Nog even terug naar vrijdagavond. Samen met een paar Roemeense vrienden gegeten in een typisch Roemeens restaurant met zeer lekker eten. 't Was zeer gezellig en we begonnen zelfs te zingen en te dansen. Er kwam bijna het voorstel om nog een karaoke op te zoeken, maar aangezien Sabine geen Russisch kon (????) is dit niet meer doorgegaan. Zaterdag moesten we gelukkig maar tegen 11u vertrekken en we hebben 's morgens van de gelegenheid gebruik gemaakt om keuken en badkamers te kuisen zeer tegen de zin van de bunica. Daarna naar Magura om op het congres van de universiteit onze presentatie te geven en dit viel blijkbaar in de smaak. We kregen daar ook nog een sandwich en gingen vervolgens het monasterium bezoeken. Daarna richting moddervulkanen waarbij we terecht kwamen in een zeer speciaal ruw landschap met kloven, opborrelende modderstromen en prachig uitzicht. Daarna gingen we in Magura op restaurant alweer typisch Roemeens eten. Deze morgen extra vroeg uit de veren en geen zondagmorgen met croissants, vers fruitsap, gekookt eitje,... want om 7u30 stonden onze taxi's alweer paraat. We gingen richting Karpaten en konden onderweg genieten van het schitterende landschap met mooie vergezichten. In Sinaya gingen we eerst met de kabellift tot een hoogte van 1400m en deden daar een klein wandelingetje. Vervolgens ging het richting kasteel, zomerverblijf van de koninklijke familie tussen 1817 en 1999, waar we ook Anneke terug ontmoeten die 's morgens om 5u al in Cluj was vertrokken. Het kasteel was prachtig ingericht, maar de rijkdom daar staat in zeer sterk contrast met de armoede die we hier ook al hebben gezien. Vervolgens naar Bran waar we om 15 zowel voor middag-als avondmaal gebruikten. Aangezien we al om 6u30 al ontbeten, konden we dit toch wel gebruiken. Daarna terug op kasteelbezoek in Bran. De prins van Walachije die daar verbleef was een bloederig tiran en diende dan ook als voorbeeld van Bram Stoker's Dracula, vandaar de bijnaaam 'kasteel van Dracula'. Tenslotte ging het richting Brasov, een prachtige stad met een mooi historisch centrum. Het was al vrij laat en de winkels waren bijna allemaal dicht en sommigen vonden dit zeer erg. Van daaruit dan de lange weg terug (3 uur) richting Buzau waar we nog maar beperkt van de landschappen konden genieten want het was al snel pikdonker. Gelukkig hadden we schitterende chauffeurs die ons veilig door de bergen loodsten. Het is nu inmiddels half twaalf en een weekendje toerisme is echt wel vermoeiend, vooral door de lange afstanden. Anderzijds was het meer dan de moeite waard wat we hebben gezien, maar morgen is weer werkdag met twee nieuwe werkterreinen, dus zeker weer nieuwe ervaringen en indrukken, dus we kunnen zeker ons bedje gebruiken. Slaapwel! Naska.
De tijd vliegt. Het is inmiddels vrijdag, late namiddag, en vandaag gingen we op stap met Sylvia, maatschappelijk werkster van het WGK. Zij bezoekt de gezinnen die medische zorgen krijgen als haar collega's doorgeven dat er wellicht ook sociale noden zijn. Zij dringt er vooral bij aan dat de mensen die kunnen een aanvraag indienen voor een erkenning als gehandicapte omdat ze dan een financiële toelage krijgen en vb. gratis medicatie. We bezochten 6 gezinnen en we stelden vast dat Sylvia haar tijd neemt om te luisteren naar de levensverhalen van de mensen en echt actief helpt zoeken naar oplossingen. Hiervoor werkt ze samen met verschillende diensten in Buzau. De leefomstandigheden en hygiënische toestand waren minder confronterend dan wat we gisteren zagen. Met onze beperkte medische kennis konden we niet genoeg inschatten waarom artritis bijna steeds als gevolg amputaties heeft, maar dat vragen we straks aan onze collega's verpleegkundigen wel eens. De rest van de namiddag houden we ons bezig met de laatste voorbereiding van de presentatie die we morgen op een congres moeten geven.
