We zijn in Barcelona !!! Deze morgen zijn we, omwille van het regenweer, wat later vertrokken voor de laatste 100 km. (180). Maar eenmaal de eerste beklimming achter de kiezen klaarde het op en konden de regenjasjes worden opgeborgen (181). Wie dacht dat het bergaf was tot in Barcelona kwam "bescheten" (sorry voor deze Heusdense uitdrukking) uit. Constant op en af maar door prachtige natuur (182, 183). Rond één uur waren we aan de rand van de bebouwing en werd er geluncht... Paktos en Giftos hebben ons vandaag verplicht om alle restjes op te eten.... zij willen die camionette zo leeg mogelijk krijgen zodat die morgen aan een fatsoenlijk tempo terug in Heusden geraakt (184). En dan kwam Barcelona in zicht (185)... en blijkbaar hebben ze daar ook een MUUR... een laatste beklimming van 21% was niet verwacht maar kon niemand van ons tegen houden. Eenmaal toegekomen stond de cava en de chips on op te wachten... iedereen wenste iedereen proficiat en toen werd er geklonken op de goede afloop en de prachtige prestatie die we toch maar weer geleverd hebben. Ondertussen zijn we allemaal ingecheckt in het prachtige 'Catalonia Plaza Hotel' (187) en gaan we seffens een stapke in de wereld zetten.
Omdat ondergetekende, samen met zijn compagnon Giftos, morgenvroeg om 6u reeds vertrekken met de camionette naar Heusden is dit het laatste 'gazetteke' op deze blog. Ik bedank iedereen om ons op deze manier gevolgd te hebben en wie weet tot een volgende keer... Adios !
Deze morgen werd er om 8u30 aan het Hotel verzameld MET zon... MET Arie... en MET veel zin op een rit van 148 km af te haspelen (171). Onmiddellijk werd er geklommen naar de top van de 'Col de la Quillane' op 1713m hoogte. Berre vond het vandaag nodig om reclame te maken voor de volgende fietsvakantie naar het 'Schwarzwald' (172). Onze trip richting Spanje verliep in mooie glooiende landschappen (173) maar het zwaarste moest nog komen na 'La Molina' (174). De beklimming van de 'Col de la Creueta' is maar liefst 30 km lang en ook al lijkt een gemiddeld stijgingspercentage van 4% misschien nog te doen... ge moogt 'm allemaal eens komen nadoen Eenmaal boven begonnen ook de wolken binnen te drijven (175) en dachten wij de rest van de dag in de voorspelde regen te mogen gaan fietsen. Echter eenmaal wat gedaald zaten we onder de wolken en terug in de zon voor de rest van dag... opnieuw denken wij aan het Heusdens gezegde... ge krijgt het weer dat je verdient . Na de lunch (smos, pompoensoep en Italiaanse Pasta,...) was het verder het Spaanse binnenland verkennen met klimmen en dalen en we passeerden o.a. het mooie meertje 'Panta de la Baells' (176-177).
Ons Aparthotel Cal Marçal ligt in Puig-Reig en is dik in orde met o.a. een zwembad waar Giel, Berre en Bartel al een duik in hebben genomen. Zoals de traditie het wil werd de eerste dorst gelest op het terras (178) en omdat we in Spanje zitten moest die toch wel van Tapaz vergezeld zijn... alhoewel je snel moest zijn om die Tapaz te ontdekken (179) .Morgen staat onze laatste rit van 100 km op het programma en omdat het einde in zicht is wordt de stemming alsmaar uitbundiger... Als morgen ook alles nog vlot verloopt mogen we weer terug kijken op een geslaagde fietsvakantie. By the way... vanaf vandaag hebben Paktis en Giftis hun namen veranderd in Paktos en Giftos .
