hier en daar ontmoeten we pelgrims (2 Spanjaarden een groepje duitsers, 2 Zwitsers, een roemeense en de onvermijdelijke Hollanders - sorry Leonie en Nico). Het openingsgesprek begint steevast met de vraag waar ze vandaan komen en waar ze gestart zijn. Toch probeert iedereen op zijn eigen tempo te blijven in de wetenschap dat dat het beste is om zonder problemen de etappes af te werken en Compostela te halen. Dieper kennismaken zullen we hoogstwaarschijnlijk wel in de refugios. Na een goeie 6 uur stappen belanden we in Zubiri, waar we stoppen voor vandaag. We hebben ons voorgenomen geen al te lange trajecten te stappen zodat we genoeg tijd overhouden om één en ander te bekijken, fotos te trekken en ons eigen goed te verzorgen. Op die manier zijn we ook tijdig aan de overnachtingsplaats.
Verdere planning: rond 19 uur gaan we wat verder in het dorp een pelgrimsmenu eten. En dan dodo.
😪 Overnachting:
Albergue Zaldiko, Puente de la Rabia 1 (privaat 10)
De herberg is schoon, goed onderhouden en de douches zijn heerlijk. Er zijn 24 plaatsen in stapelbedden en wij zitten op een kamer van 8, maar er komt voorlopig niemand bij zodat we kunnen hopen op een rustige nacht. Er is gratis wifi en er zijn lockers.
Zoon Stany voerde ons met pak en zak naar dochter Annelies (om vandaar de volgende morgen naar Zaventem te vertrekken). Het werd een spaghettiavond samen met dochters Annelies en Jozefien en hun partners Dirk en Sebastian. En natuurlijk waren er ook de kleinkinderen Leon en Louise. Zo hadden we toch nog eens een groot deel van ons gezin bijeen voor een bescheiden afscheidsfeestje en konden we de kleintjes nog wat bepamperen. Bedankt familie. Xxx. Tot binnenkort op Skype .
donderdag 19 maart 2015 ✔ de afreis naar Roncesvalles ✔
't Was al vroeg opstaan (04:30) om naar het startpunt van onze pelgrimstocht af te reizen. We konden meerijden met Dirk (we waren blijven slapen bij Annelies en Dirk). Eerst nog wat geknuffel met de kleintjes en dan op weg. Dirk dropte ons netjes rond 6 uur, ruim op tijd, op Brussel Nationale Luchthaven. De vlucht vertrok op tijd (7:55) en na een tussenstop in Madrid (10:20 tot 12:55) landden we veilig en wel om 13:50 in Pamplona.
Daar wachtte ons een verrassing van formaat. In deze regio rijden de bussen niet op 19 maart, zijnde in Spanje vaderdag én feestdag. Gelukkig is er nog een particuliere busmaatschappij (Conda transport viajeros), waarvan de chauffeur ons wilde meenemen tot Roncevalles voor zover we het volle tarief tot de terminus in St Jean Pied de Port wilden betalen (geen andere ticketering mogelijk!).
Wij dus 44 euro neergeteld voor een al bij al luxueuze rit door het landschap waar we de twee volgende dagen zullen in ronddwalen. Bijkomend voordeel: we arriveren drie uur vroeger in Roncevalles en onze overnachtingsplaats (gezien we voorzagen veel later aan te komen hadden we 2perskamer in Hotel Roncesvalles geboekt). We hebben een casa rurale (living , badkamer, slaapkamer met gratis wifi) gekregen. Netjes, ruim en rustig.
Daar schrijf ik nu dit relaas.
Straks gaan we een menu del días eten in het hotelrestaurant (10 euro)
De dag was al bij al vermoeiend zodat we plannen om na een heerlijke douche spoedig naar dromenland te verhuizen.
Het weer? Vrij mooi. Er ligt wel nog sneeuw in Roncesvalles en de lucht is er opvallend fris en ijl.