Een paar antwoorden op 'blogvragen'. We hebben afgesproken dat we ergens in september zorgen voor een Roemeense avond met sarmale op het menu en een presentatie van onze foto's en verhalen. Jullie moeten dus nog geen voorbereidselen treffen. Hoe we het slaapprobleem hebben opgelost? Er is een veldbed geleverd door het leger en Astrid slaapt nu in de inkom helemaal alleen zodat niemand haar nog hoort! In Roemenië zijn er namelijk nooit problemen!
Deze avond krijgen we nog een 'feestje' met alle collega's van het wit-gele kruis dus wellicht lukt het ons weer niet om eens op tijd in ons bed te geraken. 't Is hier inmiddels 24 graden, zonnig en voor ons lekker warm, terwijl sommige Roemenen het hier nog altijd koud vinden Gisterenavond konden we voor het eerst buiten eten en heeft Lorentio de BBQ aangestoken!
Vanaf vanavond zijn we tijdelijk met 4. Anneke vertrekt namelijk op weekend om haar mama in Cluj te gaan bezoeken en komt zondagavond terug. Dit was niet voorzien vooraf, maar is deze week met de hulp van een aantal van onze Roemeense vrienden georganiseerd. Ze kijkt er enorm naar uit om na bijna een jaar haar mama terug te zien en voor het eerst zal ze daar ook haar metekindje van 7 maand kunnen in de armen nemen. We leven allemaal met haar mee.
Hierbij alvast verslaggeving van Nele en Kim die nog een tweede dag in de sociale dienst van de stad werkten. Gisteren kregen we zicht op wat ze aanbieden voor kinderen, vandaag kregen we uitleg over de werking voor volwassenen : leefloon, sociale onderzoeken voor ouderen die in een rusthuis van het departement wensen te worden opgenomen en financiële hulp voor gehandicapten en hun mantelzorgers. Na de theorie, gingen we naar een dagopvangcentrum voor gehandicapten waar ze verblijven en verschillende activiteiten doen (eten, ergo, les geven op niveau van deze kinderen,...). Normaal zijn er ook 30 fysiek gehandicapte kinderen die naar daar komen voor kineactiviteiten, maar de kinesist is vertrokken naar Engeland en de openbare diensten mogen wegens de crisis geen aanwervingen meer doen, dus momenteel kunnen ze die kinderen niet verder helpen. Daarna gingen we opnieuw naar het centrum met voor-en naschoolse opvang waar we het middagmaal gebruikten. We hadden gisterenavond een roemeens kruiswoordraadsel in elkaar gestoken en hebben dit samen met de kinderen opgelost. Natuurlijk kregen ze daarna een geschenkje als ze het goed hadden gedaan (snoepjes en een potlood). Daarna hebben we hen geleerd hoe ze UNO moeten spelen en ze vonden het zo leuk dat Kim haar unospel als geschenk heeft achtergelaten... Nu moeten we 's avonds voor onszelf iets anders uitvinden. Deze namiddag was emotioneel zeer zwaar. We gingen samen met twee maatschappelijk werkers op huisbezoek (8 families) waar ze in kader van toeslag aan gehandicapten een sociaal onderzoek moesten doen of controle moesten doen in kader van het toekennen van leefloon. We zagen echt armoede en moeders die dag in dag uit met een zeer zwaar gehandicapt kind thuis blijven en er zo goed als mogelijk met de middelen die ze hebben voor zorgen. We hebben enorm veel respect voor de maatschappelijk werkers van de dienst die hier elke dag van de week in deze gezinnen langskomen en proberen hen zo veel als mogelijk te ondersteunen. Morgen zien we terug een ander werkveld, dus wellicht weer nieuwe confrontaties met situaties die we bij ons niet kennen. De collega's die vandaag allemaal individueel met het WGK op stap zijn, hebben straks wellicht ook nog hun ervaringen, dus keer zeker nog eens naar de blog terug! Tot morgen Kim en Nele
Even ter info dat het slaapprobleem opgelost is. Iedereen had een zeer goede nachtrust!