Als de katers van huis zijn dansen de poezen... euh de muizen... op tafel
Gisterenavond hebben de dames verzamelen geblazen en zijn ze iets gaan eten... ideaal om elkaars traantjes te drogen en elkaar te steunen in het gemis van hun ventje . Dames, hier van aan de Spaanse grens kan ik u melden dat het gemis van de dames zich ook stilaan laat merken, dat wordt weliswaar nog versterkt door een aantal zaken die soms onderweg te zien krijgen. We kunnen hier niet in detail gaan maar het zal u in Heusden weliswaar nog wel ter ore komen... alleszins het heeft bij sommigen het testosteron gehalte geweldig de hoogte in geblazen . Dus dames, hou jullie vast aan de takken van de bomen, als binnen enkele dagen de ventjes weer naar huis komen
Daar is de zon... een veel gehoorde uitdrukking deze morgen toen we ons Hotel buiten kwamen. Vandaag hebben we echt nog eens kunnen genieten van een mooie en zonnige dag... en hierdoor hebben we ook extra kunnen genieten van de mooie natuur die je hier in de Pyreneeën toch wel vind (161). Iedereen was het erover eens dat het vandaag wel de mooiste rit tot nu toe was (162). Wie niet heeft kunnen genieten vandaag is Arie... hij is vannacht ziek geworden en heeft de hele rit met de camionette meegemaakt. Hopelijk is hij morgen weer beter... brand er maar een kaarske voor in Heusden . Het schoonste stukje natuur kregen we al direct deze voormiddag met de beklimming van de 'Pas de Souloumbrie'. Met zijn 9 km lengte en hoogte van 911m niet echt een zware klim maar toch... na 5 dagen klimmen voelt elke molshoop als een Col van 'buiten categorie'. Na het drukke Ax-les-Thermes (want hier komt alle verkeer door dat naar Andorra wil reizen) begon de t-zware klim van de 'Port de Pailhères', deze klim van 18,9 km brengt ons naar een hoogte van 2001 meter en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,8%. Na een 7-tal kilometer klimmen werden we echter verrast door Paktis en Giftis die aan een mooi meertje de lunch hadden klaar staan. Die onderbreking was welgekomen... net als het lekkere eten en het zeer mooie uitzicht (163).
Ook op de top van 2001 meter waren we blij om eindelijk eens geen mist en regen te moeten trotseren maar te kunnen genieten van prachtige vergezichten (164,165,166,167,168). We zijn dan verder afgedaald richting ons overnachtingshotel maar dat ligt (spijtig genoeg) 16 km op de klim naar de 'Col de la Quillane'. Dus die laatste kuitenbijter heeft er voor gezorgd dat ons pintje op het terras van het hotel eens zo goed smaakte (169 - ook al was het Heineken ). Ons hotelletje 'Les 2 Lacs' ziet er weer heel gezellig uit en Giel en Berre hopen dat onze avondwandeling naar het dorpscentrum straks toch ook eens een cafeetje gaat opleveren. Morgen rijden we Spanje binnen en hopen wij opnieuw op mooi weer (alhoewel de voorspellingen niet zo goed zijn). Adios en slaapwel (alhoewel den deze toch eerst nog een cerveza wil gaan zoeken).
Deze morgen werden we gewekt door de regen die met bakken uit de lucht viel, en echt warm kon je het ook niet noemen Het was eigenlijk echt 'Flandrien'-weer. Eerst werd dan ook voor alle zekerheid de rit nog eens op kaart en PC gecontroleerd (150). Ludo en Anja besloten een rustdag in te lassen en met de taxi naar het volgende hotel te gaan... de rest pompte zijn banden op, deed zijne 'jacket' aan en vertrok richting Col de la Core. De top van deze beklimming van 17 km lag op 1395m met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,1%. Ge moogt er in Heusden allemaal een puntje aan zuigen maar onze 7 Flandriens kwamen mooi samen boven (151 en 152) in echt 'hondsweer'. Voorzichtig werd er dan afgedaald naar het dorpje Seix en omdat onze coureurs wel wat opwarming konden gebruiken hebben Paktis en Giftis zich deze middag ook eens laten gaan en als 'gruut eten' voor wat warms gezorgd (153). Namiddag is het dan gelukkig droog gebleven en konden we op een deftige manier nog de 'Col d'Agnes' aanvatten. Deze lastige klim van 10 km heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 8,1% en de top ligt op 1570m (154 en 155). Opnieuw gingen Giel en Mark de strijd aan voor het bergklassement en hier moest Giel toch even de duimen leggen . De slotklim van vandaag was de 'Port de Lers' (156) en dan was het afdalen (157) naar ons Hotel Terranostra in Tarascon-sur-Ariège (158). Zoals de traditie het wil eerst een pintje op het terras en daar moesten we eerst aan een 'kwiske' deelnemen. We hebben namelijk één deluxe kamer met hottube, bubbelbad en kingsize bed en de winnaars van de kwis zouden die kamer krijgen. De gelukkigen waren Arie en Stet oftewel Bart en Bart. Er zijn zelfs bewijzen om jullie deze kamer te tonen maar die zijn spijtig genoeg niet voor publicatie vatbaar.... anders moeten we de blog wijzigen naar +18 !
