Onze sangria en bier was nog maar net verteerd van de dag ervoor en we hadden alweer een uitnodiging voor een party. We dachten we blijven op Valentijn niet zielig thuiszitten dus dit moeten we doen. Het oorspronkelijke plan was om naar Diskoteka Kapital te gaan. Dit is een Discoteka met 7 verdiepen waar ze op elk verdiep een ander soort muziek spelen. Hier is er echter wel een dresscode (dus je kan er niet met jeans binnen) voor nodig dus ik had mijn hakken aangetrokken. Voordat we naar Kapital gingen hadden we met heel de bende afgesproken bij Goofy (Gianfranco). Met een klein hartje gingen E. en ik naar zijn huis want we kenden nog steeds niet zoveel mensen die er gingen zijn (enkel Marta en Ais kwamen ook die we kenden). We kwamen aan op het appartement en het zat er al vol met mensen die we nog nooit hadden gezien, al een geluk hadden we wijn meegenomen zodat de conversaties wat vlotter gingen. Na wat gegibber en gelach was het ijs gebroken en hebben we wat nieuwe mensen leren kennen waaronder een Fransman die dezelfde sarcastische humor heeft als de Belgen en Ohio een Amerikaan die zot goed Spaans kan. Na een paar uur toen iedereen er was, was het plan om niet meer naar Kapital te gaan omdat we te laat waren voor de gratis inkom. Na wat gegoogle op internet besloten ze om naar Ocho y Medio te gaan. Hiervoor zijn hakken helemaal niet nodig en mag je met een jeans binnen. toen we aankwamen was er nog niemand, dansvloer voor onszelf! aan de bar kwam ik plots mijn kotgenoot Tom tegen. Beide wat aangeschoten waren we aan het zeggen dat we met alle mensen van het kot meer dingen moesten samen doen. Ook Eric (een kotgenoot die we al een beetje hadden leren kennen omdat we een paar dagen daarvoor samen met hem en 2 Australische jongens (Rory en Ben) die hiervoor woonden in Casa Elena Hernandez waren gaan eten en ons leuke plekjes in Malasaña hebben laten zien) was van de partij. E. en ik voelden ons al als echte Locals, wat gaan feesten en dan nog mensen tegenkomen die we kennen: you gotta love it!
Na de social talk met de kotgenoten was het tijd om terug richting Goofy, Marta, Ohio, Ais te keren. Ook het aantal Spanjaarden begon toe te nemen in Ocho y Medio (dit was ook te merken aan het aantal handen die je plots overal begon te voelen en de praatjes die ze kwamen maken). Ais en Marta waren plots doorgegaan, dus waren we nog met 4: Ohio, Goofy, E. en mezelf! En de rest van de avond is voor mij een weet en voor jullie een vraag ;) !
Kortom het was een betere San Valentin dan vorig jaar :)
Na een kleine twee weken in Madrid te zijn werd het eens tijd om te gaan feesten. Het lot was ons nogmaals gunstig gestemd want op de trein van UAM naar sol kwamen we Marta en Ais (Alessandro) tegen. Marta hadden we reeds leren kennen via de trip naar Toledo en Ais hadden we via een cursus Hermeneutica leren kennen (waar zowel Ais als E. en ik niet meer naartoe gaan). Ik dacht nu is het mijn kans om eens subtiel te polsen of ze die week nog gingen feesten of niet. En ja hoor de volgende dag gingen ze al feesten en we waren meer dan welkom.
De volgende avond: stress alom! Wat moeten we aandoen, is dat niet te overdressed, te underdressed, hakken of geen hakken, ... . E. en ik raapten al onze moed bij elkaar en we vertrokken naar de Enbabia bar. Hier was het concept 5 euro betalen en meer da 2 uur een open bar aan sangria en cerveza! Uiteraard hebben we hier ons geld uitgehaald want we moesten onze zenuwen onder controle kunnen houden. We waren nog geen 5 minuten in de Enbabia en wie zagen we daar, Duannie! Via Duan leerden we dan ook nog Patty en een aantal andere Mexicanen kennen. Ook Schwarzie (de mooiste creatie van God) herkende ons nog van op school en kwam een praatje met ons maken, we waren uiteraard in de 7de Hemel!