Kim en Nele zijn vanaf vandaag gehuisvest in de sociale dienst van de stad Buzau. Een maatschappelijk werkster van ter plaatse gaf ons uitleg over welke aanvragen zijn behandelen : opmaken van de dossiers kinderbijslag, voor-en naschoolse opvang voor kinderen die thuis niet kunnen begeleid worden, sociaal restaurant, financiële steun voor de allerarmsten om kinderen naar school te laten gaan, kraamgeld, opstarten van projecten om samen te werken met non-profit organisaties (vb. opvangtehuis voor mishandelde vrouwen). Daarna konden we het centrum Phoenix bezoeken. Hier worden kinderen opgevangen en krijgen ze indien nodig hygiënsche verzorging, leren tuinieren, worden geholpen bij schoolwerk, kunnen hun kleren wassen, er wordt hen geleerd om met geld om te gaan, krijgen een middagmaal,.... 's Avonds gaan de kinderen wel terug naar huis en ook tijdens de vakantieperiodes is deze opvang niet voorzien. Deze middag hebben we daar ook onze maaltijd gebruikt. Daarna kregen we rondleiding in het sociaal restaurant waar dagelijks zo'n 330 maaltijden worden afgehaald. Kinderen, ouderen en zieke personen kunnen toestemming krijgen van de sociale dienst om hier een maaltijd af te halen die afhankelijk van het inkomen gratis of tegen kleine vergoeding is. Naast het sociaal restaurant is mijn bezig met een nieuwbouwproject dat normaal in oktober een opvangcentrum voor daklozen zou huisvesten. Ook dit konden we bezoeken en de bouwwerken zijn reeds zeer ver gevorderd. Er is plaats voor 25 personen die daar tot maximum 1 maand mogen blijven. Zij zien dit als opvang voor daklozen, maar eigenlijk is dit in onze visie meer een crisisopvang. Daarnaast hebben zij ook een budget waarmee ongeveer 350 personen betaald worden die als persoonlijke assistent 8 uur per dag werken bij gehandicapten aan huis. Daarover zal ons echter morgen meer uitleg worden gegeven, dus dan lees je dit wel. We gingen ook op huisbezoek bij 2 families. Zij wonen in huisjes van de stad waarvoor zij ongeveer 83 lei huur per maand betalen (20 euro). De situatie beschrijven is haast onmogelijk, je moet het met eigen ogen zien. Het huisje is ongeveer 10m² groot en daar woont en slaapt men met 7 personen terwijl men in diezelfde ruimte ook kookt. In de namiddag konden we de werkzaamheden aan het loket volgen. Er zijn 4 loketten waar maatschappelijk werkers 1 dag per week hun taak opnemen. Ze maken ter plaatse geen dossiers maar starten enkel dossiers op door alle nodige aanvraagformulieren mee te geven en documenten in ontvangst te nemen. Het opmaken van de dossiers doen ze de andere dagen op hun bureel. We kregen ook nog verder uitleg over het personeelsbeleid, de aanwervingsprocedure,.... We zijn daar zeer vriendelijk ontvangen en kregen de ganse dag zeer veel uitleg. Probleem voor Nele was dat de voertaal vandaag Engels was en zij er constant Franse woorden tussensloeg. We hadden gevraagd om te voet terug naar huis te kunnen gaan en zijn via de stichting van Pope Millea gegaan om ook dat eens te bezoeken en zijn daar goed ontvangen en kregen een rondleiding in de vakschool en uitleg over zijn werking.