Vandaag stond er ons weer een zware dag te wachten, maar liefst 4 Col's moesten eraan geloven. De weersvoorspellingen waren niet goed en deze morgen tijdens het ontbijt (140) zagen we het buiten al regenen. Dat drukt altijd wel wat op de stemming maar we zijn gekomen om te fietsen en dus moet en zal er gefietst worden . Ons hotel lag reeds op de klim naar de 'Col d'Aspin' ,dus er was geen opwarming mogelijk maar onmiddellijk het klein verzetje op en 18 km klimmen naar de top van 1489m. Gelukkig stopte het vrij snel met regenen, alleen zaten we boven wel in de mist en was er van zon geen sprake. Giel had vandaag goei benen en kwam samen met Mark eerst boven (141 en 142). Na de afdaling stond nr. 2 ons al op te wachten... de 'Col de Peyresourde' is ook een jaap van 18 km met vooral de laatste 8 kilometers die zeer zwaar zijn met een gemiddelde stijging van meer dan 8%. Opnieuw bevestigde Giel zijn goede benen en hij kroonde zichzelf tot de koning van de Peyresourde (143). Onder in het dal hebben we dan geluncht... op het menu stond vandaag tomatensoep met balletjes en ravioli . Voor de 3de klim hadden we afgesproken om die samen op te rijden, de 'Col de Ares' is immers minder lang en minder stijl en dat maakt het gemakkelijker om samen te blijven (144). We zijn dan samen gebleven tot aan het standbeeld van Fabio Casartelli (145) op de klim naar de 'Col de Portet d'Aspet'. Voor de niet-wielerkenners onder ons... deze Italiaanse renner en Olympisch kampioen is in 1995 (dus dit jaar 20 jaar geleden) in de afdaling verongelukt . Vanaf daar was het nog 5 km naar de top maar dat was weer gigantisch zwaar, gemiddeld 9,2% stijgen met zelfs een kilometer aan 14%. Het was voor iedereen dan ook een opluchting als hij (of zij) aan de top kwam (146). Het enige wat ons dan nog restte was afdalen naar het dorpje Saint-Lary en ons hotel van vandaag opzoeken. Wij verblijven in Auberge Isard en hebben ondertussen al goed gegeten (147) en hopen hier seffens nog een pintje te kunnen drinken vooraleer weer ons nestje te gaan opzoeken. Verder kan ondergetekende aan het thuisfront melden dat iedereen het nog heel goed stelt, iedereen is nog gezond en wel, en we hebben nog maar 2 keer plat gereden . Tot morgen !
