Ik heb het boek Zijde van Alessandro
Baricco gelezen. In het dorpje Lavilledieu verdienen de dorpelingen hun geld
door de zijdeproductie. Door een onbegrijpelijke ziekte zijn de rupseneieren
uit Europa en Afrika onbruikbaar. De laatste hoop van Lavilledieu ligt in de
handen van Hervé Joncour, die op zoek gaat in Japan naar goede rupseneieren.
Hij komt terug met zeer kwaliteitsvolle eieren. Hervé Joncour gaat drie jaar naar
Japan en hij komt steeds terug met goede rupseneieren. Het vierde jaar is er
een burgeroorlog in Japan, Baldabiou vindt het dus beter dat Hervé Joncour niet
meer naar Japan gaat, maar zelf wil hij dit absoluut. Er is een meisje, zonder oosterse ogen die hij al
elk jaar heeft gezien in Japan en hij is geïntrigeerd door haar. Hij keert dus
terug naar Japan. Shirakawa is helemaal vernield en er is niemand te vinden,
alleen een jongetje die hem de weg wijst naar Hara Kei. Hara Kei wil niets te
maken hebben met Hervé Joncour en wanneer Hervé Joncour de volgende dag wakker
wordt, ziet hij het jongetje dat hem de weg heeft gewezen dood in de boom hangen.
Hij vond iemand in Yokohama met rupseneieren en kocht zestien kartons eieren.
De larven waren allemaal gestorven in Eberfeld, in Duitsland, omdat hij veel
vertraging had. Het gevolg was dat het volk geen zijde kon produceren. Hervé
Joncour zorgde voor werk voor het volk. Hij wou immers een groot park met een grote
volière, zoals hij had gezien bij Hara Kei in Japan. Niet veel later stierf
zijn vrouw Hélène. Later bleek dat Hélène een brief had geschreven, in de naam
van het meisje, zonder oosterse ogen. In
de brief stond dat Hervé Joncour niet mocht terugkeren naar Japan en dit deed
hij ook.
Ik zou dit boek een 9.5/10 geven. Het is
zeer vlot geschreven, het was moeilijk om te stoppen met lezen en ik had het
zeer snel uit. Het is een dun boek met kleine hoofdstukken en kleine paginas
maar dit is zeker niet de enige reden waarom het zo vlot las. Alessandro
Baricco heeft ook een goede schrijfstijl. Het was ook heel interessant en
origineel, omdat het over een thema ging waar ik nog nooit over had gelezen.
Als ik op voorhand had geweten dat het een geschiedenis was over de zijdeproductie
in een dorpje in Frankrijk was ik misschien minder enthousiast geweest, maar
het is dus een zeer leuk boek. Ik wist helemaal niets over de zijdeproductie, het
was dus ook een leerzaam en boeiend boek voor mij. Het boek is ook veelzijdig, het
gaat over de zijdeproductie in Lavilledieu, rupseneieren uit Japan en een jong meisje, zonder oosterse ogen, die
hem fascineert uit Japan. Er zit ook veel geschiedenis in, maar zo dat het niet
alleen geschiedenis is. Het is dus een mooie combinatie van geschiedenis en
fictie. Het boek is goed geschreven en het heeft een originele inhoud.
