We zijn in Barcelona !!! Deze morgen zijn we, omwille van het regenweer, wat later vertrokken voor de laatste 100 km. (180). Maar eenmaal de eerste beklimming achter de kiezen klaarde het op en konden de regenjasjes worden opgeborgen (181). Wie dacht dat het bergaf was tot in Barcelona kwam "bescheten" (sorry voor deze Heusdense uitdrukking) uit. Constant op en af maar door prachtige natuur (182, 183). Rond één uur waren we aan de rand van de bebouwing en werd er geluncht... Paktos en Giftos hebben ons vandaag verplicht om alle restjes op te eten.... zij willen die camionette zo leeg mogelijk krijgen zodat die morgen aan een fatsoenlijk tempo terug in Heusden geraakt (184). En dan kwam Barcelona in zicht (185)... en blijkbaar hebben ze daar ook een MUUR... een laatste beklimming van 21% was niet verwacht maar kon niemand van ons tegen houden. Eenmaal toegekomen stond de cava en de chips on op te wachten... iedereen wenste iedereen proficiat en toen werd er geklonken op de goede afloop en de prachtige prestatie die we toch maar weer geleverd hebben. Ondertussen zijn we allemaal ingecheckt in het prachtige 'Catalonia Plaza Hotel' (187) en gaan we seffens een stapke in de wereld zetten.
Omdat ondergetekende, samen met zijn compagnon Giftos, morgenvroeg om 6u reeds vertrekken met de camionette naar Heusden is dit het laatste 'gazetteke' op deze blog. Ik bedank iedereen om ons op deze manier gevolgd te hebben en wie weet tot een volgende keer... Adios !
Deze morgen werd er om 8u30 aan het Hotel verzameld MET zon... MET Arie... en MET veel zin op een rit van 148 km af te haspelen (171). Onmiddellijk werd er geklommen naar de top van de 'Col de la Quillane' op 1713m hoogte. Berre vond het vandaag nodig om reclame te maken voor de volgende fietsvakantie naar het 'Schwarzwald' (172). Onze trip richting Spanje verliep in mooie glooiende landschappen (173) maar het zwaarste moest nog komen na 'La Molina' (174). De beklimming van de 'Col de la Creueta' is maar liefst 30 km lang en ook al lijkt een gemiddeld stijgingspercentage van 4% misschien nog te doen... ge moogt 'm allemaal eens komen nadoen Eenmaal boven begonnen ook de wolken binnen te drijven (175) en dachten wij de rest van de dag in de voorspelde regen te mogen gaan fietsen. Echter eenmaal wat gedaald zaten we onder de wolken en terug in de zon voor de rest van dag... opnieuw denken wij aan het Heusdens gezegde... ge krijgt het weer dat je verdient . Na de lunch (smos, pompoensoep en Italiaanse Pasta,...) was het verder het Spaanse binnenland verkennen met klimmen en dalen en we passeerden o.a. het mooie meertje 'Panta de la Baells' (176-177).
Ons Aparthotel Cal Marçal ligt in Puig-Reig en is dik in orde met o.a. een zwembad waar Giel, Berre en Bartel al een duik in hebben genomen. Zoals de traditie het wil werd de eerste dorst gelest op het terras (178) en omdat we in Spanje zitten moest die toch wel van Tapaz vergezeld zijn... alhoewel je snel moest zijn om die Tapaz te ontdekken (179) .Morgen staat onze laatste rit van 100 km op het programma en omdat het einde in zicht is wordt de stemming alsmaar uitbundiger... Als morgen ook alles nog vlot verloopt mogen we weer terug kijken op een geslaagde fietsvakantie. By the way... vanaf vandaag hebben Paktis en Giftis hun namen veranderd in Paktos en Giftos .
Als de katers van huis zijn dansen de poezen... euh de muizen... op tafel
Gisterenavond hebben de dames verzamelen geblazen en zijn ze iets gaan eten... ideaal om elkaars traantjes te drogen en elkaar te steunen in het gemis van hun ventje . Dames, hier van aan de Spaanse grens kan ik u melden dat het gemis van de dames zich ook stilaan laat merken, dat wordt weliswaar nog versterkt door een aantal zaken die soms onderweg te zien krijgen. We kunnen hier niet in detail gaan maar het zal u in Heusden weliswaar nog wel ter ore komen... alleszins het heeft bij sommigen het testosteron gehalte geweldig de hoogte in geblazen . Dus dames, hou jullie vast aan de takken van de bomen, als binnen enkele dagen de ventjes weer naar huis komen
Eenmaal boven begonnen ook de wolken binnen te drijven (175) en dachten wij de rest van de dag in de voorspelde regen te mogen gaan fietsen. Echter eenmaal wat gedaald zaten we onder de wolken en terug in de zon voor de rest van dag... opnieuw denken wij aan het Heusdens gezegde... ge krijgt het weer dat je verdient 
. Na de lunch (smos, pompoensoep en Italiaanse Pasta,...) was het verder het Spaanse binnenland verkennen met klimmen en dalen en we passeerden o.a. het mooie meertje 'Panta de la Baells' (176-177).
.
