Kennismaking

“Vince! ...Vince!!” Riep ze vanachter zijn kamerdeur.

“Wat is er?” Hoorde ze hem vanuit de verte met een slaperige stem terug roepen. Hij had de hele dag gewerkt en veel van zijn krachten moeten gebruiken om een paar ernstig gewonden te helpen. De strijders hadden gevraagd of hij met hen mee ging een nieuw ontdekte schuilplaats van de Kortanen binnen te vallen, maar hij had hen moeten afwijzen. Hij was te uitgeput.

“Er zijn er 4 nieuwe.”

“Ik kom” Zijn stem klonk nu veel wakkerder en ze hoorde hem uit bed springen.

De vrouw wachtte op hem en terwijl ze naar de ziekenzaal liepen gaf ze hem een korte briefing.

“3 Watchers en een Wielder. Hij is er vrij goed aan toe, ik denk niet dat ze hem echt veel mishandeld hebben, maar vooral gebruikt om te trainen. Volgens Darvo was het niet nodig hem binnen te brengen, maar ik wilde zeker zijn. De vrouwen zijn er slechter aan toe. Ze zitten onder de blauwe plekken en ik denk dat ze heel wat inwendige kneuzingen en misschien zelfs wel wat breuken en dergelijke hebben. Er is er echter maar eentje die me echt zorgen baart. Ze zou onderweg heel wat terug gevochten hebben en wilde eigenlijk niet meekomen, maar ze is er het slechtst aan toe en heeft dringend hulp nodig. Toen ik je ging halen...”

“Laat me los!” Klonk het geschreeuw door de gang die uitkwam op de ziekenzaal. “Blijf van me af!” Geluiden van een gevecht en geroep van anderen klonken op.

Vince en Hima versnelde hun pas.

“Au! Kreng!” Hoorde ze een mannen stem roepen.

“Houd haar tegen!” “Pas op!”

De deur van de ziekenzaal vloog vlak voor hen open en er verscheen een verwilderde jonge vrouw. Ze droeg nog slechts fracties van kleding dat lang geleden al aan stukken gescheurd was, haar haren zaten in de war en haar lichaam was op verschillende plekken van paars tot lichtgeel gekleurd.

Vince reageerde snel en greep de vrouw vast. Zonder te kijken haalde ze naar hem uit en probeerde zich van hem los te maken. Ze schopte, sloeg en dreigde zelfs hem te bijten. Snel draaide hij haar arm achter haar rug en trok haar tegen zich aan. Hij legde zijn hand op haar voorhoofd en fluisterde zachte woorden.

“Nee! Niet doen, niet...” Verder kwam ze niet en zakte in zijn armen ineen. Hij tilde haar van de grond en bracht haar naar een van de bedden. Verschillende mannen en vrouwen zuchtte opgelucht. De meeste waren gewone mensen, familie of goed bevriend met een magiër en hadden geen schijn van kans tegen haar gehad.

“Zoals ik al zei; ze wil koste wat kost hier weer weg. We hebben geprobeerd uit te leggen dat we haar willen helpen, maar het dringt gewoon niet door.” Ronde Hima haar briefing af.