Wa e geluk hemme we vandaag gehad... deze morgen in ons hotel werden we reeds om 6u gewekt door een stevig onweer en veel regen. De voorspellingen waren zo negatief en we wisten niet goed hoe we deze koninginnerit tot een goed einde moesten gaan brengen... Na het ontbijt hadden er al een aantal van ons plaats genomen in het bushokske (130), maar de zon brak door en het werd ideaal fietsweer (131). In Heusden zeggen ze dan toch... ge krijgt het weer dat ge verdient... voila zeg . Onmiddellijk vanaf het hotel moesten we de 'Col d'Aubisque' omhoog... deze top ligt op 1709m hoogte met een gemiddelde stijging van 7%...(132). Eenmaal boven werden we met de bewolking geconfronteerd maar ook dat levert mooie 'plaatjes' op (133). Na de groepsfoto (134) begonnen we aan de afdaling en in de vallei aan de 'Gave' hadden Paktis en Giftis de picknick-tafel weeral klaar staan (135). De nodige energie werd opgedaan om de beklimming van de 'Col du Tourmalet' aan te vangen, de top van deze berg is eigenlijk het dak van deze fietsvakantie en ligt op 2115m hoogte. De klim zelf was 18 km lang en zoals alle eerdere Cols kwam Mark het eerste boven (136). De ene doet al wat gekker dan de ander als hij boven komt... en dat is niet van de 'epo' (137). Onze rit vandaag eindigde na 100km en 2950 hoogtemeters in Auberge Le Bergerie in La Seoube en zoals de traditie het wil eerst met een lokaal pintje in de bar. Ondertussen hebben we weer goed gegeten en is iedereen weer heel content dat hij (en natuurlijk ook zij) deze zware dag tot een goed einde heeft gebracht. Hopelijk zijn de weergoden ons morgen ook weer even goed gezind. Ondergetekende gaat nog eens aan zijn pint drinken en wenst u allen een goede nacht en tot morgen.
Vandaag was het wel echt puffen... de hele dag volle zon en tussen de 30 en 35 graden. Daarbij kwam dan nog dat we vandaag een Col te verwerken kregen zoals we er nog nooit eerder één tegengekomen zijn... en we hebben thans al wat meegemaakt.
Na een goed ontbijt werd er in onze nieuwe wieleroutfit verzameld voor de groepsfoto... ook Paktis en Giftis hadden als verrassing voor een origineel T-shirt gezorgd (120). De eerste uren werd er vlot gereden... we hebben kunnen genieten van de mooie landschappen en van een echt hooggebergte was toen nog geen sprake (121). Na exact 100 km was het dan tijd voor de lunch... 'inne koele schoai' tussen de maïs hadden onze begeleiders een mooi plaatske gevonden en ze hadden gezorgd voor lekkere smoskes (122). Maar dan.... !
De 'Col de Marie Blanque'... onthoud het goed... dat is een BEEST ! De laatste 4 kilometers ben je constant tussen de 10 en 14% aan het klimmen... zonder ook maar ergens een recuperatiestukje tegen te komen ! De meesten onder ons hebben al heel wat 'colletjes' overwonnen maar ze waren het er allemaal over eens, dit behoorde tot de zwaarste die ze ooit zijn tegen gekomen. Chapeau voor onze 9 fietsers maar ze zijn er toch allemaal maar mooi op geraakt (123). Omdat deze Col zelfs te zwaar was voor onze camionette zijn Paktis en Giftis rond de berg gereden en zij stonden ons terug onder op te wachten op een terras (124). Daar was gelukkig ook een bronnetje waar je je wat kon opfrissen en voor Berre was het aangezicht alleen verfrissen niet voldoende... hij dook er gewoon volledig in (125).
Toen wij aan ons Hotel Richelieu in Eaux-Bonnes toekwamen stond er 162 km en 2200 hoogtemeters op onze teller (126). Ondertussen hebben we hier goed gegeten en zoekt iedereen de rust op want morgen staat de koninginnerit op het menu met de beklimming van de 'Col d'Aubisque' en de 'Col du Tourmalet'... maar wat ons nog meer zorgen baart, de weersvoorspellingen voor morgen zijn echt niet goed, men voorspelt regen in de bergen. Laat ons hopen dat het allemaal nog wel zal meevallen en nu gaat ondergetekende nog een pintje drinken... tot morgen en slaapwel !