Sabine en Anneke kwamen superenthousiast terug van hun werkdag in het rusthuis. Doordat ze nu maar met 2 waren, kregen ze de kans om veel meer mee te werken. Dit is alvast een les geweest voor de groep die volgend jaar komt, dat we niet met 5 personen tegelijk op 1 plaats kunnen werken. Ze kregen eerst een zicht op de dagindeling en de taken van de verpleegkundigen en verzorgenden zowel overdag als 's nachts. Er was mogelijkheid om de vergelijking te maken tussen de lonen hier en bij ons. Daarna hebben Anneke en Sabine elk een bewoner gedoucht. Het personeel kreeg daarna de kans om onze meegebrachte affiches over handhygiene en omgaan met dementerende personen te bekijken en kregen er de nodige uitleg bij. De samenwerking is vandaag alvast zeer positief verlopen doordat er tijd was om individueel mee te werken met het personeel van ter plaatse. Er was ook reeds een vertrouwensband met de bewoners en ook dat zorgde voor een aangename sfeer. Naast de rusthuisbewoners die verzorgd worden, kwam er vandaag ook iemand die nog thuis woont langs om zijn wonden te laten verzorgen in het rusthuis (buikwonde na een operatie voor appendicities, die na 4 jaar nog steeds niet is genezen)
Astrid ging vandaag alleen op stap met de verpleegkundige van het wit-gele kruis en was om 8 uur al op pad met Mariana en Christina. In de voormiddag werden de patiënten bezocht en verzorgd die in de stad Buzau wonen en nadien ging het richting platteland. De verpleegkundigen van het wit-gele kruis hebben als hoofdtaak wondverzorgingen (doorligwonden, diabetes, brandwonden, ulcera,....). Op 1 dag werden een 14-tal mensen bezocht. De omstandigheden waarin sommige mensen leven is erbarmelijk en moeilijk onder woorden te brengen. Bij 1 van de patiënten werd het WGK ingeschakeld om de incontinentiezorg te verbeteren door aan de familie aan te leren hoe men bepaalde handelingen kan stellen. Het WGK doet ook zijn best om aandacht te hebben voor het vermijden van bepaalde wonden door vb. met de middelen die er zijn te zorgen voor zwevende hielen. Hun zorg gaat echter veel verder dan dat : zij hebben aandacht voor het levensverhaal van de patiënten en de families, zij geven ondersteuning zowel verpleegtechnisch als emotioneel, ....
Het werken op drie terreinen zorgt ervoor dat we ook thuis nog heel wat aan elkaar te vertellen hebben en dit is voor onze allemaal een zeer interessante dag geweest.
We weten al dat morgen in het kader van de internationale dag van de verpleegkundigen er een televisieuitzending daarover is en dat Astrid in haar Belgische verpleegkostuum ergens mag op TV komen. De details kennen we nog niet, maar daarover morgen meer!
Eerst even terugblikken op gisteren avond.... Toen iedereen al een tijdje in zijn bed lag stond Anneke,wanhopig,radeloos in de kamer van Sabine en Kim..''jongens ik zit echt met een probleem,Astrid's gesnurk steeg boven mijn mp3 uit,jullie moeten mij helpen,wat moet ik doen'' ''Tis echt niet normaal''Nadat Anneke het aantal decibels had opgenomen besloten Sabine en Kim om Anneke op te vangen in hun kamer.Aangezien de breedte van het bed maar 1.40 telt kon Anneke er niet bijkruipen dus hebben we 6 dekens en 2 tapijten op de grond gelegd zodat ze toch een beetje zacht lag om te slapen.Anneke had letterlijk een hondenleven... Op de morgen besefte Astrid pas dat ze het xx-large bed voor haar alleen had.Anneke begon de werkdag met een geblokkeerde rug,hopelijk vinden we vanavond een oplossing...
Eens aangekomen in het rusthuis mochten we beginnen met een koffiepauze om discuter,discuter,discuter... Al de bewoners werden dik aangekleed voor een wandeling in het park waarbij wij hen mochten begeleiden,al was het maar voor enkele meters....de bewoners werden onder toezicht achtergelaten op een schaduwrijke plek wij maakten een wandeling door het 'romantische'' park..daar hebben we vele foto''s getrokken en Anneke en Ina (ergo) hebben nog eens 't klein kind uitgehangen op de speeltuin... ; p Eens terug aangekomen bij de bewoners hebben we een groepsfoto kunnen nemen van al de bewoners en personeelsleden...Rond 12h30 hebben we een 4-tal bewoners eten gegeven en toen hebben wij ook ons middagmaal kunnen nuttigen(aardappelen natuur,salade en kippenlever met saus).....Sommigen onder ons besloten om te montiniakken....Rond 15h hebben we deelgenomen aan de pamperronde en wondzorg,kort nadien was ons werkdag beëindigd!
