Hoewel we al sinds maandag weer met onze voeten op Belgische grond staan, wil ik jullie nog even berichten over onze laatste dagen in Congo.
De aanloop naar ons feest op Nieuwjaarsdag is geweldig verlopen. De overgang van oud naar nieuw heeft hier een andere invulling dan bij ons in België. Op 31 december worden alle voorbereidingen getroffen voor het eigenlijke feest op Nieuwjaarsdag. Er wordt gekookt, de hele dag en nacht lang. De vrouwen maken verschillende gerechten in enorme kookpotten klaar. Natuurlijk heb ik een handje toegestoken waar het kon. Zo heb ik ook geprobeerd om bladeren fijn te stampen op de traditionele manier. Dat moet wel zo gebeuren, want er is geen elektriciteit, noch een keukenrobot. Alles, maar dan ook alles wordt hier met de hand bereid: behoorlijk bio dus. Tegen de ochtend aan waren alle vrouwen uitgeput door de inspanningen en het slaapgebrek, maar tegelijk was er veel vreugde door de start van het nieuwe jaar.
De mannen ontfermen zich dan weer over het binnen brengen van de elektriciteit, de muziekinstallatie, de huur van stoelen enz... Vooral mijn schoonbroers Amedee en Eusebe hebben de boel in goede lijnen geleid, waarvoor natuurlijk onze dank. Tegen oudejaarsavond was er licht en muziek, en er werd gedanst en gezongen tussen het koken door. De kinderen zijn opgebleven tot in de vroege uurtjes, en iedereen riep om de haverklap in koor "bonne année!" - gevolgd door luid gejuich en applaus.
Voor de gelegenheid hebben we met z'n allen bij Maman Julie geslapen. Ik met de kindjes in het bed van Maman, die zelf de nacht al biddend en zingend in de kerk doorbracht. Lezin en Mechak sliepen op een matje in de living. Zelf ben ik ook even in de kerk geweest. De pastoor nam me bij de arm en trok me naar voor in de kerk, waar ik vriendelijk verzocht werd om een vreugdedansje te placeren voor de intrede van het nieuwe jaar. Helaas was er voor mij geen vluchtroute voorzien, dus heb ik mijn beste danspasjes bovengehaald daar voor het altaar van de kerk.
Na een korte nacht was het dan zover: het grote feest kon beginnen! We namen allen een douche a l' africaine (emmer water over je kop kappen) en maakten ons op voor Nieuwjaarsdag. Iedereen in zondagse tenue en ik in mijn afrikaanse jurk. Papa Fido was aangenaam verrast toen hij mij in zijn afrikaanse ensemble aantrof. Een beetje geëmotioneerd zelfs... Al gauw stroomden de mensen toe en iedereen werd voorzien van eten en drank. De muziek zorgde voor ambiance en er werd weer volop gedanst en gezongen tot laat die avond. Uiteraard heb ik met mijn schoonvader gedanst. Het moest wel een salsa worden, want die heeft papa Fido heel goed onder de knie ;-) We werden uitgebreid geobserveerd door de aanwezige genodigden, want mijn danskunsten werden door hen besproken en beoordeeld. Een mundele (blanke) die op het ritme kan dansen, dat was toch wel wat!
Inmiddels hebben we ook onze kisten met kleding geopend. Het huis van Maman Julie lag vol met stapels kleren en schoenen en de kleren gingen van hand tot hand en werden bewonderd en verdeeld. Het voelt goed om mijn schoonzusjes met mijn kleren te zien flaneren. Ze zijn supertrots en dat maakt mij blij. Het maakt het vele zwoegen in de haven voor de vrijgave van de goederen weer goed.
De trouwschoenen van Lezin worden nu gedragen door zijn vader, zijn trouwhemd door zijn broer. En het rokje dat ik droeg op de dag dat ik Lezin leerde kennen, is nu in het bezit van zijn zus Aude 
We hebben met alle broers en zussen de rommel van het feest weer terug opgeruimd. Er was een berg afwas, die we met een groepje nichtjes hebben afgewerkt. Het feit ik mijn pagne (afrikaanse rok) aantrok om te helpen, werd enorm geapprecieerd door de familie. En dat terwijl dat niet meer dan normaal is... Het lijkt wel alsof er niets is dat ik verkeerd kan doen.
|
Foto 1: Amedee zorgt voor elektriciteit