Deze morgen zijn we we door Ann, Lieve en Koen, waarvoor dank, naar de luchthaven van Charleroi gebracht (110). Met onze privé charter van Ryanair zijn we dan omstreeks half 2 in de namiddag in het zonnige en zeer warme Biarritz geland (111). Je kan het bijna niet geloven maar op het moment dat we nog over de tarmac richting uitgang wandelen zien we onze camionette met Paktis en Giftis aan de luchthaven passeren. Ook zij kwamen juist toe na hun rit van 450 km vanaf Poitiers. Het was een fijn weerzien waar er natuurlijk 'eentje' op gedronken moest worden (112). Vervolgens hebben we dan een stevige wandeling gemaakt naar de zee (113) en hebben we de lunch genomen op een terras in het toeristische deel van de stad (114). Onze 'jonkies' Giel en Berre konden het niet laten om een duik in zee te gaan nemen en bij gebrek aan een zwembroek deden ze dat dan wel in boxershort. Die werd dan nadien wel effe te drogen gelegd op de drukken wandelboulevard (115 en 116). Vandaag verblijven we in Hotel Campanile (117), we hebben daar ook het diner genomen en een echt rennersmenu besteld... eh Anja ? (118). Ondertussen heeft iedereen zijn bed opgezocht want morgen staat onze eerste fietsdag op het menu en het is ook in één keer onze langste rit. Het gaat over 156 km via de zware 'Col de Marie-Blanque' naar de 'Col d'Aubisque'. Iedereen heeft er echt wel veel zin in en de weersvoorspellingen voor morgen zien er goed uit... laat de fietsvakantie nu maar echt beginnen... Slaapwel en tot morgen.
Beste volger... deze morgen hebben Giftis en Paktis (foto 103) de camionette opgehaald en werden er op professionele wijze rekken in gemonteerd... Alles kreeg reeds een mooi plaatsje (foto 102), zo ook onze microgolf, koffiezet, stroomgroep... Om iets na 11u zijn we dan vertrokken richting zuiden... (foto 101),de rit is heel vlot verlopen, geen enkele file gehad en in de namiddag passeerden wij Parijs waar we een mooi zicht hadden p de Eifeltoren (foto 104). We zijn om 19u30 toegekomen in Poitiers aan ons hotel 'ComeIn' (foto 105). Een typisch Frans etappehotel op een industrieterrein, maar alles is proper en netjes en na een hele dag zweten in onze camionette (want ze heeft geen airco ) geeft het een fijn gevoel over een kamer met airco te beschikken (foto 106). We hebben net een doucheke gepakt en nu gaan we iets zoeken om te eten (en ook een beetje te drinken ). Morgen wacht ons dan nog een 400 km tot Biarritz en we hopen daar ongeveer samen met de fietsers in de vroege namiddag toe te komen. Tot morgen.
PS... voor degenen die het nog niet weten... je moet onderaan op de bijlages klikken om de foto's te kunnen zien
Eenmaal boven begonnen ook de wolken binnen te drijven (175) en dachten wij de rest van de dag in de voorspelde regen te mogen gaan fietsen. Echter eenmaal wat gedaald zaten we onder de wolken en terug in de zon voor de rest van dag... opnieuw denken wij aan het Heusdens gezegde... ge krijgt het weer dat je verdient 
. Na de lunch (smos, pompoensoep en Italiaanse Pasta,...) was het verder het Spaanse binnenland verkennen met klimmen en dalen en we passeerden o.a. het mooie meertje 'Panta de la Baells' (176-177).
.
Daar is de zon... een veel gehoorde uitdrukking deze morgen toen we ons Hotel buiten kwamen. Vandaag hebben we echt nog eens kunnen genieten van een mooie en zonnige dag... en hierdoor hebben we ook extra kunnen genieten van de mooie natuur die je hier in de Pyreneeën toch wel vind (161). Iedereen was het erover eens dat het vandaag wel de mooiste rit tot nu toe was (162). Wie niet heeft kunnen genieten vandaag is Arie... hij is vannacht ziek geworden en heeft de hele rit met de camionette meegemaakt. Hopelijk is hij morgen weer beter... brand er maar een kaarske voor in Heusden 
. Het schoonste stukje natuur kregen we al direct deze voormiddag met de beklimming van de 'Pas de Souloumbrie'. Met zijn 9 km lengte en hoogte van 911m niet echt een zware klim maar toch... na 5 dagen klimmen voelt elke molshoop als een Col van 'buiten categorie'. Na het drukke Ax-les-Thermes (want hier komt alle verkeer door dat naar Andorra wil reizen) begon de t-zware klim van de 'Port de Pailhères', deze klim van 18,9 km brengt ons naar een hoogte van 2001 meter en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,8%. Na een 7-tal kilometer klimmen werden we echter verrast door Paktis en Giftis die aan een mooi meertje de lunch hadden klaar staan. Die onderbreking was welgekomen... net als het lekkere eten en het zeer mooie uitzicht (163).