De open bar was gedaan dus tijd om met de Italianen, Mexicanen en de Duitser te veranderen van feestlocatie: DISCOTEKA JOY. Wat ik toen vergeten was dat het 13 februari was en dat betekende dat het ondertussen al San Valentin was. Dat verklaarde waarom er op het podium strakke chicos en chicas aan het dansen waren en waarom en ook dwergen in een Engelenpakjes rondliepen. Na een paar uur te hebben gedanst met de hele bende was het tijd om naar huis te gaan (wat nog geen 10 minuten wandelen was, nogmaals zoveel geluk met onze woonplaats).
Hola, lang geleden, de tijden vliegen hier voorbij, maar mijn eerste schooldag op de UAM zal ik niet snel vergeten.
Goed op tijd zochten we naar de aula. Aula in België is een groot lokaal waar minstens een 70 tal personen standaard aanwezig zijn. Helaas pindakaas was dit niet het geval in de UAM. De aula hier was een soort van U-vormige klas. In de eerste les zaten er een 20tal studenten. We konden het niet geloven. Maar dat was het ergste nog niet. Tijdens onze tweede les ging meer dan 2/3 weg uit de klas. We dachten eerst, die Spanjaarden gaan even wat frisse lucht scheppen, maar neen hoor na 15 minuten bleven we over met 6 studenten waarvan er 3 Belgen waren. De prof was in sneltempo aan het praten we verstonden er niets van en ik mocht niet naar E. kijken of ik barste in het lachen uit. Deel 2 van deze les met 6 leerlingen was nog erger dan het eerste deel: interactief gedeelte. We moesten antwoorden op allerlei vragen en al een geluk was het lot ons een beetje gunstig gestemd en werden ons lal-antwoorden als oke beschouwd :).
Na deze les terug richting Casa Elena Hernandez om te bekomen met wat tosta's!
Na een korte nacht (door al die zenuwen hebben we niet goed kunnen slapen) raapten we al onze moed bij elkaar en maakten we ons klaar om naar het busstation te gaan. Toen we op de metro aan het wachten waren herkenden we al enkele gezichten van op Facebook die we uiteraard de avond ervoor uitvoerig hadden bestudeerd. Aangekomen in het busstation benaderende we ze hen en vroegen we of ze ook van Erasmus waren op zoek waren naar de meetingspot (uiteraard wisten we hier het antwoord al op). Na 10 minuten zoeken vonden we de plek. Daar zat Luca (de Italiaan die alles had georganiseerd) te wachten met nog een paar andere mensen. Al gauw merkte E. en ik op dat Luca zeer georganiseerd was, zo had hij een boekje waarin hij iedereen af de lijst aan het kruisen was. Hup op de bus richting Toledo. Na een uurtje waren we er! Meester Luca leidde de groep en was al de geschiedenis van heel het dorp aan het vertellen. E. en ik konden nauwelijks onze lach in houden. Eens we de top hadden bereikt van Toledo zagen we een prachtig uitzicht! Daarna kwamen we in een soort van bidplaats terecht. Hier hebben we veeel te lang rondgehangen, maar Meester Luca moest wel alles van zijn boekje hebben overlopen, daarvoor mochten we niet weg. Omdat het zo hard aan het regenen was zijn we iets gaan drinken in een Marokaans barretje. Ik moet het toegeven, Luca had dit goed gespot. Daar zaten we met zijn 14en een lekker theetje te drinken met een waterpijp erbij. Daar kwam de sfeer los en zo hebben we 3 toffe Mexicanen leren kennen waaronder Duan die iedereen aan het lachen kon brengen. Ook Marta en Goofy (= Gianfranco) waren mensen met wie we goed konden opschieten. Na nog een rondje thee (lees water met heeeeeel veeeel suiker) was het tijd om terug te keren en naar het laatste musea van de dag te gaan: museo del ejercito. Hierna terug de bus richting Madrid. Op de bus maakten we al plannen om die avond elkaar terug te zien in 100 montaditos. Alvorens E. en ik hiernaar toe gingen, was het eerst tijd om ons contract te gaan tekenen. We maakten die avond al kennis met Tom (een geweldige australiër) waarvan je alleen maar kan van houden. Daarna hup richting 100 montaditos waar we nog goed hebben gelachen. Daarna was het tijd om voor de laatste keer te gaan slapen in de hostel!!