Toen onze chauffeurs er waren ,besloten Nele en Astrid om huiswaarts te gaan en Sabine,Anneke en Kim gingen gaan SHOPPEN ; ) ; ) Deze avond terug lekker gegeten door onze lieftallige Bunica klaargemaakt samen met haar zoon Lorenzio(man van Christina). Beste lezers,voor het slapen gaan.. noroc,no broek,no pantalon ; ) ; p Morgen werken we op 3 verschillende terreinen : Anneke en Sabine krijgen nog een dagje verplicht rust(huis),Astrid op stap met Christina en Nel en Kiem naar de sociale dienst van de stad.Dus terug veel verhalen te verwachten. byebye.. Naska
Eerst nog even terug naar gisteren: Het avondmaal was typisch Roemeens, sarmale si mãmãligã (gehakt met rijst in koolbladeren gewikkeld met polenta) MMMMMM..... We werden door Nele geïntroduceerd in Cafe International. Gelukkig raakte ze de tel niet kwijt.
Deze morgen het opstaan en wassen in 3 shiften uitgetest en goed bevonden voor de volgende dagen. Gelukkig zijn er twee chinese vrijwilligers voor de shift van 6.30! Ra ra ra... Een van die vroege vogels voelt zich in haar nopjes in de keuken en zorgt ervoor dat iedereen tijdig eten en drinken ter beschikking heeft.
Om 9 u afspraak in het rusthuis waar we vooral in een bureau theoretische uitleg over hun werking kregen en vice versa. Van zodra we voorstellen om ook op de werkvloer zelf in actie te schieten, blijkt dit nogal moeilijk te liggen, maar we blijven proberen en mochten op de middag toch al drie bewoners eten geven en deze namiddag meehelpen in de pamperronde. Na het bezoek aan Belgie in 2009 heeft de directrice beslist om een ergotherapeut aan te nemen om meer ontspanning te hebben voor de bewoners en dit gaf een zeer professionele indruk.
Een tip voor onze preventieadviseur : een stickertje op de deur om aan te geven of de bewoner bij brand zelfstandig zich kan verplaatsen, je mag zelf de kleuren kiezen, we zullen bij terugkeer evalueren
De sfeer en inrichting van het rusthuis ziet er zeer huiselijk en gezellig uit en het personeel werkt als een grote familie samen. Het einde van de dag leverde enige discussie op : onze verpleegkundigen willen morgen vroeger starten om te helpen bij het wassen 's morgens, maar dit was niet bespreekbaar dus opnieuw starten om 9u. Tijdens ons voorbereidend bezoek was ook afgesproken met de directrice dat we hun diensten van zorg aan huis zouden in werking zien, maar wanneer we dit nu vragen, is dit onmogelijk om voor ons onduidelijke redenen. We werden vandaag ook regelmatig geconfronteerd met de taalbarriere : zeer weinig personeelsleden kunnen ons in het Frans te woord staan en ons Roemeens is ontoereikend om zaken uitgelegd te krijgen, maar we trekken onze plan.
In het rusthuis was voor ons dezelfde maaltijd voorzien als van de bewoners dus onze zorgvuldig klaargemaakte boterhammetjes bleven in onze tas verstopt. Na het werk hebben we de Carrefour bezocht en onze eerste lei uitgegeven om een paar extra's aan te kopen (water, boter, choco, fruit, koekjes voor tussendoor en iets om het 's avonds gezellig te maken)
Met Leonardo Da Vinci op pad door Europa
Gisterenavond konden we voor het eerst buiten eten en heeft Lorentio de BBQ aangestoken!