). Ons hotelletje 'Les 2 Lacs' ziet er weer heel gezellig uit en Giel en Berre hopen dat onze avondwandeling naar het dorpscentrum straks toch ook eens een cafeetje gaat opleveren. Morgen rijden we Spanje binnen en hopen wij opnieuw op mooi weer (alhoewel de voorspellingen niet zo goed zijn). Adios en slaapwel (alhoewel den deze toch eerst nog een cerveza wil gaan zoeken).
. Ons hotel lag reeds op de klim naar de 'Col d'Aspin' ,dus er was geen opwarming mogelijk maar onmiddellijk het klein verzetje op en 18 km klimmen naar de top van 1489m. Gelukkig stopte het vrij snel met regenen, alleen zaten we boven wel in de mist en was er van zon geen sprake. Giel had vandaag goei benen en kwam samen met Mark eerst boven (141 en 142). Na de afdaling stond nr. 2 ons al op te wachten... de 'Col de Peyresourde' is ook een jaap van 18 km met vooral de laatste 8 kilometers die zeer zwaar zijn met een gemiddelde stijging van meer dan 8%. Opnieuw bevestigde Giel zijn goede benen en hij kroonde zichzelf tot de koning van de Peyresourde (143). Onder in het dal hebben we dan geluncht... op het menu stond vandaag tomatensoep met balletjes en ravioli 
. Voor de 3de klim hadden we afgesproken om die samen op te rijden, de 'Col de Ares' is immers minder lang en minder stijl en dat maakt het gemakkelijker om samen te blijven (144). We zijn dan samen gebleven tot aan het standbeeld van Fabio Casartelli (145) op de klim naar de 'Col de Portet d'Aspet'. Voor de niet-wielerkenners onder ons... deze Italiaanse renner en Olympisch kampioen is in 1995 (dus dit jaar 20 jaar geleden) in de afdaling verongelukt 
Wa e geluk hemme we vandaag gehad... deze morgen in ons hotel werden we reeds om 6u gewekt door een stevig onweer en veel regen. De voorspellingen waren zo negatief en we wisten niet goed hoe we deze koninginnerit tot een goed einde moesten gaan brengen... Na het ontbijt hadden er al een aantal van ons plaats genomen in het bushokske (130), maar de zon brak door en het werd ideaal fietsweer (131). In Heusden zeggen ze dan toch... ge krijgt het weer dat ge verdient... voila zeg 
. Onmiddellijk vanaf het hotel moesten we de 'Col d'Aubisque' omhoog... deze top ligt op 1709m hoogte met een gemiddelde stijging van 7%...(132). Eenmaal boven werden we met de bewolking geconfronteerd maar ook dat levert mooie 'plaatjes' op (133). Na de groepsfoto (134) begonnen we aan de afdaling en in de vallei aan de 'Gave' hadden Paktis en Giftis de picknick-tafel weeral klaar staan (135). De nodige energie werd opgedaan om de beklimming van de 'Col du Tourmalet' aan te vangen, de top van deze berg is eigenlijk het dak van deze fietsvakantie en ligt op 2115m hoogte. De klim zelf was 18 km lang en zoals alle eerdere Cols kwam Mark het eerste boven (136). De ene doet al wat gekker dan de ander als hij boven komt... en dat is niet van de 'epo' 
(120). De eerste uren werd er vlot gereden... we hebben kunnen genieten van de mooie landschappen en van een echt hooggebergte was toen nog geen sprake (121). Na exact 100 km was het dan tijd voor de lunch... 'inne koele schoai' tussen de maïs hadden onze begeleiders een mooi plaatske gevonden en ze hadden gezorgd voor lekkere smoskes (122). Maar dan.... ! 
) geeft het een fijn gevoel over een kamer met airco te beschikken (foto 106). We hebben net een doucheke gepakt en nu gaan we iets zoeken om te eten (en ook een beetje te drinken 