Het is al zaterdag ondertussen. 1 week in Madrid! Het was tijd om nog eens de toerist uit te hangen. Zo gingen E. en ik naar het prachtige Retiro Park. Alvorens we naar naar retiro park gingen een ontbijtje nemen. Opeens merkte ik dat een oud mevrouwtje mij aan het tekenen was. Ze had door dat wij haar door hadden en kwam op ons af en vroeg de toestemming of ze mij mocht tekenen. Ik zei ja op 1 voorwaarde dat ik het resultaat mocht bezien. Ik had dat beter niet gevraagd, want het resultaat was lachwekkend! 7 a 8 schetsen die op niets trokken. We konden ons lach amper inhouden. Na deze bewogen ochtend kwamen we dan uit op het Retiro Park en zagen we de adembenemende vijver met impressionante beelden. In onze reisgids stond er dat er in dit park de oudste boom van Spanje stond. Om het stereotype beeld van vrouwen en kaart lezen nog maar eens te bevestigen hebben we deze boom nog altijd niet gevonden :) . Toen kwamen we uit bij treinstation van Atocha, mijn roomie van room007 had verteld dat er hier veel schildpadden aanwezig waren en dit wouden we uiteraard met onze eigen ogen zien. Man wat was dat vies, wel 100den schildpadden, dat we er zelfs de rillingen van kregen. Hierna was het tijd voor een snack. Beste tosta in mijn leven gegeten met Jamon tomaatjes olijfolie en uiteraard het niet te missen ingrediënt: look!. Daarna zijn we naar museum van Reine Sofia gegaan, waar moderne kunst te zien was. Al een geluk is E. ook niet zo een museumganger en hebben we enkel de hoofdzaken gezien zoals het inmense schilderij van Picasso: La Guernica! Daarna moesten we terug richting hostel! Nog eens eten en dan ons zenuwachtig maken voor de volgende dag, voor de eerste keer mensen ontmoeten van Erasmus!!
Nadat mijn VUB buddy E. was aangekomen, besloten we om meteen te bellen naar appartementen. Diezelfde avond hadden we al een aantal afspraken. De meest merkwaardige was die met Javier. Hij was al 45min te laat. Het appartement was op de 5de verdieping en er was geen lift. Ook was er geen salon, donker en op de gang was er een grote stank! Het was een mix van rotte vis met een vleugje waspoeder. Toen wisten we nog niet dat dit het ergste was dat we die avond en de dag erna gingen zien. Nog een memorabele huisbaas was Carlos, hij was een echte verkoper. Hij had een appartement in chique wijk van Salamanca. Toen we aankwamen op dit appartement zagen we dat het helemaal verloederd was. Zo was er een kamer zonder raam die heel klein was en in het midden van de kamer stond er een zuil, jawel een zuil! Onze grootste dieptepunt was een appartement in het midden van de hoerenbuurt. Op internet zagen de foto's er geweldig uit, maar er was duidelijk aan fotoshop gedaan. De vloer plakte tot en met en er was zelfs geen deftige keuken, de vuilzakken puilden uit, donker, ... . Na nog een aantal appartementen te hebben gezien met hetzelfde liedje (namelijk donker, geen salon, klein, ...) kwamen we terecht in calle san mateo. E. en ik werden meteen verliefd op dit appartement. Het was licht, had een salon, leuke keuken, 2 badkamers, ... . Hierna vergeleken we alles met calle san mateo! Na enkele skypesessies met onze lieve ouders kregen we hun zege! Waarvoor eeuwig dank! Love you
Jawel het is zover gekomen, het laatste avondmaal met mijn roomies van room007. Hier was el Mercado de San Miguel de beste plek voor. Rond half 11 kwamen we er aan en het was liefde op het eerste gezicht. Allerlei kraampjes met lekkernijen van sushi tot pulpo tot merengue! Ook sangria en ceverzas werden er geserveerd aan de lopende band! Bek, Silvana en ik hadden al snel onze keuze gemaakt en gingen met onze sangria en eten een tafetje in het midden zoeken. We hadden al snel onze Facebook uitgewisseld zodat als ik ooit naar Australië of Colombië of Barcelona zou gaan we dan elkaar zouden terugzien, ook al zit er 10jaar tussen :). Na de Mercado besloten Silvana en ik om nog ergens iets te gaan drinken. Na een lange omweg kwamen we terecht in een typisch Spaans cafétje waar we aan de toog nog een wijntje hebben gedronken. Om half 2 sloot het cafe zijn deuren en werden we ook buitengezet. Nog een wandelingetje in de smalle straten van Madrid waren we terug in Room007. Dit was mijn laatste nacht.
De volgende ochtend tijd om valies te maken. Dit voelde wel raar aan, net nu ik mij thuis begon te voelen moest ik Room007 verlaten. Het was tijd voor een tweede poging naar de UAM. Daar werd ik van oficina naar oficina gestuurd. Ik vond de buitenkant van de UAM al een doolhof, maar dan was ik nog niet binnen in de gebouwen geweest. Al een geluk dat er een meisje zo vriendelijk was om de uitgang te vinden in het gebouw.
Na het grootste deel van mijn papierwerk te hebben in orde gebracht was het tijd om terug richting centrum te gaan. Daar ging mijn mede VUB buddy aankomen. Ik was nog te vroeg dus heb nog even een cafelito gedronken met een fruittaartje, njammmie!!
Na de cafelito zag ik mijn VUB buddy en hebben in totaal onze 65kilo bagage op de trap naar boven gezeuld. We besloten al meteen te bellen voor apartementen en we hadden diezelfde avond nog een paar afspraken kunnen regelen.
Hoe dat verder verloopt is voor de volgende cafelitosessie
Resultaat van het etentje met Beck en Harry: salmonellavrij!
Dinsdag had ik ingepland als sociale dag! Vol zenuwen deed ik mee aan de Free Walking Tour. Deze begon aan de Puerta del Sol. We gingen via allerlei straten en steegjes naar de Opera en Palacio Real en het grote Plaza Mayor om dan uiteindelijk terug bij Puerta Sol te eindigen. Onderweg heb ik twee nieuwe reisbuddy's gemaakt Rebecca, een meisje uit Minnesota en Andreis een Duitser die in Nederland woont. Na de tour besloten we om elkaar in de avond weer te zien voor de Tapa's night! Daar begon pas het echte avontuur. Ik zat aan tafel met mijn 2 nieuwe reisbuddy's en werden vergezeld door Michael (of kortweg B.) de foute dokter uit Australië en een jongen uit India (zijn naam was te moeilijk om te onthouden, sorry India). De eerste halve liter tinto de verano ging er al snel door. Ook de tapa's tortilla, jamon, croquetas, paëlla, chickenwings, queso manchego, patatas bravas, ... waren snel op.
Toen B. te weten kwam dat ik Psychologie studeer, werd hij paranoia en dacht hij dat ik iedereen zijn gedachten kon lezen. Uiteraard heb ik daar misbruik van gemaakt :). Na een lange discussie over Advertising (die bij elk ander gespreksonderwerp weer terug kwam) was het tijd om terug richting Room007 te keren. Ik was dolblij want mijn benen en voeten deden zeer van die 2 uur lange wandeling van die ochtend. Maar toen wist ik nog niet dat mijn reisbuddy's (die in hetzelfde hostel sliepen) en India en B. en ikzelf nog 2 uur buiten verder gingen lallen over allerlei nutteloze zaken (om een idee te geven dit zijn enkele gespreksonderwerpen die aan bod zijn gekomen: bestaat er zoiets als vrije wil, adverstising again, ben je jezelf nog als je helemaal laat ontleden in allerlei atomen en dan terug laat opbouwen, is de geest iets meer dan het brein, prostituees in Amsterdam, Sinterklaas en zwarte pieten (even vertaling in het Engels: Black Dicks), kiest de jongen of het meisje de partner, Amerikaanse versus Engelse humor, of wij met zijn 5 niet allemaal gek zijn, ...). Zelfs de man achter de receptie van het Hostal was ons beu gezien en heeft ons toen naar binnen gelaten om onze discussie verder te zetten op het terras. Zonder het te weten had ik B. en India mee naar binnengesmokkeld. Hoe meer de tinto de verano begon uit te werken hoe meer ik begon in te zien dat B. best wel een foute jongen was met goedkope versiertrucs (wees gerust deze zal ik jullie besparen). Achja, mijn Ego heeft een toch een kleine boost gekregen ;-). Toen ik zag dat het al 2.00 gepasseerd was besloot ik om de avond af te sluiten (anders hadden we er nu nog gezeten).
De volgende ochtend goed uitgeslapen en ik was klaar om naar de UAM te gaan. Ik wou goed op tijd zijn, maar dat had ik beter niet gedaan. Nu bleek dat het gesloten was. Morgen opnieuw!
Toen besefte ik ook dat ik nog niets had gegeten en ben ik eindelijk de Burger King binnengestapt. Daarna een korte siësta en wat skypesessies.
Nu ga ik jullie laten en ga ik terug eten met Beck en een meisje uit Colombia!
Opgestaan na vreselijk warme nacht (we hadden pas in de ochtend door dat er een thermostaat was die op 2 graden stond :) ). Ik kijk door de raam en zie dat het sneeuwt, jawel SNEEUW.
Helemaal van België naar Spanje om de eerste sneeuw van het jaar te moeten zien. Ingepakt en al de kamer uit en het onbekende gaan verkennen. Na 1uur te hebben rondgewandeld in de kou was het tijd voor mijn eerst Cafelito! Dat heeft gesmaakt! Daarna langs Gran Via, Sol, Opera terechtgekomen in een Mc Donalds (want de Burger King zat er niemand).
Daarna kwam er een pijntje in de rug, waar kon dat toch van komen? Van de 23 kilo en de 100 gram preparé weliswaar! Het was een goed excuus voor mijn eerste siësta te nemen in Madrid. Meteen als een blok in slaap gevallen en gewekt door het zonnetje op mijn gezicht en er was niets meer te bespeuren van die sneeuw. Tijd voor wandeling 2, richting het Prado! Het was een korte wandeling aangezien ik van ver al de lange wachtrij zag om aan een toegangsticket te komen. Terug richting Room007!
Nog 5 min in de kamer en heb een dinnerdate kunnen versieren met mijn roomie en een zekere Brit!
Hopelijk kom ik morgen niet terug met Salmonella ;-) (dan kan het natuurlijk ook aan die 100 gram preparé liggen :) )
Het is zover, de grote valies in de auto, de lieve schwester nog ophalen en hup naar Zaventem!
Valies 23 kilo en 100 gram ( al een chance dat de Geoffrey niets over die 100 gram preparé heeft gezegd ;-)). Ticket werkte niet dus heeft Geoffrey een nieuw ticket geregeld, maar niet richting Madrid, maar richting Broma (Stockholm). Ondertussen was mijn valies al wel richting Broma aan het gaan. Gelukkig kon Geoffrey nog bellen om te zeggen dat mijn 23 kilo en 100 gram preparé niet naar Broma in Stockholm moesten gaan, maar wel richting Madrid. Bij deze danku Geoffrey!
Na nog een cafelito te hebben gedronken snel afscheid genomen van de familie (anders waren er teveel traantjes gevloeid) en nog even een pitstop in de Victoria Secret het vliegtuig op. Na 2 uur geland in het tot dan nog zonnige Madrid en de bus op richting centrum van Madrid. Afgestapt met mijn 23 kilo en 100gram zware valies in Cibelles! Mijn eerste reactie was wat een grote gebouwen!
Dan was er de eerste uitdaging: het hostel vinden! Al een geluk was er een man die me de weg wees en een stukje heeft meegelopen zodat de banditossen me met rust zouden laten.
Na nog 10 keer de weg hebben gevraagd eindelijk het hostel gevonden! Daar was er een andere vriendelijke Don Juan die me meteen op mijn gemak heeft gesteld en me de sleutel van mijn kamer heeft gegeven.
Met de laatste restjes energie heb ik dan bed opgemaakt, kennis gemaakt met mijn roomie Beck uit Australië en een skypessie met de parentilis gehouden.
